"ကိုကို.....ကေလး ကို အဝတ္အစားလဲေပးလို႔ရမလားဟင္?? "
ခပ္တိုးတိုးနဲ႔ညင္ညင္သာသာေလးထြက္လာေသာ
ကေလးအသံအဆံုး က်ေနာ္ ပါးစပ္ထဲသို႔ဝင္သြားၿပီျဖစ္တယ့္ေရမ်ား ဖူးခနဲ မႈတ္ထုတ္မိေလေတာ့သည္...က်ေနာ့္သူ႔ကို ကေလးလို႔ သံုးေနတ့ယ္ နာမ္စားကို သေဘာက်သြားသည္လား?နားရည္ဝသြားသည္လား?မသိ.. သူ႔ကိုယ္သူ ကေလးတယ့့္...
"ကေလး ဒါႀကီးေတြမဝတ္ခ်င္လုိ႔ပါ... "
ကလပ္ကဝတ္ေပးလိုက္တယ့္ သူ႔အဝတ္အစားမလံု႔တလံုေတြကို လက္ေလးနဲ႔သာသာဆြဲျပကာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေတာင္းဆိုသည္...
"ကိုကုိ႔ အဝတ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ေပးဝတ္ပါလားလုိ႔?? "
အဲ့လို႐ွင္း႐ွင္းေျပာပါ ကိုယ္ေတာ္ရယ္...
ေအာ္...က်ေနာ္ကိုက ကေလးရဲ႕ျဖဴျဖဴစင္စင္စကားေတြကို တလြဲေတြ သြားေတြးေနတာဘဲ...ဟူးး
"ဒီမွာ ခဏေစာင့္ "
က်ေနာ့္စကားကို ေခါင္းတခ်က္ ဆတ္ခနဲၿငိမ့္ျပကာ လက္ညႇိဳးထိုးျပတယ့္ဆိုဖာခံုေပၚကို က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ေနသည္...
သူ႔ခနၶာကိုယ္ေလးကေသးေသးေလးရယ္
က်ေနာ့္အဝတ္ေတြနဲ႔တန္မွာမဟုတ္...
႐ွိသေလာက္အဝတ္ေတထဲကမွ ေသးမည္ထင္ရေသာတစ္စံုကို ယူသြားကာေပးလိုက္ေတာ့
ဆိုဖာေပၚတြင္ ခြၽတ္ကာလဲရန္လုပ္ေနေသာ ကေလးကို အခန္းဆီတြန္းပို႔ေပးလိုက္ရေသးသည္...
သူက်ေနာ့္ကို ဘာမ်ားမွတ္ေနပါလိမ့္??
ကေလး အဝတ္အစားလဲေနတုန္း
က်ေနာ္ ဖုန္းတစ္ခုကိုေခၚလုိက္သည္...
"Hello boss "
"Sehunေျပာ "
" က်ေနာ္ေနာက္ရမယ့္အလုပ္ကေဝစုကို ကလပ္ကိုေပးလုိက္ပါ...ဒီေန႔ပို႔လိုက္တယ့္ Luhan ဆိုတယ့္ ကေလးကို က်ေနာ္အပိုင္လိုခ်င္တယ္"
က်ေနာ္ ကေလးကို လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္တယ္..
သူ႔ဘဝကိုျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးဘဲျဖစ္ေစ့ခ်င္တယ္..
"ဟက္...oh sehun...ေျပာေတာ့ မႀကိဳက္သလိုလိုနဲ႔ အခုေတာ့ အပိုု္င္ကို လိုခ်င္သြားၿပီေပါ့..ဟုတ္လား?? "
"က်ေနာ္ေျပာသလိုသာလုပ္ေပးပါ...အဲ့ကေလးကို ကလပ္နဲ႔လံုးဝအကင္းအ႐ွင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ "
"ေကာင္းပီေလ...မင္းရဲ႕ေနာက္ရမယ့္ ေဝစုက မ႐ွိေတာ့ဘူးေနာ္ sehun... "
Sehun ဖုန္းျပန္ခ်လိုက္သည္...
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီကေလး ဒီဒုကၡေတြက လြတ္ေျမာက္ၿပီ...အရြယ္နဲ႔မလုိ္က္တယ့္ ဒီအိမ္မက္ဆိုးေတြက လြတ္ၿပီ...
"ကိုကိုေရ~~~ "
က်ေနာ္ဖုန္းေျပာအၿပီး အခန္းထဲက အသံဆာဆာေလးေၾကာင့္ အခန္းဆီသြားလိုက္ေတာ့
က်ေနာ္ေပးတယ့္အဝတ္ေတြလဲထားတယ့္ ကေလးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္...
က်ေနာ့္႐ွပ္အက်ႌအနက္ကေလးက သူ႔အသားေဖြးေဖြးနဲ႔အေတာ္လုိက္ဖက္သည္..
လက္တံ႐ွည္တယ့္က်ေနာ့္ေၾကာင့္ အက်ႌလက္ေတြက သူ႔လက္ေသးေသးေလးေတြကိုဖုံးေအာင္ ႐ွည္က်ေနသည္..
