Shin ကိုသာ....ပါပါးဆီ သြားေနၾကဖို႔...
သေဘာတူထားေပမယ့္....
တကယ္ေတာ့.....အဆင္မေျပလွ......
စိတ္ထဲမွာ....တစ္ခုခုကိုေနာက္ဆံတင္းေနသည္......
အလုပ္ေတြဆိုတာလည္း....အျခားတစ္ေယာက္ကိုလႊဲေျပာင္းေပးဖို႔က...
႐ုတ္တရက္အဆင္မေျပ......
ေက်ာင္းၿပီးတည္းက.....
အေရးေပၚဦးစီးလိုက္ရတာမို႔........
အခုခ်ိန္က်မွ အျခားတစ္ေယာက္ကို
လႊဲအပ္ဖို႔ဆိုတာ...အဆင္မေျပလွပါ....
ခ်က္ခ်င္း...ေျပာင္းဖို႔...ဆိုတာ.
မျဖစ္ႏိုင္တာမို႔.....
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း.....
ရာထူးလႊဲေျပာင္းေပးဖို႔စီစဥ္ရေတာ့မည္.....
ပါပါးကေတာ့.....
သူယံုၾကည္ရတဲ့ မန္ေနဂ်ာ Song ကို...
လႊတ္ေပးမည္ဟု ေျပာထားသည္....
မန္ေနဂ်ာ Song ဆိုတာ....
အျခားသူေတာ့မဟုတ္ပါ....
ငယ္ငယ္ကတည္းက......
က်ေနာ္တို႔အိမ္မွာေနသည့္...
ပါပါးရဲ႕...လက္ရံုးေတာ္ပင္ျဖစ္ပါသည္....
က်ေနာ္ အထက္တန္းေလာက္တည္းက...
ကုမၸဏီ စီမံခန္႔ခြဲေရးနဲ႔..ပက္သက္လို႔....
မန္ေနဂ်ာ Song ကပင္
အရာရာသင္ေပးခဲ့သည္.......
စီးပြားေရးသိတတ္၍.....
အရာရာကို...ေစ့စပ္ေသခ်ာေသာ...
မားနဲ႔ ပါပါးတို႔ေၾကာင့္....
က်ေနာ္ဟာ...အထက္တန္းတည္းက...
ကုမၸဏီ စီမံခန္႔ခြဲေရးနဲ႔
ရင္းႏွီးခဲ့တာျဖစ္သည္......
တကယ္ေတာ့......
ပါပါးဆီသြားေနၾကမယ္သာ....
Shin ကေျပာတာ...
U.S မွာက.....က်ေနာ့္မိသားစုအျပင္...
သူမ မိသားစု ပါေနထိုင္ေနတာပင္.....
က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သာ....
ဒီမွာ...က်န္ရစ္တာျဖစ္သည္.....
ေမြးရပ္ေျမကို...
မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္တာကတစ္ေၾကာင္း.....
အင္း.....
စိတ္က ဒီေျမကို လံုး၀မျပတ္ေသးတာက တစ္ေၾကာင္းမို႔.....
မစြန္႔ခြာပစ္ေပ......
ခုခ်ိန္မွာေတာ့.....ေျပာင္းရမယ့္.....
အေျခအေနေတြက...ဖန္လာေလၿပီ......
Shin က ေျပာင္းခ်င္ေနၿပီဆိုတာမို႔.....
ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကလည္း...
အျမန္လာဖို႔ တိုက္တြန္းေနသည္......
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း.....
စြန္႔ခြာရေတာ့မည္ေပါ့..........
ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ.....
ကံတရားက ဖန္လာၿပီမဟုတ္လား......
ကိုရီးယားကို စြန္႔ခြာရေတာ့မည္လို႔...
ေတြးမိေတာ့.....
တစ္စံုတစ္ခု လစ္ဟာသြားသလိုပင္.....
ဘာမွန္းမသိေသာ......ခံစားခ်က္က....
ရင္ထဲ...တစ္ေနရာကို....မြန္းၾကပ္....
ထိ႐ွေနေစသည္......
က်ေနာ္ဆိုတဲ့....လူမ်ိဴ းက...
ေမြးလာတည္းက.....
တစ္စံုတစ္ေယာက္ထံပါးမွာ....
႐ွံဳးဖို႔မ်ားလာေလ....
နာက်င္ထိ႐ွေနသည္....
ႏွေျမာတႆ. ျဖစ္ေနသလို
ိုခံစားခ်က္နဲ႔အတူ....
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕.....မ်က္ႏွာက
က်ေနာ့္အေတြးထဲ၀င္ေရာက္လာသည္...
က်ေနာ့္အေတြးတို႔က.....
အျပာေရာင္ျခယ္မႈန္းထားေသာ...
