Drache’s POV
Nasanay na kami sa ginagawa niyang pagpapahirap sa amin. Kaya nga everyday, kahit ayoko pang gumising ng maaga, kailangang gumising dahil baka magalit si Boss at mas lalong dagdagan yung utos sa amin. Ang sakit-sakit na nga ng katawan ko kakabuhat ng kung ano ano at kakalakad kung saan-saan pero sige lang, dahil mas mahirap yung parusang matatanggap namin kapag hindi namin nasunod ang gusto niya.
It’s been two weeks simula ng simulan namin yung deal. Last Monday, hinatid narin namin sina Mommy, Carmie at Maggs sa airport. They want to stay longer pero pinapauwi na raw sila ni Dad.
Mom and Venisse never met but Carmie met Venisse and Craise before going back at States. Nagmalling lang kami and as usuall from girls, they buy lot’s and lots of things. Kaya naman napagod kami ng araw na yon kakalakad at kakabuhat ng mga pinamili nila.
And for the short time na magkasama sina Venisse at Carmie, I expect na susungitan siya ni Carmie pero… no. Unang kita palang nila, Carmie hugged Venisse not knowing kung sino si Venisse sa kanilang dalawa ni Craise. And then Carmie thank her for buying the shoes which is supposed to be the one I choose last time we shop.
Tapos ayon, parang nawalan ako ng dalawang kapatid. Mas gusto pa nilang kasama sina Craise at Venisse compare sakin.
[A/N: You’re only jealous.]
Oh no, author, why would I get jealous?
[A/N: Cause your sisters want others rather than you. Mas mahal nila si Craise and Venisse… haha…]
Ah!!! Shut-up author. Kahit mas gusto nila sina Venisse, they still are my sisters.
[A/N: Whatever you say… jealous man]
Yeah whatever.
“Dalian niyo ng magbuhat… wag na kayong pabagal-bagal. Kailangan pa nating ihatid yan sa bahay-ampunan.” –utos ni Boss Vens.
We’re here at her mansion preparing for things na dadalhin namin sa bahay-ampunan. Hindi sa HFTA, pero sa dalawa pang orphanage na sinusuportahan nila Venisse at Craise. Hindi naman daw kami magtatagal doon. Ihahatid lang daw namin yung mga packages, tapos, alis na raw kami.
Hindi daw kasi katulad ng ibang orphanage ang HFTA kaya hindi na nagtatagal sila Venisse at Craise doon.
“Hoy, Drache, dalian mo diyan! Ang dami niyo pang bubuhatin oh!” –sigaw sakin ni Boss Vens.
“OPO, BOSS!”
“And you, Kwaggs, get this and put it on the Van!” –Venisse
“Ang init yata ng ulo niya ngayon? Meron ba siya?” –Lester sabay baba ng bitbit niyang karton.
“Loko ka Les, tumigil ka nga at baka marinig ka niya.”
“Anong, binubulung-bulong niyo diyan? Double time guiz! We need to hurry!” –Venisse sabay buhat ng isa sa mga karton. Patakbo naman akong lumapit sa kanya at kukunin na sana ang dala niya.
“Ako na diyan.”
“Just leave this to me, at asikasuhin mo yung iba.” –tapos, binuhat niya parin yung karton at ipapatong na sana sa taas ng Van kaso hindi niya maabot.
Mahuhulog na sana yung karton sa kanya ng patakbo akong pumunta at inangat ng maayos yung karton at inilagay ng maayos sa taas ng Van.
“Sabi ko naman sayo, ako na. Minsan, kailangan din nating humingi ng tulong paghindi na natin kaya.” –nakangiti kong sabi sa kanya.
“I don’t have time hearing your words of wisdom Mr. Lacson. At hindi ko naman sinabing tulungan mo ako! I can do that thing kung hindi ka lang dumating. Tss.” –atsaka siya padabog na umalis. Napailing nalang tuloy ako. MaPRIDE talaga ang bossing namin.
Pagkatapos magbuhat ng sandamakmak na karton… it’s time for us to go and deliver the boxes to two orphanages. Dalawang sasakyan ang gamit namin. Yung una is, L300 kung saan nakalagay halos lahat ng boxes and the second is, yung Van ni Venisse, which is yung sinasakyan namin ngayon.
Medyo malayo-layo daw yung lugar na pupuntahan namin kaya, nagsta-stop over kami paminsan-minsan at nagdala rin kami ng lots of foods. Medyo nakakainip nga sa Van eh… puro soundtrip lang ang ginagawa ko. Salamantalang yung katabi ko, halos masira na yung Ipad niya sa kakalaro.
