Juliuse POV.
Tahimik lang kaming kumakain, hanggang sa matapos kame. Pano ba naman kase ang buong atensyon ni Mary Joy ay nasa pagkain nya lang, hindi man lang sya nag bubukas ng magandang topic. Ayoko namang basagin ang katahimikan dahil baka mautal lang ako kapag nag uusap kame.
Hindi ko narin natapos ang pagkain ko dahil ang buong atensyon ko ay nasakanya lamang parang sya sa pagkain nya. Mukang malalim ang iniisip nya, pero hindi mo yun mapapansin, gaya nga ng sabi ko ay magaling syang magtago ng lihim maging ng iniisip at nararamdaman nya. Nalaman ko lang na malalim ang kanyang iniisip dahil hindi man lang nya nararamdaman ang pagtitig ko sakanya.
"Juliuse?" Tawag nya saakin habang kinakaway ang kamay nya sa harap ng muka ko "Your spacing out, what are thinking?" Tanong nya.
(-_-)
Spacing out? Me? Ang pagkakaalam ko ay sya yun.
"N-Nothing" sagot ko nalang, napakunot naman ang noo nya dahil sa sagot ko.
(>_<)
May nasabi ba akong mali?
"Why are you always impedimented when you are talking to me? Are you hiding something?" Kunot noong tanong nya.
"N-No, ganito lang talaga ako" depensa ko
"No, before when you are talking to me your so serious, now your impediment. Sometimes I think that you are hiding something from us..... From me"
Napalunok naman ako ng laway ko, napapansin nya na pala. Ganon ba ako ka obvious?
Nagulat nalang ako ng bigla syang tumayo.
"I have to go" sabi nya at tumalikod saakin, pero ilang sigundo ang nakalipas ay humarap syang muli "Thanks for the treat" sabi nya at tyaka ngumiti tapos inumpisahan nya na ulit ang paglalakad.
Tulala akong nakatingin sa likod nya, hindi ko na nga namalayan na wala na pala sya sa paningin ko. Napangiti rin ako ng maalala ang kanina.
Nginitian nya ako.
Ryza POV.
Tsk! Asan na kaya yung Jessie nayun? Kupal naman! Nakakaimbyerna! Alam ko namang maganda ako at may gusto sya saakin pero bakit ko ba hinahanap ang taong ayaw namang mag pahanap? Nasan na kaya yung kupal na Jessie nayun!
Hindi kaya.....
Napatakbo naman ako papunta sa may mini forest at pumunta sa may malking puno ng akasya. Tumingala ako at doon ko nakita si Jessie na prenteng nakaupo sa malaking sanga ng puno habang may hawak na mansanas.
(-_-)
San nya kaya nakuha yun? Ang pagkakaalam ko ay wala namang puno mansanas dito. Aish! Bakit ba yung mansanas yung iniintindi ko?! Si Jessie ang pinunta dito hindi yung mansanas!
"JESSIE!!!" Sigaw ko sa pangalan nya, tumingin sya saakin pero agad nya rin naman iyong iniwas "Look Im sorry hindi ko naman sinasadyang sabihan ka ng malandi, akala ko kase niyakap mo si Shanlee" sabi ko
Bigla naman syang tumalon mula sa sanga. Kinabahan ako dahil ang taas non tapos tao sya ngayon, yes pareho kami ni Jessie na half human. Gosh! Muntik ng lumabas yung puso ko sa ginawa nya!
"Tsk! Ano ba?! Mag papakamatay kaba?!" Inis na sabi ko pero parang balewala lang sakanya ang sinabe ko, deretsong' seryoso lang syang nakatingin saakin.
"So anong pinupunto mo sa sinabe mo?" Seryosong tanong nya.
"Eh? Alin sa mga dun? Andmi ko na kasing sinabe tapos ikaw wala ka man lang---"
"Yung una mong sinabe" pagputol nya sa sinasabi ko.
(-_-)
Nice talking.
