Hendrix Point of Views
Tumulo pawis sa aking likuran matapos kong matrabaho ang pagbabakod. Matindi na rin ang sikat ng araw. It makes me feel proud that I achieved my goal. Kinuha ko ang maliit na puting tuwalya saka iyon ipinampunas sa pawisan kong mukha at batok. Replacing rotten fence posts and stringing new wires was not easy.
Pero gaya ng dati, kahit may mga tauhan don ako pa rin ang gumawa non. I was good at pushing my feelings down deep.
Inihagis ko na ang martilyo sa tool box at saka nagpatuloy sa paglakad.
"What the hell were you thinking?", hindi na ako nagulat nang makita ko ang pinsan kong si Percy na agarang tumayo sa couch ng nasilayan ang presensya ko.
I frowned. "Ang alin?"
Ipinakita sa akin ni Percy ang folder kung saan laman non ang marriage contract. "Eto."
Kinuha ko iyon mula sa kamay niya saka inilabas ang laman non kahit alam ko na ang nakapaloob roon. I began scanning the paper. Ang labi ko ay nagsimulang gumuhit ng isang ngiti hanggang sa tuluyan iyong lumawak habang patuloy na binabasa ang naturang dokumento. Nang matapos ay saka ko iyon muling ibinalik sa kanya.
"I'll bes damned. She sounds like a keeper.", sagot ko.
"For sure nababaliw na siya ngayon sa ginawa mo. I told you not to rush things. Hindi yung pwinersa mo siyang makasal sayo. Alam kong gusto mo siyang protektahan. But we know that doing this baka mas lalo siyang mapahamak lalo na ngayong mainit ang mga mata ng Trifolium sa atin."
I let out an exasperated sigh. "I was being sarcastic. Anong problema sa ginawa ko kung ikakasal din lang kami?"
"I know.", anya ni Percy saka tumayo. "But her existence must he in secret. Hindi dapat malaman ng Oliveros family ang tungkol sa kanya. Pushing this marriage...", malalim na napabuntung-hininga ito. "I know your ulterior motive was to protect her from harm and protect this secret. Pero paano kung..."
I whipped my head around, ready to berate Percy but he held up a hand. "Nang dumating siya sa clan, parte na siya ng pamilya natin. She's part of the Beehive now. Hindi nga natin alam ang totoo niyang nararamdaman para sayo. If she's after love, at least be practical. Maybe she won't full head over heel for someone but she could be somewhat happy and have a good life."
Natahimik ako roon ng ilang sandali. Pinukulan ko ng hindi siguradong titig si Percy at sinabing. "What the heck would I say to her, huh? Gusto mo bang ipaalam ko sa kanya ang sikretong dekadang inilihim sa kanya? Hell no."
Sydney Point of View
Kanina pa ako nakatitig sa mga ingredients na nagkalat sa ibabaw ng mahabang lamesa. Balak daw akong turuan ni Lennie sa pagluluto. Wala namang kaso sa akin iyon. Ang problema lang, wala akong ganang ipagluto ang lalaking iyon. At isa pa, di niya ako kailangang turuan dahil basta gawaing bahay at pagluluto ay marunong ako. Di nga ba't mayordoma ng Sylverio ang Mommy ko? Speaking of that, bakit ba ang complicated ng buhay ko? Ba't hindi na lang manatiling master-servant ang relasyon namin ni Hendrix?
Ang malala pa, mula sa bukana ng kusina ay may dalawang men in black ang nagbabantay naugat na ata ang mga paa sa katatayo. Alam kong sa gilid ng mga mata nila ay nakamasid sa akin.
I misses Yona. I misses my baby brother Kingsley. I misses Mom and Dad. I wanna go home!
"Mama bad siya. Inaway niya kagabi si Papa Prince.", ang tinig na iyon ni Penny ang pumutol sa iniisip ko.
