NANG matapos si Shinji mula sa pagsusulat nito ng mga kanta at si Erika naman ay natapos nang isulat ang istoryang si Shinji ang ginawa niyang bida ay napagpasiyahan nilang bumalik na ng Metro Manila tatlong araw na ang nakakaraan. Para sa kanya ay sapat na ang inilagi niya sa beach house upang maibalik ang kanyang drive sa pagsusulat ng nobela at tiyak niya rin sa kanyang sarili na wala na ang pait na idinulot sa kanya ng dati niyang kahibangan kay Vince. Mayroon na siya ng bagong inspirasyon ngayon na naging dahilan upang maging mas productive at mas creative sa kanyang passion sa pagsusulat.
"Hi, Erika!" bati ni Curtis—ang lead guitarist ng Vampyres—sa kanya nang maipakilala siya ni Shinji dito nang pumasok sila studio na pagdadausan ng photoshoot ng grupo nito. Kaninang hapon ay pinuntahan siya ng binata sa kanyang bahay upang isama sa lakad nito. Hindi na siya nagdalawang-isip na sumama dito dahil kahit ilang araw pa lang ang nagdaan mula nang huling magkasama sila ay na-miss na niya ito. Actually, lagi niyang nami-miss ito. Bukod sa dahilang iyon, gusto niyang malaman kung ano ang pang-araw-araw na pangyayari sa buhay nito bilang isang sikat na bokalista.
Kinawayan niya si Curtis at ngumiti. "Hi, Curtis!"
"Is she the girl..." nagpalipat-lipat ang tingin nito sa kanya at kay Shinji.
"The girl I was talking you about." Nagmamalaking sabi ni Shinji na hindi na pinatapos ang sasabihin sana ni Curtis. Ipinalibot ng lalaki ang braso nito sa balikat niya.
"Oh, finally!" halatang masaya si Curtis. "Sa wakas nakilala ko na rin ang babaeng kinababaliwan nitong kaibigan ko."
"'Wag ka nga!" asar na sawata ni Shinji sa kaibigan.
"Oh yes, finally we met Erika." Singit naman ni Radley mula sa likuran nila. Ito ang drummer ng banda. "Alam mo bang walang tigil 'tong si Shinji sa kaka-kuwento tungkol sa'yo? Hindi nga ako naniniwala na may nag-e-exist na Erika Angeles sa mundo." tumaas-baba ang mga kilay nito.
"Shut up, Radley! Ako na naman ang pinagiinitan n'yo." binalingan siya ni Shinji. "Don't mind him, okay? Wala lang magawa sa buhay ang isang 'yan."
Ngumiti lang siya sa lahat ng mga sinabi ng mga ito. Naaaliw siya sa mga kaibigan ni Shinji. Ang kukulit kasi ng mga ito na parang mga bata. Natutuwa siya na pati pala sa mga kaibigan nito ay nakukuwento siya nito.
"Ang buong akala namin kathang isip lang niya iyon para itaboy si Alessandra."
"Alessandra?" tanong niya sa mga ito.
"Pinsan ng record producer namin na si Danny." Sagot ni Radley sa kanya.
Curious man siya kung sino ang babae at ano ito sa buhay ni Shinji ay hindi na siya nagtanong pa.
Iginala ni Shinji ang mga mata ni sa loob ng studio. "Nasaan si Drew?" paiwas na sabi nito.
"Drew's just around. Malamang inaalipin na naman ang PA niya." Sagot ni Curtis.
Humarap sa kanya si Shinji. "The photoshoot would take a lot of time." Ang photoshoot ng Vampyres ay para sa isang kilalang rock magazine sa Pilipinas. Ang grupo nito ang featured artist sa naturang magazine sa susunod na buwan.
"I'd be fine here. I brought my laptop with me." Pag-assure niya rito.
Marahan nitong pinisil ang pisngi niya. "I'll go to the dressing room." Paalam nito sa kanya.
Nakangiting sinundan niya ng tingin ang daan na tinahak nito. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang photoshoot ng mga ito.
Nakailang change of costumes na rin ang Vampyres pero mukhang hindi pa rin nagsasawa ang photographer sa kakakuha ng larawan sa apat na lalaki.
Kahit naka-focus ang pansin ni Shinji sa pagkuha sa larawan nito ay hindi miminsang gumagawi ang paningin nito sa kanya at nakikita niya sa mga mata nito na nagtatanong kung okay lang siya. At sa tuwing ngumingiti ito pag sinusulyapan siya, maghihintay siya para dito kahit bukas pa matapos ang photoshoot nito.
NIYAYA siya ni Shinji na magbakasyon sa Japan ilang araw matapos niyang maipasa ang dalawang manuscripts niya sa publishing company na madalas niyang pagpasahan ng mga nobela niya. Ayon dito ay binigyan ng dalawang linggong bakasyon ang Vampyres bago simulan ang recording ng bagong album ng banda. Naibigay na nito ang lahat ng nai-compose nitong kanta sa mga kabanda nito at kay Danny. Tapos na ring piliin ang mga kantang isasama para sa bagong album ng mga ito.
Dahil first time lang niyang makakapunta roon ay super excited siya. "Tadaima!" anunsiyo ni Shinji nang makita nila ang mommy ni Shinji sa labas ng restaurant ng pamilya nito.
"Auntie Stella!" excited na winika niya sa ina ng lalaki.
"Erika?" sinipat siya nito ng tingin mula pababa, pataas. Ngumiti ito. "Kumusta ka na? Dalagang-dalaga ka na, ah." niyakap siya nito.
Gumanti siya ng yakap dito. "Okay naman po. Nasan po si Uncle Tetsuya?"