ညတစ္ညဆီ....ေျခဆန္႔မိ၏......
က်ေနာ္ ၾကမ္းတမ္းသမွ် ကို.....
မျငဴ စူပဲ....သည္းခံေနေပးသူ.....
သူ႔ကို...ရက္စက္လို႔...ရက္စက္မွန္းမသိ....
မမွီမကမ္း....က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို...
လိုက္ဖမ္းေနေသးရဲ႕.....
အနမ္းတစ္ပြင့္ေတာင္....မစြန္႔ၾကဲပဲ...
ျပဳမႈ ၾကမ္းတမ္းခဲ့တာေတာင္...
အမွတ္မ႐ွိ....ရင္ခြင္ထဲ......
တိုး၀င္အိပ္ခ်င္ေနေသးတာမို႔........
တြန္းထုတ္လို႔......ဖယ္႐ွားမိလိုက္ေသးသည္...
တစ္ခါေလာက္ေတာ့...
က်ေနာ္လည္း.........ေနာင္တမ႐ွိဘဲ....
ခင္ဗ်ားလို....ရက္စက္ဖူးခ်င္လိုက္တာ.......
ဘုရားေရ....
က်ေနာ့္သူ႔ကိုသနားေနမိတာလား......
အေတြးတို႔....ဟိုေရာက္ဒီေရာက္...
ျဖစ္ေနကာ.......meeting room ထဲမွ..
ျပန္ထြက္လာတဲ့အထိ...
အေတြးစတို႔မျပတ္ေသး.....
Meeting Room ထဲမွာ....
ေငးငိုင္ေနမိတာမို႔......
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း....
ကိုယ္ေပၚဖိတ္သြားေသးသည္........
ဟာ......Oh Sehun ရာ...
မင္းဘယ္လိုေတြ.....ျဖစ္ပ်က္ေနသလဲ....
တကယ္ဆို.....သူ႔ကို....
မင္းစိတ္နာသင့္တယ္မလား......
မင္းအေပၚ ရက္စက္ခဲ့တဲ့သူ....
ဒူးေထာက္လို႔.....ေျခသလံုးဖက္လုနီးပါး...
ျပန္ဆြဲထားတာေတာင္....
တစ္ခ်က္မွ.....လွည့္မၾကည့္ခဲ့တဲ့သူေလ.....
အခုလည္း....ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လဲမသိ
ျပန္ေရာက္လာၿပီး......
မင္းမိသားစုကို.....ဖ်က္ဆီးခ်င္ေနတဲ့သူ......
အျပစ္လုပ္ထားတာေတာင္.....
တစ္စက္မွ....ေနာင္တမရဘဲ....
ထပ္လွည့္ဖ်ားတဲ့သူေလ......
တစ္ခါေသလုေမ်ာပါး.....ခံစားခဲ႕ရတဲ့...
ဒီႏွလံုးသားကို....မညႇင္းဆဲပါနဲ႔ေတာ့.......
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆို.....
မင္းေသသြားလိမ့္မယ္........
ဟူး.......ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္.....
အခု....အကုန္ၿပီးဆံုးေတာ့မွာပဲ.....
ကိုယ္လည္း.....ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္...
ျဖစ္တည္ေတာ့မွာမဟုတ္လား......
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္....ျပင္ဆင္လို႔......
အခန္းထဲသာ....ျပန္၀င္လာေတာ့သည္....
.
.
.
.
.
.
.
.
.ရံုးအခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္
သီးသန္႔ထားသည့္.....အေနာက္ဘက္မွ.....
နားေနခန္းေလးထဲ၀င္လို႔.....
အ၀တ္လဲဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္......
အ၀တ္လဲျပီးေပမယ့္....
စိတ္ထဲ....ေနာက္ကိ်ကိ်နဲ႔မို႔....
ခဏလွဲေနလိုက္ေတာ့.....ေမွးခနဲ....
အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္......
အထိအေတြ႕တစ္ခု......
ဟုတ္တယ္......ႏႈတ္ခမ္းမွာ...
လာေရာက္ထိေတြ႔လာတဲ့....
အိစက္စက္အရာ...
တျဖည္းျဖည္း....စုပ္ယူခံလိုက္ရေသးသလို
ၿပီးေတာ့.....ခပ္ျပင္းျပင္း.....
နာက်င္မႈတစ္ခုက.....ႏႈတ္ခမ္းထက္..
ခစားျပန္ေလတာမို႔......
က်ေနာ္လည္း......
အိပ္စက္ျခင္းႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္လို႔....
ဆတ္ခနဲ....ထထိုင္မိလိုက္ေတာ့တယ္.......
ေတြ႔ရပါၿပီ......
ႏႈတ္ခမ္းကို....ကိုက္လိုက္တဲ့တရားခံ...
