Chocolates.
"NAKU naman, Friendship, napaka-wrong timing naman ng pagkakasisante mo." Malungkot na iniabot ni Donna ang pasalubong nitong banana cue sa kanya. Umalis siya sa kanilang bahay sa parehas na oras na pumapasok siya dapat sa trabaho para hindi magtaka si Don Martin. Ayaw niyang ipaalam dito na natanggal siya sa trabaho.
Pinili niyang manatili na lang sa park para hindi na kailangang mamasahe para lang makalayo. Hindi naman siguro siya makikita pa ni Monroe doon dahil may hindi naman umaapak yon sa mga ganitong lugar.
"Hahanap na lang ako ulit, Donna." As if she had any choice.
"Oo naman. Pupwede ka namang maghanap ng iba pero hindi kasing laki ng sinasahod mo sa club." Ngumuso pa ang kaibigan at binigyan siya ng naawang tingin.
"Sana hindi ko na lang pala sinampal.."
"Naku, okay lang yun, Friendship! Kung feeling mo nabastos ka, ipaglaban mo! Support kita diyan!"
Mabigat siyang bumuntong hininga. "Ayun na nga eh. Nasampal ko siya kasi nasaktan ako. Nasaktan ako kasi nagsasabi siya ng totoo. Nahulaan niya agad ang pakay ko."
"Pakay? Anong pakay?" Tumayo si Donna mula sa kinauupuang puno at hinarap siya. "Anong pakay?"
"Na gusto ko siyang maging boyfriend." Kaswal niyang sagot na ikinalaki ng mata ng kaibigan.
"Bruha ka! Boyfriend agad?! Hindi ka man lang talaga nagpaka-dalagang Pilipina!"
Kumagat siya sa kanyang banana cue. The sweet and tangy taste of semi-hot banana brings back her childhood memories in Siargao. Sa likod ng isip niya ay tumutugtog ang 'Turn Back Time'.
"Idea mo kaya yun." Sumimangot siyang muli. Kung hindi naman sinabi ni Donna sa kanya na maghanap ng abogadong boyfriend, hindi naman sana niya papatusin yung masungit na abogadong yun. Tila ito mapanganib na hayop kung makatingin at nakakatakot iyon para sa kanya.
"Nahalata niya agad na kailangan ko siya kasi magpapatulong ako sa kaso ni Don Martin. Ganon pala katalino ang mga abogado?"
"Ay hindi rin. Kita kasi sa mga mata mo kapag may iniisip kang hindi maganda. Masyado ka kasing inosente. Hindi mo kami maloloko."
Nagsalubong ang kilay niya. "G-ganon ba? Siguro dapat pag-aralan kong hindi mahalata."
"Friendship, hindi ka lang talaga ipinanganak na masama. Kaya kapag meron kang crush, wag kang tingin ng tingin, masyado kang obvious."
"H-hindi naman ah."
"Oy, hindi raw. Hindi ba crush mo din si Vince?" Tukoy nito sa Chef ng Hide-out, siya ang pinag-papantasyahan ng lahat ng waitress sa Hide-out dahil matangkad ito, mabait at magaling mag-luto. Hindi na niya babanggitin na talagang may itsura ito kung ihahambing sa may mga itsura ding waiters ng Hide-out. Mabilis siyang umiling kahit na nag-init agad ang kanyang pisngi.
"Kaibigan ko si Chef Vince. Saka mabait lang siya sa akin."
"Di ba yung mga mababait sayo, yun ang gusto mo? Hay, Noelle, naging malupit kasi sayo ang mundo. Wag kang mag-alala, ang mga may mabuting puso daw, sinuswerte."
"Swerte ba to?" Mas lalo lang siyang nanlumo. Kapag nalaman ni Monroe na hindi siya nagtatrabaho, titindi lang ang inis nito sa kanya.
"Cheer up, sigurado ako na makakahanap---"
Hindi naituloy ng kanyang kaibigan ang sasabihin ng eksaheradong tumunog ang cellphone nito sa saliw na Crazy For You ni Madonna. Mabilis nitong itinapat sa tainga ang cellphone nito.
"Sir Kiefer.. Este Ma'am. Leave po ako, masakit po kasi ang tyan ko." Dire-diretsong paliwanag nito. Pinindot nito ang loudspeaker para sabay nilang pakinggan.
"Alam mo ba kung saan mako-contact si Noelle? Kanina ko pa tinatawagan pero nakapatay ang cellphone niya."
"Naku naman, Ma'am. Hindi naman na employed sa inyo si Noelle, binubulabog niyo pa yung tao."
Siniko niya si Donna dahil sa sinabi nito. Iniangat nito ang palad sa hangin at pilit siyang pinapatahimik.
