Bold Italic -soonyoung
~•~~•~~•~~•~~•~~•~
*Jihoon's*
"But ano? But she's the one, the one whom you TRULY love, gay na kung gay but heck Soonyoung! I'M IN LOVE WITH YOU! SINCE WE'RE INNOCENT AS FUCK! I'M IN LOVE WITH YOU!"
Fck
Shit.
"A-ano?"
Pareho kaming nanlalaki ang mga mata at di makapaniwala sa aking nasabi.
I just confessed, damn this mouth.
Hindi ko siya sinagot at akmang tatalikod nalang para umalis. But he prevented me to do so. He holds my wrist firmly.
Tangina, ang higpit ng pagkakahawak niya. Sana, sana ganito rin kahigpit yung kapit niya sakin, kahit biglang bestfriend lang.
"Jihoon, anong sinabi mo?"
I tried to escape, but he's stronger than me so I just fcking couldn't do anything.
Tanginang baba to.
"Tama ba yung narinig ko? Mahal mo'ko?"
"Hindi... hindi"
"Hindi eh, narinig ko talaga mahal mo ako"
"Eh narinig mo naman pala eh! Putangina ka! Pinapaulit mo pa! Oo na! Mahal kita! Simula pagkabata pa! O ano?! Masaya kana?!"
Tangina, narinig naman pala niya pinapaulit niya pa. Di niya ba alam kung gaano kahirap mapaamin ng wala sa oras?
Cliche na kung cliche pero gusto ko ng lamunin ng lupa.
"Jihoon, but we're guys. We can't---
"So now you're homophobic? Sorry pero ganito talaga ako soonyoung. Kaya natatakot akong sabihin sayo eh, kasi baka itakwil mo ako. Now that the truth has revealed, wala na akong takas pa, kinginang buhay naman to oh!"
Di ko naman to ginusto Soonyoung eh. Malambot lang talaga ako.
"But why? Ba't di mo sinabi sakin nung tanungin kita?"
"NATATAKOT AKO OKAY?! TAKOT AKO! TAKOT NA TAKOT NA SA MGA REJECTION NA MARIRINIG KO! KOTANG-KOTA NA AKO! ANSAKIT NA KASI MULA SA PAMILYA KO AT AYOKONG PATI IKAW!"
"Ayokong pati ikaw... layuan ako"
Di ko na mapigilang humagulgol sa harapan niya.
I tried hold this tears, but I just can't.
Matapang ako tignan, pero ako'y nagtatapang-tapangan lamang.
"Nung tinanong mo sakin kung bakla ako, gustong-gusto ko ng sabihin sayo yung katotohanan. But I was doubting if you'll accept me. Kaya tinanong kita kung paano nga kung bakla ako. Tatanggapin mo ba ako?"
"But you answered 'hindi ko alam' 'maybe'. Alam mo? Mas okay na sana kung dineretso mong sagot na Hindi. Kasi yun mas tanggap ko pa. Your answer made me more afraid to go out. It made me fear to show myself"
I smiled bitterly.
"Hindi mo alam kung ilang taon ko nang itinatago ang totoong ako. One day, I tried opening up with my mom. Sinabi ko sa kaniyang bakla ako, I expected too much from her. That she would accept me. But I was completely wrong. She started to treat me differently. Same with papa."
"Jihoon"
"Both of them are homophobic. Ang hirap at ang sakit lang kasi dahil sarili mong pamilya di ka tanggap. This is common among us. But heck, it really really hurts"
"Hanggang sa nag-aaway na silang dalawa. Hanggang sa tumagal ng tumagal pa. At boom"
"Wala na... wala na ang dating masayang pamilya"
Nang dahil sakin. Nabuwag ang dalawang taong nagmamahalan. Nang dahil sa pesteng baklang anak nila, nagkawasak wasak ang lahat.
"I-I didn't know"
"Of course you don't have to know about it. You're busy with Areum. Haha"
Naramdaman kong unti-unting kumakalas yung kamay niyang nakahawak sa wrist ko.
I managed to get out from his tight hold at hinimas yung wrist ko.
"Alam mo ba? Simula nung dumating si Areum sa buhay mo, unti-unti mo na akong nakalimutan. Hindi mo man ito nararamdaman, pero ako? Oo"
"Nung dumating si Areum. Nagbago ang lahat, nagbago ka, nagbago ang buhay ko, nagbago ako. Change is constant. How ironic"
"But I thought na kapag lahat ay magbabago, nandun ka parin sa tabi ko. But then again, I was wrong"
"Tutal umamin naman ako, sasabihin ko ulit sayo"
"Kwon Hoshi, simula ng mga bata pa lamang tayo. Simula nung ipagtanggol mo ako sa mga nambubully sakin. Simula nung ika'y pumunta sa aking bahay para ako'y kaibiganin. Simula nung naging magkaibigan tayong dalawa, simula nung nagkaroon ako ng buhay at pag-asa kasama ka. Natuto akong mahalin ka"
"Hindi mo lang alam pero kada ngiti mo, mas lalo akong nahuhulog sayo"
"Kada tingin mo, parang hinihugop mo ang puso't kaluluwa ko"
"Na kada hawak mo, nakukuryente ako"
Na kada kita ko sayo kasama ang taong mahal mo,
Nasasaktan ako.