Nalaglag ang panga ko ng maproseso sa utak ko ang itinawag ng bata kay Hendrix. Papa Prince, seriously?! Napakurap pa ako ng belatan ako ng bata at matalim pa akong inirapan. This little girl really hates me. Great! And this id the firsts time na inayawan ako ng mga bata. I usually love kids because they are such adorable cutie little angels. Pero kakaiba si Penny, she's suite snobbish. I mean, sa akin lang. And she's only seven years old!
Lumabi pang muli si Penny saka patakbong nagtungo sa likod ni Lennie.
I made a face at her. This little girl is rude to me. She tried to wiggle her body while saying, "Blehh. Bleh."
Argh!
"Penny, huwag kang ganyan. Mag-sorry ka kay Ma'am Sydney. Ngayon din!", si Lennie.
Penny pouted. She's cute but quite scary. Damn! Penny's miserable face tuned to me. She pouted again. Humalukipkip at saka nagtaas-noo sa akin sabay about face. Saka inakyat yung upuan pagkatapos ay nangalumbaba sa mesa.
Habang kinukumbinsi ni Lennie ang pasaway at malditang anak na humingi ng sorry sa akin ay pumasok naman ang isa pang katiwalang si Criselda sa bahay habang hila-hila ang isang malaking maleta.
"Teka lang, familiar yung luggage...", turo ko sa kulay silver luggage.
"Eh, Ma'am sabi ni Ser eh pasok ko daw po ito sa kwarto niyo. Pinadala daw po ni Senyora.", napapakamot na sagot ni Criselda.
"Asan siya?", patuloy ko kay Hendrix.
Huminga ako ng malalim. Hindi ko naman kailngang alamin kung saan siya pumupunta pero somehow, curious ako.
"Nag-aayos ng fence si Papa Prince tapos nagfi-fishing siya together with my Papa. Sakay sila ng Bloody Mary.", si Penny ang sumagot.
Tumango si Criselda. "Oo, Ma'am yung yate ni Ser."
Tsk! Pati yate niya scary din ang name. Wait, yate? Isang ngiti ang umusbong sa aking labi. Kailangang mag-isip ako ng maiging plano para makuha ang yateng iyon. Maaari ko iyong gamitin as a get away vehicle. Kaya ko naman iyong imaiubra dahil hindi iyon ang unang pagkakataon na magmamaneho ako mg yate kung sakali.
Nagpaalam na si Criselda habang nakangiti naman akong nagpatuloy sa pagluluto.
"Hindi na pala dapat kami mag-alala sayo dahil marunong ka naman pala sa kusina. Ang akala namin ay wala kang kaalam-alam.", si Lennie habang pinagmamasdan ang niluluto ko.
"Maniniwala ka ba kung sasabihin kong I was a maid before? It just that right hand man ni Tito Hunter and father ko at mayordoma naman ang Mom ko. So, doing this kinda of stuff is not a strange to me. Saka hindi mo kailangang maging formal, Lennie. You can call me by my name.", kalmado kong sinabi.
Iyon naman ang totoo. Batid kong mabait naman si Lennie kaya mas mainam na may kausap ako kaysa ang magmukmok at magkulong sa kwarto.
"Ganoon ba?", hindi makapaniwalang tanong nito. "Pero sa tingin ko ay malalim na ang pagtingin sa iyo ni Senyorito. Hindi ka niya pakakasalan kung hindi, di ba?", tanong niya habang piniprito ang bangus.
Penny was focus as she watch me swiftly chop up vegetables. "Ano luluto mo?", pakurap-kurap na tanong niya sa akin.
"Mag po ka ngang bata ka.", muling sita ni Lennie.
"Sweet and spicy chicken with rice and vegetables.", sagot ko at itinabi muna iyon sa gilid saka ko tinungo ang fridge. Sinet ko na ang manok sa chopping board.
"Do you like chicken?", ngiti kong tanong dito.
Tango lang ang isinagot ni Penny sa akin.
"Siguradong mapaparami ang makakain ni Senyorito kapag nalaman niyang ikaw ang nagluto ng pananghalian.", may tamis sa ngiti ng iyon ni Lennie.
