*6 years ago*
Christy/Mac's POV
Matutulog na sana 'ko nang may biglang kumatok sa bintana ko.
o.o "Ken?!"
Agad kong binuksan yung bintana
"Anong ginagawa mo dito?" Pinapasok ko siya at laking gulat ko nang makita ko ang mga pasa niya.
"Anong nangyari sayo?" -Ako
"Mac..." -Ken
Bigla niya kong inakap, sabay iyak.
"Mac, di ko na kaya. Lagi nalang niya kong sinasaktan." -Ken
"Ha? Di ko gets. Ano? Sino?" -Ako
"Si Papa. Siya yung rason kung bakit ako laging may pasa." *sniff* -Ken
Humarap ako sa kanya.
"Ha? Pero sabi mo dati.." -Ako
"Oo. Sabi ko dati na nadapa lang ako, okaya bumunggo kung saan. Na lalampa-lampa ako. Pero hindi yun totoo. Si Papa, sinasaktan niya ko."
Nagulat ako sa nalaman ko. All this time, tinago niya yu sakin?
"S-sorry kung ngayon ko lang sinabi, Mac. Natakot lang ako." -Ken
Inakap ko siya "Ayos lang. Naiintindihan ko. Di mo kelangan matakot. Andito lang ako para sayo. Di kita iiwan. Promise!" -Ako
"Mac, Thank you. Pero-"
*TOK TOK TOK*
Bigla akong napabangon. Ugh! Yung leche ko nanamang panaginip. Bwisit!
*TOK TOK TOK*
"Anak! Gumising ka na! Baka ma-late ka pa sa school!"
"Opo!"
Haay, may pasok na -__- New student pa naman ako. Bumangon na ko para maligo at maghanda.
Ako nga pala si Ma. Gabrielle Christine Arkwright. 17 years of existence. Haba ng pangalan ko no? Haha!
Bumaba na ko..
"Goodmorning Ma, Pa."
"Goodmorning anak" Sabay nilang sabi "Kumain ka na."
Pagkatapos kong kumain,tumayo na ko papuntang pintuan.
"Sige po, una na ko. Bye!"
-SCHOOL-
*Sigh* Andito na ko sa may gate ng Campbell High. Whew, kinakabahan ako. Kaya mo yan, Mac. Lakad lang.
LAKAD. LAKAD. LAKAD.
*BOOG.*
"Ugh." Nahulog mga libro. :| Takte lang ah.
"What the hell?!" -Mr. Angas
"Anong what the hell? Nahulog na nga mga gamit ko tas di ka pa mag so-sorry? Ayos ah." -Ako
"Hindi mo ba ko kilala?" - Mr. Angas
"Let me guess, ikaw siguro si Petra no? Yung kabayo?" Psh. Kala mo kung sinong pogi... Okay, may itsura siya pero pangit naman ugali! -___-
"Wahahaha! Bro, Petrang Kabayo daw oh! Pfft!"
Sabi nung kaibigan niya. haha! tamo, pati siya agree.
"Tumahimik ka nga dyan." -Mr. Angas
"Sorry. =))) " -yung isang guy
"Look, para malaman mo, ako lang naman ang pinaka popular dito. And, I'm not Petra. Sa pogi kong to?"
Tss. Yabang talaga.
"So? Pake ko ba kung sikat ka o hindi? Pulutin mo nalang yung mga libro ko para tapos ang usapan."
"Psh." Nag-smirk pa siya sabay walk out. Leche ah. Grr! Kutusan ko siya eh.
Pinulot ko na yung mga libro ko at pumunta sa classroom. Nagpasukan na rin yung ibang students.
O__O Kaklase ko siya?! Kapag sinuswerte ka nga naman. NOTE THE SARCASM. Hay. Kaklase ko lang naman si Mr. Angas. Oo, tawag ko sa kanya yun. Ang angas kaya. -__- Siya yung bumunggo sakin kanina. Tsk!
"Goodmorning class! I'm Mrs. Delacruz. Since it's the first day of classes, I would like you to introduce yourselves in front of the class."
Hala. -___- Ito yung pinakaayaw ko pag first day of classes eh. :(( WAAAH! Nagsimula na sa first row. Whew. Buti nalang bandang dulo pa ko. Yes! >:)
Turn na ni Mr. Angas. Ano kayang pangalan niya? Chos. wala akong pake. -__-
"Ma'am kelangan pa ba? Kilala naman na ko ng lahat eh."
Ang yabang talaga!! -__- Nakakinis na ah!
"No. There are some new students here. So, please just introduce yourself."
Haha! Buti nga. :P
"Fine. I'm Ken Richardson. There, I'm done."
"Full name please." -Ma'am
"Kelangan pa ba?!" -Ken
"Yes." -Ma'am Then she gave him a stern look.
"Tsk. Kenneth Procopio Richardson III "
"BWAHAHAHAHA!!! Procopio daw?! HAHAHAHA!!!" -Seatmate ko
O__O -Ako
-___- -Mga kaklase ko
"Will you shut up?!" -Ken
Nakaupo na si Ken lahat lahat, tawa parin ng tawa 'tong katabi ko. Ako naman, nawala na sa wisyo.