"Ayun na nga! Kailangan niyang bumalik dito sa trabaho ngayon din dahil baka ako ang masisante!" Tila natataranta pang wika ni Kiefer, nagkatinginan sila ni Donna.
"Bakit naman po?"
"Bumalik dito si Attorney Sandejas at nilatagan ako ng article article na yan! Wala akong naintindihan ni isa! Nasa Labor code daw na maaari akong magbayad kapag basta ko na lang ipinaalis si Noelle. Dalawa pa sila nung kaibigan niyang abogado din na inaanak pala ng may-ari nitong club! Na-stress ako dahil kapag hindi daw nila nakita si Noelle ngayon gabi, pagbabayaran ko daw!" Panay ang tili ni Kiefer sa kabilang linya. Mas lalong nalukot ang mukha niya dahil hindi niya maintindihan ang nangyayari.
"Papasok po ako ngayon, Ma'am Kiefer." Maliit na boses na singit niya. Tumahimik ang kabilang linya.
"T-talaga? N-noelle, ikaw ba yan?"
"Opo. Papunta na po kami diyan ni Donna."
"Ahhhhh!!!!" Malakas na tumili si Kiefer sa kabilang linya, naihagis pa ni Donna sa damuhan ang kanyang phone dahil sa nakakabinging boses na iyon, "Salamat! Iintayin ko kayo!"
---
"FOR the meantime, ito na muna ang gagawin ninyo. Kasi naiassign ko na sa iba ang dati mong ginagawa. Make sure na merong water ang naroon sa mga VIP, saka ngumiti ka. And please, Noelle. Ayoko nang maulit ang nangyari kagabi. Kahit na pinatawad ka ng kliyente, hindi laging ganon, okay?" Nakasuot na sila ni Donna ng uniporme at parehas silang late dahil hindi nila inaasahan na tatawag si Kiefer at pababalikin siya sa trabaho. Nag-sisimula na nga ang party sa club ngayong Sabado nang sila ay dumating.
"Laging ngumiti. Okay, girls?" Ulit pa nito.
"Fighting!" Magiliw na sagot ni Donna. Siya naman ay ngumiti lang at binitbit ang pitsel ng tubig na para sa kanya.
Nag-simula siyang sumiksik sa dancefloor para makarating sa VIP couches. Ang unang grupong nakita siya at agad na kumaway sa kanya. Nakangiti niyang nilapitan ang mga iyon.
"Water, Sir?"
"Yes, please.." Nag-angat ng baso ang isa na naroon sa upuan at nagtawanan sila nang salinan niya iyon.
"Hawakan mo ang kamay!" Utos nung isa. Ngumiti pa din si Noelle nang akmang hahawakan ang kamay niya, mabuti at napuno na niya ang baso bago pa nito magawa iyon.
"Mabilis!" Humalakhak ang isa pang lalaki. Tinugon lang iyon ni Noelle ng ngiti. Hindi siya naiinsulto, normal na ang ganito sa club palibhasa ay nakainom na ang karamihan.
Luminga siyang muli para iplano ang kanyang pupuntahan nang may magtaas ng kamay sa bandang dulo ng VIP Table. Palagay niya ay saving grace niya iyon para umalis sa makukulit na grupo.
"Excuse me, Sir." Yumuko siya at paatras na lumayo.
Binagtas niya ang direksyon nang nagtaas ng kamay pero natigilan siya nang makita niya kung sino ang naroon. Ang abogadong arogante at masungit na naman! Dominante itong nakaupo sa couch at parang binibilang kung ilang hakbang ang ginawa niya para makalapit sa kanya.
Alam niyang kakaiba sa lahat ang tindig nito. Panay ang lingon ng nasa kabilang lamesa sa binata pero parang hindi naman nito napapansin ang mga iyon dahil mataman ang titig nito sa kanya. Kinakausap ito ng lalaking kasama pero wala ang atensyon nito doon bagkus at parang tinutunaw pa siya sa titig. Tumaas baba ang kanyang dibdib dahil sa kaba sa kalakip ng mga tingin na iyon.
Tipid siyang ngumiti at lumapit.
"Water, Sir?" She asked.
"I am glad you got your job back." Walang kangiti-ngiting sambit nito. Talaga bang ganito ito kaseryoso? There's no humor on his face. Para ngang galit pa sa kanya.
Tumaas ang kanyang kilay. Kung iniisip nitong mag-papasalamat siya dahil doon ay mabibigo ito.
"Ako din po." Monotone niyang sagot. "Water po?" Ulit na alok niya,
"No, Miss. Pwede ba kaming umorder sayo ng inumin? Saka gutom na ako." Napalingon siya sa kasama ng abogado, Humawak pa ito sa kanyang tiyan para ipakita ang gutom.