Pero kalaunan ay nanlaki ang mata ko nung maalala ko ang sinabi ko kanina.
"A-Ah yun ba? Ang ibig sabihin ko lang naman dun ay---ay---ahm---ay" shit! Ano bang sasabihin ko!
"Ay?" Bored na tanong nya.
"Ay nagseselos ako" agad naman akong napatakip sa bibig ko ng marinig ko ang aking sarili
(>_<)
What the shit! San ko naman nakuha ang salitang yun?!!
"Ikaw? Nagseselos?" Tanong nya "At bakit ka naman magseselos Ryza?" Nakangising tanong nya.
"E-Ewan ko?" Patanong na sagot ko
Nag bago naman ang expression ng muka nya, kaninang nakangisi ngayon naman ay seryoso habang nakakunot ang noo.
"Are you making fun of me Ryza?"
"No"
"Then answer me seriously!" Halata mo sakanya na naiinis na sya dahil sa tono ng pananalita nya.
"Hindi ko alam! Ewan ko!"
"G*GO KABA!! O SADYANG TANGA KA LANG?!" Sigaw nya saakin
Nanlaki naman ang mata ko dahil sa sinabe nya.
Si Jessie na bestfriend at kababata ko, sinabihan ang ng gago at tanga.
Nakaramdam naman ako ng galit na kalaunan ay naging luha. Yumuko ako para hindi nya makita ang pagiyak ko, pero alam kong rinig nya ang paghikbi ko.
"Shit! Stop crying Ryza, Aish!" Inis pang sabi nya.
"Kasalanan mo to eh!!!" Inis ding sabi ko sakanya.
"Sorry na! Nagalit lang naman ako dahil sa paratang mo saakin. Ikaw naman kase hindi ka kase muna magtanong bago ka magparatang. Pero dahil alam mong gusto kita papatawarin na kita. Pero pinapaalam ko lang sayo na hindi naman talaga kita gusto gaya ng akala mo"
Gulat naman akong napatingin sakanya.
"So ano?! Para saan lahat ng pagpapapansin mo saakin?!! Eme-eme lang?! Kase alam mong aasa ako! Ang sama mo! Paasa ka! Wangya ka!" Inis na sabi ko habang hinahampas ang dibdib nya.
Naiinis ako pero natutuwa rin ako, at least alam kong wala talagang pagtingin saakin si Jessie, na gawa-gawa nya lang ang lahat para buysitin ako. Ayokong magkaroon sya ng pagtingin saakin dahil hindi ko kayang suklian ang pagtingin nayun, hindi pa ako handang magmahal muli, lalong hindi pa ako handang masaktan muli.
"Ouch! Tama na nga! Hindi pa kase ako tapos" sabi nya habang hawak ang kamay kong pinapalo ko sa dibdib nya. Tumingin sya saakin ng deretso kaya naman napalunok ako. A-Anong ibig nyang sabihin? "Hindi naman talaga kita gusto dahil mahal kita" nang magprocess sa utak ko ang kanyang sinabe ay biglang nanlaki ang mata ko "Mahal kita Ryza, dati pa. Mahal kita at gagawin ko ang lahat para sayo. Mahal kita higit pa sa sarili ko" Hindi ko alam pero bigla nalang akong napayakap sakanya.
Hindi ko alam kung matutuwa ako o mangangamba. Basta isa lang ang disisyon ko ngayon.
Yun ay ang itigil na ang kalokohang to.
"Salamat sa pagmamahal mo Jessie, sa pagiging bestfriend at kababata ko. Pero hindi ko kayang suklian ang pagmamahal na ibinibigay mo" sabi ko habang nakayakap sakanya, ganon din naman sya saakin.
Naramdaman ko namang biglang humigpit ang yakap nya saakin.
