"Isaac!"
Isang boses mula sa pinakamamahal kong babae. Tinatawag niya ako at nagmamakaawa.
Sinubukan kong abutin ang mga kamay niyang sobrang liit ngunit unti-unti siyang lumalayo hanggang sa nawala na lang siya sa paningin ko.
"Mom!"
"Oooh-ops."
Minulat ko ang mata at agad na tumambad sa akin ang isang babae na nakaupo sa mga hita ko.
Did I grab her?
"Hmn, sorry. I was dreaming."
Agad naman siyang tumayo sa harapan ko. Tumayo na rin ako nang lumapit ang bakla sa amin.
"No, it's okay."
Ngumiti siya. I wonder if I have met her.
"Isaac Dryle met Amanda Que."
Nangingiting sabi ni Art.
"Nice to meet you, Amanda."
"Same to you."
"Ah, we'll start na. Nasabi ko na ba ang theme ng photoshoot? Sorry I forgot. We call it Perfect Match. To show that Spenteire University is perfect match for the students." -ang bakla.
"Does that mean, we need to show that we're perfect match...for the school?" malambing sabi ni Amanda.
"Seems that way," paliwanag ng bakla bago kami hinila sa lugar kung saan kami magsho-shoot.
"Closer!" sigaw ng photographer habang kumukuha ng pictures.
Nasa mismong entrance kami ngayon ng school. We're walking side by side papasok ng campus.
"Nice! Just continue walking closer," patuloy na sabi ng photograher.
"Why did I came back late," mahinang sabi ni Amanda habang naglalakad kami ng sabay.
Napatingin ako sa kanya.
"What do you mean?"
"I just found out you have a girlfriend. Maybe if I came back earlier..."
She looked at me with sad eyes.
"If that's what you mean, then I'll agree with you but I don't think I would have another girlfriend."
She's beautiful. A very classic and elegant woman. Many men would fall for her. But then again, I'm Isaac Dryle Alfonzo Guevarra, and I'm no ordinary.
Mike chose my girlfriend and I have nothing to say.
And speaking of my girlfriend. I need to see her. Ang babaeng iyon kahit may pagkaweird, nakukuha pa rin niya ang atensyon ko. Mas kakaiba mas interesting para sa akin. At iyan ang dating ni Dannie. My day would not be complete without seeing her. Her spectaculiar personality draws me near her.
"Hahaha. I didn't know that you would be a fateful boyfriend, my dear Isaac Dryle."
"Magholding hands kayo!" Muling sigaw ng photographer.
Sinunod namin ang inutos ng photographer at humarap sa gate ngayon.
"Good work, everyone! That's all. Let's wrap up," sabi ng photographer matapos makuha ang lahat ng gusto niyang pose.
"I'll be going."
Nagpaalam ako sa lahat. Naglakad ako papuntang building nila Tristan. Ngayong malapit na ako magtapos nagiging free talaga ang buong araw ko. Konti na lang kasi ang mga subjects ko.
Paakyat na ako sa second floor ng building. Walang masyadong tao. Totoo nga sinasabi nila sa mga Engineering students. Sobrang focus sa studies. Ang dalawang unggoy lang ata ang nakakayang magchill sa kanila.
Nasa gitna na ako ng hagdan nang may nakita akong librong nahuhulog. Pinulot ko iyon at may isa na naman. Tumingala ako.
Pagkakataon nga naman. Muli na namang hinulog sa akin ang babaeng ito.
Nakaupo siya at pinupulot ang gamit niya.
"You fell again. The heavens must want you to fall for me that badly."
Pinatayo ko siya at kinuha ang mga gamit niya.
"Ano ang ginagawa mo rito?"
"I also don't know. My feet just brought me here."
I gave her a wink but she replied with a smirk.
"Let's have some hot coffee."
"Ikaw na lang. May tutorial ako sa dalawa ngayon."
