Met een verassend onaangename smak belandde ik op de vloer van de schoolgang, gezicht eerst.
Herinneren jullie je Buster nog?
Je weet wel, grote bullebak, vermoedelijk zwaar crimineel, brandende hekel aan mij?
Vandaag was het vrijdag, dé vrijdag. De vrijdag van het feest, Iwan en ik hadden ons de hele week voorbereid, en vanavond was het dan zover. Ik moest toegeven dat ik nerveus was, ik bedoel als we gepakt zouden worden, zaten we echt diep in de stront, maar als alles goed ging (en ik vertrouwde Iwan daarop) dan zou dit de avond van ons leven worden.
Hoe dan ook.
Het was zo tegen éénen in de middag geweest, toen ik zielsalleen door de gangen door de school had gelopen en uiteraard gegrepen was door Buster, die achter me had gelopen en zijn voet tussen mijn enkels had gestoken, zodat ik charmant genoeg op de grond viel.
"Lig je lekker daar, glitternicht?" Buster stond naast me en boog een beetje over me heen, ik dacht niet dat hij door had dat hij tegen een daadwerkelijke homo aan het schelden was, maar ik nam het niet persoonlijk op want Buster schold alles wat los en vast zat uit voor homo.
Ik lag languit op de grond, ik probeerde mezelf om hoog te duwen door mijn handen onder me neer te zetten, maar liet me weer vallen toen ik voetstappen dichterbij hoorde komen.
"Oh, verdomme, laat hem met rust!"
Het was Meg. Haarpaardenstaart zwiepte kwaad heen en weer terwijl ze onze richting in banjerde, ik ging snel overeind zitten en ik zag hoe Buster schamper lachte, en de plaats delict verliet.
Ik stond op en glimlachte schaapachtig naar Meg.
"Bedankt," mompelde ik en ik trok mijn shirt omlaag, want hij was een beetje omhoog gekropen.
Meg haalde haar schouders op en stootte haar heupen speels tegen de mijne, "daar zijn vrienden voor," zei ze, "kom je mee lunchen?"
Het was pauze, en de gangen waren eigenlijk verboden voor leerlingen op dat moment, maar ik was op zoek geweest naar Iwan. Ik had hem nog niet gevonden.
Ik was Iwan niet om een specifieke reden gaan zoeken, ik wilde hem gewoon graag zien, checken of hij onze afspraken niet vergeten was, of hij net zo zenuwachtig geweest was als ik.
"Ja," mompelde ik en ik liep met Meg de gang uit, de aula in. Ik zou Iwan waarschijnlijk toch niet vinden, en in gevallen van nood kon ik hem een berichtje sturen.
Al de hele dag had ik het gevoel alsof mijn hart extreem heftig in mijn borst aan het dreunen was, een constante nervositeit die me van al mijn andere schoolwerk belemmerde.
Gelukkig was het de laatste dag voor de vakantie, het was niet zo dat we nog nieuwe informatie toegediend kregen in de lessen.
De aula was vol en ik ging met Meg aan onze gebruikelijke tafel zitten, Davy zat er al en schonk me een warme glimlach toen ik aanschoof. Ik schonk hem een nerveuze lach terug.
Ik keek een beetje de aula rond en zag tot mijn verbazing Iwan en zijn ex-vriendin Stacey naar binnen lopen. Ze zagen er allebei gefrustreerd uit. Staceys haar was nog steeds roze, maar veel lichter nu.
Ik zag dat Iwan even over zijn schouder naar achter keek en lichtjes met zijn hand mijn richting op zwaaide, ik kon alleen maar suf lachen, zodra hij zich weer naar Stacey draaide, sloeg ik mezelf mentaal voor mijn kop. Ik had er vast als een idioot uit gezien.
"Dus, hebben jullie een beetje zin in het schoolfeest vanavond?" viel Meg mijn gedachten binnen, ik concentreerde me weer op mijn vrienden.