တခါ...ေဘာင္းဘီ...
သူ႔ၾကည့္ရတာ အီလည္လည္နဲ႔...
အဆင္မေျပလုိ႔လား...
"ကိုကို...ဟိုေလ "
က်ေနာ့္ကိုတခုခုေျပာခ်င္ပံုရတယ့္ ကေလးက
ေဘာင္းဘီကို မ လ်က္ ေလွ်ာက္လာေပမယ့္
သူ႔လက္လည္းဖယ္လိုက္ေရာ ေလွ်ာခနဲ ပံုက်သြားတယ့္ေဘာင္းဘီေၾကာင့္...
"အဲ!! "
ေဘာင္းဘီပံုက်ေနတယ့္ေနရာမွာတင္ ရပ္ေနကာ
မ်က္ႏွာေလးမဲ့ရင္း ဘယ္ၾကည့္လို႔ၾကည့္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ့္က်ေနာ့္ကို
"ေတြ႔လား?..ကိုကို ေဘာင္းဘီက မတန္ဘူး "
"အဲ..ဒါ...ဆို.....ကိုကို ႐ွာၾကည့္လိုက္ဦးမယ္...ခ...ခဏေစာင့္... "
နံရံကပ္ဘီ႐ိုထဲ ေခါင္းထိုးဝင္ကာ
႐ွာေသာ္လည္း စိတ္က ေစာနက ေတြ႔လိုက္ရေသာ
ေျခေထာက္သြယ္သြယ္ေလးဆီကိုသာ ေရာက္ေနသည္...
ဒီကေလး တကယ္ကို ႏုနယ္လြန္းတာဘဲ~
မတတ္ႏိုင္ဘူး...က်ေနာ္ေတာင္ ဘီ႐ိုတစ္လံုးျပည့္ေအာင္ အဝတ္အစား႐ွိတာမဟုတ္ဖူး...
သူ႔အတြက္ အနီးအနားက ဆိုင္တဆိုင္ကသြားဝယ္ေပးလုိက္မယ္...
"ကေလး...ကိုကို သြားဝယ္ "
ဘီ႐ိုကေန သူ႐ွိရာဘက္ ေခါင္းျပန္လွည့္လုိက္ေတာ့ သူက ကုတင္ေပၚက အက်အန တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ ကာ က်ေနာ့္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္...
ေပါင္ေဖြးေဖြးေလးေတြက တကယ့္ကိုေသးေသးေလးေတြ...အဲ့အထက္ကို ဆက္ၾကည့္ရင္ ကေလးေသးခံလို ျဖဴျဖဴေဖာင္းေဖာင္း Boxer ေလး...><
က်ေနာ္ ဆက္ေျပာမယ့္စကားကို နားေထာင္ေနတယ့္ ကေလးဟာ ပကတိ အျဖဴထည္ေလး....
"ကိုကို...ဆက္ေျပာေလ "
က်ေနာ္ စိတ္ကိုမနဲျပန္ထိန္းရကာ
စကားကိုျမန္ျမန္ေျပာလိုက္တာ နည္းနည္း ခပ္ဆတ္ဆတ္ျဖစ္သြားသည္ထင္သည္...
"သြားဝယ္ေပးမယ္...ေစာင့္ေန!! "
သူက မ်က္ႏွာေလးငယ္ကာ
ငံု႔ထားၿပီး က်ေနာ္ကညိဳညင္သည္ထင္သြားကာ
"ရပါတယ္ ကိုကိုရယ္....ကေလး ဒီတိုင္းလည္း ေနတတ္ပါတယ္ ေစာင္ေလးပတ္ထားလုိက္မယ္ေလေနာ္...ကိုကို ပုိက္ဆံကုန္ေနမယ္ မဝယ္ပါနဲ႔... "
ပိုက္ဆံကုန္မွာထက္ ငါႏွလံုးေရာဂါ မျဖစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးေနတယ္ကြ...><
" ပိုက္ဆံမကုန္ပါဘူး...သြားဝယ္လုိက္မယ္"
အခန္းထဲက သြက္သြက္ထြက္ဖုိ႔ေျခလွမ္းလွမ္းေနတယ့္ က်ေနာ့္ကို လက္ကဆြဲထားကာ
"ညနက္ေနပီ ကိုကိုရယ္...တခုခုျဖစ္ေနမယ္ ဝယ္ခ်င္လည္းေနာက္ရက္မွ ဝယ္ေလ ေနာ္ "
ဒီကေလးက ဒီလိုမ်ိဳး လူႀကီးဆန္ဆန္လည္းစိတ္ပူတတ္ေသးတာလား?
