~Flashback~
Νάπολη, Ιταλία.
Είμαι ξαπλωμένη στη πλώρη του ιστιοπλοικού και δίπλα μου, στην σκιά είναι ξαπλωμένος ο Thor.Έχω απλώσει την πετσέτα μου στο ξύλινο πάτωμα και απολαμβάνω τον ήλιο αγκαλιά με τα Ανεμοδαρμένα ύψη της Έμιλι Μπροντέ.Αυτή η θυελλώδης, παθιασμένη ιστορία ενός παράφορου και σχεδόν δαιμονικού έρωτα με έχει συναρπάσει.Το διαβάζω μανιωδώς ενώ ο Chris βρίσκεται στο πηδάλιο, φορώντας το μαγιό-βερμούδα του και ένα ψάθινο σε στυλ καβουράκι καπέλο.Κοιτάει τον ορίζοντα με τα μαύρα του Ray ban και ο αέρας ανεμίζει ένα τσουλούφι που έχει ξεφύγει.
''Θέλεις να γυρίσουμε στο λιμάνι;''με ρωτάει.Σηκώνω τα γυαλιά μου και χαμογελάω πονηρά.Είμαστε στα ανοιχτά, δεν υπάρχει κανένα σκάφος τριγύρω, είναι κρίμα να χαθεί τέτοια ευκαιρία.
''Δεν έχουμε απολαύσει την θάλασσα ακόμα.''λέω.Τσαλακώνω την σελίδα του βιβλίου και το κλείνω.Σηκώνομαι και περπατάω μέχρι την άκρη του ιστιοπλοικού.Τα διάφανα, και καταγάλανα νερά της Μεσογείου με ελκύουν να κολυμπήσω μέσα τους.
Φοράω ένα άσπρο στράπλες μαγιό, επενδυμένο με επικαλύψεις πλεκτής με βελονάκι δαντέλας στο πάνω και το κάτω μέρος.Έχω μαυρίσει αρκετά, κάτω από το ύφασμα του μαγιό, υπάρχει πιο λευκό δέρμα.Αυτή η διχρωμία είναι αντιαισθητική, χρειάζεται να μαυρίσω ομοιόμορφα, ή τουλάχιστον αυτό είναι μία πειστική δικαιολογία για να μείνω γυμνή και να κολυμπήσω.Ξεκουμπώνω το πάνω μέρος και μένω τόπλες.Τα μάτια του Chris διαστέλλονται.Βγάζω στα γρήγορα το κάτω μέρος και κάθομαι στην κουπαστή του ιστιοπλοικού με τα χέρια γατζωμένα στο ξύλο.
''Τι νομίζεις ότι κά-'''πηδάω στο νερό.
Είναι δροσερό.Κολυμπάω με ελεύθερο στυλ κολύμβησης μέσα στο νερό.Το σώμα μου βρίσκεται σε πρηνή θέση και στηρίζεται στις κινήσεις των ποδιών και των χεριών, με τον κορμό να στρίβει ελαφρώς.Έχω το κεφάλι μου μέσα στο νερό, στρίβοντας το ανά διαστήματα στο πλάι για να ανασάνω.Όταν έχω απομακρυνθεί αρκετά από το ιστιοπλοικό, επιστρέφω με πρόσθιο στυλ.Θυμίζω τις κινήσεις του βατράχου μέσα στο νερό με ταυτόχρονη κίνηση χεριών και ποδιών.Ο Chris στέκεται στην άκρη του ιστιοπλοικού με τα χέρια στην μέση και το ένα πόδι επάνω στην κουπαστή.
''Γεια.''λέω.
''Τι νομίζεις ότι κάνεις;''με ρωτάει.
''Κολυμπάω.''απαντάω απλά.
''Γυμνή;''με ρωτάει.
''Ναι, πρέπει να το δοκιμάσεις.''δαγκώνω το κάτω χείλος μου και σηκώνει το βλέμμα στον ουρανό.
''Αν δεν θέλεις, μπορώ να συνεχίσω να απολαμβάνω το νερό μόνη μου.''σηκώνω τους ώμους και σέρνω τις παλάμες μου στο στήθος, την κοιλιά και τις καμπύλες μου.
