Craise POV
“Nasan ka na ba Vens?”
“Where did you last saw her?” –Spare
“Basta pagkatapos naming… basta, nagmadali siyang umalis. Hindi ko alam kung saan siya pumunta.”
“Did you check her car?” –Kuya James
“Hindi pa…”
“Baka naman umalis na siya sa school at pumunta sa ibang lugar?” –Kuya Neil
“Hindi ko alam… Hindi ko alam kung san na nagpunta si Vens… Kasalanan ko to eh… Kasalanan ko kapag may nangyaring masama sa kanya.” –medyo naiiyak kong sabi sa kanila kaya agad naman akong kinomfort ni Dixon.
“It’s not your fault. Wag mong sisihin ang sarili mo. Walang may gusto na umalis si Venisse. Anong malay natin, umalis pala siya para makapag-isip.” -Dix
“She’s right Craise. Sinubukan mo na bang tawagan si Vens?” –Kuya Neil
“Oo pero naka-off yung phone niya.”
“Wala yung kotse niya at mukhang alam ko na kung san siya pumunta.” –Spare
“Where?”
“To the place that she can think and no one can disturb her… in her little paradise…” –Spare
Bigla namang nagliwanag ang mukha ko. Naalala ko na. Minsan din akong dinala doon ni Vens at masasabi kong, malaparaiso talaga ang lugar na yon.
Walang sabi sabi ay nagmadali na kaming sumakay sa kanya-kanya naming sasakyan. Kasama namin ang grupo nila Spare pati narin sina Dixon. Kahit papaano eh nag-alala rin sila ng sinabi ko yung nangyari.
Makita ko lang talaga ngayon si Vens, hinding-hindi ko na siya hahayaang mawala ulit ng ganito. Hindi ko narin siya hahayaang mag-isip na iiwan ko siya.
Pagkalipas ng isang oras ay narating na namin ang lugar. Agad akong bumaba sa kotse ko at patakbong pumunta sa bahay-pahingahan.
“Vens! Vens nandito ka ba?!” –sigaw ko sa loob habang paisa-isang binubuksan ang mga kwarto.
Nilibot ko na ang buong kabahayan pero wala parin si Venisse.
“Wala siya sa loob.”
“Shirley?”
Napalingon naman ako sa bumanggit ng pangalan ko.
“Manong Arthur?”
“Shirley, ikaw na ba yan? Ang laki-laki mo ng bata ka ah. Dati ang liit liit mo lang tapos ngayon, parang hinatak ka pataas.” –Manong Arthur
“Manong!” –patakbo akong lumapit sa kanya sabay yakap.
“Manong, namiss po kita… Hanggang ngayon, mukha parin po kayong bata.” –nakangiti kong sabi sa kanya
“At hanggang ngayon, bolera ka parin.” –Manong Arthur
“Hihi…”
“Oh, sino tong mga batang to ha?” –Manong Arthur
“Ah manong, sina Xander po, Lester, JC , Dixon at Seth.”
“Ah, ang gagwapo niyo naman mga iho, naalala ko tuloy noong araw ko. Kasing gwapo niyo rin ako… hahaha… at sino naman ang magandang dilag na ito?” –Manong Arthur
“Ah, siya po si Mitch manong, nobya po ni JC.”
“Ah, magaling kang pumili iho… bagay na bagay kayo.” –Manong Arthur sabay tapik sa balikat ni JC
“Salamat po.” –JC
“At sino naman ang anim na ito?” –Manong Arthur sabay tingin kina Spare.
“Manong, nakalimutan niyo na po ba? Ito po sina Khalil, Paul, Kit, Kuya Neil, Kuya James at siyempre po, ang paborito niyong si Jasper…”
“Ha? Ito na ba yung limang itlog na laging sinasabi ni Miley? At ito na ba ang Jasper na uhugin pa noon? Nako ang lalaki niyo na.” –Manong Arthur sabay tapik sa balikat ni Spare.