"Ik ga niet," zei Davy terwijl hij een stukje pizza in zijn mond schoof, zijn spraak was een beetje onverstaanbaar, "Ik heb niemand om mee te gaan, ik heb ook geen pak."
Meg keek hem inschattend aan. "Ik heb nog wel een pak van mijn broer denk ik, zullen we dan samen gaan?"
Davy keek verrast naar Meg en slikte zijn pizza door, "oké, dan," zei hij en hij pakte zijn telefoon, "even mijn ma een bericht sturen van de verandering in plan," mompelde hij en hij begon gelukzalig te typen. Ik keek naar Meg en ze glimlachte opgewekt naar me.
"Ik had ook niemand, en met Davy gaan is wel gezellig," partners waren niet verplicht, maar ik vond het leuk dat ze samen gingen. Ik vermoedde dat het vriendschappelijk was, dat moest wel trouwens, want Davy viel op jongens en Meg viel op niemand.
"Met wie ging jij ook al weer, Finnie?" vroeg ze.
"Met Iwan," glimlachte ik en ik voelde het bloed naar mijn wangen stromen, "als vrienden natuurlijk."
Meg keek me doordringend aan en lachte ongelovig, "ja, vast," knipoogde ze naar me en ik staarde naar mijn handen op de tafel.
"Ja, echt."
***
Mijn moeder had ik verteld dat ik na school direct bij Bubbel me zou gaan voorbereiden op het feest en dat we samen er heen zouden gaan. Mijn moeder wist niet van ons zogezegde conflict.
Natuurlijk ging ik niet naar Bubbel, Iwan en ik zouden na school naar zijn huis gaan om ons voor te bereiden. Bij hem thuis hadden we ook onze plannen voor vanavond voorbereid in de afgelopen week, bij hem was er vaak niemand thuis. Eén keer had ik dezelfde man gezien die ik ook had gezien toen ik bij hem langs ging enige tijd terug, maar nu in een badjas en ik zag hem maar heel even, want hij vluchtte zijn slaapkamer in. Volgens mij had hij wijnflessen onder zijn badjas.
Dat terzijde.
We waren op de fiets naar zijn huis gereden, wat nog best een pokkeneind was geweest. Ik moest stiekem een beetje lachen om het contrast tussen zijn huis en dat van de buren, Bubbel dus. Het waren twee grote huizen, maar dat van Bubbel was van binnen en van buiten beeldschoon en goed onderhouden. Dat van Iwan was dat absoluut niet.
Ik kreeg geen goede indruk van de thuissituatie van Iwan, maar dat waren zorgen voor later.
"Laten we eerst onze kleding aantrekken," stelde Iwan voor toen we ik zijn kamer stonden. Zijn kamer was grauw en leeg, alleen de muren had hij geprobeerd op te leuken met posters en foto's. Ik keek een beetje naar de foto's maar wilde niet onbeleefd doen, dus keek niet te lang. Het viel me op dat het veel foto's waren van een blij, jong gezin, de baby was absoluut Iwan. Die rode krulletjes waren overal in te herkennen. Er stond ook een vrouw op de foto's met dezelfde rode krulletjes, vast zijn moeder, waar was ze nu?
We waren verplicht nette avondkleding te dragen vanavond, de mannen dan, de vrouwen deden een jurk aan. De meesten in ieder geval, ik wist dat er vrouwen in pakken zouden komen. Iwan en ik hesen ons in onze smokings en bekeken onszelf voor de spiegel voor Iwan een plastic tas onder zijn bed vandaag griste en er twee grote, zwarte mutsen uit trok met slecht geknipte gaten erin. Onze vermomming, en die was nodig. Het was maar goed dat iedereen een smoking aan moest vanavond, anders zouden we zo herkend worden, met of zonder de muts.
We stopten onze bivakmutsen in een rugtas en Iwan haalde nog meer spullen onder zijn bed vandaan. De fles alcohol die Joe voor ons geritseld had, de bus met slagroom, ons zelf gemaakte slijm (met glitters!) en nog een gewone zak met alleen glitters.