Πετάει τα γυαλιά, το καπέλο και την βερμούδα στο ξύλινο πάτωμα και βουτάει στο νερό.Δεν μπορώ να εντοπίσω που βρίσκεται, δεν διακρίνεται από την επιφάνεια.Κοιτάω γύρω-γύρω απεγνωσμένη.Που είναι;Παίρνω μία βαθιά ανάσα και πριν βουτήξω, δύο χέρια χουφτώνουν τα πισινά μου.Ένα μελαχρινό χοντροκέφαλο εμφανίζεται στην επιφάνεια.Του ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα και χαμογελάει θριαμβευτικά.
''Με τρόμαξες.''λέω.
''Δεν ήταν στους απώτερους σκοπούς μου.'''πλησιάζει τα χείλη του στα δικά μου και στρέφω το κεφάλι μου από την άλλη.Δεν πτοείται.Φιλάει απαλά το υγρό μου μάγουλο και κατευθύνεται στο πιγούνι μου.Κατεβαίνει στο λαιμό μου και το λοβό του αυτιού μου.Ρουφάει και δαγκώνει απαλά, κάνοντας με να αναριγώ.Πλησιάζει νωχελικά τα χείλη μου, δεν αντιστέκομαι στα υγρά του χείλη.Το φιλί μας έχει γεύση αλμύρα.Οι γλώσσες μας ερωτοτροπούν ανελέητα σε ένα αργό, γεμάτο ερωτισμό χορό.
Το φιλί είναι ο πρόλογος του έρωτα.Ο ήλιος δύει, και μας βρίσκει αγκαλιά στο κατάστρωμα.Ο Chris είναι ξαπλωμένος ανάσκελα κι εγώ είμαι καθισμένη επάνω του.Τα βλέμματα μας είναι μαγνητισμένα.Μαλάζει και χαιδεύει το στήθος μου, και κατεβαίνει προς την μέση μου ενώ εγώ στηρίζω τις παλάμες μου στο στέρνο του.Η λεκάνη μου ακολουθεί τους ρυθμούς του, έτσι ώστε να είναι ταυτόχρονοι με τις διεισδύσεις του.Με κάθε διείσδυση τον νιώθω όλο και πιο βαθιά.Η ένταση μας αυξάνεται.Τοποθετεί τις παλάμες του επάνω στο στήθος μου, η καρδιά μου χτυπάει μόνο για εκείνον.Πλησιάζουμε στην κορύφωση.Τα μάτια μου δεν εγκαταλείπουν τα δικά του καθώς τελειώνουμε ταυτόχρονα.
''Chrisssssss.''φωνάζω.
~Τέλος Flashback~
''Σε παρακαλώ, σταμάτα να εισβάλλεις στα όνειρα μου.''ψιθυρίζω.
Νιώθω καθαρό πόνο να διαπερνά το στήθος μου, εκεί που άγγιζαν τα χέρια του, στην καρδιά μου.Τα μάτια μου είναι γεμάτα δάκρυα, το φανελάκι μου είναι μούσκεμα από τον ιδρώτα και τρέμω σαν το ψάρι έξω από το νερό.
Ποτέ δεν πίστευα τους ανθρώπους όταν έλεγα πόσο πολύ πονάει να έχεις πληγωμένη καρδιά.Μέχρι που ήμουν εγώ, ξαπλωμένη στο πάτωμα με μάσκαρα να τρέχει στα μάγουλα μου.Να ασφυκτιώ για αέρα, κλαίγοντας.
Το δωμάτιο του μοτέλ είναι άψυχο, χωρίς ζωή.Απόξενο.Είμαι ξαπλωμένη ανάσκελα και ο Thor έχει τοποθετήσει το κεφάλι του επάνω στην κοιλιά μου.Είναι το πρώτο βράδυ μετά από τρεις μήνες που κοιμάμαι χωρίς εκείνον.Κοιμάμαι στην πλευρά μου και ελπίζω, κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια μου ότι θα βρίσκεται δίπλα μου.Αλλά δεν είναι ποτέ εκεί.Η καρδιά μου δεν είναι αρκετά δυνατή για κάτι τέτοιο.
Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, προσπαθώντας να θυμηθώ πως ένιωθα όταν ακουμπούσε το δέρμα μου, όταν με άφηνε να ''γράψω'' το όνομα μου στο λαιμό του με τα δόντια μου, ακόμα τον αγαπώ και θα συνεχίσω να τον αγαπώ.