က်ေနာ့္လက္ကိုဆြဲထားတယ့္ သူ႔လက္ေတြကို အသာျဖဳတ္ခ်ကာ ေခ်ာ့ေျပာဖုိ႔ျပင္ေတာ့ သူက လက္ကိုျဗတ္ခနဲျပန္ဆြဲကာ
"ကိုကို သြားေနတုန္း ကေလးကို လာေခၚသြားလိမ့့္မယ္ "
" ဟင္"
" ကေလး ျပန္မလုိက္ခ်င္ဘူးေနာ္...ကိုကို....ေၾကာက္လို႔ပါ..မသြားပါနဲ႔...ေနာ္"
ေျပာရင္းေျပာရင္း မ်က္ရည္ကဝဲလာျပန္ပါပီ...
ဒီကေလးႏွယ္...စိတ္ကလည္း ေပ်ာ့လိုက္တာ...
က်ေနာ္ သူ႔ကို ပခံုးေတြကေန ကိုင္ရင္း
ကုတင္ေပၚထိုင္ေစကာ
"ကိုကိုေျပာျပမယ္...ကေလးကိုဘယ္သူမွလာေခၚလို႔မရဘူး...ကေလးက သူတုိ႔နဲ႔မဆိုင္ေတာ့ဘူး...အဲ့ကလပ္ကိုလည္း လံုးဝျပန္သြားစရာမလိုေတာ့ဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္ မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္..."
"ဘာလို႔လဲ?ကိုကို...ဟင့္...သူတုိ႔က အတင္းျပန္လာေခၚမွာ...ကေလးကို သူတုိ႔ကို ေရာင္းထားတာေလ... "
"ကေလးကို သူတုိ႔မပိုင္ေတာ့ဘူး...ကေလးကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးဖုိ႔ ကိုကိုေျပာလိုက္ၿပီ "
က်ေနာ္က သူ႔ကိုဝယ္လုိက္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးမသံုးခ်င္ပါ..ကေလးကို သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဘဝနဲ႔ေနေစခ်င္သည္...သူ႔ဘဝကို သူမ်ားပိုင္တယ္ဆိုတာမ်ိဴးစိတ္ထဲမွာမမွတ္ေစလို...
ဒါေပမယ့္ သူက
"ဒါဆို ကိုကို ကေလးကို ဝယ္လုိက္တာေပါ့ "
".... "
"ကေလးၾကားဖူးတယ္...ကလပ္က မမတခ်ိဳ႕က သူတုိ႔ကို အပိုင္လာေခၚမယ့္သူကို ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳး... "
".... "
"အဲ့လိုမ်ဳိး...ကိုကိုက ကေလးကို ဝယ္လုိက္ပီေပါ့ "
က်ေနာ္ကသူဝမ္းနည္းသြားမွာဆိုးေပမယ့္
သူက ေပ်ာ္ေနသေယာင္...
"ဒါဆို ကေလးက ကိုကို႔အပိုင္ေပါ့ေနာ္ "
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ျပံဳးကာ ေျပာလာတယ့္ ကေလးစကား...
သူက်ေနာ့္နားမွာ ဒီေလာက္ေနခ်င္လား??
"ဟုတ္တယ္...ကေလးက ကိုကို႔အပိုင္ "
က်ေနာ္ရင္ခြင္ကုိ အင့္ခနဲေနေအာင္ တိုးဝင္ကာ
ဖက္ထားေသာ ကေလးသည္
က်ေနာ့္ ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ သံေယာဇဥ္တြယ္စရာ လူသားကေလးျဖစ္လာခဲ့သည္...
"ကိုကို အဲ့တာ ဘယ္လဲဟင္? "
ကုတင္ေပၚကေန ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္လ်က္
ေစာင္နဲ႔ေခါင္းအံုးပိုက္ကာ အျပင္ထြက္ရန္ျပင္ေနေသာ က်ေနာ့္ကိုလွမ္းေမးသည္...
"ကိုကို အိပ္ေတာ့မယ္ေလ...ကေလးလည္း အိပ္ေတာ့... "
"ကိုကိုက ဒီမွာ မအိပ္ဖူးလားဟင္? "
"Omm....ကိုကိုက အျပင္မွာအိပ္မယ္ ကေလးက ဒီမွာအိပ္လိုက္ "
"ဟာ...မရပါဘူး "
ကုတင္ေပၚကေန ဝုန္းခနဲဆင္းခ်လာကာ
က်ေနာ့္ကိုဆြဲေခၚသည္...
ေခါင္းအံုးေတြ ေစာင္ေတြကို ဆြဲလုကာ
ကုတင္ေပၚပစ္တင္သည္...
"မ...မဟုတ္... "
"ကိုကိုက ဒီမွာ အိပ္ "
သူကအျပင္ထြက္အိပ္မလုိ႔လား?
မျဖစ္ေသးပါဘူး...
အခန္းပိုလည္းမ႐ွိေတာ့ ဆိုဖာေပၚမွာ ေအးရေအးနဲ႔ အိပ္တတ္မွာလည္း မဟုတ္ဘဲ...
က်ေနာ္ ေခ်ာ့ေျပာဖုိ႔ ပါးစပ္ဟလိုက္ေပမယ့္
စကားလံုးတုိ႔ထြက္က်မလာဘဲ တအံ့တျသ ပါးစပ္ဟလိုက္ရတယ့္အေျခအေနကိုေရာက္သြားတယ္...