"Imposible..." -Ako
"HAHAHAHAH- HA?" Ako ba kausap mo? Sorry. xD Kathy nga pala." Sabi nung katabi ko sabay abot ng kamay niya.
Di ko siya pinansin. "Imposible talaga..."
"Snob. -__- Ano ba yon te? Paulit-ulit?"
Di ko parin siya pinansin.
*FLASHBACK*
"Mac, thank you pero..."
*TOK TOK TOK*
"Anak, gising ka pa ba? Sino yang kausap mo? Matulog ka na!"
"Opo!" -Ako
"Mak, ano ulit yon?" Mahina kong sinabi.
"Aalis na ko. Di ko alam kung kelan kami babalik. Lalayo muna kami ni Mama."
"Kelan? Matagal pa naman diba? Sulitin natin yung natitirang araw."
Naiiyak ako. Hindi ko kayang mawala ang best friend ko.
"Imposible na yun, Mac. Bukas ng umaga ang alis ko." Ken
"Ano?!" Biglang tumulo ang mga luha ko. Bakit? Ba't ganun kabilis?
"Kelan mo pa alam na aalis kayo?" -Ako
"Last two weeks pa pero-"
"Last two weeks?! Tas ngayon mo lang sinabi? Bukas ka na aalis, Mak!" Di ko na mapigilan. Tuloy-tuloy na ang pagtulo ng luha ko. Ang sakit.
"Sorry, Mac. Di ko alam kung pano ko sasabihin eh. Nung nalaman ni Papa, nagalit siya ng sobra.Kaya to nangyari sakin. Sorry, sana maintindihan mo." -Ken
Inakap ko siya ng sobrang higpit. Mawawala ang best friend ko. Ito na ang huling beses na makakasama ko siya. Di ko makakaya.
"Bye, Mac." Hinalikan niya yung noo ko.
"Bye." *Sniff*
"Wait for me, okay?" -Ken
"Okay." Bumuhos ulit ang mga luha ko.
Lumabas na siya ng bintana pabalik sa kanila.
Magdamag akong umiyak ng gabing yon. Hindi parin ako makapaniwala. Si Ken, siya yung pinaka-close kong tao since birth. Mac ang tawag niya sakin. Hindi ko alam kung bakit. Siguro kasi MAria gabrielle Christine ang pangalan ko? MAK naman ang tawag ko sa kanya. Di ko alam kung bakit, pero siya ang nagsabi na ganon itawag ko sa kanya. Siya yung nagtatanggol sakin pag may mga kaaway ako. Sobrang dami na naming pinagsamahan. Lagi siyang nasa birthday parties ko. Pero, mukhang kelangan ko nang masanay na walang Ken ang aattend sa mga susunod kong party. Simula ng gabing yon, di na siya nagparamdam. Walang sulat o kung anuman.
*END OF FLASHBACK*
"HUY!"
"Ay Palaka!" -Ako
"Kanina ka pa nakatulala dyan. Turn mo na kaya." -Kathy
"Ah. Sorry."
Tumayo na ko. Haist! Nagdday dream na pala ko. Pero, siya kaya yon? Isa lang naman ang kilala kong 'Kenneth Procopio Richardson III' eh. Yung maangas na yon? Siya yung best friend ko?
"Hi. My name is Maria Gabrielle Christine Arkwright. You can call me Christy or MAC." Inemphasize ko talaga yung Mac. Baka sakaling marecognize niya ko. Tinignan ko ang reaksyon niya. Wala? Poker face lang. Di siguro narinig.
"Ehem! My name is Maria Gabrielle Christine or MAC!" Medyo linakasan ko na. This time napatingin siya sakin. Tinaasan pa ko ng kilay. -___-
"Di mo na kelangan sumigaw at ulitin hija. Mukhang narinig naman nila." -Ma'am
"Sorry po."
Nagtawanan sila. haay. Kasi naman? Napahiya pa tuloy ako. At si Ken? Ayon, wala paring reaksyon. Kinalimutan na ba talaga niya ko? Kelan pa siya nakabalik? Baka naman, hindi talaga siya yung tinutukoy ko? -__- Kung sino man siya, bwisit siya! Sarap niyang pektusan. Grr!
-
AN:
Hello po! =)) First time ko lang po gumawa ng story dito sa wattpad. Kaya, kung may mali man or kung ano, sorry. xD For fun lang po to. Ayuuuun. Support support din. =)) Gusto ko rin mag thank you kay @JoyceJoyceJoyce (Best friend ko :D ) Kasi, tinulungan niya ko dito sa story na itey. haha. Credits nalang din po sa owner nung picture na nasa cover nung book. Nakita ko lang yon sa google, tas inedit ko. =)))) yun lang po. Thank you! :)
(Btw, yung song po sa gilid Angel by Cody Simpson. <3 )
Vote & Comment! :)