Νιώθω ότι καταρρέω, αισθάνομαι ότι το μέλλον μου είναι μία μαύρη τρύπα που δεν μπορώ να σταματήσω να πέφτω.
Παρατηρώ τον ήλιο να ανατέλλει.Σέρνω το σώμα μου μέχρι το μπάνιο και χώνομαι μέσα.Παραμένω αρκετή ώρα κάτω από το νερό.Παρατηρώ τον τοίχο, χωρίς να σκέφτομαι τίποτα.Νιώθω σαν να είμαι νεκρή αλλά αναπνέω.Κοιτάζομαι στον καθρέφτη για μερικά λεπτά ακόμα.Έχω ένα σημάδι στο μάγουλο, μία μικρή μελανιά.Είναι ευδιάκριτη.
Έχω αρκετά μηνύματα στον τηλεφωνητή.Από την μητέρα μου, την Amy.Όλα αναφέρονται στις διακοπές, πως περάσαμε και πότε θα με δουν.Δεν έχω όρεξη να δω κανένα.Ούτε το κουράγιο να αντιμετωπίσω κανένα.Θέλω να μείνω μόνη στο δωμάτιο, μέχρι να είμαι έτοιμη.
Μία εβδομάδα αργότερα.
Δεν έχει πάρει τηλέφωνο, δεν με έχει αναζητήσει.Είμαι σίγουρη ότι πλέον είμαι άνεργη.Είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει.Η καθημερινότητα μου είναι βόλτα τον Thor, κλάμα, ύπνος, κλάμα.Έχω να καταναλώσω ένα σωστό γεύμα εφτά μέρες.
Δεν ξέρεις τι είναι πόνος μέχρι να δεις το είδωλο σου στον καθρέφτη με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλα σου και να παρακαλάς τον εαυτό σου να παραμείνει δυνατός για να μην καταρρεύσεις.
Πάντα θα υπάρχει ένα μέρος μέσα στην καρδιά μου για εκείνον.Ίσως όχι με τον τρόπο που θέλω, και ίσως όχι και με τον τρόπο που πρέπει.Μερικές φορές δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι για εκείνον και να αναπολώ όλες αυτές τι αναμνήσεις που δεν μπορώ να αφήσω να χαθούν.Άλλες φορές, πιάνω τον εαυτό μου να τον αναζητά τόσο πολύ.Επιθυμώ απλά να μπορούσα να τον φιλήσω και να παραδώσω την καρδιά μου σε εκείνον.Κατόπιν όμως δημιουργείται μία διαμάχη με τον εαυτό μου για το αν θα μπορούσα να του μιλήσω με τον τρόπο που μιλούσαμε πριν μία εβδομάδα, όταν ήμασταν μαζί.Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσα να λαχταρίσω περισσότερο από εκείνον.Δεν υπάρχει τίποτα που να πονάει περισσότερο από το να γνωρίζω ότι δεν μπορώ να τον έχω με τον τρόπο που θέλω.Το να αντιμετωπίζω την πραγματικότητα είναι τόσο σκληρό, επειδή ακόμα τον αγαπώ.
''Συγνώμη, δεσποινίς.Το σκυλί σας κατουράει την ρόδα του αυτοκινήτου μου.''κοιτάω τον Thor.
''θΕΕ ΜΟΥ!Χίλια συγνώμη!Thor!Σταμάτα αμέσως!''τον τραβάω από το λουρί και τον κατευθύνω στα χόρτα.
Εκείνος ο άντρας με κοιτάει με λύπηση, προφανώς μοιάζω με πτώμα.Τα μάτια μου έχουν τεράστιους μαύρους κύκλους, έχασα δύο κιλά και η μελανιά στο πρόσωπο μου ακόμα αχνοφαίνεται.Στρέφω το κεφάλι μου από την άλλη και παρακολουθώ τον Thor να κάνει την ανάγκη του.Μόλις τελειώνει μαζεύω τα περιττώματα του με ένα σακουλάκι και τα πετάω στον κάδο.
''Έλα αγόρι μου πάμε πίσω στο δωμάτιο.''
...
''Alice Moore!Στο ορκίζομαι ότι αν δεν σηκώσεις το τηλέφωνο μέσα στην επόμενη ώρα θα κάνω καταγγελία για εξαφάνιση στην αστυνομία.''χριστέ μου!