"Tatawag po ako ng server." Tumalikod na siya agad para maghanap ng waitress na magsisilbi pero natigilan siya nang magsalita ang abogado.
"Pahinging tubig." Magaspang ang boses nito at mapanganib.
Hindi niya naituloy ang paghakbang at pumikit muna siya bago lingunin muli ang binata. Nakalahad ang baso nito at nakatapat sa kanya. Huminga siya ng malalim at tinungo ang direksyon nito pagkatapos ay sinalinan ng tubig ang baso.
Nang mapuno yon ay tumalikod na siya pero hindi pa siya nakakalayo ay muling nagsalita ang binata.
"Tubig pa." Ulit nito. Monotone din ang tono nito na parang may kinikimkim pang sama ng loob sa kanya.
Binalingan niya ito nang nakakunot ang noo gayunpaman ay lumapit pa din siya dito.
"Hey, Bro. Easy on water, baka di ka na makainom niyan." Suway ng kasama nito pero matigas ang hawak nito sa baso at iniaabot sa kanya.
Nakatatlong salin pa siya ng inumin nang maubos ang laman ng kanyang pitsel na ang abogado lang ang uminom.
"Gusto ko pang uminom." With conviction na sabi nito. "Water please."
"Wag po kayong masyadong uminom kasi baka maihi po kayo lagi," paalala niya.
"Then, I will just talk to you."
Huminga siya ng malalim at kinokontrol ang inis.
"Hindi po pupwedeng makipag-usap sa kliyente. Ayoko na din po maulit yung nangyari kagabi."
"No, I'm sure it won't happen again."
"Kalimutan na po natin yun, Sir. Kukuha lang po ako ulit ng tubig."
"Please, Miss. No more water. Alak ang ipinunta namin dito." Sabi sa kanya ng kasama ng abogado at nilingon pa nito ang kaibigan nito, "Stop acting like a lovestruck teenager."
"You're the daughter of Don Martin Alonzo Gomez, right?"
Hindi siya natuloy sa pag-lalakad. Bumaling siya sa abogado at marahang tumango.
"And you need help?"
Tumango muli siya.
"What exactly do you need?"
"H-hindi po ako pupwedeng makipag-usap dito.." Wika niya.
Kinuha nito ang wallet sa kanyang bulsa pagkatapos ay kumuha ng itim na card mula roon.
"Free legal services? 12 noon, sharp." Striktong sambit nito.
Tiningnan niya ang nakasulat sa card pero dahil sa sobrang dilim ay hindi din niya nabasa ito. Itinago niya ito sa kanyang bulsa at bumalik sa locker area bago sinilip ang calling card na iniabot ng abogado. Walang pangalan ang naroon, puting mga letra sa gitna ng card.
Sandejas Law Firm
Sa ibaba ay ang telephone number at ang address. Napasandal siya sa mga locker at napapikit. Di niya maiwasang tumingala at umusal ng dasal. Ito na nga ata ang sagot sa kanyang panalangin, sa wakas ay meron na ding tutulong sa kanila.
---
SHE was busy for the next hours, but a busy happy hour. Tumulong siya sa kitchen dahil underpower daw sila doon. She massaged her hands after she finished washing the dishes at pinanood niya ang repleksyon nito sa salamin. Bakas ang pamumula nang mga ito dahil sa pagkababad sa dishwashing soap. Hindi nga niya namalayan na huminto na ang tugtugin sa club at nag-sasara na pala ito. Donna already left dahil apat na oras lang itong nag-sisilbi, nanghinayang siyang hindi naikwento ang pagiging bukas palad ng abogadong mabait din naman pala.
"Salamat sa pagtulong, Noelle." Ngumiti sa kanya si Vince, ang Chef na madalas na itukso sa kanya ni Donna, tipid siyang ngumiti at tumango. She already changed from her uniform to her yellow summer dress, iyon ang suot niya kanina nang nagpunta dito dahil sa kamamadali ni Kiefer. Isinukbit niya ang kanyang sling bag at mag-isang nag-lakad na papalabas ng club. The soft wind blew the hem of her dress, tila sumasayaw kasabay ng direksyon ng hangin. Tumingala siya at nilanghap ang amoy ng hamog at ninamnam ang preskong hangin na kakaunti lamang ang usok mula sa mga sasakyan ngayong madaling araw. Ngayon pa lang ata siya uuwing masaya.
She made quick strides to the jeepney bay pero bago pa man siya makarating doon ay napalingon siya sa nakahintong makintab na sasakyan sa tapat ng kanilang bar. McLaren, merong ganito ang mga Gomez noong hindi pa sumasabog ang minahan.
