Şehr-i Üniversite

Hayallerinim peşinden koşarken uçurtma uçurmaya karar verdim uçurtmamla beraber koşacak, onu gittiğim yere kadar götürecektim. Kurulan planlar, görülen düşler, heyecandan uykusuz kalınan geceler, stresin verdiği naif duygular.. Hepsi belleğimde harmanlanmış, uçurtmamın ipine dolanıp uçmayı bekliyorlardı. Benden kaçarcasına. Belki de en samimi veda bu olurdu. Hem bendim bu dönemde hem de değildim. Hayallerime ulaşmama ramak kalmıştı sadece bir internet sitesinin önüme sonuçları sürmesi bu kadar zor olmamalıydı. Biliyordum emindim, içimdeki karmaşa yığını uçurtmamın ipine dolanarak benden gidecekti, sanıyordum. Sanmakla kalacağımı bilmeyerek seviniyordum üstelik. O yığın uçurtmamın ucuna bağlansa da ipini tutan bendim. Ve uçurtmam ben nereye çekersem oraya giderdi, mutlulukla sarhoşluğum ertesi sabah kalkınca neler olacağını bilmediğimdenmiş. Bu yolculukta erken anlarsam eğer oyunda yanmazdım ki ışıklı bir levhanın yazısı bana çok uzaktan pusla birlikte güzel görülüyordu, ne yazdığını çok sonradan anladım “Game Over”