CHAPTER THIRTEEN
XXXXXXXXXX BLUE’S POV XXXXXXXXXX
Parang familiar yung mukha nung babae na nakabangga ko kanikanina lang kaya napagdesisyunan ko na lang na sundan ito at tanungin na din. Nakita ko syang papasakay pa lang sa isang taxi kaya naman binilisan ko pa ang paglalakad bago pa ito makaalis.
Nung bubuksan pa lang niya yung taxi ay hinawakan ko na agad yung kamay niya para pigilan ito. At nung madantayan ko yung kamay niya ay may kung anong electricity akong naramdaman kaya naman na focus na lang duon yung attention ko.
“Yes? May kailangan ka paba?” sabi niya sa malambing na tono.
Napalingon ako sa mukha niya pero medyo nakapaling kasi siya sa kin kaya hindi ko masyado mabistahan yung buong muka niya.
“You look familiar, have we met before?” ay takte bakit bay un ang naitanong ko? Nalito kasi ako sa nararamdaman ko dito sa mga oras na ito kaya kung anon a lang ang lumalabas sa bibig ko.
“N-no. I don’t know you, so please let go of my hand” medyo napahiya naman ako kaya binitawan k na din yung kamay niya.
Pagkatapos nun ay sumakay na siya kaagad sa loob ng taxi pero hindi ko pa naitatanong dito yung pakay ko, kaya naman maagap kong hinarang yung pinto ng taxi bago pa niya maisara yun.
“Bakit?” tanong niya sa akin.
“You are Larxie Sofia, right?” mabilis kong tanong dito na siyang ikinapaling ng mukha niya sa akin, kaya naman pareho pa kaming napasinghap ng matitigan ko siyang mabuti.
WTF!
“R-Rexie?” tangna! Bakit ba nakikita ko sa babaeng to yung mukha ng baklang iyon? Putcha!
Pero hindi na niya ako sinagot pa at saka mabilis na isinara yung pinto nung taxi at pinatakbo iyon. Naiwan na lang ako sa pwesto ko na nakatanga na lang. para kasing may mali??
Inilabas ko yung phone ko at saka ko tinawagan si Mommy.
“Hello? Blue?” sabi niya sa kabilang linya.
“Uuwi po ako diyan mamaya sa bahay Mommy, gusto ko rin po kasing makausap si Daddy”
“Oh sure! Don’t worry hindi ko papaalisin mamaya yang Daddy mo para sa iyo. Oo nga pala tumawag yung Lola Genilda kagabi sabi niya magbakasyon ka naman daw sa Hacienda”
“Talaga po?” sabi ko dito ng tila kulang sa excitement.
“Oh bakit, ayaw mo ba anak? Don’t worry I can talk to her later if you don’t want”
“No mommy, ako napo ang tatawag sa kanya mamaya diyan pagkauwi ko”
“Okay, grabe agahan mo ang uwi at namiss na talaga kita baby ko” natatawang sabi ni Mommy.
“Mommy naman, di na ako baby”
“Who told you that? Of coure not! Because you will be forever my baby, Blue. At wag ka ng mag reklamo pa”
“Fine, fine. Okay Mom I gotta go, see you later. I love you”
“Love you too”
Ibinulsa ko na lang ulit yung phone ko at saka ako bumalik sa parking lot kung saan naroroon yung kotse ko na regalo sa akin ni Daddy last year. Mabilis kong pinaandar iyon hanggang sa makarating ako sa bahay.
Pagdating ko duon ay sinalubong ako kaagad ng mga katulong para dalhin sa kuwarto ko yung mga bagahe ko. Naabutan ko ding nagluluto si Mommy sa kitchen habang nagtatawanan silang dalawa ni Daddy.
“Mom” I approached her.
Nung nakita niya ako ay agad ko syang nilapitan at niyakap ng mahigpit. Bakit ganun kahit babad sa kusina ang mga nanay mababangp pa din sila? Hinalikan ko yung pisngi niya at saka ako naglalambing na humilig sa balikat niya.
Nakangiti lang si Daddy habang pinagmamasdan ang ginagawa ko. Isang taon ko din silang hindi nakita kaya miss ko na talaga silang lahat. At napansin ko na tumangkad pa ata ako ng ilang inch kay Mommy na ngayon ay hanggang tenga ko na lang. pero ayos langang ganda pa din niya kasi hanggang ngayon.
“Ba’t ang aga naman ng baby ko?” sabi niya sa akin habang nakayakap sa bewang ko.
Nakakatawa lang kasi ang laki-laki ko na pero binibeybi pa din niya ako kaya naman si Dad ay napapailing na lang.
“Wala na kasing ginawa masyado kanina kaya maaga kami nakaalis ng school. Teka, kamusta naman kayo dito? Eh, si Dad palikero pa din ba gang ngayon?”
Tiningnan ako ng masama ni Daddy habang natatawa lang si Mom.