“Manong naman, hindi na po ako ako bata.” –nahihiyang sabi ni Spare
“Haha… hindi na nga kayo bata tulad noon. Maiba ako, ano nga pala ang sadya niyo rito?” –Manong Arthur
“Ahh… Manong, naligaw po ba dito si Miley? Hindi po kasi namin siya mahanap eh. Ito lang po ang lugar na alam naming pupuntahan niya.”
“Si Miley ba? Nandiyan ang kotse niya sa garahe. Dumating siyang umiiyak dito kanina at ayaw sabihin kung bakit. Nakiusap siya sakin na kung pwede daw ay wag kong sabihin na nandito siya. Gusto niyang mapag-isa kaya naman pagkatapos niyang mahimasmasan kanina ay nagpunta na siya sa kanyang lil’ paladise…” –Manong Arthur
“So, nandon nga po siya? Maari po ba namin siyang puntahan doon ngayon?” -Spare
“Hmm… basta’t wag niyong sasabihin na ako ang nagsabi sa inyo na naroon nga siya. Sige na, magpalit na muna kayo at puntahan niyo siya. Bumalik kayo dito mamayang mga luchbreak para makakain tayo.” –Manong Arthur.
“Thanks Manong. Sige po, magbibihis na po kami.”
“Pe-pero wala tayong dalang kahit anong gamit Craise.” –Dixon
“It’s ok, we have lots of things to wear sa taas. Sa ngayon, bilisan nalang natin at baka kung napano na si Vens doon.”
Pagkasabi niyan ay nagsipagtakbuhan na kami paakyat at nagkanya-kanyang pasok ng kwarto at nagbihis. Kasama ko si Mitch ngayon sa kwarto ko.
“What exactly is this place Craise?” –Mitch
“This is the LIL’ PARADOXIA… Kay Venisse Ang resort na ito. She was just 9 when her mother and father bought this land as her present for her 9th birthday. Then, siya ang nag-organize ng lahat ng bagay para lang mabuo ang resort na ito. This is 14 hectares and ¼ of this place has been done and made as her lil’ paladise.”
“At the young age, she managed to build this paradise like resort? And lil’ paladise?” –Mitch
“Sorry, medyo utal pa kasi si Vens non kaya paladise ang pagbasa niya sa paradise kaya naging ganon ang pangalan.”
“Haha…. I see. Hmm, well, I think everyone really likes coming here in this luxurious resort… It’s so beautiful here, and I love the ambiance.” –Mitch
“Haha… If you like this, you’ll like more the lil’ paradise. Because for the first time, we’ll going to enter on that place.”
“What? You mean, you never see what was in that place you are talking about?” –Mitch
“No I didn’t… No one entered on it except for Vens. I only knew how it was when she described it to me…”
“Eh? How about the people who wants to enter there?” –Mitch
“They need to pay then.”
“Really? For how much? Maybe other people see what it really look like from the inside.” –Mitch
“Sad to say, they haven’t and no one have tried.”
“You said, they need to pay. Magkano ba?” –Mitch
“Just half a million…”
“That’s high but enough for richest man to pay…” –Mitch
“It’s not what you think Mitch… I’m trying to say half a million pieces of Gold and diamonds. Who would dare to give that thing just to get inside that lil’ paladise right? No one.”
“I- I can’t believe it… Bakit ganon ka mahal ang gusto ni Vens? Ganon ba kaganda sa loob ng lil’ paladise na yon to demand such a high price?” –Mitch
“I think so. Kaya bilisan na natin dahil for the first time, we’ll going to be there for FREE…”
Pagkasabi ko ay agad na kaming bumaba at nakita na namin yung iba na nasa labas na ng bahay at mukhang kami nalang ang hinihintay.
“Ang aga ng bakasyon natin ah…” –Lester
“This place is so relaxing… sana may ganito rin sa States…” –Kats
“Tss… ngayon lang ba kayo nakapunta sa lugar na to’? Kawawa naman kayo kung ganon.” –Kit
“What did you say?!” –Lester
Susugurin na sana niya si Kit kaso pinigilan siya nila Kats at Dixon.