"ကေလးက ဒီမွာ အိပ္မယ္...အိုေက? "
က်ေနာ့္အတြက္ဆိုၿပီးခ်လုိက္တယ့္ ေခါင္းအံုးေဘးမွာ သူအိပ္မယ့္ေခါင္းအုံးကိုခ်လိုက္ကာ ေျပာသည္...
မရဘူး...မအိုေကဘူး...က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္မွာ မဟုတ္ဖူး><
"လာေလ..ကိုကုိ အိပ္ေတာ့မွာဆို "
က်ေနာ့္ကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲေခၚကာ
သူကလည္း သူ႔ေနရာသူ အေသအခ်ာ ယူသည္...
မျဖစ္ေသးပါဘူး..နည္းနည္းေခ်ာ့ေျပာၾကည့္မွပါ...
"ကေလး... "
"ကိုကို "
က်ေနာ့္စကားကိုနားမေထာင္...
က်ေနာ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္အိပ္ရင္း
တခုခုေျပာစရာ႐ွိသလို ေခၚသည္...
"ကေလးကေလ အိမ္မွာဆို ဒီေလာက္ႀကီး ႀကီးတယ့္ ဝက္ဝံ႐ုပ္ႀကီး႐ွိတယ္သိလား? "
သိလားတယ့္...သူ့အိမ္ကအရုပ္ က်ေနာ္က ဘယ္သိမလဲ?
သူ႔လက္ေလးကို အႀကီးႀကီးဆိုတယ့္ပံုစံေဖာ္ရင္းေျပာျပေလသည္...
" ကေလးညအိပ္ရင္ေလ အ႐ုပ္ႀကီးကိုဖက္အိပ္မွ အိပ္ေပ်ာ္တာ..."
ေအာ္..သူအက်င့္ကို ေျပာျပေနတာဘဲ...
အင္း~~ဆက္ေျပာပါေစ...
"အရင္ညေတြက ကလပ္မွာေလ အဲ့အ႐ုပ္ႀကီးမ႐ွိလို႔ အိပ္လည္းမေပ်ာ္ဘူး အိမ္မက္ဆိုးေတြလည္းမက္တယ္သိလား?? "
ေရာ္...အိပ္မေပ်ာ္ဘူးဆိုၿပီး ဒီကေလး အိမ္မက္ဆိုးကိုက် ဘယ္လိုမက္ပါလိမ့္??
သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေလးေတြ ဝဲလို႔..
သူေတာ္ေတာ္ခံစားခဲ့ရမွာ...
"ၿပီးေတာ့ေလ ညအိပ္ရင္ ကေလးရဲ႕ omma က ေနာက္ကေန ကေလးကို ထပ္ဖက္ထားေပးတယ္ "
ဒီအရြယ္ထိ??
အင္း~~~ဒီေလာက္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ့္ကေလးေလးကို သူ႔မိဘေတြက သိ္ပ္ခ်စ္မွာေပါ့ေလ...
"အဲ့ေတာ့ေလ...ကေလးေျပာခ်င္တာက "
ေဟာ...အခုမွ လိုရင္းေရာက္ပီထင္တယ္...
က်ေနာ္အာရံုစိုက္လုိက္ေတာ့ သူက
က်ေနာ့္ရင္ခြင္နဲ႔အနီးဆံုးကိုတိုးလာကာ
" အခုက ဝက္ဝံ႐ုပ္ႀကီးမ႐ွိေတာ့ ကေလးက ကိုကုိ႔ကုိ ဒီလိုေလးဖက္အိပ္မယ္"
ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ခါးေပၚေရာက္လာတယ့္ သူ႔လက္တစ္ဖက္...
"ၿပီးေတာ့ omma ကလည္း မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ေလ... "
ငိုျပန္ပီ...အဲ့မ်က္ရည္ေတြ မႀကိဳက္ပါဘူးဆိုကြာ...
သူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးရန္လွမ္းလိုက္ေသာ
က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲကာ သူ႔ကိုယ္လံုးေပၚတင္ေပးလိုက္ရင္း
"ကိုကိုကဘဲ ဒီလိုေလး ဖက္အိပ္ေပးေလ ...ေနာ္ "
မ်က္ရည္ေတြစိုေနတယ့္ သူ႔မ်က္ေတာင္႐ွည္ႀကီးေတြကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ရင္း ေျပာသည္...
အေတာ္ၾကာသည္ထိ အေျဖမေပးဘဲ သူ႔ကိုသာ ေငးၾကည့္ေနေသာက်ေနာ့္ေၾကာင့္ သူက မ်က္ႏွာေလးငယ္ကာ သူ႔ကိုယ္လံုးေလးကို ေနာက္ေရြ႕ရင္း
"ကိုကိုမႀကိဳက္ရင္လည္း ရပါတယ္ "
"Arnyi "
က်ေနာ္ သူ႔ကိုယ္ေလးကို ရင္ခြင္နဲ႔ကပ္ေနသည္ထိ
ဆြဲယူကာ ခပ္တင္းတင္းဖက္လိုက္ေတာ့
မယံုသလို မ်က္လံုးေလးျပဴးကာၾကည့္သည္...