Μπορεί να γίνει πολύ πιεστική!Αποφεύγω τα τηλεφωνήματα όλων.Ο τηλεφωνητής μου έχει γεμίσει.Δεν ξέρει κανείς που βρίσκομαι μία εβδομάδα τώρα.Βρίσκω τον αριθμό της στις επαφές και πατάω κλήση.
''Είσαι τρελή;Έχεις προβλήματα;Μπορείς να μου εξηγήσεις που βρίσκεται μία εβδομάδα τώρα!Κανείς δεν απαντάει στο τηλέφωνο.Ούτε εσύ, ούτε ο Chris!Είμαι έγκυος γυναίκα δεν πρέπει να ταράζομαι!''φωνάζει.
''Amy.''λέω ήρεμα.
''Τι έχεις;Ακούγεσαι περίεργη.''λέει.
''Δεν, δεν .''ξεσπάω σε κλάματα.
''Ali!!!!!!!!!!Ali τι έγινε!!!;;;;;;!!!!!''η φωνή της αντηχεί σε όλο το δωμάτιο.
''Amy....χωρίσαμε.''ψιθυρίζω.
''Που είσαι;''με ρωτάει.
''Σε ένα μοτέλ.''λέω.
''Έλα αμέσως σπίτι μου.''λέει.
''Είναι ο Angelo εκεί.Δεν θέλω να με δει σε αυτά τα χάλια.''
''Περίμενε μία στιγμή.''λέει και περιμένω στην γραμμή για μερικά λεπτά.Σκουπίζω με τα μανίκια της ζακέτας μου τα μάγουλα και τα μάτια μου, είμαι ένα χάλι.
''Το κανόνισα, έλα αμέσως στο διαμέρισμα μου.''λέει.
''Έρχομαι.''λέω και το κλείνουμε.
''Thor, πάμε στην Amy.''φοράω το λουρί του, παίρνω κλειδιά, κινητό και φεύγουμε.
Ο δρόμος ήταν ήσυχος, δεν είχε σχεδόν καθόλου κίνηση.Χτυπάω το κουδούνι και η Amy ανοίγει την πόρτα αμέσως.Αφήνω τον Thor κάτω και χώνομαι στην αγκαλιά της, δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου.Με αγκαλιάζει σφικτά και με οδηγεί στο σαλόνι.Καθόμαστε στον καναπέ και συνεχίζω να κλαίω μέχρι, μέχρι να είμαι σε θέση να συμμετέχω σε μία κανονική συζήτηση.
''Ali τι έγινε;''με ρωτάει η Amy.Είμαι ξαπλωμένη επάνω στα πόδια της και χαιδεύω την φουσκωτή κοιλίτσα της.Εκείνη χαιδεύει και περιποιείται τα μαλλιά μου με ιδιαίτερη φροντίδα.
''Τσακωθήκαμε.''ψιθυρίζω.
''Ήταν τόσο σοβαρό;''ρωτάει.
''Ήταν ασήμαντο!Εκείνος μεγένθυνε το θέμα.''λέω.
''Πες μου τι έγινε.''με παρακινεί.Χαιδεύει το μάγουλο μου μέχρι που το χέρι της επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι δέρματος.
''Τι είναι αυτό;''ρωτάει.Ωχ η μελανιά.
''Τίποτα.''λέω.
''Μην μου λες εμένα τίποτα!Σε χτύπησε ο αλήτης;''ρωτάει.
''Amy τον χτύπησα πρώτη.Και όχι μόνο ένα χαστούκι, αρκετά.''λέω
''Χριστέ μου Ali!Άρχισε να μιλάς.''απαιτεί.
...
Κάθομαι στον καναπέ με τα χέρια σταυρωμένα στην κοιλιά και πόδια κρεμασμένα στα πλάγια.Η Amy φτιάχνει χυμό από φυσικά πορτοκάλια.Είναι πολύ ευγενική, δεν αναφέρθηκε καθόλου στην αποτρόπαια εμφάνιση μου.Θέλει να με παρηγορήσει όπως μπορεί αλλά δεν νομίζω ότι βρίσκει τα λόγια.Εδώ εγώ δεν μπορώ να παρηγορήσω τον εαυτό μου.Όμως χρειάζομαι την υποστήριξη της, το ντάντεμα της αυτή την στιγμή.Έχω την ανάγκη να νιώσω στοργή.