I am here because I was kidnapped. Kaya walang dapat na ikasiya roon but I pet it pass just for this day.
Pagkatapos magluto, kinuha ko ang mga plato mula sa cabinet. Subalit kinuha din lang iyon ni Lennie at doon inilagay sa rattan table sa labas kung saan may malaking payong na pang beach. Nakahanda na rin doon ang na-slice watermelon at iba pang prutas. May dalawang sine glass at pitsel na naglalaman ng mango juice. At syempre yung niluto ko.
"Hindi kami kakain dito, Ma'am. Doon kami sa loob. Dito na lang kayo para ma-enjoy niyo ang view.", may halong pangangantyaw sa tinig niya habang pataas-taas naman ng kilay si Criselda bilang pagsang-ayon sa kasama.
Hindi ko na nagawa pang sabihin ang nais ko ng makita ko si Hendrix na pinupunasan ang leeg gamit ang maliit na puting tuwalya habang ang isang kamay ay bitbit ang tool box. Nakababa na rin ang dati niyang maayos na buhok. Mukhang hindi ito sumama sa tatay ni Penny. Saka ko lang iniwas ang tingin ng siya'y makalapit.
Pero ng muli kong maalala yung yate ay agad akong ngumiti sa kanya. Hinila ko pa yung upuan para makaupo siya. Tiningnan niya lang yung upuan saka bumalik sa mukha ko. Nangunot ang noo niya at nagsalubong ang mga kilay saka ako pinagtaasan ng kilay.
Nang hindi pa siya umupo ay ikinawit ko ang braso ko sa braso niya saka iminuwestra doon sa mga pagkain. "Look oh, luto ko yan.", kumurap-kurap pa ako trying hard to be cute.
Tuluyan siyang napangiwi.
Saka kumurba ang pang-itaas niyang labi mg tusuk-tusukin ko pa ang braso niya gamit ang dalawang hintuturo ko. "I know favorite mo mga spicy food kaya nagluto ako ng spicy chicken. Tapos naggisa na rin ako ng gulay."
Tumaas pang lalo ang isa niyang kilay. Nang hindi gumagalaw sa kinatatayuan ay ako na ang nagpaupo sa kanya. Sinalinan ko rin ng juice yung wine glads niya.
I get a scoop of rice and vegetables on top and then some chicken and place it on his plate. Hahayaan ko ang sarili kong pagsilbihan siya for the sake of the yatch. Matapos yung gawin ay sinalinan ko na rin ng juice yung wine glass ko. I stop in tracks when I saw jim staring. Seryosong-seryoso yung mga mata niya. Dead serious.
Eh, ano ngayon kung may hidden agenda ako? Dalawa lang naman yan, eh. Ang pagnanais kong makauwi, kailangan ko yung yate. And syempre kahit ganito ang nangyari gusto ko pa ring malaman yung opinion niya sa niluto ko.
Sumubo na siya at ngumuya habang titig na titig naman ako at naghihintay ng sasabihin niya.
"Okay lang naman, di ba? I mean, yung lasa."
"Why aren't you eating? Hindi kaya nilagyan mo ito ng food poison?", he question lightly. I bit my lip and look down at my plate. Hindi iyon ang gusto kong sagot mula sa kanya. I eager to know his opinion kung masarap ba o hindi yung niluto ko.
"I'm uncomfortable kapag ganyan ka tumingin.", sambit ko.
He shows a small smile before grabbing for another bite. "It's good."
Okay, can I ask now kung nasaan yung yate niya?
Sumandok na lang ako g kanin saka sumubo. Napangiwi pa ako ng makalimutan ko pa lang lagyan ng ulam. Napapailing na si Hendrix saka ito na ang naglagay ng spicy chicken sa gilid ng plato ko. Isang tipid na 'thank you' lang ang sinambit ko.
Seryoso na naman ang mukha niya. His bangs covered his eyes. He looked even more intimidating.
Sa lahat ng upducted film at least ito na yata ang pinaka-romantic. At least this is not a ghostly place.