ဟင္......သူ......သူ.....
က်ေနာ့္ကုတင္ေပၚ..သူကလာထိုင္လို႔
"ခင္.....ခင္ဗ်ား....
ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ......"
သူက....ဘာမွမျဖစ္သလို.....ေအးေဆး.....
"အခန္း၀က....ေကာင္မေလးကို
ေျပာၿပီး....၀င္လာတာေလ......"
က်ေနာ္....ဘာမွဆက္မေျပာလိုေတာ့.....
အျမဲတမ္း ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႔သူ....
အင္းေလ....လူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားကိုေတာင္
ဘာမွမဟုတ္သလို......
ေပါ့ပ်က္ပ်က္သေဘာထားတဲ့လူပဲမလား
ဟိုထိ ဒီထိ လာလုပ္ေနတဲ့သူေျကာင့္.....
က်ေနာ္.....ကုတင္မွဆင္းကာ.....
အခန္းျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္....
"ခင္ဗ်ားနဲ႔.....က်ေနာ္.....
ေတြ႕စရာအေၾကာင္းမ႐ွိဘူး......
က်ေနာ္...အလုပ္လုပ္ရဦးမယ္.....
ျပန္ေတာ့......"
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလို႔.....
အခန္းတံခါးကို....ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့....
"ေျသာ္....ကေလးရယ္....
ကိုယ္ေျပာစရာ႐ွိလို႔....လာခဲ့တာ...
အခုလို.......စိတ္ေကာက္ေနေတာ့မွာလား
ၿပီးေတာ့.....ကေလးက....အျပင္မွာ...
စကားေျပာခ်င္တာလား......."
ေတာ္ေတာ္....အျမင္ကပ္စရာသူ.....
က်ေနာ္အခန္းထဲသာျပန္၀င္လို႔....
ခံုတစ္ခံုမွာ....၀င္ထိုင္လိုက္ရပါေတာ့သည္..
ဒီအခန္းက အသံလံုတာမို႔ျဖစ္ပါသည္....
ၿပီးေတာ့.....သူကမေထာ္မနန္းေတြ..
သိပ္ေျပာတာမို႔....
သူမ်ားၾကားသြားရင္ဒုကၡ.......
အိပ္မက္ထဲကလို.....လူေတြသိသြားရင္..
က်ေနာ္ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႔တင္.....
တစ္ကိုယ္လံုး.....အားအင္ခ်ိနဲ႔လာၿပီျဖစ္ပါသည္.....
"ကဲေျပာ....."
က်ေနာ္....ခပ္မာမာေျပာေတာ့....
သူက....ရယ္သည္........
"ကေလးရယ္......
ဟိုညက.....မရလိုက္တဲ့...
ကေလးအနမ္းကို
အခု.....အစားလာျပန္ယူတာ....."
ျမင္ျပင္းကပ္စရာေျပာေနျပန္ၿပီ......
ည.....အဲ့ဒီည....အေၾကာင္းက...
ဘာလို႔....ပါလာျပန္သလဲ.......
"အရစ္ေတြ မ႐ွည္ေနနဲ႔....
ခင္ဗ်ားနဲ႔....က်ေနာ္....ဘာကိစၥမွမ႐ွိဘူး..
ျပန္ေတာ့......"
က်ေနာ္မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့....
သူက စာရြက္လိပ္တစ္ခုကို....
က်ေနာ့္ဆီလွမ္းပစ္ေပးသည္....
"ဒါ.....ဒါ......ဘာအတြက္......"
က်ေနာ္တအံ့တျသ ျဖစ္ယူရသည္......
"ကြာ႐ွင္းစာခ်ဴ ပ္ေလ.....
ကေလးတို႔ကြာဖို႔......ကိုယ္ယူလာတာ...
ကေလးတို႔...ကြာ႐ွင္းျခင္းအတြက္...
ကိုယ္က
စာခ်ဴ ပ္ sponser ေပးတယ္ထား"
ေတာက္.......က်ေနာ္ ေဒါသထြက္ရသည္...
သူက....ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္.....
က်ေနာ့္ဘ၀ကိုလာေရာက္ထိပါးေနရသလဲ
"ခင္ဗ်ား......အေရးမပါတာေတြ....မေျပာနဲ႔
ဘယ္ေတာ့မွ.....ခင္ဗ်ားေမွ်ာ္လင့္သလို....
ျဖစ္လာမွာမဟုတ္လို႔.....
စိတ္ကူးနဲ႔႐ူးမေနနဲ႔..... "
သူက....ခပ္ဟဟရယ္သည္.....
ကုတင္ေပၚက ေခါင္းအံုးကို....ဆြဲယူလို႔...
တ႐ိႈက္မက္မက္...နမ္းေသး၏....