''Έτοιμος.Έφτιαξα και μερικά τοστάκια.Ένα για εμένα, τρία για εσένα.''λέει και αφήνει τον δίσκο επάνω στο τραπέζι του σαλονιού.
''Σοβαρά;Τρία:''ρωτάω.
''Έχεις αδυνατίσει.Πρέπει να ανακτήσεις βάρος.''λέει.
Κάθεται δίπλα μου στον καναπέ και σερβίρει χυμό στα ποτήρια μας.Μου δίνει το ένα ποτήρι και με παροτρύνει να πιω.Είναι δροσερό, πολύ δροσερό.Συνεχίζω να απολαμβάνω τον χυμό μέχρι να φτάσει στον πάτο.
''Πραγματικά διψούσες.''σχολιάζει.
''Είχα καιρό να γευτώ κάτι τόσο ωραίο.Μία εβδομάδα τώρα τρώω φρούτα, κανένα γιαούρτι, άντε και στα καλύτερα μου κανένα σάντουιτς.Δεν έχω όρεξη για τίποτα.''λέω.Γεμίζει το ποτήρι μου ξανά και αφήνει το πιάτο με τα τοστ μπροστά μου.
''Φάε.''με διατάζει.Δαγκώνω δοκιμαστικά, είναι νόστιμο.
''Ali, πρέπει να το συζητήσουμε.''λέει.
''Εντάξει.''λέω και νεύω.
''Συνήθως οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το πιο επώδυνο πράγμα στη ζωή είναι να χάσεις αυτόν που εκτιμάς, που έχει αξία για εσένα, που αγαπάς.Όμως η αλήθεια είναι ότι το πιο επώδυνο πράγμα είναι να χάνεις τον εαυτό σου στην διαδικασία της αποτίμησης κάποιου, ξεχνάς ότι είσαι κι εσύ εξίσου σημαντικός.''παρακολουθώ με προσοχή τα λόγια της Amy.
''Κανείς δεν θέλει να το ακούσει αυτό αλλά μερικές φορές το πρόσωπο που θέλεις περισσότερο είναι το πρόσωπο που είσαι καλύτερα χωρίς εκείνον.Και ας είμαστε ειλικρινείς, αν μπορεί να σου μιλάει τόσο σκληρά τώρα, δεν νοιάστηκε ποτέ πραγματικά για εσένα.Αν δεν σε εκτιμά, δεν σε αξίζει.''τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα, νεύω και συνεχίζει.
''Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη για τον Chris.Μερικές φορές δύο άνθρωποι πρέπει να χωρίσουν για να συνειδητοποιήσουν πόσο χρειάζονται ο ένας τον άλλο.Ο χρόνος θα δείξει.''την θαυμάζω.Είναι πραγματικά δυνατή.Τα λόγια της είναι βάλσαμο για την ψυχή μου.
''Πονάει να τον σκέφτομαι.''ψελλίζω.
''Το ξέρω αγάπη μου, το ξέρω.''τυλίγει τα χέρια της γύρω μου και καταρρέω στην αγκαλιά της.
''Πόσο καιρό θα κρατήσει αυτός ο πόνος;''ρωτάω.
''Δεν ξέρω.Πρέπει να τον πολεμήσεις!Πρέπει να είσαι δυνατή.''νεύω.