Damn, erase that romantic part!
Tahimik siyang kumain. Napataas tuloy ang kilay ko. He eats so neatly. Hindi ko tuloy maiwasang panoorin siya. Malapit na nga niyang maubos yung kanya samantalang yung sa akin ay ni wala pa sa kalahati.
His expression remained stern as always. But that also stayed just as attractive. "Are you done?", tanong niya saka ako tamango. "Drink this.", he offered and I greedily gulped down the cool water.
Both of us remained silent for a good moment of time.
"Ngayong tapos na tayong kumain. Hindi mo naman ako siguro ikukulong dito like a prisoner, right? I nerd some stuff and I heard you have Bloody Mary. Pwede ko bang mahiram?"
Mataman niya akong pinakatitigan. His eyes seemed to hold so much emotions in them jet they looked so empty. Hollow. I wouldn't remain like a rebellious fool. To get out of this heehole. I derived a solution.
"Tatakas ka?", kalmado niyang tanong.
Napatuwid ako sa pagkakaupo. Nagtaas siya ng kilay saka humalukikip.
"You can't blane me matapos mo akong kidnapin."
Umigting ang panga niya.
Hilaw na ang ngisi ko. "Para akong baliw. Why do I jeep pushing na tumakas gayong iisang bahay lang naman ang tinitirhan natin noon pa? God, napakadesperada ko na.", matamlay kong sagot.
Lumakbay ang paningin niya sa akin. Napabuga naman ako ng hangin. Once na makaalis ako sa kanya, I'm going to live on my own.
"Yes, you're definitely crazy but I am much more crazier. You're my prisoner, so what?", malamig niyang tugon.
So inamin niya nga talaga. Napawi tuloy ang ngiti sa labi ko. Pakiwari ko'y nai-i-stress na naman ako.
My face drooped. "Ah, cone on! That's so unfair!"
I share at him, torn, wishing with evey fiver of my being I could be the girl he thinks I am. Brave. But I have to look angry.
"Tonight it will be perfectly fine s haring your bed with me. Ayaw kong magduda ang mga tao rito.", seryoso niyang sinabi.
Tuluyan akong napatayo mula sa aking kinauupuan.
"Why would we share same bed of ang dami ng kwarto naman? Grabe!"
Umangat ang gilid ng kanyang labi. "More importantly, of that's the case then shall I test you to see whether you can protect yourself from me? Kung magagawa mo iyon, saka lang ako nakikinig sayo."
Shit! Damn him! He really pisses me off.
Hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi niya. Siya nga talaga si Hendrix! Walang pinagkaiba sa mga ibang lalaki! At hindi ko alam kung dapat ba akong kumalma muna o magalit agad. He's still a ruthless jerk!
"Maghanap ka ng ibang babae. Wala akong pakialam doon, H. Maghihiwalay din naman tayo so gawin mo ang gusto mo sa iba. Not me!"
Padabog akong pumasok sa loob. Pag siya ang kasama ko hindi ko makontrol ang sarili ko. He's going into my nerves and I can't take it anymore. Sa tingin ko nga ay mabilis akong tatanda dahil sa kanya. Dineretso ko ang palapag saka pabagsak na inihagis ang katawan sa kama.
I couldn't clear my head. I had so many thoughts, my head is hurting. There was a lot emotions building up insidente me in that exact moment.
Sa dami mg iniisip ko, pagkahiga na pagkahiga ko ay mabilis akong nakatulog. Nang magising ako, papalubog na ang araw. Ang kulay ng kalangitan ay nagbago na hudyat na paparating na ang gabi.
Mabilis akong bumaba sa hagdanan. Dahan-dahan akong naglakad saka nagtago sa wall. Nang masiguradong wala yung dalawang men im black ay patakbo akong umalis. Naka yuko ako ng gawin iyon. Ni hindi ko namalayan na tumama ang noo ko sa matigas na dibdib. Nang iangat ko ang mukha ko ay agad akong napalunok.