"Kaylangan na nating kalimutan ang lahat Jessie, ang pagmamahal mo saakin, ang pagiging mag bestfriend natin, ang pagiging magkababata natin. Ang lahat saatin, isipin nalang nating hindi natin kilala ang isa't isa" sabi ko habang pinipigilan ang pagtulo ng luha ko.
"No! Hindi pwede Ryza"
"Sorry Jessie" sabi ko at inalis ang pagkakayakap nya saakin.
Tumalikod na ako sakayan at nagsimulang maglakad papalayo pero napahinto nalang ako nang maramdaman ko ang pagyakap nya saakin patalikod, siniguro nyang mahigpit iyon para hindi ako makawala.
"Ryza no please, hindi kakayanin na mawala ka saakin. Sige sasarilihin ko nalang ang paamahal ko para sayo pero ang pagiging matalik na pagkakaybigan natin ay wag naman Ryza please" pagmamakaawa nya.
"Jessie tama na, parang awa mo na. Mag karoon ka naman ng konting awa sa sarili mo. Ayokong nakikikita kang ganyan kaya kaylangan na nating itigil ito. Ayoko na Jessie, tama na"
"Bakit ba?!! Bakit ba ayaw mo?!!"
Ito nalang ang natitirang paraan, kung ayaw mong madaan sa pagmamakaawa edi dadaanin kita sa masakitan.
"Ryza wag naman please, hindi ko kakayanin" sabi nya
"PWES KAYANIN MO!! TAMA NA JESSIE!! HINDI KITA GUSTO OK!! MAAWA KA NAMAN SA SARILI MO DAHIL NAGMUMUKA KANANG TANGA!! PLEASE LANG WAG KA NG SUMALI SA GRUPO NI SHANLEE SA PAGIGING TANGA!! TANGGAPIN MO NALANG NA HINDI KITA GUSTO!! LALONG HINDI KITA MAHAL!! KAYA TANGGAPIN MO NALANG!!" Sigaw ko sakanya, inalis ko ang pagkakayakap nya saakin at tyaka tumakbo papalayo.
Nang makalayo ako ay tyaka lang ako napaisip kung tama ba ang ginawa ko.
I hate dis! I really hate dis!
Bakit ba parang mali ang ginawa ko, bakit gusto ko syang balikan? Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit ba ang daming kong tanong?
Ryza Brazil! Nagawa mo na ok! Nasabi mo na, nasaktan mo na sya para lang tumigil sya sa kakaasa sayo. Tama lang ang ginawa mo ok? Tama lang.
Naglakad na ako papunta sa kwarto ko, habang naglalakad ako felling ko ang bigat-bigat ng katawan ko felling ko ang dami kong pasan-pasan.
Felling ko pasan ko ang buong mundo.
Hindi parin tumitigil sa mabilis na pagpintig ang puso ko, hindi ko alam kung dahil bayun dun sa sagutan namin ni Jessie o may sakit lang talaga tong pusong to.
Hindi ko nalang inintindi yun dahil malapit na ako sa dorm ko. Pumasok na ako sa loob ng kwarto ko at itinulog nalang ang problema baka sakaling mawala pa.
(—.—)
Zzzzzzz....
Juliuse POV
(^_^)
Ngingiti-ngiti ako habang naglalakad kaming dalawa ni ate papunta ng ospital, bibisitahin namin si Liam baka sakaling nagising na sya.
Sana nandun din si Mary Joy para kumpleto na ang araw ko. Liamang na araw na kase ang nakakaraan nung sabay kaming kumain at ngitian nya ako, pero pagkatapos nun wala na, back to normal nanaman ang tratohan namin. Ako si torpe sya naman si taray.
(_ _')
"Hoy pated! Baliw kaba?! Kanina ngingiti-ngiti ka tapos ngayon naka nguso ka. Alam mo namang walang ospital dito para sa mga baliw" sabi ni ate Shanlee at pinagdiinan pa ang salitang baliw.
