23 Aralık | 00:19 - Tepe
Olaydan 31 gün sonra.
Uçurumun tam kenarına geldim. Korkuyordum. Rüzgar beni ileri doğru ittirirken soğuktan titriyordum.
Yumruklarımı sıktım. "Üzgünüm anne." Gözlerimi kapattım. "Üzgünüm baba."
Ve kendimi öne bıraktım.
Kolumu ve hoodiemin sırtını sertçe yakalayıp biri beni aniden çektiğinde geriye, çimenlerin üzerine düştüm ve başımı çarptım.
"SENİN SORUNUN NE? KENDİNİ Mİ ÖLDÜRECEKTİN HA?!"
Kollarımdan tutup beni ayağa kaldıran kişinin kızgın ve korkmuş yüzüne baktım. Her şey çok hızlı olmuştu ve başım dönmüştü.
Karşımdaki kişiye birkaç saniye daha bakınca neler olduğunun farkına vardım.
"Burada olduğumu nereden biliyordun?"
"ÖNEMLİ OLAN BU MU PİÇ KURUSU?!" Bağırışı uçurumda yankılanırken kaşlarımı çattım.
"Ne diye umursuyorsun ki?" Bir adım geriledim. Jeno bana inanamayan gözlerle baktı.
"Ne diye mi umursuyorum?" Alayla güldü. "Arkadaşımsın çünkü!"
Dolan gözlerimi silerken alayla güldüm ve kar tanelerinin düştüğü bulutlara baktım. Jeno'nun kaşlarını çatmış gergin suratına baktım.
"Arkadaş mı?"
Birkaç saniye bana baktı. Gözleri parıldıyordu. Dudaklarını birbirine bastırdı. "Donghyuck ben-" Bana bir adım ilerlemeye çalışınca ben bir adım geriledim.
Arkadaş mı?
"Sen," dedim sertçe dişlerimin arasından. "Asla bana öyle diyemezsin. Asla."
Başını eğerken gözlerimi tekrar sildim. Üzerimde montum bile yoktu. Hem öfkeden hem de soğuktan titriyordum.
Bana o kadar hakareti edip şimdi de arkadaş olduğumuzu söyleyemezdi.
Kar taneleri saçlarına düşerken tekrar bana baktı. "Donghyuck. Üzgünüm-"
"Ah demek üzgünsün?" Güldüm. "Üzgün olmak neyi değiştirecek ha?!"
Bir şey demedi. Sadece bana bakıyordu. Öfkem giderek artıyordu.
"Geçmişi iki günde değiştirebileceğini mi sanıyorsun Lee Jeno?!"
Bağırdım. Gözlerim sürekli doluyordu, tekrar gözlerimi sildim. Her yanım titriyordu. Bana pişman gözlerle bakarken bir şey diyemiyordu.
"Hayır," dedi sonunda. "Donghyuck. Lütfen. Ben gerçekten pişmanım-"
"Bana kaç kere katil dedin biliyor musun?!" Bağırıyordum. Başım çatlayacak gibiydi. Bağırırken ellerimi savuruyordum. "EN İYİ ARKADAŞIM ÖLMÜŞTÜ JENO! BERBAT DURUMDAYDIM VE SEN! SEN SÜREKLİ BANA KATİL DEDİN!"
Ağlıyordum ama o kadar öfkeliydim ki göz yaşlarımı silemedim bile. Oradan oraya dönüp dururken çenem titriyordu.
"TEK YAPTIĞIN BENİ ARKAMDAN BIÇAKLAMAK OLDU! BEN PERİŞAN HALDE HAPLAR KULLANIRKEN SENİN SİKİNDE BİLE DEĞİLDİM DEĞİL Mİ?"
Bana dolan gözlerle bakarken rüzgar saçlarını savuruyordu.
"KAÇ KERE KENDİMİ ÖLDÜRMEYE ÇALIŞTIM HABERİN VAR MI? KAÇ KERE AİLEMLE KAVGA ETTİM? İNSANLARLA KONUŞMAKTAN KORKTUĞUMU BİLİYOR MUYDUN HA? SIRF ONLARI DA ÖLDÜRÜRÜM DİYE?"
"ÇÜNKÜ SİKTİĞİMİN HER SANİYESİ BANA KATİL DİYİP DURDUN SEN!"
Bağırırken boğazım yırtılacak gibi oluyordu. Acı çekiyordum. O kadar her şey üzerime üzerime geliyordu ki canımın acısını unutmuştum.
Göz yaşlarım sürekli düşerken hıçkırdım. Jeno o kadar berbat ve çökmüş duruyordu ki bir adım geriledi.
Beni mahveden oydu. Şimdi de farkına varıyordu.
Hıçkırıklarım arasından tekrar bağırdım.
"EN İYİ ARKADAŞIMIZ ÖLMÜŞTÜ JENO VE SEN SUÇU BANA ATIP DURDUN! SUÇLU OLDUĞUMU BİLİYORDUM! AMA O KADAR, O KADAR KÖRDÜN Kİ NE KADAR BERBAT HALDE OLDUĞUMU GÖREMEDİN!"
"PEKİ ŞİMDİ BENİ NİYE KURTARDIN? TEKRAR YÜZÜME KATİL OLDUĞUMU BAĞIR DİYE Mİ? SEVDİĞİN KIZI ÖLDÜRDÜM DİYE YUMRUK ATMAK İÇİN Mİ KURTARDIN?"
"HAYIR!" Bağırdı ama sinirlenmesi sikimde değildi.
"ÖYLEYSE HİÇ DURMA!" HIÇKIRDIM. "HENÜZ ÖLMEDİM ÇÜNKÜ DİMİ!"
O da ağlıyordu. Kar taneleri ikimizin de ıslak yüzlerine düşerken bana bakmaya devam etti. Son gücümle tekrar bağırdım.
"TEK YAPMANI İSTEDİĞİM JENO, EN İYİ ARKADAŞIMIZ ÖLDÜĞÜNDE BANA YUMRUK ATMAN DEĞİL DE, DESTEK ÇIKARCASINA SARILMANDI!" Tekrar hıçkırdım. "BANA SARILIP HER ŞEY İYİ OLACAK DEMENDİ! TEK İSTEDİĞİM BUYDU!"
Sesim yankılanırken daha fazla dayanamadım. İçimde o kadar uzun süre tutmuştum ki her şeyi kusuyordum. İyi değildim. Bedenim daha fazla ayakta duramadı.
Tam yere düşecekken Jeno koştu ve bana sıkıca sarıldı.
Sıcak kolları ikimiz de ağlarken bedenimi sardı. Kar taneleri üzerimize düşerken bedenim ayakta durabilmek için ona dayanıyordu.
Göz yaşlarım ardı arkası gelmeden akarken ona ne yaptığını sorup ittirmek istedim ama tüm gücüm tükenmişti.
Başımı eliyle onun omzuna yaslarken o da benim omzuma yaslandı ve konuştu.
"Her şey iyi olacak."
Dediği şeyle kollarımı ona sardım. İkimiz de sıkıca birbirimize sarılırken ağlıyorduk.
Ve kar taneleri düşmeye devam etti. Ölsem de ölmesem de.
×××
çok fena fake yediniz ehehehehe.
:)