Hanggang sa laro, galit parin siya. Pinanggigigilan niya yung Ipad niya at kulang nalang, basagin niya sa sobrang inis.
Who’s I’m talking about? Oh well, your one and only… our Boss Vens.
“AH! SH*T! WHO MADE THIS STUPID GAME BA?!!!! SO IRRITATING!!!” –pasigaw niyang sabi habang nilalaro yung Slappy bird…
[A/N: I just change the name of the game guiz…]
Natatawa nalang nga ako sa kanya eh. Ito namang si Kats, parang kinakabahan dahil baka sa kanya ibunton yung galit.
Magkakatabi kasi kami ulit ngayon. Bali ganito yung position namin…
Lester | JC | Mitch
Dixon |Craise| Foods
Kats | Vens | Ako
Seth | Driver
“Oh, guiz, here’s some snacks para hindi naman kayo mainip…” –Craise sabay abot samin ng pagkain. Kinuha ko naman yung isang malaking Chichiria at binuksan. Kumuha narin ako ng dalawang drinks, for me and Venisse.
Kumakain na lahat pero busy parin sa pakikipag-away… I mean paglalaro si Venisse.
“AHHH!!!! D*MN IT!!! AYOKO NA!!!” –Venisse atsaka niya pabalibag na ibinigay kay Katsumi yung Ipad niya.
“Can I play this?” –Kats
“Do what ever you want!” –sabi niya sabay kuha ng pagkain kay Kats.
“Here…” –inabot ko naman sa kanya yung drinks niya. Kinuha niya naman yon without saying the magic word, at nagpatuloy sa pagkain.
“WOOOHHH!!! Look, I made 50 points…” –Kats at tuwang-tuwang ipinakita sa amin yung score niya. Naaasar namang inagaw sa kanya ni Venisse yung Ipad.
“Idiot. Para lang sa 50, natutuwa ka na? Tss…” –Venisse
“Eh kesa naman sa 5 di ba?” –natatawang sabi ni Kats sa kanya.
“Ah so your saying na mas magaling ka sakin?!” –Venisse
“Oh no, I’m not… I was just saying na, atleast nalagpasan ko yung 5…” –pagmamayabang ni Kats.
Napansin ko namang halos madurog na yung laman nung chichiriang hawak ni Venisse.
“Kats, you made a wrong move…”
“What’s wro-OUCH!” –Kats sabay hawak sa braso niya.
“That’s for making yourself a great one. Tss…” –Venisse sabay balik ng pagkain kay Kats at nilaro ulit yung Ipad niya.
Nag-eenjoy lang ako sa pinanunuod ko habang kumakain. Haha… Nakakatawa sila…
“Here… susubuan nalang kita habang naglalaro ka.” –sabi ko kay Venisse sabay subo ng pagkain. Tiningnan niya lang ako ng matagal at parang nagtataka kung para san yung ginagawa ko.
Walang sabi-sabi eh, ipinakain ko sa kanya yung hawak ko. Hindi naman siya nagreklamo kaya patuloy ko lang siyang sinubuan habang naglalaro siya.
I think she’s enjoying what she’s playing.
“Oh my gosh… I’m gonna beat you Kwaggs!!! I’ll be heading at 51 points… Oh no, more than that!....” –pasigaw niyang sabi habang nakatawa. Napatingin naman lahat kami sa kanya habang nakangiti.
“Look, I’m at 60 points na… I’ll be the highest score here…. Haha” –Venisse, at patuloy parin kaming nakangiti habang nakatingin sa kanya. Where happy I'll say.
Where happy not because, she’ll be the highest score… but we’re happy because, she’s smiling and laughing and enjoying what she’s doing.
“OMG… maa-out ako…. Ops…. Ops…. Ahhhhh…” –malungkot niyang sabi.
“Ikaw kasi eh… ang likot-likot mo! Pero ok lang, atleast highest ako! Hahaha…. I beat you!” –masaya niya paring sabi habang pinagmamalaki kay Kats. Napahinto naman siya sa ginagawa niya ng marealize niyang nakatingin kami sa kanya.
