"ဘယ္.....ဘယ္...လိုလုပ္....
ျပန္ေရာက္.....လာတာလဲ...."
အခန္း၀မွာ...ခပ္ေထ့ေထ့ျပံဳးကာ
ရပ္ေနသူက
Sehun ေမးတာကိုမေျဖ.....
သူ႔ပုခံုးကို တိုက္လို႔....
အခန္းထဲကို....
တည့္တည့္မတ္မတ္၀င္သြားေလတယ္......
.
"နွစ္ႏွစ္ၾကာမွျပန္ေတြ႔တဲ့ သူကို
အထဲေတာင္ ၀င္ခြင့္မေပးဘဲ.....
အခန္း၀မွာ...ရပ္ခိုင္းေနေတာ့မွာလား.."
ေျပာလည္းေျပာရင္းပင္....
ဆိုဖာေပၚကို ပစ္လွဲထိုင္ကာ
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို....
ဟန္ပါပါ....ခ်ိတ္လို႔........
လက္ပိုက္ရင္းၾကည့္ေနတယ္.....
"ခင္ဗ်ား.....ဒီရံုးခန္းထဲထိ
လာစရာအေၾကာင္းမ႐ွိဘူးထင္တယ္....."
သူ႔ေရွ႕မလွမ္းမကမ္းမွာ
မတ္တပ္ရပ္ရင္းကပင္
Sehun ေျပာေလေတာ့......
သူက ဟက္ဟက္ပက္ပက္.....
ထရယ္လိုက္ျပန္တယ္........
သြယ္လ်ေသာ...လက္တစ္ဖက္ကလည္း
ေဘးစားပြဲေပၚမွာထိုးထားတဲ့......
ႏွင္းဆီ အနီမ်ား ကို ယူကာေႁခြေနေလရဲ႕
"ႏွင္းဆီ...ဆိုတာ.....
အဆူး႐ွိမွ......တင့္တယ္တာ......"
Sehun ေျပာတဲ့စကားနဲ႔.....
ဘာမွမဆိုင္ေသာ...သူ႔ထံမွတံု့ျပန္စကား....
Sehun ...စိတ္မ႐ွည္ေတာ့.........
"ခင္ဗ်ား......ဘာလို႔ က်ေနာ့္ဆီ
ေရာက္လာတာလဲလို႔ေမးေနတာ....
ျပီးေတာ့ ....ရံုးခန္းထိ......."
သူက ႏွင္းဆီ ရြက္လႊာမ်ားကို
ဂ႐ုတစ္စိုက္ ေႁခြေနရင္းကပင္......
လွစ္ခနဲျပံဳးလ်က္.....
"ကေလးကို....ေတြ႔ခ်င္လို႔.......
ကေလးက ရံုးမွာပဲ႐ွိေနတာကို.....
ရံုးကိုမလာေစခ်င္လည္း....
အိမ္ကို......."
သူ႔စကား မဆံုးလိုက္.......
"ခင္ဗ်ား........ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ.....
ဘာလိုခ်င္ေနတာလဲ........"
Sehun.....အံႀကိတ္ကာေျပာေလေတာ့....
သူက ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို
ေျဖလို႔....
မတ္တပ္စံုရပ္လိုက္တယ္....
ခဏၾကာေတာ့မွ.....
တစ္လွမ္းခ်င္း......
တစ္လွမ္းခ်င္း......တိုးလာရင္း
သူ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က
Sehunရင္ဘတ္ေ႐ွ႕နားသို႔
ေရာက္လာတယ္....
Sehun..ကို...ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့......
သူ႔မ်က္၀န္းေတြဟာ...
ၾကည္လင္ေတာက္ပကာ တစ္ခ်ိန္ကလို....
စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ္ျငား......
အခုမွာမူ.....
မ်က္၀န္းကို ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့......
ေဆးေရာင္မည္းမည္းေတြေၾကာင့္
ထိတ္လန္႔စရာအသြင္ကိုေဆာင္လ်က္.....
နီေစြးေစြး...ႏႈတ္ခမ္းသားေပၚက...
အျပံဳး ကလည္း...
အရင္ကနဲ႔မတူ.......
အခုေတာ့....
Sehun အတြက္.....အဆိပ္လို......
႐ုတ္တရက္မဆန္သည့္......
ျဖည္းညႇင္းမႈ အ႐ွိန္မ်ားျဖင့္
လွပသည္မဆိုသာေသာ....
ျဖဴ သြယ္သြယ္ လက္တစ္ဖက္ကလည္း...
Sehun....နားသယ္စပ္.....ဆီ သို႔......