I was lost in the ablyss of my mins that I didn't notice a person standing behind me. I look at him and took a several steps away. Nagsalubong ang mga kilay niya at matalim ang mga mata. Napahakbang ulit ako pabalik ngunit malalaking hakbang ang ginawa niya para makalapit sa akin. Nang makita ko iyon ay agad akong tumakbo palayo.
Medyo nabagalan pa ang pagtakbo dahil bumabaon sa buhangin ang paa ko.
Dalawang braso ang pumulupot sa tiyan ko. Ang ulo niya ay humimlay sa batok ko. Subalit marahas ko iyong kinalas kaya lamang ay lalo niya lamang iyong hinihigpitan. Dahilan para matumba kaming pareho. Hinihingal na ako habang hawak niya ang dalawa kong kamay pataas habang nasa ibabaw ko. Ang mainit niyang hininga ay tumama sa bibig ko.
"Let me go!", sigaw ko.
Sinubukan kong itulak yung katawan niya palayo sa akin pero hindi ko iyon magawa kung hawak niya ang dalawa kong kamay. Sinubukan kong alisin ang mga kamay ko subalit madiin niyang ipinako iyon sa buhanginan. Kinulong niya ako gamit ang katawan niya.
"You can't leave, Sydney! This si the best way to protect you. To you, I may seem a criminal doing this but I don't mind."
"Stop being ruthless, H!", hinihingal na ako.
Nanliit ang mga mata ko. Seryosong-seryoso na ang mga mata niya habang lumuwag ang pagkakahawak niya sa mga kamay ko. I didn't want anymore contact with him. I don't want anything to do that concerns him. Why was he so obsessed with me?
Breathing in his scent almost drive me crazy. His bangs covered his eyes and slowly faced me. Kitang-kita ko ang itim niyang mga mata. Even the sky seemed to turn grey after his cold galre directed to me.
At kahit ayaw ko, nagrereact ang katawan ko, now that his in top of me.
"Tel me you're sorry.", malamig niyang utos pero umiling ako.
"Ano? Ikaw dapat ang humingi ng tawad sa akin. Sa mga kasalanan mo sa akin. Fucking apologize!"
Nilapit niya ang mukha niya sa akin hanggang sa magtama na ang ilong namin. Iginilid ko ang mukha ko upang iiwas ang aking paningin. We're too close!
"Lumayo ka na Hendrix Sylverio! Get off me, ang bigat mo!"
Gumuhit ang malademonyo niyang ngisi. For some time ng salubungin ko ulit ang mukha niya, titig na titig naman siya sa mukha ko. In that split second I almost thought that he was the mafia boss I knew, but rather a lot soul searching for a shelter.
"Bakit ba ang hirap mong paamuhin? Magpumilas ka ulit at pagsisisihan mo ang susunod na mangyayari."
"Ha! Don't dare pin me here in the sand and warned me! You psychopathic monster!"
At sa isang segundo lang ay inatake niya ang labi ko. Marahas at malalim. Holding on the booth sided of my cheeks as he deepened the miss and sent rougher and rougher. Licking my lips for entrance. Nawawalan na ako ng hininga sa ginawa nya. Sinubukan ko ding itulak palayo ang dibdib niya.
Isang kakaibang emosyon ang nag-erupt sa tiyan ko. It felt different and euphoric to another level.
Shit! Shit! I hate you H!
The intent iny heart is cruel, ang bilis ng tibok non. Ni hindi ko makontrol ang sarili ko. Ni hindi ko namalayang nahila na pala niya ang katawan ko. Kapwa kami nakaupo sa buhanginan habang patuloy niyang nilalantakan ang labi ko.
Inilayo na niya ang sarili sa akin. Nanlaki ang mga mata ko habang pinoproseso ang nangyari. Matindi ang hingal ko habang nakahawak pa ako sa dibdib ko. Dama ko doon ang matinding kalabog.
Sa pagod at kaba.
He let out a small laugh and showed his smile. "Liar. But I won't stop when you're recovered.", he joked. His smile was so rate and contagious.
_______