" အိမ္မက္ဆိုးေတြ မမက္ေစရဘူး...အိပ္ေတာ့ေနာ္"
က်ေနာ့္စကားကို မ်က္ရည္မ်ားၾကားက ျပံဳးကာ
သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ရင္ခြင္ထဲဖြက္ရင္း ဗလံုးဗေထြးေျပာလိုက္သည္က
"ကိုကိုကို႔ သိပ္ခ်စ္တာဘဲ.... "
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
ေရးခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာလို႔ ဟီး 😘😘😘
Thz for your vote and fbs 😍😍😍
Unicode
"ကိုကို.....ကလေး ကို အဝတ်အစားလဲပေးလို့ရမလားဟင်?? "
ခပ်တိုးတိုးနဲ့ညင်ညင်သာသာလေးထွက်လာသော
ကလေးအသံအဆုံး ကျနော် ပါးစပ်ထဲသို့ဝင်သွားပြီဖြစ်တယ့်ရေများ ဖူးခနဲ မှုတ်ထုတ်မိလေတော့သည်...ကျနော့်သူ့ကို ကလေးလို့ သုံးနေတ့ယ် နာမ်စားကို သဘောကျသွားသည်လား?နားရည်ဝသွားသည်လား?မသိ.. သူ့ကိုယ်သူ ကလေးတယ့့်...
"ကလေး ဒါကြီးတွေမဝတ်ချင်လို့ပါ... "
ကလပ်ကဝတ်ပေးလိုက်တယ့် သူ့အဝတ်အစားမလုံ့တလုံတွေကို လက်လေးနဲ့သာသာဆွဲပြကာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့တောင်းဆိုသည်...
"ကိုကို့ အဝတ်လေးဖြစ်ဖြစ်ပေးဝတ်ပါလားလို့?? "
အဲ့လိုရှင်းရှင်းပြောပါ ကိုယ်တော်ရယ်...
အော်...ကျနော်ကိုက ကလေးရဲ့ဖြူဖြူစင်စင်စကားတွေကို တလွဲတွေ သွားတွေးနေတာဘဲ...ဟူးး
"ဒီမှာ ခဏစောင့် "
ကျနော့်စကားကို ခေါင်းတချက် ဆတ်ခနဲငြိမ့်ပြကာ လက်ညှိုးထိုးပြတယ့်ဆိုဖာခုံပေါ်ကို ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေသည်...
သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကသေးသေးလေးရယ်
ကျနော့်အဝတ်တွေနဲ့တန်မှာမဟုတ်...
ရှိသလောက်အဝတ်တေထဲကမှ သေးမည်ထင်ရသောတစ်စုံကို ယူသွားကာပေးလိုက်တော့
ဆိုဖာပေါ်တွင် ချွတ်ကာလဲရန်လုပ်နေသော ကလေးကို အခန်းဆီတွန်းပို့ပေးလိုက်ရသေးသည်...
သူကျနော့်ကို ဘာများမှတ်နေပါလိမ့်??
ကလေး အဝတ်အစားလဲနေတုန်း
ကျနော် ဖုန်းတစ်ခုကိုခေါ်လိုက်သည်...
"Hello boss "
"Sehunပြော "
" ကျနော်နောက်ရမယ့်အလုပ်ကဝေစုကို ကလပ်ကိုပေးလိုက်ပါ...ဒီနေ့ပို့လိုက်တယ့် Luhan ဆိုတယ့် ကလေးကို ကျနော်အပိုင်လိုချင်တယ်"
ကျနော် ကလေးကို လွတ်မြောက်စေချင်တယ်..
သူ့ဘဝကိုဖြူဖြူစင်စင်လေးဘဲဖြစ်စေ့ချင်တယ်..
"ဟက်...oh sehun...ပြောတော့ မကြိုက်သလိုလိုနဲ့ အခုတော့ အပို်င်ကို လိုချင်သွားပြီပေါ့..ဟုတ်လား?? "
"ကျနော်ပြောသလိုသာလုပ်ပေးပါ...အဲ့ကလေးကို ကလပ်နဲ့လုံးဝအကင်းအရှင်းဖြစ်အောင် လုပ်ပေးပါ "
"ကောင်းပီလေ...မင်းရဲ့နောက်ရမယ့် ဝေစုက မရှိတော့ဘူးနော် sehun... "
Sehun ဖုန်းပြန်ချလိုက်သည်...
နောက်ဆုံးတော့ ဒီကလေး ဒီဒုက္ခတွေက လွတ်မြောက်ပြီ...အရွယ်နဲ့မလို်က်တယ့် ဒီအိမ်မက်ဆိုးတွေက လွတ်ပြီ...
"ကိုကိုရေ~~~ "
ကျနော်ဖုန်းပြောအပြီး အခန်းထဲက အသံဆာဆာလေးကြောင့် အခန်းဆီသွားလိုက်တော့
ကျနော်ပေးတယ့်အဝတ်တွေလဲထားတယ့် ကလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်...