“Bakit ba yan ang tinatanong mo lagi sa tuwing uuwi ka dito? For your information takot mabalian ng buto ang daddy mo kaya behave lang yan”
“Good”
At sabay pa kaming natawa ni Mom.
sD}d-<:11.0pt;line-height:115%'>May kasama din siyang isang lalaki dun na mukang boyfriend nya pa ata. Ang sweet nila sa pictures pero yung babae ay may kahawig kasi talaga kay Rexie. Hindi kaya magkapatid tong dalawang ito? Pero Mtabungkil si Rexie at De Jesus naman yung babae.
“Baka hawig lang talaga” ani ko na lang sa sarili ko at saka ko na nilubayan ng tingin si Matabungkil at binitbit ko na din yung laptop ko. Medyo inaantok na kasi ako, gusto kong matulog.
ONE WEEK LATER
XXXXXXXXXX REXIE’S POV XXXXXXXXXX
Tapos na ako mag-ayos ng mga gamit ko, hudyat na lang nag hinihintay ko at si Blue nga iyon. Hindi ko pa kasi siya nakikita simula kaninang umaga. Ayoko naman umalis ng hindi siya nasisilayan. Nakakalungkot nga kasi iyon.
Tumayo na lang ako mula sa pagkakaupo ko sa kama at saka ko na binitbit yung maleta ko. Baka kasi ma late pa ako sa flight ko kapag hindi pa ako umalis ngayon. Wala na nga kasi, bakit ba ipinag pipilitan ko pa ang isnag bagay na hindi naman nakatadahana talaga. Mawalan ng pag-asa.
Nakakaasar nga namang buhay to!
I hailed a taxi afterwards and instruct the driver to take me to the nearest mall. I need to change my clothes, hindi ako pupwdeng umuwi na naka loose shirt at pants ng panglalaki. Baka magtaka lang lalo sila Nanay.
Pagkababa ko ng taxi ay dumiretso ako kaagad sa CR at saka duon nagpalit ng damit. Isang skinny jeans ang suot ko at fitted shirt na maroon then yung red stiletto ko. Nag apply na din ako g konting foundation at lipsytick at saka ko sinuklay ng maigi yung buhok ko.
Ayan, babae nanaman ako. Namiss ko talaga ang maging tunay na ako. Pero mas namimiss ko na si Blue ngayon pa lang. kung dib a naman napaka tigas ng ulo ko atayoko pa talagang mawalan ng pag-asa sa asul na yun.
Eh kasi naman po! Ilang years ko nab a pinipiit yung pagmamahal ko sa lalaking iyon? Obesses na nga ata ako sa tao. Grabe, never ako naging ganito sa ibang lalaki sa kanya lang talaga.
Lumabas na ako ng CR at saka ako sumakay ng escalator papunta sa ground floor ng mall. Di ko alintana yung mga taong nakakasabay ko hanggang sa isnag lalaki ang bigla ko na lang nabangga sa pagmamadali kong lumabas na sa exit.
Araaayyy‼! Tila nag crush ata yung ilong ko sa dibdib nito. Umatras ako ng kaunti para humingi ng sorry kaso pag angat ng mga mata ko ay daig ko pa ang na tulos sa kinatatayuan ng makitang si Blue ang nasa harapan ko ngayon at si lalake ay hawak-hawak pa rin yung wrist ko para siguro hindi ako matumba masyado kanina.
“Are you alright miss?” sabi ng baritonong tinig nya na tiyak na mamimiss ko talaga ng bongga sa pag alis ko.
I nod.
“But you don’t look like one, may masakit ba sa iyo?”
Bakit ganun? Ang thoughtful nya ata masyado? Ganto ba talaga siya sa mga babae? Then na realize ko yung hitsura ko ngayon! Oh no sana naman hindi niya ako makilala. Imbes na sumagot ay mabilis ko na lang siyang iniwan at saka ako pumunta s aparadahan ng mga taxi para naman magpahatid sa airport.
Pero nung bubuksan ko pa lang yung pintuan ng taxi ay may mga kamay ng pumigil sa kamay ko. Hindi ko alam kung bakit pero pinag pawisan ata ako ng malapot ng makita ang may-ari ng mkamay na yun. Bakit ba niya ako hinabol pa‼!
Oh no! namukaan niya ata ako..
Di ko alam kung saan ko ipapaling yung ulo ko para hindi makita ni Blue yung pinaka hitsura ko. Kaso sa ginagawa ko ay baka mas lalo pa siyang magtaka. Kaya hayun! No choice si ako..
“Yes? May kailangan ka paba?” sabi ko dito gamit ang natural kong boses na medyo mababa at babaeng-babae.
“You look familiar, have we met before?”
Hanep din eh nuh, haveeeyyyyyyy! Lumang tricks nay an eh…
Eh kung sa natural na scene lang to aba at baka kinilig pa ako ng bongga eh kaso hindi eh! Pingapapawisan ako habang kumakabog sa kaba yung dibdib ko.
“N-no. I don’t know you, so please let go of my hand”
Tumango naman ito at saka marahang binitawan yung kamay ko. Binuksan ko na yung passenger seat nung taxi at saka na naupo at pumasok duon. Pero nung isasara ko na yung pinto ay may pahabol pa pala si loko.
“Bakit?” tanong ko dito nung hindi pa rin niya binibitawan yung pinto.
“You are Larxie Sofia, right?”
Ako naman napanganga na lang dito sa sobrang pagkagulat.