“Hey hey… stop acting like a child. Tumigil nga kayo kung ayaw niyong pauwiin ko kayo.”
Nakita ko pang ngumisi si Kit kaya naman sinapak ko siya.
“Lalo na ikaw Kuting… wag kang magsimula kung ayaw mong ako ang tumapos!”
“Aray… sorry naman babes…” –Kit sabay himas sa ulo niya.
Namula naman ako dahil sa tinawag niya sakin.
“And stop calling me babes! Nakaka… nakakadiri… diyan ka na nga. Let’s go guiz!” –padabog kong sabi sabay lakad palayo.
Nakakaasar talaga ang kuting na yon. Lagi nalang ginagawang biro ang lahat. Baka mamaya, seryosohin ni Dixon yung sinabi niya. Wai-wait… Eh ano naman kung seryosohin niya di ba? Hindi naman kami… di ba?
Sigh.
“Ok ka lang?” –biglang may umakbay sakin kaya nagulat ako.
“Ha? Dix… kaw pala. Oo ayos lang naman. Pagod lang siguro sa biyahe.”
“Craise… is there something special between you and that Kit?” –Dix
“Eh?! Ba’t ganyan naman yung tanong mo? Sye-syempre wala. Barkada lang ang turing ko sa kanya. Ganyan lang talaga yan. Mahilig mang-asar.”
“Talaga? Then, that relieves what I feel… Akala ko huli na ako…” –Dix sabay tingin sakin. Napaiwas naman ako ng tingin dahil feeling ko nagbablush ako.
O/////////////////////O
“Mas maganda ka pag-nag-ba-blush… *he chuckle*” -Dixon
“Ewan ko sayo. Diyan ka na nga!” –atsaka na ako tumakbo palayo sa kanya at sumabay kina Kuya James.
Feeling ko kasi, pag hindi pa ako lumayo doon, ano mang oras baka masabi ko sa kanya yung nararamdaman ko.
O//////////O
Mga ilang oras rin kaming naglakad bago namin marating ang lil’ paladise. Hanggang ngayon pala, hindi parin nagbabago ang kabuuang labas nito.
“WOW!! Labas palang ang ganda na… for sure, maganda rin ang loob nito.” –Mitch
“Yeah… parang isang napakalaking auditorium nito… ang ganda…” –JC
Nakatayo kasi yung lil’ paladise malapit sa seashore… tapos pinagawaan talaga ni Vens to ng daluyan ng tubig. Bale, napapalibutan ng parang ilog yung lil’ paladise, tapos, may mga indigenous fish na lumalangoy at mga halamang, bibihira mo lang Makita.
“Last time I came here, hindi talaga ako pinayagan ni Vens na makapasok… Umiyak pa ako ng todo noon, pero sabi niya, kailangan ko munang magbayad. Kinulit ko pa sina Mommy at Daddy na bigyan ako ng pambayad pero sabi nila, kailangan daw nilang ibenta ang buong kumpanya at lahat ng pag-aari namin, at baka kulang pa raw lahat yon sa ibabayad ko kay Vens para lang makapasok dito. Doon ko lang naunawaan na… this place… this place is private at si Vens lang ang tanging makakapasok. This is her paradise that no else should see…”
“But now, we are all here. And for the first time, tayo ang kauna-unahang makakakita ng loob nito. So ano na? Are you all ready to enter a new world?” –Kuya Neil
“Yes We Are!” –sigaw naming lahat.
Tapos, unti, unti ng binuksan ni Spare yung pinto… Tapos, isa isa kaming pumasok.
Nakakasilaw…
Hindi ko magawang maimulat ang mga mata ko. Tanging naaaninag ko lang ay isang nakakasilaw na liwanag.
“What’s with this light? Wala akong Makita.” –Spare
“Sino yan?!”