တကယ့္ေxာက္ပို.....
မာယာမ်ားေနျပန္ၿပီ.....
"ဟုတ္လား.....
ဒါေပမယ့္ေလ......
သံုးရက္ေလာက္.....
ထသြားထလာ...အဆင္မေျပေအာင္ထိ.....
အၾကမ္းခံခဲ့ရတဲ့ကိုယ္က....
စိတ္ကူးထဲမွာပဲ.....႐ူးမိုက္ခဲ့ရံုေတာ့...
မဟုတ္ဘူးထင္တယ္......"
က်ေနာ့္အ႐ွဳိက္ကို....
စကားလံုးတို႔ျဖင့္....ထိုးႏွက္၏....
မဟုတ္ေသးဘူးေလ.....
အဲ့ဒီညက.......က်ေနာ္....သူ႔ကို...
ႏွိပ္စက္ခ်င္ယံု....သက္သက္နဲ႔ကို.....
သူက ဆက္ေျပာျပန္ပါ၏......
"ကေလး.....ခဏခဏေျပာေနတဲ့....
ဘာမွမဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့စကား....
ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွ.....ေျပာ......
ကိုယ္တို႔......ဘယ္အေျခအေနထိ.....
ျဖစ္ခဲ့တယ္.....ဆိုတာ....
ကေလးအသိဆံုးေနာ္....."
သူကအခုမွ....ဒါကို..ေရးႀကီးခြင္က်ယ္.....
"အဲ့ဒီေတာ့.....ခင္ဗ်ားက....
တာ၀န္ယူခိုင္းေနတဲ့သေဘာလား....
ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္.....
ခင္ဗ်ားက.....ဗိုက္ႀကီးတတ္တဲ့....
မိန္းမ မဟုတ္ဘူး....."
က်ေနာ္.....လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္လို႔...
ခြန္းတံု႔ျပန္မိသည္......
က်ေနာ္....ႏိုင္ခ်င္တယ္....ဗီလိန္......
"Oh မဟုတ္ဘူးကေလး....
ကိုယ္အဲ့ေလာက္ကေလးမဆန္ဘူး....
ကေလးကို ဒါေတြ.....ေျပာေနတာက....
ကေလးသိဖို႔.....အမွတ္ရဖို႔....
ကေလး....ကိုယ့္ကို....ခ်စ္တုန္းပဲဆိုတာ..."
က်ေနာ္....ဟားတိုက္ရယ္ခ်ပစ္လိုက္သည္...
"ဘာသက္ေသနဲ႔လဲ.....
ဘာေၾကာင့္...တပ္အပ္ေျပာေနတာလဲ...."
"ကေလး.....ကတိေပးဖူးတယ္ေလ...
ကိုယ့္ကို...တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆိုတဲ့ကတိ
ကိုယ့္အဲ့ကတိကိုယံုတယ္....
ကေလးက...ကတိတည္တဲ့သူမလား....."
ခ်ည္ၿပီးတုပ္ျပီး...အေျပာနဲ႔သူ....
ဒါေပမယ့္.....ဘယ္လိုလုပ္မလဲ....
က်ေနာ္ႀကိဳးေျဖတတ္ေနၿပီ......
"ဒါဆို....ခင္ဗ်ား....ကေရာ.....
ခင္ဗ်ားကေရာ ဘာလို႔..
က်ေနာ့္ကို...စြန္႔ပစ္ခဲ့တာလဲ"
သူတစ္ခ်က္ျပံဳးသည္.....
"ကိုယ္ကတိေပးခဲ့လို႔လား....
ကိုယ္ ကေလးအနားမွာ...
တစ္သက္လံုးေနမယ္လို႔.....
ကတိေပးခဲ့ဖူးလား...."
သူ႔စကားက.....ဒီရင္ခြင္ကို...
ဓားျဖင့္ထိုးစိုက္ကာေမႊသလို....
နာက်င္ေစ၏....
"တကယ္ဆို....ကိုယ္ကေလးကို....
ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မေပးခဲ့ဘူးေလ...
ကေလးဘာသာ..ကိုယ့္ကို......
အ႐ူးအမူးျဖစ္သြားတာမလား......"
က်ေနာ္....ေအာ္ရယ္ခ်င္မိသလို.....
ေအာ္ငိုခ်င္မိသည္......
က်ေနာ္ပဲ....မွားတာေပါ့....ဟုတ္လား.....
သူေျပာသလိုဆို....
က်ေနာ္က....အခ်စ္ကို...ကိုးကြယ္လို႔...
႐ူးမိုက္ေနတဲ့....ေကာင္......
က်ေနာ္....ဘယ္အဆင့္ထိ.....
ျဖစ္သြားၿပီလဲ....
"ဟင္....ေသခ်ာေတြးပါ....ကေလးရဲ႕.....