"Nasa loob lang siya. Alam mo na, masyadong busy iyon pagdating sa restaurant niya. Nandiyan lang iyon sa loob. Halika, pasok ka. Shinji, sumunod ka na." iginiya siya nito papasok sa restaurant.
Nakita niya si Uncle Tetsuya na nasa kusina at nagmamasid sa mga parokyano nito na karamihan ay mga foreigners.
Hinarap sila nito nang tawagin ito ng asawa nitong si Auntie Stella. Tumingin sa kanya si Uncle Tetsuya na tila hinahalukay sa kailalalimang bahagi ng memorya nito kung sino siya. Ilang segundo ang lumipas bago nagliwanag ang mukha nito. "Erika! The girl you can't stop talking about." anito sa anak.
"Long time no see, Uncle." Aniya sa ama ni Shinji, bahagyang yumukod siya rito.
"We're happy to finally seeing you together. Kung hindi mo pa alam, madalas kang ikuwento sa amin nitong lalaking ito sa tuwing tinatawagan namin siya." wika ni Auntie Stella. "I'm really glad na kayong dalawa din ang nagkatuluyan. Alam kong do'n din ang uwi n'yong dalawa." Tuwang-tuwang sabi pa ng ina nito.
Namula ang mga pisngi ni Shinji sa pagkapahiya. "Ma, 'wag mo naman akong ilaglag." Napapakamot sa batok na sabi nito sa ina nito.
"Aba, at totoo naman. Wala ngang tigil 'yang bibig mo pag si Erika na ang pinaguusapan natin."
Tumaba ang puso niya sa sinabi ng ina ng kanyang nobyo. Pakiramdam niya ay pagkahaba-haba ng buhok niya dahil kahit kailan ay hindi siya nawaglit sa isip ni Shinji. "Patay na patay ka pa talaga sa akin, ha!" tumatawang bulalas niya.
"Sinabi mo pa." gagad pa ni Auntie Stella.
Lalong namula ang mga mukha ni Shinji. "Aminado na ako 'run. Hindi ko na puwedeng ikaila." Kinabig siya nito, saka hinalikan sa pisngi. "Wala na akong magagawa, mahal talaga kita, eh."
Napahagikgik siya sa sobrang kilig.
"ANATA wa totemo kawaii desu ne." puri ni Shinji nang makita siya nito pagbaba niya sa hagdan. Ang sabi nito ay napakaganda niya.
Isa sa pinakasikat na Festival sa Japan ay ang Hanabi Taikai o fireworks festival na ginaganap tuwing Hulyo hanggang Agosto. At sa tuwing ginaganap iyon, tradisyon na ang mga babae ay nagsusuot ng Yukata o summer kimono gaya ng suot-suot niya ngayon. Kulay puti iyon at may print na pinaghalong malalaki at maliliit na bulaklak na kulay purple at pink. Si Auntie Stella ang nagpasuot niyon sa kanya na ayon dito ay galing sa pinsan ni Shinji. Sa tingin niya ay bumagay iyon sa kanya. Her hair was up in a bun at may burloloy na nakapalamuti sa buhok niya. Kumpleto rin ang getup niya, with matching traditional purse and paper fan pa siyang hawak sa kanyang magkabilang kamay at geta pansapin sa mga paa.
Umikot-ikot siya sa harap ni Shinji. "Bagay ba sa akin?"
"You look great in it." Nangingiting sambit nito. Gaya niya ay nakasuot din ito ng Yukata.
"You're lovely, hija." Anaman ni Auntie Stella.
"Arigatou, Auntie Stella."
"Tara na?" inilahad ni Shinji sa kanya ang braso nito. Umangkla siya dito. "Mama, aalis na kami." Paalam nito kay Aunite Stella.
"Sige. Ingat kayo. Enjoy." Anaman ni Auntie Stella.
Lumabas na sila ng bahay ng mga ito. Nagtungo sila sa Sumida River kung saan ginaganap ang festival. Namangha siya sa dami ng taong nagkalat sa kalsada para mapanood ang fireworks display.
Tinikman nila ang lahat ng pagkain ng mga food stalls doon. Sinusulit niya ang pagkakataon dahil hindi naman araw-araw na makakakain siya niyon. Sinubukan din nila ang gold fish scooping na isang popular na laro tuwing okasyon na iyon.
Hinila niya si Shinji. "Pumunta tayo ro'n!" intinuro niya ang isang booth kung saan inagkukumpulan ng maraming tao.
Shinji bought her a Daruma doll which was made of wood, adorned with red finished. It was known as a symbol of courage and perseverance.
"Kawaii." Iwinasiwas niya iyon. "Thanks for bringing me here." nakangiting sabi niya dito nang huminto sila sa paglalakad. Na-appreciate niya ng husto ang pagdadala nito sa kanya sa Tokyo. Tumingkayad siya at saka hinalikan ang pisngi nito.
"Dou itashimashite." Sa kanyang pagkagulat ay mabilis na ginawaran nito ng halik ang mga labi niya kasabay ng mga nagsulputang fireworks sa kalangitan. "Kung wala lang tao dito, mas matinding halik ang ibibigay ko sa'yo."
"Loko ka, ha!" Natatawang sabi niya ngunit kinilig siya sa gesture nitong iyon.
Tumawa lang din ito, kasabay ng paghawak nito sa isang kamay niya. Magkahawak ang mga kamay nila habang pinagmamasdan ang sari-saring kulay ng mga ilaw na siyang pumupuno sa kalangitan. Sa mga sandaling iyon, nahiling niya na sana ay hindi na matapos ang kaligayahang nadarama niya.