Nakarinig ako ng isang boses… at sigurado akong ang boses na to ay kay Vens. Umaalingaw-ngaw sa buong lugar yung boses niya. Kulob kasi ang lil’ paladise kaya kapag nagsalita ka, ume-echo sa buong lugar.
“Vens?” –tanong ko sa kanya.
“Craise? Anong ginagawa niyo dito? Bakit pumasok kayo ng walang pahintulot ko? Magbabayad ba kayo kaya pumasok kayo dito?” –sunod-sunod niyang tanong samin.
Hindi parin ako Makakita dahil nasisilaw ako.
“Vens, pinuntahan ka lang namin dahil nag-aalala kami sayo.”
“Venisse! Can you remove that light? Nakakasilaw!” –Spare
“Nag-aalala? Kayo? Haha… ano pang aalalahanin niyo? Besides, kaya ko naman ang sarili ko… kaya ko naman kahit ako lang mag-isa.” –Vens
Tapos, unti-unting nawala yung liwanag. Ang dilim ng Nakikita ko… Ipinikit-mulat ko lang ang mata ko hanggang sa nakakita na ako ng maayos. Inilibot ko ang buo kong paningin sa kabuuan ng lil’ paladise.
Ano to? Sira na ba ang mata ko o talagang puti lahat ng nandito?
“Guiz… hindi naman ako bulag di ba? Puti rin ba ang Nakikita niyo?” –Lester
“Oo…” –sabay-sabay naming sabi.
“Pwede na kayong lumabas.” –sabi ni Vens sabay talikod.
Napaharap kaming lahat sa kanya at medyo nagulat pa ako. Nakasuot kasi ng puti si Vens at… para siyang diwata sa suot niya… May hawak siyang wand at may korona siyang naaadornohan ng puting bulaklak. Nakalugay lang ang itim at wavy niyang buhok.
“Vens? Ikaw ba yan?”
“Yeah? Sige na… umalis na kayo Craise… gusto kong… gusto kong mapag-isa.” –Vens
“But, Vens! Hindi ako aalis dito hangga’t hindi tayo nagkakaayos.” –sabi ko sabay lapit papunta sa kanya.
“Then choose Craise… Ako, o sila?” –Vens
“I’m sorry Vens…”
“*Chuckles* No need to say sorry Craise. I’m sorry din… Alam ko na ngayon na sila ang pinipili mo.” –Vens
“*Chuckles* Vens… I am saying sorry hindi dahil sila ang pinili ko. I’m saying sorry dahil, inakala mong sila ang pinili ko. Pero Vens, sasayangin ko ba ang ilang taong pagiging magkaibigan natin? No, I won’t. Ikaw lang ata ang tumanggap sakin ng buong-buo. Kaya don’t let me choose dahil alam mong, ikaw ang pipiliin ko. And I’m sorry dahil alam kong pinaiyak na naman kita.” –ako sabay yakap ng mahigpit kay Vens.
“Hi-hindi ahhh… hindi kaya ako umiyak… akala mo lang yon… ako kaya si *sniff sniff* Venisse!” –naiiyak niyang sabi.
“Oo… ikaw nga ang iyakin kong kaibigan.” –binulong ko sa kanya yung huli para hindi marinig ng iba.
Nginitian niya lang ako. Kaya nginitian ko rin siya.
“Vens, sa susunod, wag kang aalis ng mag-isa ha? Hindi ko kakayanin pag may nangyaring masama sayo.”
“Grabe naman. Ano pa’t tinagurian akong Bad Empress kung hindi ko kayang ipagtanggol ang sarili ko?” –Vens
“Eh… sa nag-aalala lang naman ako…”
“Venisse!” –sigaw ni Spare atsaka lumapit sa amin
“Hala… Patay ka diyan… kanina pa nag-aalala yan sayo.” –bulong ko sa kanya.
“Y-yes?” –Vens
“What do you think you are doing?” –Spare.
“Ahm… Standing?” –Vens
“Ahh… wag kang pilosopo. Alam mo bang, nag-alala lahat sayo?” –Spare
“Weh? Kahit yung anim na ugok na yon, nag-alala sakin?” –sabay nguso kina Drache.