ကျနော့်ရှပ်အကျႌအနက်ကလေးက သူ့အသားဖွေးဖွေးနဲ့အတော်လိုက်ဖက်သည်..
လက်တံရှည်တယ့်ကျနော့်ကြောင့် အကျႌလက်တွေက သူ့လက်သေးသေးလေးတွေကိုဖုံးအောင် ရှည်ကျနေသည်..
တခါ...ဘောင်းဘီ...
သူ့ကြည့်ရတာ အီလည်လည်နဲ့...
အဆင်မပြေလို့လား...
"ကိုကို...ဟိုလေ "
ကျနော့်ကိုတခုခုပြောချင်ပုံရတယ့် ကလေးက
ဘောင်းဘီကို မ လျက် လျှောက်လာပေမယ့်
သူ့လက်လည်းဖယ်လိုက်ရော လျှောခနဲ ပုံကျသွားတယ့်ဘောင်းဘီကြောင့်...
"အဲ!! "
ဘောင်းဘီပုံကျနေတယ့်နေရာမှာတင် ရပ်နေကာ
မျက်နှာလေးမဲ့ရင်း ဘယ်ကြည့်လို့ကြည့်ရမှန်းမသိဖြစ်နေတယ့်ကျနော့်ကို
"တွေ့လား?..ကိုကို ဘောင်းဘီက မတန်ဘူး "
"အဲ..ဒါ...ဆို.....ကိုကို ရှာကြည့်လိုက်ဦးမယ်...ခ...ခဏစောင့်... "
နံရံကပ်ဘီရိုထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ကာ
ရှာသော်လည်း စိတ်က စောနက တွေ့လိုက်ရသော
ခြေထောက်သွယ်သွယ်လေးဆီကိုသာ ရောက်နေသည်...
ဒီကလေး တကယ်ကို နုနယ်လွန်းတာဘဲ~
မတတ်နိုင်ဘူး...ကျနော်တောင် ဘီရိုတစ်လုံးပြည့်အောင် အဝတ်အစားရှိတာမဟုတ်ဖူး...
သူ့အတွက် အနီးအနားက ဆိုင်တဆိုင်ကသွားဝယ်ပေးလိုက်မယ်...
"ကလေး...ကိုကို သွားဝယ် "
ဘီရိုကနေ သူရှိရာဘက် ခေါင်းပြန်လှည့်လိုက်တော့ သူက ကုတင်ပေါ်က အကျအန တင်ပျဉ်ခွေထိုင် ကာ ကျနော့်ကို သေချာကြည့်နေသည်...
ပေါင်ဖွေးဖွေးလေးတွေက တကယ့်ကိုသေးသေးလေးတွေ...အဲ့အထက်ကို ဆက်ကြည့်ရင် ကလေးသေးခံလို ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်း Boxer လေး...><
ကျနော် ဆက်ပြောမယ့်စကားကို နားထောင်နေတယ့် ကလေးဟာ ပကတိ အဖြူထည်လေး....
"ကိုကို...ဆက်ပြောလေ "
ကျနော် စိတ်ကိုမနဲပြန်ထိန်းရကာ
စကားကိုမြန်မြန်ပြောလိုက်တာ နည်းနည်း ခပ်ဆတ်ဆတ်ဖြစ်သွားသည်ထင်သည်...
"သွားဝယ်ပေးမယ်...စောင့်နေ!! "
သူက မျက်နှာလေးငယ်ကာ
ငုံ့ထားပြီး ကျနော်ကညိုညင်သည်ထင်သွားကာ
"ရပါတယ် ကိုကိုရယ်....ကလေး ဒီတိုင်းလည်း နေတတ်ပါတယ် စောင်လေးပတ်ထားလိုက်မယ်လေနော်...ကိုကို ပိုက်ဆံကုန်နေမယ် မဝယ်ပါနဲ့... "
ပိုက်ဆံကုန်မှာထက် ငါနှလုံးရောဂါ မဖြစ်ဖို့ အရေးကြီးနေတယ်ကွ...><
" ပိုက်ဆံမကုန်ပါဘူး...သွားဝယ်လိုက်မယ်"
အခန်းထဲက သွက်သွက်ထွက်ဖို့ခြေလှမ်းလှမ်းနေတယ့် ကျနော့်ကို လက်ကဆွဲထားကာ
"ညနက်နေပီ ကိုကိုရယ်...တခုခုဖြစ်နေမယ် ဝယ်ချင်လည်းနောက်ရက်မှ ဝယ်လေ နော် "
ဒီကလေးက ဒီလိုမျိုး လူကြီးဆန်ဆန်လည်းစိတ်ပူတတ်သေးတာလား?