''Χρειάζεται να προχωρήσεις Ali.Είναι το πιο δύσκολο πράγμα, διότι κάποια στιγμή ήταν τα πάντα για εσένα, και ακόμα είναι.Είσαι τόσο συνηθισμένη να είσαι μαζί του, σου είναι δύσκολο να το δεχτείς.Είναι πραγματικά δύσκολο στην αρχή, επειδή ένα μέρος σου γνωρίζει ότι πρέπει να προχωρήσεις, αλλά ένα άλλο μέρος σου απλά δεν είναι έτοιμο.Ένα μέρος σου θέλει να συνεχίσει να μιλάει σε εκείνον και ένα άλλο μέρος σου ξέρει ότι κατά βάθος θα είναι οδυνηρό επειδή δεν θα είναι το ίδιο πλέον.Ένα μέρος σου θέλει να είναι ευτυχισμένος αλλά ένα άλλο ξέρει ότι πιθανών θα είναι ευτυχισμένος χωρίς εσένα.Ένα μέρος σου ξέρει ότι αξίζεις καλύτερα αλλά ένα μέρος σου δεν θέλει να είναι με κανένα άλλο.Το να προχωρήσεις είναι δύσκολο, ποτέ εύκολο και δεν θα είναι και ποτέ, αλλά μερικές φορές το να προχωρήσεις είναι η καλύτερη επιλογή.Καμία σχέση δεν προορίζεται για να δουλέψει, μερικές φορές πρέπει να διαγράψεις τα μηνύματα, τους αριθμούς για να προχωρήσεις.Δεν είναι ανάγκη να ξεχάσεις τι σήμαινε εκείνος για εσένα, μόνο να αποδεχτείς ότι δεν σημαίνει τίποτα πλέον.''είναι τα πιο σωστά λόγια που έχω ακούσει στη ζωή μου.Η Amy είναι ότι καλύτερο μου έτυχε ποτέ.Χωρίς εκείνη δεν θα επιβίωνα από όλο αυτό.
''Amy θα προσπαθήσω, αλλά δεν ξέρω αν είμαι τόσο δυνατή.''λέω.
''Θα γίνεις!''απαιτεί.
''Χρειάζεται να ακολουθήσεις την καρδιά σου.''λέει.Μου λέει να ακολουθήσω την καρδιά μου, αλλά όταν η καρδιά μου είναι χωρισμένη σε εκατομμύρια κομμάτια, ποιο κομμάτι να ακολουθήσω;
''Το ξέρω ότι αυτή την στιγμή είναι αδύνατο, αλλά κάποια μέρα θα είσαι σε θέση.''λέει.
''Χρειάζεσαι μία φρέσκια αρχή.Χρειάζεσαι νέα δουλειά.Νέο διαμέρισμα.''νεύω.
''Θα σε βοηθήσω εγώ.Η μητέρα μου χρειάζεται κάποιον για τις δημόσιες σχέσεις.Είσαι ότι πρέπει.''είναι καλή ιδέα,
''Η μητέρα σου θα συμφωνήσει;''ρωτάω.
''Φυσικά, ξέρεις ότι σε λατρεύει και ότι εκτιμάει πάρα πολύ την δουλειά σου.''λέει.
''Θα την πάρω τηλέφωνο τώρα αμέσως.''λέει.Αρπάζει το κινητό της από το τραπεζάκι και καλεί την μητέρα της.
''Μαμά!Μάντεψε.''λέει.
''Όχι, όχι άλλο.''λέει.
''Άστο.Σου βρήκα πρόσωπο για τις δημόσιες σχέσεις.''η φωνή της μητέρας της ακούγεται από το τηλέφωνο.
''Ali.''η Amy χαμογελάει πλατιά στα επιφωνήματα της μητέρας της.
''Ναι, ναι.Είναι όλη δική σου.Ωραία, εντάξει θα έρθει τη Δευτέρα.''λέει.Κλείνει το τηλέφωνο και χαμογελάει πλατιά σε εμένα.
''Είσαι επίσημα μέλος του περιοδικού Cosmopolitan.''νιώθω ενθουσιασμένη.
''Τη Δευτέρα θα συναντηθείς στο περιοδικό με την μητέρα μου, θα κανονίσετε τα πάντα.''χαμογελάω και νεύω.
''Έτσι θέλω να σε βλέπω, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.Λοιπόν τώρα το διαμέρισμα.Μπορείς να ενοικιάσεις ένα κοντά στο περιοδικό έχει κάτι υπέροχα!''λέει.
''Μπορούμε να τα δούμε στο ίντερνετ.''λέει.Φέρνει το λάπτοπ της και πληκτρολογεί.
Εμφανίζονται μερικά υπέροχα διαμερίσματα, είναι όλα κοντά στο περιοδικό, ευρύχωρα, με σαλόνι, κουζίνα, μπάνιο, με μικρή εσωτερική σκάλα που συνήθως οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα και κανένα μικρό διακριτικό μπαλκόνι.Είναι όλα αξιαγάπητα.Όμως οι τιμές ενοικίου είναι αρκετά υψηλές.
''Τι θα έλεγες για αυτό, ή αυτό;''ρωτάει η Amy ανεμίζοντας το δάχτυλο της στην οθόνη.
''Είναι πανάκριβα.''λέω.