*kroo kroo…
“WHAT?!” –Venisse
“Ah, nothing… I just/ Ano kasi yung ano…/ Dix, may pagkain pa ba tayo..../ Kats, matatapon na yung pagkain mo oh… / Here babe, let’s watch/ Ahh sige…” –nagkanya-kanya nalang kaming dahilan para kunyari hindi namin siya pansin. Napansin niya rin siguro pero binalewala niya nalang. Bumalik ulit ang katahimikan sa loob ng sinasakyan namin.
Nag-soundtrip
Naglaro
Sight-seeing
Natulog
Nagpahinga
Yan nalang ginawa ko sa sobrang haba ng biyahe. At sa wakas, narating narin namin yung unang orphanage.
Pinasok na namin yung kotse at pagkatapos eh nagsibabaan na kaming lahat. Malaki rin yung orphanage na to’ pero mas malaki yung HFTA at mas maganda.
Marami ring bata dito pero hindi sila tulad ng mga bata sa HFTA na agad lalapit samin…
“Shirley! Miley!” –patakbong tawag ng isang medyo may katabaang sister. Mga nasa Mid-40s na siguro age niya.
“Sister Clara…” –agad namang lumapit sina Venisse at Craise atsaka nagmano. Lumapit din kaming lahat at nag-bless.
“Ang tagal niyo ng hindi nakakapunta dito ah? At sino tong dalaga’t mga binatang ito?” –Sister Clara
“Ah… mga ali-I mean, mga kaibigan po namin…” –Venisse
Sasabihin niya ba sana is alipin? Haha… may naisip tuloy ako…
“Ah, opo, mga kaibigan po kami nila Venisse at Craise. Ako nga po pala si Xander.” –pagpapakilala ko kay Sister Clara sabay akbay kay Venisse.
Napatingin naman siya sakin, at base sa mga titig niya eh, parang papatayin niya ako kung hindi ko tatanggalin ang kamay ko sa balikat niya. Pero hindi ako nagpatinag. Nginitian ko lang siya at hindi tinanggal ang pagkakaakbay ko sa kanya. Haha…
“Hmmm… kaibigan ba talaga o baka… kayo na talaga?” –Pabirong tanong ni Sister Clara pero may tono ng panunukso. Agad naman akong siniko ni Venisse sa tiyan kaya naman napabitaw ako sa kanya.
“HAHA… Sister Clara naman, hindi po kami gaanong close niyan… Tara na po sa loob…” –Venisse sabay lakad palayo kasabay si Sister Clara.
“Wow, tol! Akalain mong naka 1 point ka ngayong araw? Haha.” –sabay pat ni Lester sa likod ko.
“Ibang klase ka talaga Kuya. Haha.” –JC sabay akbay kay Mitch at pumasok narin sa loob.
Pumasok narin kaming lahat at nadatnan namin si Venisse na kinakausap si Sister Clara. Tapos lumapit si Craise sa kanila na may hawak na Brief case at nagtungo sila sa isang kwarto.
Naiwan naman kaming nakatunganga lang don at nakatayo. Hinahakot naman nung ibang mga nagtatrabaho siguro dito sa ampunan yung mga dala namin.
Nakatayo lang ako ng biglang may gumulong na bola sa paanan ko. Pinulot ko naman yon at tiningnan kung saan galing.
Tapos may isang batang lalaking patakbong lumapit sakin.
“Sayo ba to’?” –tanong ko sa kanya.
Tinitigan niya lang ako at tumango.
“Here…” –at inabot ko sa kanya yung bola niya.
“Anong pangalan mo?”
“Ako po si Botchog. Ah,sige po, alis na ako.” –pagkasabi niya non eh agad naman siyang tumakbo.
“Sandali!” –sigaw ko sa kanya pero malayo na siya sakin.
“Kuya bakit?” –JC
“Ah, wala. May bata lang akong nakita.”
“Ha? Sino?” –JC
“Bo-“
“Xander!”
Napalingon naman kaming dalawa ni JC sa tumawag sakin. Totoo ba tong Nakikita ko?
“Is this for real Kuya? Siya ba talaga tong’ palapit satin?” –JC
“I-I don’t know.”
Siya nga ba talaga to?
“Xander!!!” –bigla namang tumakbo palapit sakin yung babae at niyakap ako.
“Oh my gosh! I didn’t expect that I would see you here.”
“Sh-Shane? A-anong ginagawa mo dito?” –nagtataka kong tanong sa kanya sabay alis ng pagkakayakap niya sakin.
“Ako ang dapat magtanong sayo niyan… Sa inyo… Anong ginagawa niyo dito ni JC? Kasama niyo rin ba sina Seth?” –Shane
Oh Sh*t… anong ginagawa dito ng babaeng to? Ang laking problema na naman nito pag nagkataon.