ကေလးပဲ....ကိုယ္မေတာင္းခဲ့တဲ့...
ကတိေတြ....ဇြတ္ေပးခဲ့တာေလ....
အခု....အဲ့ကတိကို...မတည္ခ်င္လို႔....
လွည့္ပတ္ေျပးေနတာ...
သိပ္မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္...."
ဘာ....က်ေနာ္က..ဘယ္လိုေကာင္တဲ့လဲ.....
သူ႔စိတ္ထဲမွာ...က်ေနာ္က....
သူဘာလုပ္လုပ္ခံမယ့္ေကာင္.....
အ႐ူးအေပါႀကီးျဖစ္ခဲ့တာလား...
ဘာမွ ေxာက္သံုးမက်ဘဲ.....
Xiao Luhan ဆိုတဲ့....သူကို...
တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ေနတဲ့....
အရူးေကာင္ျဖစ္သြားတာလား.....
က်ေနာ့္ကိုယ္မွာ.... တန္ဖိုးအႀကီးဆံုးလို႔..
သတ္မွတ္ထားတဲ့..........ႏွလံုးသားက...
သူ႔အတြက္ေတာ့.....လမ္းေဘးမွာ....
အတင္းထိုးေရာင္းေနတဲ့....
ခပ္ေပါေပါ....ပစၥည္းတစ္ခုလိုလား....
က်ေနာ္....တခုပ္တရ.....ေပးအပ္လိုက္တဲ့...
အခ်စ္ဆိုတာက....သူ႔အတြက္ေတာ့....
အားနာပါးနာနဲ႔...ယူလိုက္ရတဲ့.....
တန္ဖိုးမဲ့....ပစၥည္းတစ္ခုလိုလား.......
က်ေနာ္....သူ႔လိုလူကို.....ဘာေၾကာင့္မ်ား....
နာတယ္....နာက်င္တယ္....
ဒီႏွလံုးသားက...ေသမတတ္နာက်င္တယ္
အခုေတာင္....ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္...
ေနာင္မ်ားဆို.....
"ဘာလို႔..တိတ္သြားလဲ....ကေလး....
ဘာလဲ....အတိတ္ကို..လြမ္းသြားလား
ကိုယ္တို႔ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့အတိတ္ကို...
သတိရသြားသလား...ဟင္....
ကိုယ့္ကေလး....."
က်ေနာ္မ်က္ရည္၀ဲေနလို႔ထင့္.....
သူေခ်ာ့သလိုေျပာျပန္၏.....
ခင္ဗ်ား.....ကို....က်ေနာ္......ႏိုင္ပါရေစေတာ့
"ခင္ဗ်ားက.....အဲ့တစ္ခ်က္နဲ႔တင္....
ခင္ဗ်ားနဲ႔...အတူေနခဲ့တာနဲ႔တင္....
ခင္ဗ်ားကို....ခ်စ္တယ္လို႔.....
ထင္ေနျပန္တယ္ေပါ့...."
သူ႔မ်က္ခံုးမ်ား....စုကုပ္သြားခဲ့သည္....
သူ႔စကားနဲ႔...မဆိုင္ေသာ...
က်ေနာ့္တံု႔ျပန္စကားေၾကာင့္....
တစ္ခါေလာက္ေတာ့.....
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕.....အေရးမလုပ္ျခင္းကို
ခံစားၾကည့္စမ္းပါခင္ဗ်ားရယ္.....
"ဒါေပါ့.....ခ်စ္လို႔....ဒီထိျဖစ္တာေပါ့....
အထိအေတြ႕ဟာ....အခ်စ္ရဲ႕......
ေဖာ္ၫႊန္းခ်က္တစ္မ်ိဴ းပဲကေလး....
ကေလးေတာင္ Shin ကို မခ်စ္လို႔.....
မထိေတြ႕တာမလား...."
က်ေနာ္....မဲ့ျပံဳးျပံဳးမိသည္.....
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာင္...
ဒီလိုေတြေျပာထြက္တယ္လား......
ဒီစကား၀ိုင္းက..Shin နဲ႔ဆိုင္တာမွမဟုတ္..
ႏွမခ်င္းစာနာစမ္းပါ.....
က်ေနာ္....ညႇာတာစရာ......
အေၾကာင္းမ႐ွိေတာ့ၿပီ......
"သူ႔ကို...မထိေတြ႔တာ....
တန္ဖိုးထားလို႔...."
ကြပ္ခနဲပ်က္ေသာ...သူ႔မ်က္ႏွာ....
က်ေနာ္ အႏိုင္ရေလာက္ေကာင္းပါရဲ႕.....
တစ္ခါေလာက္ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္စမ္းပါ
ခင္ဗ်ားရာ.......