ကျနော့်လက်ကိုဆွဲထားတယ့် သူ့လက်တွေကို အသာဖြုတ်ချကာ ချော့ပြောဖို့ပြင်တော့ သူက လက်ကိုြဗတ်ခနဲပြန်ဆွဲကာ
"ကိုကို သွားနေတုန်း ကလေးကို လာခေါ်သွားလိမ့့်မယ် "
" ဟင်"
" ကလေး ပြန်မလိုက်ချင်ဘူးနော်...ကိုကို....ကြောက်လို့ပါ..မသွားပါနဲ့...နော်"
ပြောရင်းပြောရင်း မျက်ရည်ကဝဲလာပြန်ပါပီ...
ဒီကလေးနှယ်...စိတ်ကလည်း ပျော့လိုက်တာ...
ကျနော် သူ့ကို ပခုံးတွေကနေ ကိုင်ရင်း
ကုတင်ပေါ်ထိုင်စေကာ
"ကိုကိုပြောပြမယ်...ကလေးကိုဘယ်သူမှလာခေါ်လို့မရဘူး...ကလေးက သူတို့နဲ့မဆိုင်တော့ဘူး...အဲ့ကလပ်ကိုလည်း လုံးဝပြန်သွားစရာမလိုတော့ဘူး...အဲ့တာကြောင့် မကြောက်နဲ့တော့နော်..."
"ဘာလို့လဲ?ကိုကို...ဟင့်...သူတို့က အတင်းပြန်လာခေါ်မှာ...ကလေးကို သူတို့ကို ရောင်းထားတာလေ... "
"ကလေးကို သူတို့မပိုင်တော့ဘူး...ကလေးကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးဖို့ ကိုကိုပြောလိုက်ပြီ "
ကျနော်က သူ့ကိုဝယ်လိုက်တယ်ဆိုတာမျိုးမသုံးချင်ပါ..ကလေးကို သူ့ကိုယ်ပိုင်ဘဝနဲ့နေစေချင်သည်...သူ့ဘဝကို သူများပိုင်တယ်ဆိုတာမျိူးစိတ်ထဲမှာမမှတ်စေလို...
ဒါပေမယ့် သူက
"ဒါဆို ကိုကို ကလေးကို ဝယ်လိုက်တာပေါ့ "
".... "
"ကလေးကြားဖူးတယ်...ကလပ်က မမတချို့က သူတို့ကို အပိုင်လာခေါ်မယ့်သူကို စောင့်နေတယ်ဆိုတာမျိုး... "
".... "
"အဲ့လိုမျိုး...ကိုကိုက ကလေးကို ဝယ်လိုက်ပီပေါ့ "
ကျနော်ကသူဝမ်းနည်းသွားမှာဆိုးပေမယ့်
သူက ပျော်နေသယောင်...
"ဒါဆို ကလေးက ကိုကို့အပိုင်ပေါ့နော် "
ဒီတစ်ခါမှာတော့ ပြုံးကာ ပြောလာတယ့် ကလေးစကား...
သူကျနော့်နားမှာ ဒီလောက်နေချင်လား??
"ဟုတ်တယ်...ကလေးက ကိုကို့အပိုင် "
ကျနော်ရင်ခွင်ကို အင့်ခနဲနေအောင် တိုးဝင်ကာ
ဖက်ထားသော ကလေးသည်
ကျနော့် ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးသော သံယောဇဉ်တွယ်စရာ လူသားကလေးဖြစ်လာခဲ့သည်...
"ကိုကို အဲ့တာ ဘယ်လဲဟင်? "
ကုတင်ပေါ်ကနေ ငုတ်တုတ်ကလေးထိုင်လျက်
စောင်နဲ့ခေါင်းအုံးပိုက်ကာ အပြင်ထွက်ရန်ပြင်နေသော ကျနော့်ကိုလှမ်းမေးသည်...
"ကိုကို အိပ်တော့မယ်လေ...ကလေးလည်း အိပ်တော့... "
"ကိုကိုက ဒီမှာ မအိပ်ဖူးလားဟင်? "
"Omm....ကိုကိုက အပြင်မှာအိပ်မယ် ကလေးက ဒီမှာအိပ်လိုက် "
"ဟာ...မရပါဘူး "
ကုတင်ပေါ်ကနေ ဝုန်းခနဲဆင်းချလာကာ
ကျနော့်ကိုဆွဲခေါ်သည်...
ခေါင်းအုံးတွေ စောင်တွေကို ဆွဲလုကာ
ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်သည်...
"မ...မဟုတ်... "
"ကိုကိုက ဒီမှာ အိပ် "
သူကအပြင်ထွက်အိပ်မလို့လား?
မဖြစ်သေးပါဘူး...
အခန်းပိုလည်းမရှိတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ အေးရအေးနဲ့ အိပ်တတ်မှာလည်း မဟုတ်ဘဲ...
ကျနော် ချော့ပြောဖို့ ပါးစပ်ဟလိုက်ပေမယ့်
စကားလုံးတို့ထွက်ကျမလာဘဲ တအံ့တသြ ပါးစပ်ဟလိုက်ရတယ့်အခြေအနေကိုရောက်သွားတယ်...