“Tol, hinahanap na kayo ni-“ –Seth
“SHANE??!!!!” –pagulat na sigaw nina Seth at Lester
“Anong… anong ginagawa mo dito?!” –Lester
“Ah, I support this orphanage kaya naman nandito ako. Paalis na sana kami ng bigla kong nakita si Xander. Kaya ayon, tinawag ko siya. Kamusta na nga pala kayo? At, Xander, hindi mo pa sinasagot ang tanong ko. Anong ginagawa niyo dito?” –nakangiting tanong ni Shane.
“Ah, we’re-“
“ANONG GINAGAWA NIYO DIYAN?!”
Bigla namang nanindig yung balahibo ko sa narinig ko. Nakaktakot na boses yon, means… si Venisse.
“Kanina ko pa kayo hinahanap. Dalian niyo at aalis na tay-“ –hindi na niya natapos ang sasabihin niya dahil nakita niya si Shane.
“Sino tong babaeng to?” –Venisse
“And who are you too?” –Shane
“No need for you to know. Eh ikaw? Are you one of the orphans here?” –Venisse
Eh? Halata ba sa itsura at sa suot ni Shane na orphanage siya dito? Haha… joke lang… hindi nga mukhang orphan tong si Shane eh… mukha siyang mayamang maarte.
“What did you say? Do I look like an orphan?” –Shane
“And who are you?” –Venisse
“I’m Shane, Shane Vitangcul.”–Shane
“I’m not asking for your name.” –Venisse
“I’m one of those who support this orphanage.” –medyo naiinis na sabi ni Shane. Medyo napahiya kasi siya.
“Hindi halata. Guiz, Dalian niyo na at aalis na tayo. May pupuntahan pa tayo.” –aalis na sana si Venisse kaso biglang nagsalita si Shane.
“Xander, can I come with you? Ang tagal din kitang hindi nakita… I want to come para naman makasama kita. Pwede ba ha?” –Shane sabay pulupot ng kamay niya sa braso ko.
“Ah… Hi-hindi kasi ako yung nagdedecide Shane.”
“Then who? Magpapaalam ako sa kanya. Si JC ba? Si Seth? O Si-“ –Shane
“Ako.” –sabay harap ulit samin ni Venisse na nakacross-arms.
“Ikaw? At bakit ikaw?” –Shane
“Dahil ako ang boss nila. Kaya kung gusto mong sumama, pwes, ngayon palang, hindi na kita pinapayagan.” –Venisse
“Huh. You’re not the one to decide that. Xander, tell her you’ll take me with you.” –Shane.
“Ah, Shane ano kasi eh… ano kasi… next time nalang ok?”
“But Xander?! Nakakainis ka! Ngayon na nga lang tayo nagkita tapos… hindi mo pa ako papayagan? Bahala ka, basta sasama ako.” –Shane sabay pulupot ulit sa braso ko. Anak ng linta… ang dami namang pwedeng dikitan, bakit ako pa?
“Do you really want to come with us?” –Venisse
Ooh… may nesesense akong evil and dark aura coming from Venisse.
“Malamang. Kaya sa ayaw at sa gusto niyo, sasama ako.” –Shane
“Ok. Then come with us.” –Venisse
“Pe-pero Boss Vens…” –Lester
“But you’ll need to know that it’s my house rules. Kaya kapag sinabi ko, gawin mo.” –Venisse
“And why the hell I’m going to follow you? Sino ka ba? Hindi naman kita boss para sundin kita.” –Shane
“Then, well leave you here. Stay here and don’t ride on my Van.” –Venisse
“Ok, but Xander will ride on my car.” –Shane
“No, he will ride with us.” –Venisse
“He’ll ride on mine.” –Shane
“I’m the one who bring him here, kaya ako ang magbabalik sa kanya pauwi.” –Venisse
“tol, ikaw na… ikaw na ang pinag-aawayan.” –bulong sakin ni Lester
“G*go, tumigil ka nga. Kita mong nag-aaway na yung dalawa oh.” –bulong ko rin sa kanya
“Ako nalang ang mag-uuwi sa kanya. Di ba Xander?” –Shane
“Ah… Shane, sasakay nalang ako kung san sasakay sina Seth.”
“Then, all of you can ride with me.” –masayang sabi ni Shane.