"ဘာ...."
သူေဒါသတႀကီးေအာ္သည္.....
"ဟုတ္တယ္ေလ....
တန္ဖိုးထားလို႔....သူ႔ကို...မထိတာ....
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းမသတီဘူး.....
ခင္ဗ်ားနဲ႔....လြန္လြန္ၾကဴ းၾကဴ းျဖစ္ထားတ့ဲ..
ဒီခႏၶာကိုယ္ကို....မသတီလို႔.....
Shin ကို....မထိတာ....
ခင္ဗ်ားကိုကလည္း.....
ခ်စ္လို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္.....
ခင္ဗ်ားခႏၶာကိုယ္က ေပါေပါပဲပဲမဟုတ္လား
က်ေနာ့္အတြက္...အျမဲ...
အသင့္ျဖစ္ေနတာမလား....."
က်ေနာ့္စကားလည္းဆံုးေရာ....
သူက....က်ေနာ့္ဆီလာလို႔.....
အက်ႌေကာ္လံစကို....လာဆုပ္ကိုင္သည္...
သူ႔မ်က္၀န္းမ်ားကလည္း....
မီး၀န္း၀န္းေတာက္ေတာ့မလို.....
က်ေနာ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနေပမယ့္.....
အားကိုတင္းထားသည္......
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္စေမႊးခဲ့တဲ့....
သူ႔ေဒါသမီးမလား.....
"ျပန္ေျပာစမ္း....Oh Sehun ...
ျပန္ေျပာစမ္း.......ေဟ့ေကာင္...."
သူက....က်ေနာ့္ေကာ္လံကို....
ဆုပ္ကိုင္ျမဲ .....ဆုပ္ကိုင္သည္.....
က်ေနာ္ေၾကာက္တယ္....
သူ႔ေဒါသကိုေၾကာက္တယ္....
သူ႔ကိုလည္း.....ေၾကာက္တယ္......
ဒါေပမယ့္.....သူ႔ကို...ထပ္မ႐ွံဳးခ်င္ေတာ့ပါ..
ဒူးတုန္ေနသည့္ၾကားမွ.....
သူ႔လက္ကို...ျပန္ဆြဲကိုင္လို႔...
႐ုန္းလိုက္သည္....
သူ႔လက္ကိုခ်ဴ ပ္ကာလႊတ္ခ်လိုက္တာမို႔......
သူက....ခံုေပၚကို....ဖ႐ိုဖရဲ...ပစ္က်သည္...
"ထပ္ၾကားခ်င္တယ္လား....
ထပ္ေျပာေပးမယ္ေလ....
က်ေနာ္....Shin ကို....
တန္ဖိုးထားတယ္လို႔"
သူ႔တံု႔ျပန္ခ်က္က......
က်ေနာ္ထင္သလို ျဖစ္မလာပါ.....
ခပ္ေအးေအး....မဲ့ကာ...ျပံဳးလို႔......
ခုနက လူဟာ...သူမဟုတ္ေတာ့သလို....
မ်က္၀န္းရဲရဲမ်ားကေတာ့....
အစကလို....ေဒါသမီးလႊမ္းမိုးေနဆဲ....
Xiao Luhan ဆိုတာ....
မ်က္ႏွာ အမူအရာအမ်ိဴ းမ်ိဴ းလည္း
တတ္ေျမာက္ေလေသးသလို..
ေဒါသကိုလည္း....
ထိန္းခ်ဴ ပ္ႏိုင္ေသးရဲ႕ထင္ပါ့.....
"ကိုယ္မွားသြားတယ္.....
ကိုယ့္ကေလးရဲ႕....ႏွလံုးသားကို....
အေမွာင္ဖံုးေစမယ့္....အဲ့ဒီ့မိန္းမကို....
ဟိုညတည္းက....
အေသ သတ္ခိုင္းလိုက္ရမွာ....."
ဘာ......ဘယ္လို.....သူဘာေျပာတာ....
"ခင္ဗ်ား....ခင္ဗ်ား....
ဘာေျပာလိုက္တယ္....."
သူက....က်ေနာ့္ကိုမၾကည့္ဘဲ.....
ေရရြတ္ေန၏......
"ဟုတ္တယ္....အေသ သတ္ခိုင္းခဲ့ရမွာ....
အဲ့ဒါမွ.....
အေႏွာင့္အယွက္ကင္းသြားမွာ...."
မဟုတ္မွလြဲေရာ.....သူ......
"ခင္....ခင္ဗ်ား......ဟိုညက....
Accident....က...."
က်ေနာ္စကားပင္မဆံုးလိုက္ပါ....
သူက....ေအာ္ရယ္သည္.....
"ကေလးရယ္....အထူးအဆန္းမွတ္လို႔...
ပိုက္ဆံ႐ွိရင္.....
ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္တဲ့...ေခတ္ကို...."
၀န္ခံလိုက္ေသာ သူ႔စကား.....
Shin ျဖစ္တဲ့...accident ကို.....
သူစီမံတာလို႔....ေျပာေနတာ...
က်ေနာ္ကေတာ့....ဒါကိုမသိပဲ...
သူဆင္တဲ့...
အကြက္ထဲေရာက္တာေတာင္မသိပဲ.....
သူနဲ႔....အဲ့ဒီ့ညက.....
က်ေနာ့္ေဒါသတို႔က....ေၾကာက္စိတ္ကို
ဖယ္ပ်က္ေပးႏိုင္သည္...ထင္၏.....
က်ေနာ့္သူ႔နား
ဘယ္လိုေရာက္သြားတယ္မသိ......
သူ႔လည္ပင္း.....ေကာ္လံစကို.....
ဆြဲကိုင္လို႔....မတ္တပ္မတ္ေစသည္.....
"ဟမ္.....ဘာလို႔.....ခင္ဗ်ား....
ဒီေလာက္ထိ......မေၾကာက္မလန္႔...
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕...အသက္ကိုေတာင္ထိပါးရဲတာလဲ..."
က်ေနာ္ကသာ....ျပာယာထူပူေနတာ...
သူကေတာ့.....တည္ၿငိမ္စြာ....
႐ုန္းလည္းမ႐ုန္း....
မ်က္လံုးမ်ားေမွးစင္းလ်က္....ၾကည့္ေနသည္
"မုန္းလို႔ေလ.....
သူ႐ွိေနရင္....ကေလးက...သူ႔ကို..
ခ်စ္ေနတယ္လို႔....အထင္မွားေနတာမို႔လို႔..
သူ႔ကို ႐ွင္းပစ္ခ်င္ခဲ့တာ...ကိုယ္မွားလား"
ေအးေဆးစြာ....တံု႔ျပန္လာေသာသူ....
မွားလားတဲ့......
"မွားတာေပါ့.....ခင္ဗ်ားမွားတာေပါ့....."
က်ေနာ္မတံု႔မဆိုင္း...ဆိုမိသည္.....
"ဘာ....မွားတယ္ဟုတ္လား.....
အဲ့ေကာင္မအတြက္....မင္းကငါ့ကို....
မွားတယ္...လို႔..သံုးသပ္ေနတာလား"
အခုမွ.....သူကလႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္ကာ
ေဒါသတို႔ေပါက္ကြဲလာသည္....
က်ေနာ့္လက္ကို...ဆြဲခါ....ျဖဳတ္ခ်လို႔.....
"ေအး...မွားေတာ့....မင္းဘာလုပ္မလဲ...
အဲ့အမႈအတြက္...ရဲတိုင္မလား....
ဟမ္ .....ေျပာေလ....တိုင္ခ်င္လား
ငါ့ကိုေထာင္ထဲပို႔ခ်င္လား....
ဘာလို႔ၿငိမ္ေနတာလဲ....Oh Sehun...
သက္ေသမရွိလို႔လား....ဟမ္....."
သူက....ဖုန္းကိုထုတ္လိုက္သည္....
"Oh Group သူေဌးကေတာ္
Shinmi ရဲ႕ Car Accident အမႈကို...
ေနာက္ကြယ္ကၾကံစည္...စီမံသူဟာ
က်ေနာ္ Xiao Luhanပါ..."
Recording လုပ္ၿပီး
ဖုန္းကို...က်ေနာ့္ဆီလွမ္းပစ္၏......
က်ေနာ္ကေတာ့.....ၾကမ္းျပင္မွာ.....
ထိုင္ခ်လ်က္သား.....
"အဲ့မွာ....သက္ေသ....
သြားေလ....သြားတိုင္...သြား....
မင္းအဲ့ဒီမိန္းမကို....ခ်စ္တယ္ဆို....
သူေသမလိုျဖစ္ခဲ့တာ......
မင္းမေက်နပ္ဘူးမလား.....သြားေလ...
သြားတိုင္ပါ....Oh Sehunရဲ႕....."
သူေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲသည့္တိုင္....
က်ေနာ္...ဘာမွမတံု႔ျပန္ႏိုင္ပါ....
႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္လူတစ္ေယာက္လို....
ေနရာမွာတင္....ထိုင္ေနမိသည္......
အဲ့ညကသာ သူမ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္
Luhan အျပစ္ဆိုတာထက္....
က်ေနာ့္အျပစ္က ပိုမ်ားမည္....
က်ေနာ္ဟာ...မိန္းမတစ္ေယာက္ကို....
ကာကြယ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ....
အသံုးက်ခဲ့သူ...မဟုတ္ခဲ့ပါလား....