"Come on, coffee lang naman. Daan muna tayo. Inaantok pa kasi ako. Ako ang boyfriend pero mas matagal pa kayo magsama ng dalawang unggoy na mga 'yon."
I did my best to look like a cute puppy pleasing his master.
Aside na inaantok ako. Gusto ko kasi makita ang isang side niya. That gentle side of her.
"In one condition."
Tinaasan niya ako ng kilay tapos ngumiti ng napakaloko.
I wont die with that condition, right? Do I need to back out?
"Cosplay my favorite anime."
"Cosplay...lang? Akala ko ano na. Sure...for you my lady."
Bumaba ako ng konti para umaktong lumuhod sa harapan niya. Just like how a prince ask his princess to dance.
"It's a deal. Mamayang gabi tayo pupunta."
Ngumiti siya ng napakalapad. That smile captures her true beauty. She's indeed my beauty.
Naglalakad kami papuntang coffee shop. Nasa loob lang naman ng campus kaya malapit lang.
"Sacky ko!"
"My Isaac baby!"
"Ay, kasama ang girlfriend."
"Hindi sila bagay kasi mas bagay kami. Isaac ng buhay ko."
Girls started screaming my name in different ways they want. It's been a long time since I played with them. Watching them and giving them my attention in times I want. But now, I don't feel playing with them.
"Sorry, I'm on a date."
I faced them. I held Dannie closer. Hinawakan ko ang gilid ng baywang niya at iginiya papasok sa coffee shop.
"Are you jealous?"
Bulong ko sa tainga niya. We are just inch away from each other.
I waited for her words but she just giggled and gave me a soft laugh.
She never really played along with me. Instead I'm the one playing with her.
"Naku, sorry. Sorry di kita nakita. Nagmamadali ako. Ang tanga ko talaga."
Natapunan ng kape ang damit ni Dannie.
"Okay ka lang? Napaso ka?" I askrd her.
Kumuha ako ng tissue at pinahid sa gilid ng damit niya. Ganoon din ginagawa ng nakatapon sa kanya.
"It's cold latte," paliwanag ng babae
"Next time be careful. Mabuti walang nasaktan," sabi ko sa babae.
"It's okay. I'm also at fault. Hindi ako naging attentive," paliwanag ni Dannie sa babae.
Umayos na kami. Hindi na kumalat ang mantsa pero di na namin nakuha ang duming naiwan sa damit.
Todo paumanhin pa rin ang babae. She's wearing glasses. I remembered her. Siya ang babeng tinulungan ko noong isang araw.
"Let's get over this. And you little miss...keep yourself away from trouble. We always met when you're in trouble."
Tumingin sa akin ang babae at namula ang mukha.
"Your order, please."
Kami na pala ang nasa counter. Binalingon ko ang tingin kay Dannie.
"Two lattes please," sabi ko.
"See you around miss trouble maker." Sigaw ko nang paalis na ang babae.
Matapos ang nangyari ay hinila ko si Dannie papuntang parking lot.
"Ano gagawin natin dito?"
"You can change there." Binuksan ko ang pinto ng sasakyan ko at pinapasok siya.
"Ano? Wala akong dalang pampalit."
Sinubukan niyang lumabas pero hinarangan ko siya.
"May extrang t-shirt ako diyan sa paper bag. Hindi ko pa iyan nagsusuot."
Nilingon niya ang paper bag sa tabi ng drivers seat.
"It's okay. Baka hindi pa kasya iyan."
Tumingin siya ulit sa akin.
"Kasya iyan. Pag hindi ka magpapalit baka ako na magpalit sayo. Do you want it?"
Nilapit ko pa ang mukha ko sa kanya. Agad naman siyang kumilos at sinara ang pinto. Tinted naman ang pinto kaya hindi nakikita ang loob.
"Happy now?"
Lumabas siyang suot ang t-shirt ko. Sakto naman ang taas sa kanya. Ang sleeves lang ang mahaba
"Yeah. We are perfectly fit."