တစ္ခ်က္လွမ္းထိတို႔လိုက္သည့္ခဏ.....
သူ.....အသံေအာင့္ထားမိသည္.....
ကြၽတ္....စိတ္ပ်က္စရာ.....
မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ ထားေသာ...Sehun ကို
တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာျပံဳးလ်က္.....
သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက
Sehun ရဲ႕ ပါးျပင္တစ္ေလွ်ာက္ကို....
မထိတထိ ပြတ္ဆြဲေနျပန္သည္............
မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့.....Sehun ရဲ႕.....
ႏႈတ္ခမ္းသားဆီသို႔သာ.....
စူးစိုက္ေငးၾကည့္လ်က္........
လက္ကိုပုတ္ထုတ္လိုက္ဖို႔
Sehun မွာ.....အင္အားမ႐ွိ.......
၀င္ေလထြက္ေလ မွန္ဖို႔ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္...
"ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာက......
မင္း..... မိန္းမနဲ႔....မင္း.....ကြာ႐ွင္းဖို႔.....
ကိုယ္လိုခ်င္တာက....မင္းကို......"
ခပ္တိုးတိုး ကပ္ေျပာျပန္သည္........
ထိတ္လန္႔သြားတဲ့.....
Sehun ရင္ခုန္သံကို ၾကားလို႔ထင့္....
ပါးျပင္ေပၚက လက္ေခ်ာင္းေတြကို.....
သိမ္ေမြ႔စြာ......ျပန္႐ုတ္ရင္း.....
အက္အက္ကြဲကြဲ ရယ္ျပန္သည္......
"မင္းေၾကာက္ေနတာလား....ကေလး.....
မေၾကာက္ပါနဲ့ကေလးရာ...
ကိုယ္က ဘယ္မွာ
ေၾကာက္စရာ......ေကာင္းလို႔လဲ....."
သူ႔စကားလံုးမ်ားက
ႏွစ္သိမ့္ေနသည္မွန္ေသာ္လည္း.......
အျပံဳးနဲ႔ ေလယူေလသိမ္းက....
ၿခိမ္းေျခာက္ေနသလိုပင္......
ေက်ာခိုင္းထြက္ခါနီး.....
အခန္း၀ ေရာက္မွ.....
တစ္ခ်က္ျပန္လွည့္လို႔.....
"Sehunnie,ကေလးေလး......
ကိုယ္ကြာ႐ွင္းစာခ်ဴ ပ္
၀ယ္ပို႔ေပးလိုက္ရမလား......
ကေလး၀ယ္ဖို႔......မအားရင္ေလ....."
သူအရင္ကလို လက္ရဲ ဇက္ရဲ႐ွိတုန္း......
ေျကာင္အအ ရပ္ေနရမွ.....
Sehun သတိျပန္၀င္လာရသည္
"ခင္ဗ်ား......."
အမည္နာမ တစ္ခုသာထြက္လာ၍..
သူ႔မ်က္၀န္းမည္းမည္းေတြေအာက္.....
Sehun ေျပာစရာစကားမ်ား....
ပုန္းခိုကုန္၏........
ဒါကိုပင္ သိေလာက္ေသာ...သူက
ေက်နပ္အားရေသာ အျပံဳးမ်ားျဖင့္.....
"ခင္ဗ်ား...လို႔သံုးတာ....
ကိုယ္မႀကိဳက္ဘူး ကေလး.....
အရင္ကလို....Xiao Lu လို႔ေခၚ.....
အဲ့ဒါဆို....ကေလးကို
ကိုယ္ႏွစ္ဆၾကင္နာမယ္......"
ျြပန္လည္ေက်ာခိုင္းသြားသူက.....
အခန္းတံခါးပိတ္သံႏွင့္
ႏႈတ္ဆက္သြားေပမယ့္.....
က်န္ေနခဲ့ေသာသူက.....
လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္လ်က္.....
အားတင္းေသာ္ျငား.....
ဒူးတို႔မခိုင္ပဲ.....
ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔.....တေရြ႔ေရ႔ြ ....လဲၿပိဳသည္
တစ္လႊာစီ....ပဲ့ေႂကြသြားေသာ......
ႏွင္းဆီလႊာတို႔ကို.....အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိ
သူ စူးစိုက္ေငးလ်က္....အက္ကြဲစြာ......
ျမည္တမ္းမိသည္.......
"ခင္ဗ်ားက.....ဗီလိန္ပဲ......Xiao Lu...."
......................TBC.........................
#TD
#Hunhan-is-my-heart.