ထိုအသိက.....ေသမလိုနာက်င္ေစခ်င္သည္
က်ေနာ္ဟာ Luhan အတြက္သာမက...
Shin အတြက္ပါ....
ဘာမွတန္ဖိုးမ႐ွိတဲ့...
ေကာင္ျဖစ္သြားၿပီလား....
ေျခေတြမခိုင္ေတာ့တာမို႔.....
ထဖို႔လည္း....မႀကိဳးစားမိ....
နာက်င္ေနတဲ့.....ႏွလံုးသား.....
စိုးရိမ္ေနတဲ့....စိတ္အစဥ္ကိုသာ....
အသာ....ထိန္းခ်ဴ ပ္ေနရ၏.......
ခင္ဗ်ား....ကို....အနည္းဆံုးေတာ့.....
လူသားဆန္ေစခဲ့ခ်င္တာ......
ခင္ဗ်ားကို
တန္ျပန္စကားနာထိုးဖို႔ေလးေတာင္
က်ေနာ္....မနည္း.....အားယူခဲ့ရတာ.......
ဒါေတာင္....ခင္ဗ်ားက .....
မိန္းမသားတစ္ေယာက္ကို....သတ္ဖို႔အထိ..
မမွိတ္မသုန္ၾကံစည္ရဲတယ္.....
ေနာက္ပိုင္းဆို....ဒီ့ထက္ဆိုးတာေတြ....
ျဖစ္လာမလားေလ....
ခင္ဗ်ား....မိစာၦ ျဖစ္ေနၿပီ.....Luhan.......
က်ေနာ္....ေၾကာက္တယ္.....
ခင္ဗ်ားကို.....ေၾကာက္တယ္.....
သူကေတာ့....ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လို႔..
ထြက္သြားခဲ့ေပမယ့္....
က်ေနာ္ကေတာ့....ေနရာမွာ.....
မတုန္မလႈပ္ရဲခဲ့ပါ.....
ခင္ဗ်ား.....သိပ္ဆိုးတယ္.. ....ဗီလိန္.....
ခင္ဗ်ားဆီမွာ....က်ေနာ့္ႏွလံုးသားကို
ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္.....
မထိေႂကြပါရေစနဲ႔ေတာ့......
.
.
.
.
.
.
အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း....
Shin ကိုဖက္လို႔......
စကားတစ္ခြန္းေျပာမိသည္.....
"ကိုယ္တို႔....အျမန္ဆံုး...ဒီႏိုင္ငံက...
ထြက္သြား ၾကရေအာင္.....
အျမန္ဆံုး.....သူနဲ႔....ကင္းလြတ္ရာကို...
သြားၾကရေအာင္......."
သူမကေတာ့....ဘာမွေမးခြန္းျပန္မထုတ္ပါ
တိုးတိတ္စြာပင္....လက္ခံ၏......
စကားရဲ႕အဆံုးသတ္နဲ႔...အတူ...
က်ဆင္းသြားတဲ့....
က်ေနာ့္မ်က္ရည္စက္အေၾကာင္းကိုမူ....
က်ေနာ္.....နားမလည္ပါရေစနဲ႔ေတာ့.......
ထပ္နာက်င္ထိခိုက္စရာ....ႏွလံုးသားအပို
မ႐ွိေတာ့ေလၿပီ.....
က်ေနာ္......ခ်စ္ရမွာ....ေၾကာက္တယ္......
သူ႔အပါးခစားတဲ့....ခပ္ေပါေပါတစ္ေကာင္..
ျဖစ္မွာ.....ေၾကာက္တယ္........
သူလိုမွျဖည့္ဆည္းေပးရတဲ့......
တန္ဖိုးမရွိတဲ့......ႏွလံုးသားပိုင္႐ွင္.....
မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ေတာ့..........
ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္....
စြန္႔ပစ္ခံအမိႈက္တစ္စ......
မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ေတာ့....
ထားရစ္ခံရမွာေၾကာက္လွတာမို႔......
ႀကိဳတင္လို႔.....ထြက္ေျပးထားပါရေစ...
အခ်စ္မွာ......
က်န္ရစ္သူတိုင္းဟာ.....
ပိုနာက်င္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
မခ်စ္ခဲ့တဲ့....ခင္ဗ်ားကေတာ့.....
နာက်င္မႈရဲ႕....ဧရိယာျပင္ပမွာ႐ွိေနမွာပါ....
"က်ေနာ္...ခင္ဗ်ားကို....
........သိပ္ေၾကာက္တာပဲ....ဗီလိန္......."
...............................TBC.......................
3291 words
ဟုတ္ကဲ့....
ဖတ္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ
ႏွလံုးသားျဖင့္...စာေရးခ်င္သူ
#TD
#Hunhan-is-my-heart.