Hindi ito mahirap mapansin dahil nag-iisa na lang ito doon, not to mention the man standing in front of the car drinking Jack Daniels straight from the bottle. Namukhaan niya agad ito, the man in suit, pitch black eyes, thick brows, rock solid chest. Bawat parte ng mukha nito ay parang matiniding iginuhit, giving emphasis to every part, his eyes, nose and sexy lips. Napalunok siya nang makitang nakatingin ito sa kanya.
The lawyer looks drunk, kadalasan, kapag nakakasalamuha siya ng lasing ay hindi niya seseryosohin ang mga titig nito pero iba ngayon. She felt throbbing somewhere between the flesh near her thighs. Hindi niya lang maipaliwanag kung ano iyon pero parang R-18 ata ang naiisip niya kahit hindi pa siya nakakakita non at naririnig niya lang naman sa mga katrabaho niya sa club.
Come on, Noelle. Hindi tama yang iniisip mo.
Yes, hindi nga tama. Kung crush niya ito, ipagpaumanhin sana ng mahabanging langit kung bakit nag-advance ang imagination niya at naisip niya agad na niyayakap siya nito at hinahalikan. That's too erotic for her liking.
"Care to join me?" His speech was slurry pero naunawaan iyon ni Noelle. Imbes na matakot ay lumapit pa siya dito, he will help her anyway, hindi siya dapat matakot. Kung may kakailanganin ito ay tutugunan niya. Siguro ay mag-papakuha ng taxi dahil hindi na niya kayang mag-drive?
Tinungga muli ng abogado ang bote ng alak sa kamay at tiningnan siya muli gamit ang nanliliit na mata nang makalapit na siya. Umangat ang daliri nito sa hangin at nag-landing iyon sa kanyang baba at marahang iniangat ang kanyang mukha.
"Damn, those lips."
Tumaas ang balahibo sa kanyang batok dahil sa namamaos pang boses na iyon.
Sumayaw ang tuhod niya nang bigla siyang siilin nito ng halik sa labi. The smell of the alcohol was the thing she's familiar, but the taste of it? Ngayon lamang niya natikman. Mapait ito at matamis, mainit at nakakahilo.
His soft, warm lips made her fuzzy. She fell shocked when he suckled her tongue, she felt throbbing on the flesh between her thighs, that's it, the feeling was foreign down there. Kung saan dapat ay ipinapadlock niya muna ang parteng iyon at hindi kung kani-kanino ipinapahawak.
She gasped when he felt his hands underneath her skirt, magaspang na pinapadausdos ang palad sa kanyang binti, taas, baba, paulit ulit. Ang mas nakakapagtaka ay nagugustuhan niya iyon.
Tiyang at Inay, sana tulog na kayo diyan sa langit.
His hands found her aching bud and pressed his hand to its entirety, feeling her slit hiding on the lacey fabric. Nakaramdam siya ng kirot sa kanyang dibdib na nararamdaman niya lang tuwing malapit na ang kanyang buwanang dalaw.
Hindi pa din binibitawan ng abogado ang kanyang mga labi, hinahaplos ang kanyang pinakatatago-tago at ang malala ay napasabunot pa siya sa malambot na buhok nito.
She wanted to scold herself for being so amazed with the kiss from a stranger, well, not totally a stranger. Lumaki siyang isinasabon ang Novena at ang Angelus naman ang kanyang panbanlaw tapos pero hinalikan lang siya ay parang mangingisay pa siya sa sarap. She even let him feel bits and pieces of her body.
Pumikit siya at inalala ang kanilang probinsya sa Siargao, ang asul na dagat, ang pagkumpas ng malalakas na alon at ang pag-tama nito sa bato. The only place with hustle is Port Dapa, naalala niya pa ang kanyang musmos na sarili na tumatakbo ng mabilis tuwing may paparating na barko mula sa sentro ng Surigao, nag-aabang ng mamimigay ng biscuit na nakalagay sa kulay berdeng timba, masaya na siya roon. Hanggang sa isang araw ay merong dumating na puti ang buhok pero hindi pa naman matanda, asul ang mga mata nito at mapusyaw ang balat lalo na kapag nasikatan ng araw. She remembers how she stretched her hands to him until a huge candy bar fell in her hands, she has no idea what is it. Dali-dali niya iyong binuksan at saka tinikman ang candy na ibinigay, napapikit siya, tumayo ang kanyang balahibo nang gumuhit iyon sa kanyang lalamunan at saka dali-daling tumakbo para hindi mamigay kahit hindi niya alam kung ano talaga iyon.
Chocolates, palagay niya ay yun ang pinakamasarap na bagay sa mundo.
She can relate right to then feelings again. That feeling of too much amusement, then at first taste there's already satisfaction, then she wanted to run with it and keep to herself just like her first chocolate.