"ကလေးက ဒီမှာ အိပ်မယ်...အိုကေ? "
ကျနော့်အတွက်ဆိုပြီးချလိုက်တယ့် ခေါင်းအုံးဘေးမှာ သူအိပ်မယ့်ခေါင်းအုံးကိုချလိုက်ကာ ပြောသည်...
မရဘူး...မအိုကေဘူး...ကျနော်အိပ်ပျော်မှာ မဟုတ်ဖူး><
"လာလေ..ကိုကို အိပ်တော့မှာဆို "
ကျနော့်ကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲခေါ်ကာ
သူကလည်း သူ့နေရာသူ အသေအချာ ယူသည်...
မဖြစ်သေးပါဘူး..နည်းနည်းချော့ပြောကြည့်မှပါ...
"ကလေး... "
"ကိုကို "
ကျနော့်စကားကိုနားမထောင်...
ကျနော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်အိပ်ရင်း
တခုခုပြောစရာရှိသလို ခေါ်သည်...
"ကလေးကလေ အိမ်မှာဆို ဒီလောက်ကြီး ကြီးတယ့် ဝက်ဝံရုပ်ကြီးရှိတယ်သိလား? "
သိလားတယ့်...သူ့အိမ်ကအရုပ် ကျနော်က ဘယ်သိမလဲ?
သူ့လက်လေးကို အကြီးကြီးဆိုတယ့်ပုံစံဖော်ရင်းပြောပြလေသည်...
" ကလေးညအိပ်ရင်လေ အရုပ်ကြီးကိုဖက်အိပ်မှ အိပ်ပျော်တာ..."
အော်..သူအကျင့်ကို ပြောပြနေတာဘဲ...
အင်း~~ဆက်ပြောပါစေ...
"အရင်ညတွေက ကလပ်မှာလေ အဲ့အရုပ်ကြီးမရှိလို့ အိပ်လည်းမပျော်ဘူး အိမ်မက်ဆိုးတွေလည်းမက်တယ်သိလား?? "
ရော်...အိပ်မပျော်ဘူးဆိုပြီး ဒီကလေး အိမ်မက်ဆိုးကိုကျ ဘယ်လိုမက်ပါလိမ့်??
သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်လေးတွေ ဝဲလို့..
သူတော်တော်ခံစားခဲ့ရမှာ...
"ပြီးတော့လေ ညအိပ်ရင် ကလေးရဲ့ omma က နောက်ကနေ ကလေးကို ထပ်ဖက်ထားပေးတယ် "
ဒီအရွယ်ထိ??
အင်း~~~ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ့်ကလေးလေးကို သူ့မိဘတွေက သိ်ပ်ချစ်မှာပေါ့လေ...
"အဲ့တော့လေ...ကလေးပြောချင်တာက "
ဟော...အခုမှ လိုရင်းရောက်ပီထင်တယ်...
ကျနော်အာရုံစိုက်လိုက်တော့ သူက
ကျနော့်ရင်ခွင်နဲ့အနီးဆုံးကိုတိုးလာကာ
" အခုက ဝက်ဝံရုပ်ကြီးမရှိတော့ ကလေးက ကိုကို့ကို ဒီလိုလေးဖက်အိပ်မယ်"
ဆိုပြီး ကျနော့်ခါးပေါ်ရောက်လာတယ့် သူ့လက်တစ်ဖက်...
"ပြီးတော့ omma ကလည်း မရှိတော့ဘူးဆိုတော့လေ... "
ငိုပြန်ပီ...အဲ့မျက်ရည်တွေ မကြိုက်ပါဘူးဆိုကွာ...
သူ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးရန်လှမ်းလိုက်သော
ကျနော့်လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ သူ့ကိုယ်လုံးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရင်း
"ကိုကိုကဘဲ ဒီလိုလေး ဖက်အိပ်ပေးလေ ...နော် "
မျက်ရည်တွေစိုနေတယ့် သူ့မျက်တောင်ရှည်ကြီးတွေကို ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာ ကျနော့်ကို ကြည့်ရင်း ပြောသည်...
အတော်ကြာသည်ထိ အဖြေမပေးဘဲ သူ့ကိုသာ ငေးကြည့်နေသောကျနော့်ကြောင့် သူက မျက်နှာလေးငယ်ကာ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ရွေ့ရင်း
"ကိုကိုမကြိုက်ရင်လည်း ရပါတယ် "
"Arnyi "
ကျနော် သူ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်နဲ့ကပ်နေသည်ထိ
ဆွဲယူကာ ခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်တော့
မယုံသလို မျက်လုံးလေးပြူးကာကြည့်သည်...
" အိမ်မက်ဆိုးတွေ မမက်စေရဘူး...အိပ်တော့နော်"
ကျနော့်စကားကို မျက်ရည်များကြားက ပြုံးကာ
သူ့မျက်နှာလေးကို ရင်ခွင်ထဲဖွက်ရင်း ဗလုံးဗထွေးပြောလိုက်သည်က
"ကိုကိုကို့ သိပ်ချစ်တာဘဲ.... "
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
ရေးချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာလို့ ဟီး 😘😘😘
Thz for your vote and fbs 😍😍😍