De slagroom, drank en glitters stopten we in dezelfde rugtas als de bivakmutsen, het slijm meenemen was een lastigere klus.
We hadden het in twee emmers gedaan, naar dat konden we natuurlijk niet zo meenemen. Dus goten we al het slijm over in kleinere bakjes, stopten dat weer in een andere rugtas en namen de emmers mee met het excuus dat hier de ijsklontjes voor bij de dranken van vanavond in moesten. Als er al iemand naar vroeg.
We vertrokken vroeg en zouden dan vroeg aankomen bij het feest, we hadden aangeboden om te helpen namelijk. Dat was fase één van ons plan. We wisten dat we zonder door de tassen-controle heen te komen naar binnen mochten gaan en we zouden helpen bij het eten en de drankjes, zo zouden we de alcohol in de punch kunnen gieten.
En dat deden we.
Ik stond op de uitkijk terwijl Iwan vlug de fles helemaal leeg goot en toen weer in zijn tas stopte, al het bewijsmateriaal uitwissend. Er was een kabaal van jewelste in de aula, waar straks het feest gehouden zou worden. Microfoons en boxen werden getest, er werd met meubels gesleept en het podium werd in elkaar gezet.
Voor Iwan en mij was het nu vooral afwachten. We keken toe hoe het podium werd klaargemaakt, waar straks de Koning en Koningin op werden gekozen. Het was voor het eerst op deze school dat dat werd gedaan, en Iwan en ik waren natuurlijk vastbesloten geweest dat te gaan vergallen.
Afgelopen week en vandaag op het feest kon je nog tijdelijk stemmen wie jij als Koning en Koningin wilde, Iwan en ik hadden ook gestemd, op de mensen die wij het liefst als ons slachtoffer hadden.
Het werd laat en alles was nu klaar, de eerste mensen waren al binnen en de muziek begon op te starten. Nu kwam fase twee in gang, met de slagroom.
Iwan was buiten achter het muurtje gaan staan waar je langs moest om naar de hoofdingang te gaan, en eenzame voorbijgangers verasste hij volledig door slagroom in hun gezicht te spuiten en weer te verdwijnen in het duister. Ik keek naar de lachende en verwarde mensen die binnen kwamen terwijl ik me bezig hield met fase drie van het plan: de glitters.
Zodra het drukker werd, moest ik de glitters in de rookmachines strooien, zodat alle mensen die in de rook zouden staan zodra ze aan zouden gaan, overspoeld zouden worden met glitters. Mijn favoriete fase.
Het werd steeds drukker, al mijn glitters waren inmiddels op hun plaats gelegd en Iwans slagroom was op. We zouden nu tot de kroning moeten wachten, en vooral genieten van ons bereikte resultaat.
Iwan had veel mensen Geslagroomd. We stonden met zijn tweeën in een hoek, zonder drank, toe te kijken hoe de mensen met servetjes die door de school werden aangeboden probeerden hun kleding en gezicht schoon te krijgen. Het effect van de alcohol was nog niet zichtbaar, maar het kon maximaal een uur duren voor de eerste mensen aangeschoten zouden worden. En ik kon niet wachten tot de rookmachines aangingen.
De aula was nu echt bomvol en ik voelde de muziek dreunen in mijn buik. Het was zo luid dat ik Iwan niet eens meer kon verstaan inmiddels.
"WÁÁÁT?" gilde ik toen ik zag dat Iwan onverstaanbaar tegen me aan het praten was. Hij boog opeens naar mijn oor en begon erin te praten.
"Wil je dansen?" gilde hij en ik rilde even bij het gevoel van zijn adem in mijn nek, ik vermande me snel.
"Ja, goed!" gilde ik en ik knikte voor de zekerheid nog even, zodat hij zeker wist dat het een ja was. Misschien had hij me niet gehoord.
Wel dus.