''Ali, πίστεψε με, μπροστά στο μισθό που θα παίρνεις δεν στοιχίζουν τίποτα.''λέει.
''Θα κάνω μερικά τηλεφωνήματα και αύριο θα πάμε να τα δούμε.''νεύω και τρώω ένα από τα τοστ μου.
''Τα προηγούμενα έπιπλα σου που είναι;Μπορούμε να τα συνδυάσουμε με το καινούργιο διαμέρισμα.''λέει και η καρδιά μου πονάει.Είναι εκεί.
''Είναι, είναι.''λέω
''Εντάξει κατάλαβα!Θα στείλω τον Angelo να μαζέψει τα ρούχα σου, τα έπιπλα σου και ότι δήποτε δικό σου από εκεί μέσα.''λέει και νεύω προσπαθώντας να κρατήσω τα δάκρυα μου.
''Ει!Είσαι δυνατή, σχεδόν μία ώρα δεν έχεις κλάψει, αυτό είναι πρόοδος.''λέει και νεύω.
''Λοιπόν, που μένεις αυτές τις μέρες;''με ρωτάει.
''Σε ένα μοτέλ.Δεν είναι πολύ μακριά από εδώ.''λέω.
''Ουγχ!Θα πάμε να πάρουμε τα πράγματα σου και μέχρι την Δευτέρα θα μείνεις εδώ.Λογικά μέχρι τότε θα έχεις τακτοποιηθεί σε κάποιο διαμέρισμα.Αν όχι, τότε θα μείνεις εδώ μέχρι να τακτοποιηθείς κάπου.''λέει.
''Amy, δεν είναι σωστό.Ίσως ο Angelo να μην με θέλει εδώ.Είστε ζευγάρι, δεν μπορώ να εισβάλλω στο χώρο σας.''λέω και στενεύει τα μάτια.
''Πόσες φορές με έχεις μαζέψει μεθυσμένη;, πόσες φορές μου κρατούσες το κεφάλι για να κάνω εμετό όλο το αλκοόλ;, πόσες φορές έκλαψα στην αγκαλιά σου για ηλίθιους;Τότε που έμαθα ότι ήμουν έγκυος ποιος με στήριξε;!Δεν θα επιτρέψω σε αυτή την δύσκολη στιγμή που περνάς να μείνεις σε αυτό το κώλο-μοτέλ!''φωνάζει.
''Ο Angelo δεν θα έχει κανένα πρόβλημα.''συμπληρώνει.''Θα το φροντίσω εγώ.''λέει και μου κλείνει το μάτι.
''Λοιπόν, πάμε να τα μαζέψεις και όταν έρθουμε, πρέπει να πάρεις τηλέφωνο τους γονείς σου, με έχουν τρελάνει.Έχω αραδιάσει ότι δικαιολογία μου ερχόταν στο μυαλό.''λέει και γελάω.Γελάω;Πρώτη φορά γελάω μετά από μία εβδομάδα.
''Εντάξει.''λέω.
...
''Ξύπνα, ξύπνα.''με σκουντάει η Amy.
''Λίγο ακόμα.''μουρμουρίζω.
''Ali, πρέπει να δούμε τα διαμερίσματα.Πραγματικά χρειαζόσουν ύπνο.''σχολιάζει χαχανίζοντας.
''Άσε με.''λέω και συνεχίζει να χαχανίζει.
''Απλά σήκω.Σε περιμένω στο πρωινό, ο Angelo μαγειρεύει ομελέτες.Κάνε ένα ντουζ και κατέβα.''λέει.
''Καλά.''μουρμουρίζω.Mόλις κλείνει η πόρτα κουκουλώνομαι με το σεντόνι και χουζουρεύω για μερικα λεπτά ακόμα.Είχα να κοιμηθώ τόσο καλά μέρες.
Μόλις τελειώνω με το ντουζ, ντύνομαι στα γρήγορα.Φοράω ένα μουσταρδί φόρεμα, κοντό από μπροστά και λίγο πιο μακρύ πίσω, με δύο ανοίγματα στα πλευρά.Φοράω τις Prada πλατφόρμες μου και αφήνω τα μαλλιά μου βρεγμένα να πέφτουν στους ώμους μου.Φοράω κονσίλερ για τους μαύρους κύκλους, λίγο make up, μάσκαρα, και λίγο ρουζ γιατί είμαι πολύ χλομή.