“Sige, mamili kayo. Sa kanya kayo sasabay o sa amin ni Craise?” –Venisse
Natahimik naman kaming lahat at nagkatinginan.
“I’m sorry pero… kina Craise ako sasabay.” –Dixon
“Ah… kina Venisse din ako sasabay.” –Mitch
“Well, kung saan ang girlfriend ko, doon ako.” –JC
“Seth? Lester? Kats?” –Venisse
“I’ll go with Venisse.” –Kats
“Me too.” –Seth/Lester
“Mukhang I have no choice but to come with them Shane… next time nalang.” –sabi ko naman kay Shane sabay tanggal ng braso niya sa braso ko.
“See, Ms. Who-ever-you-are… They decided. And they will go with me. Kaya if you’ll excuse us… aalis na kami dahil may pupuntahan pa kami.” –Venisse sabay talikod para umalis. Sumunod naman kami sa kanya pero napahinto kami bigla.
“GRRRR… Sino ka ba ha? Ano ka ba ni Xander para ikaw ang piliin niya?! Para piliin ka nila?!” –galit na galit na sigaw ni Shane
“I’m their BOSS and tinatanong mo kung sino ako? Ako lang naman ang taong kahit kalian ay hindi mo matatalo. So bye bye… looser!” –Venisse at tuluyan na kaming umalis at iniwan si Shane doon. Sumakay na kami sa Van at umalis.
“WOOOHHH!!! Ang galing mo kanina Boss Vens. Akalain mong hindi nakaporma si Shane sayo? Haha…” –Lester
“Sino ba talaga ang babaeng yon?” –Venisse
“Well, she’s Xander’s long time stalker, suitor and she treat herself as Xander’s girlfriend…” –Kats
“She’s your girlfriend? Hindi ko alam na pumapatol ka pala sa mga tulad niyang mukhang kabayo. Ang kapal ng make-up ha? Sing-kapal ng pagmumukha niya. At ako pa talaga ang hinamon niya? As if naman that I will lose.” –pagmamalaki ni Venisse
“We’ll, nanalo ka nga. Eh bakit ba ayaw mong sumama ako sa kanya kanina?” –nakangiti kong tanong sa kanya. Napaharap naman siya sakin pero umiwas din agad.
“Dahil kailangan kita.” –Venisse
Kailangan niya ako? Tama ba ang narinig ko? She needs me?
“Kailangan kita dito para may tumulong samin na magbuhat ng iba pang karton. And duh? I won’t let that leech enter my mansion. Alangan namang papasukin ko siya sa bahay ko at pasakayin siya sa BV mo? Ako lang ang dapat kumuwawa sayo noh.” –Venisse
Ayoko mang aminin pero…napapangiti nalang ako sa naiisip ko. Am I that important? Haha.
“Oh, anong tinatawa-tawa mo diyan?!” –Venisse
“Ah… wala lang… wala naman *chuckles*”
Inisnab niya lang ako atsaka na naman nilagay ang earphones niya. Haay… mahaba-habang biyahe na naman to kasama siya…
---
Pagkatapos ng mahabang biyahe namin, nakauwi narin kami. Medyo lat nga kaming nakauwi kasi, malayo-layo rin yung isa pang orphanage.
Nakakapagod nga eh. Naging kargador na naman kami ngayong araw na to’.
Pabagsak akong humiga sa kama ko at pipikit na sana ako ng biglang tumunog ang cellphone ko. Tiningnan ko naman yon at may nakita akong text. Pero Unregistered number siya.
Binuksan ko yung text and pooof…
From: 0935*******
Hey, Xander… It’s Shane. How did I get your number? We’ll hindi na importante pa yon. But I just want to tell you na… I miss you… good night… I love you :****
Tss… agad ko namang binura yung text niya. San naman kaya niya nakuha yung number ko? I think I should change my number.
Napaisip tuloy ako… ano namang ginagawa ni Shane sa Pilipinas? Hindi ba’t dapat ay nasa Staes siya ngayon? Hindi kaya… pinadala siya ni Dad dito? Tsk. Kainis.
Ano na naman bang pang-gugulo ang gagawin nila para bumalik ako sa States?
Kung gusto nila ng laban, I’ll gave them fight. Hindi ako magpapasindak kay Dad. I won’t marry that woman. I’m not going to marry someone just because we are fixed.
D*MN THAT FIXED MARRIAGE!! Bakit ba naimbento pa ang salitang yon? E di sana… I’m free to do what I want without hiding my true identity…
Michelle Vito as Shane Vitangcul