"Ilang beses kong nilabanan ang sarili kong wag mahulog sa mga patibong mo, pero ano? Wala parin nahuhulog at nahuhulog parin ako"
"Ilang beses kong sinabi sa sarili ko na straight ako na masamang magmahal ng kapwa lalake ko pero hindi eh, ikaw talaga ang dinidikta ng puso't isipan ko"
"Isang salita mo lang, isang ngiti mo lang, isang tingin mo lang, nahuhulog ako"
Looking up to him, while saying those words needs a lot of courage. Where did I get those?
"Kwon Hoshi, sinubukan ko talagang labanan to"
"Pero sa huli talo parin ako"
"J-jihoon... alam mong may g-girlf--
"Oo, oo-ng oo alam kong may girlfriend kana. Alam kong magal na mahal mo siya, alam kong siya ang mundo mo, alam kong siya talaga at hindi ako"
Pesteng mga luha to, ba't di sila nauubos?
"Ilang mura na ba ang nailalabas ko? Para lang mapansin mo'ko. Dahil alam kong sa pagmumura ko lang nakukuha ang atensyon mo. Pero sa huli ibabalik mo parin sa kaniya yung atensyon na kailangan ko"
Attention seeker ako, pero sayo lang gago.
"Nakakaputangina, nakaka gago, nakaka letse, nakaka fcking shit, magmahal ng isang katulad mo"
"Bakit? Kasi nakakapagod, lalong-lalo na kung paulit-ulit mo na akong pinapa-asa sa mga 'mahal kita' sa mga 'I love you' mo. Na wrong sent lang pala"
Nakakapuno na kasi yang mga wrong send mong puta ka.
"Alam mo yung feeling na ansaya mo dahil nasabihan ka ng mga katagang pinapangarap mong marinig mula sa kaniya ay nagkatotoo? Pero panandaliang kasiyahan lang pala dahil sa huli wrong sent parin"
Gaano na ba kaliit yang mata mo para di mo makita ang pinagkaiba ng pangalan ko sa kaniya?
"Gaano ba talaga kaliit yang mga mata mo para di mo makita ang pinagkaiba ng mga pangalan namin? Okay lang sana kung isang beses lang, pero nagiging hobby mo na ata"
Sana hobby mo nalang at AKO.
"Hosh... wala akong karapatang masaktan dahil hindi naman tayo. Pero ang gago gago mo talaga. Paulit-ulit mo na akong pinapaasa"
"Minsan napapa-isip nalang akong kailangan ko na talagang itigil tong kahibangan ko sayo. Pero di kahibangan ang magmahal ng katulad mo"
"Nakakapagod magmahal, lalo na kung nag-iisa ka lamang"
"Napakasakit magmahal lalo na kung may mahal na siyang iba"
"Nakakabobong magmahal dahil nagiging tanga kana"
"Nakakamanhid magmahal kung paulit-ulit ka nalang nasasaktan"
"I have no rights to rant this to you, but somehow you gave me hopes with those fake I love you's"
"Ang haba na nito, pagod na magtype si yuneng at pagod narin ako"
"To sum it all... Kwon Soonyoung"
"I'm deeply, madly, in love with you bestfriend"
I'm done.
Patuloy paring umuulan na para bang nakikidalamhati sa mga luha ko.
Hindi siya nagsalita, nakayuko lamang siya. Hindi ko alam kung anong reaction niya.
Napapangunahan na naman ako ng takot.
Na baka rejected na naman ako.
Pero ganun parin yun diba? Unang-una pa lang rejected na ako.
Nakaka gago.
Hanggang sa natagpuan ko nalang ang sarili ko sa ilalim ng ulan, naglalakad pauwi.
Di alam ang direksyon, di makaramdam.
Paulit-ulit ang katagang sinabi niya sa aking isipan. Mga katagang inaasahan ko na talaga mula sa simula pa lamang.
"I'm sorry, but I can't love you more than a friend"
Jihoon...
Why don't you give yourself a break.
Tama na, awat na. Di ka niya mahal, paulit-ulit na niyang ipinamukha sayo. Sadyang matigas ang ulo mo.
Just... just give yourself a damn break.
Like....
Forever.
~•~~•~~•~~•~~•~~•~
🙃💔