''Καλημέρα.''λέω μόλις μπαίνω στην κουζίνα.Η AMy χαμογελάει ενθουσιασμένη.
''Καλημέρα Ali.''λέει ο Angelo και αφήνει μία ομελέτα μπροστά μου.Η Amy γεμίζει το ποτήρι μου με χυμό και κάθεται δίπλα μου.
''Ευχαριστώ.''λέω και στους δύο.
''Είδες τι κάνει ένας καλός ύπνος.''λέει η Amy.Χαμογελάω και μαζεύει μία τούφα από το μέτωπο μου.
''Το ξέρω ότι δεν είναι από καρδιάς, αλλά είναι μία αρχή.''ψιθυρίζει στο αυτί μου.
''Λοιπόν ας φάμε!''λέει ο Angelo.
...
''Απλά πήγαινε, πάρε ότι είναι δικό της και φέρε τα εδώ.Αν δε ρωτήσει κάτι, δεν ξέρεις τίποτα.''λέει η Amy.
''Εντάξει μωρό μου.''λέει ο Angelo.
''Τα λέμε μετά.''λέει και τον φιλάει.Περιμένω υπομονετικά στον διάδρομο.Η Amy νομίζει ότι δεν άκουσα όλη αυτή την συζήτηση.Ας προσποιηθώ ότι δεν το έκανα.
''Λοιπόν πάμε;''με ρωτάει.
''Πάμε.''λέω.
''Τι είπες στους γονείς σου εχθές;''με ρωτάει η Amy στο αυτοκίνητο.
''Είπα ότι γυρίσαμε εχθές από το ταξίδι.''κάνει μία γκριμάτσα και στρέφω το βλέμμα μου έξω από το παράθυρο.
''Δεν θέλω να τους στεναχωρώ με τα προβλήματα μου.Όταν ξεπεράσω, όλο αυτό θα τους μιλήσω ειλικρινά.''λέω.
''Συμφωνώ.''λέει.
''Λοιπόν, φτάσαμε, να το πρώτο.''λέει.
...
''Είναι υπέροχο, και μοναδική ευκαιρία.''λέει η μεσίτης.
Είναι πραγματικά υπέροχο διαμέρισμα.Η πολυκατοικία βρίσκεται σε καλή γειτονία, διαθέτει θυρωρό, ασανσέρ και είναι κοντά σε ότι-δήποτε.Το διαμέρισμα είναι ευρύχωρο, με μία μικρή και κομψή ξύλινη σκάλα που οδηγεί την κρεβατοκάμαρα.Σαλόνι με βιβλιοθήκη, επίπεδη τηλεόραση, τριθέσιο καναπέ, μικρό τραπεζάκι για το σαλόνι, διάφοροι πίνακες, σιδερένια πολυθρόνα.Ένα μικρό και κομψό τραπέζι, με μερικές καρέκλες.Υπέροχη κουζίνα, ντουλάπα με συρόμενα φύλα, αρκετά μεγάλη τουαλέτα με μπανιέρα.Είναι όλο με ξύλινο πάτωμα, έχει μεγάλα παράθυρα, μπαλκόνι.Είναι τέλειο.
''Είναι εκπληκτικό.''λέω στην Amy.
''Συμφωνώ.''λέει.
''Λοιπόν θα το πάρουμε.''λέω αυθόρμητα.
''Υπέροχα!''η μεσίτης χαμογελάει πλατιά.
''Υπογράψτε εδώ και το διαμέρισμα είναι δικό σας.''λέει.
Αρπάζω το στυλό και υπογράφω.Μου σφίγγει το χέρι και μου δίνει τα κλειδιά του διαμερίσματος.Μένω μόνη με την Amy, επεξεργαζόμαστε λίγο ακόμα τον χώρο.Είναι πραγματικά υπέροχο.
''Είναι ότι καλύτερο.''λέει.
''Το ξέρω.Καινούργια αρχή.''ψιθυρίζω.
Πώς σας φάνηκε;;;;Παρακαλώ ψηφίστε και σχολιάστε!!! <3
Στο πλάι υπάρχει, το μαγίο της Ali και το καινούργιο της διαμέρισμα.Το τραγούδι στο πλάι είναι της Lana Del Rey, Dark Paradise. <3