Hij pakte me bij mijn hand en trok me de dansvloer op. We stonden tussen al de andere mensen en werden tegen elkaar geduwd, terwijl we mee probeerden te bewegen op de muziek, gelukkig hadden we wel een beetje ervaring. Het was erg warm en ik voelde een beetje zweet op mijn rug plakken en hoopte dat Iwan er niks van merkte, want zijn handen waren onder andere ook op mijn rug een deel van de tijd. Ik lachte veel tijdens het dansen, het was rommelig en onhandig, we gingen door tot we moe waren en besloten toen weer even aan de kant te gaan zitten.
We hadden dorst gekregen, maar we gingen dus echt niet die punch drinken. We hadden al mensen gezien die duidelijk te veel punch op hadden en dat lot wilden we onszelf kosten wat het kost besparen. Er was ondertussen ook frisdrank, Iwan ging wat voor ons halen toen Meg uitgeput naast me kwam zitten.
"WAT KAN DAVY DANSEN, ZEG!" gilde ze hijgend boven de muziek uit voor ze weer door Davy werd meegetrokken en weer ging dansen. Haar rode jurk wapperde achter haar aan. Toen ik ze na keek dacht ik even Bubbel in de menigte te zien staan, maar ik had het me vast verbeeld want ik zou niet weten wat hij hier had te zoeken en ik concentreerde me alweer op Iwan, die inmiddels ook weer naast me was gaan ziten en me mijn cola gaf.
"Bedankt," zuchtte ik en ik gooide het plastic bekertje in één keer achterover, "moeten we eigenlijk niet alvast het slijm overgieten in de emmers?" vroeg ik hem, zodra ik zag dat de stemmen voor de kroning geteld werden. Iwan schoot overeind en keek me met een grijs aan voor hij mijn hand pakte en me meesleepte naar de plek waar we het verborgen hadden.
***
Met onze bivakmutsen op slopen we via de donkerste plekken van de aula zo veel mogelijk naar voren. Iedereen was gefocust op het grote prodium, waar een leraar de scores aan het opnoemen was, zo konden wij ongezien terrein winnen.
Iwan en ik hadden allebei een emmer met slijm erin vast, zodra het winnende koppel van het podium af zou komen om te gaan dansen zouden wij toeslaan.
De leraar sprak weer. "De Koning en Koningin van vanavond zijn..."
Er was tromgeroffel van echte drums, de stem van de leraar werd gespannen en hij opende tergend langzaam het papier in zijn hand, voor hij nog langzamer de namen op begon te lezen.
"BUSTER ZWART EN STACEY WILSON!"
Iwan en ik moesten ons best doen niet spontaan te gaan huilen van geluk, want als er iemand was waar we een hekel aan hadden.
Nu was het moment dat ze van het podium af kwamen voor de dans, dit was het moment dat Iwan en ik moesten toeslaan. De muziek veranderde en tot ons grootste genoegen begonnen de rookmachines te draaien. Er klonk gehoest en gegil, en toen de rookmachines gestopt waren met draaien en de rook verdwenen was, stond het publiek oog in oog met een door slijm doorweekte Koning en Koningin.
Tegen die tijd hadden Iwan en ik onze mutsen in onze binnenzakken verstopt, de emmers bij de voeten van Buster en Stacey gesmeten en waren we weggesmolten in de menigte, alsof we daar altijd al gestaan hadden.
Toen het publiek door had wat ze zagen begonnen ze enorm te lachen. Alle mensen waren bedekt met roze en blauwe glitters, die ze er niet makkelijk af zouden krijgen, het zat in hun haren en wenkbrauwen en op hun kleding en huid en ook Iwan en ik zaten onder. Van iedereen, lachten Iwan en ik onmiskenbaar het hardst, onze kaken deden pijn, er stonden tranen in onze ogen en golven van ongeloof, plezier en opluchting stroomden door onze lichamen.
Ik draaide me springend van plezier naar Iwan, om hem te omhelzen. Me niet storend aan de glitters die overal plakten en kriebelden, besprong ik hem. Ik gooide mijn armen om zijn nek en ik voelde hoe hij me ruw bij mijn kraag pakte en me met een enorme lach vol op mijn mond kuste.