"H-Ha? Hindi naman eh" depensa ko
"Sus! Sigurado ako si Mary Joy nanaman yang iniisip mo. Kung inaakala mo na naduon sya sa ospital ay nagkakamali ka dahil ilang araw na syang hindi nagpaparamdam, kahit anino nya hindi namin nakikita"
Malamang! Yung mismong katawan nga hindi nyo makita yung anino pa kaya. Misan iniisip ko kung nasaan ang common sense netong si Ate eh, nasa dulo ng kuko nya kaya?
"Nung huli ko naman syang makita nung lunes ang sabi nya lang ay may paghahandaan daw sya" sabi ni ate na ikinakunot ng noo ko.
Ano naman kaya yun? Wala namang okasyon, wala rin naman kaming practice dahil excuse kame dahil sa nangyari kay Liam. Tyka bukas narin ang ang---
(O_O)
Bukas na nga yun!!!
"Grabe rin expressions ng muka mo nuh? Kanina naka ngiti tapos biglang ngunguso ngayon naman gulat ka. Minsan talaga pated iniisip ko na may sapak ka sa ulo" tiningnan ko naman ng masama si ate.
Syempre may naisip ako! Palibhasa kase walang isip eh!
"Ate anong araw ngayon?" Tanong ko na ikinakunit ng noo nya
"Pati ba naman araw ngayon Juliuse hindi mo parin alam! Ganyan kaba pinalaki nila mama't papa?!"
"Eh kung sagutin mo nalang kaya" sabi ko
"31! March 31" sagot nya
Sandaling katahimikan ang bumalot saaming dalawa.
"Oh ano namang meron?" Biglang tanong nya na ikina laglag ng panga ko.
Slowpoke!
"Aish! Ate March 31 na kunting oras nalang matatapos na ang buwan ng March! Mawawala na ang bisa ng sumpa, babalik na ang kapangyarihan at kakayahan natin" paliwanag ko
(-_-)??----»Shanlee
After 2 minutes
(O_O)------»Shanlee
"Oo nga nuh!!!" Bulalas nya.
Hay sawakas, nakuha nya narin ang ibig kong sabihin.
Masaya ako na tapos na ang buwan ng marso. Ang sumpa na ipinataw ni dyosang Sarna sa mga Half Bloods.
"Tama nayan pated, hindi ka iniisip nun gaya ng pagisip mo sakanya" sabi ni ate.
Nag umpisa na ulit kaming maglakad hanggang sa makarating kame sa ospital. Derederetso lang kaming nag lalakad papunta sa kwarto ni Liam. Pero hindi pa man kame nakakarating ay natanaw na namin ang ibang mga spiders na nasa labas ng kwarto ni Liam. Hindi sila mapakali, si Railey paikiot-ikot habang si Jane naman ay umiiyak, si Ryza naman ay nakakagat sa kuko nya habang tulala, si Vam naman ay nakatakip ang dalawang palad nya sa kanyang muka pero halata mo na nag alala sya dahil nanginginig ang kanyang tuhod, si Mary Joy naman ay nakaupo lang habang nasandal sa pader at nakapikit, wala sj Jessie at hindi ko alam kung bakit.
Lumapit kame sa kanila tyaka tinanong kung anong nangyayari.
"Bakit kayo nandito sa labas?" Tanong ni ate
"Si Liam bigla nalang kaseng nanginig ang katawan nya tapos biglang bumula ang bibig nya, hindi namin alam kung anong nangyari sakanya dahil pinalabas kame agad nung nurse" paliwanag ni Railey.
Nag antay nalang kame ng mga ilang oras bago lumabas yung doctor.
Ipinaliwanag nya saamin ang nagyari kay Liam. Lahat kame gulat, hindi kame makapaniwala. Parang hindi nag sink in sa utak namen ang sinabe nung doctor.
Bigla nalang humagulgul ng iyak si ate at sinabayan sya si Jane. Hindi nila nakaya ang kanilang naranig.
Hindi, hindi pwede to. Hindi sya pwedeng mawala.
Itutuloy.