“Unfortunately… Yes. At kahit ayaw ko silang makasama dito, wala akong magawa dahil mas madami, mas mahahagilap ka namin.” –Spare.
“Haha… e di mas maganda… Dapat pala, gawin ko to’ palagi para lagi rin kayong mag-aalala…” –Vens
“Wag na wag mong gagawin yan ulit kung ayaw mong, hindi na Makita ang Baby Veneno mo.” –pagbabanta ni Spare.
“Hehe… opo, hindi na po.” –Vens.
“Good.” –Spare, atsaka kinotong si Vens.
“Aray! Para saan yon?” –Vens
“Para yan dito. Ayaw mo kaming papasukin dito sa mala-paraiso mong lugar tapos, ganito lang ang makikita namin? WHITE? Anong kalokohan to Venisse? At nagsuot ka pa ng maladiwatang kasuotan tapos puti naman tong kalupaan mo.” –Spare
Nahiya naman si Vens kaya umiwas siya ng tingin.
“Wag mo nga akong insultuhin Spare. Bagay ang kasuotan ko sa lugar na to. At wag mong mamaliitin ang lil’ paladise dahil bukod tangi to sa mundo. Baka mamaya, lamunin mo yang mga sinabi mo kapag nakita mo ang tunay na kagandahan nito.” –asar na sabi ni Vens
Natawa nalang yung mga lalaki kaya mas lalong naasar si Vens.
“Stop laughing like you are insulting me!” –pagkasabi ni Vens niyan eh tinutok niya samin yung hawak niyang wand.
Mas lalo tuloy natawa lahat kasi wala namang nangyari…
“Oh, the little fairy, turned me into a frog… Oh please, find my princess that would kiss me and turned me into a handsome prince.” –natatawang acting ni Kit.
Mas lalo tuloy nagtawanan lahat kaya mas lalong nainis si Vens.
“Abre!” –sigaw ni Vens, kaya napinto kaming lahat.
Tapos, biglang napalitan ng kalangitan ang puting bubong at gumalaw yung kinatatayuan namin.
“Pre, may earthquake…lumabas na tayo dito dali!” –taranta at takot na takot na sabi ni Kit kaya naman natawa si Vens sa kanya.
“HAHAHA… nakakatawa ka Kit kapag natatakot… Wag kayong gumalaw sa kinatatayuan niyo kung ayaw niyong mahulog.” -Vens
Medyo kinakabahan ako kaya napahawak ako kay Dixon at napapikit ng mata. Patuloy lang gumagalaw ang lupa at yumayanig na parang magkakalindol at guguho ang mundo sa anumang oras. Then a minute later, huminto na yung ingay at pagyanig.
Then I heard birds chirping everywhere..
Minulat ko na ang mata ko at napanganga ako sa Nakikita ko.
“This is a true paradise…” –Kats
“So, all of you owe me a sorry.” –Vens.
Napatingin naman kaming lahat sa taas dahil doon nanggagaling ang boses niya. And note… It feels like I’m seeing a true fairy…
Vens is sitting on a chair made of trees and vines… Tapos, parang nasa tuktok siya ng isang hill.
“Ve-vens?!” –lahat kami.
“Aha… so, what can you say on my lil’ paladise? For the first time, this paradise let other people to see how magical this is.” –Vens
“I-is this for real or I’m only dreaming?” –Mitch
“You’re not dreaming Mitch… what you are all seeing is beyond reality. The plants, grass, animals, insects and the falls are true. Yung hill like lang ang hindi. I made this all perfectly. See, technology can do all things now… I can switch the day to night, like this.” –Vens then wave her wand and in a blink, the day becomes night and there are stars and moons, glittering in the whole paladise. There are fireflies surrounding us…. This is a true beauty of a paradise…
WOW…
“Hoy, Kit, humingi na kayo ng sorry!” –Spare.
“Ha? Ako lang ba? Eh- aray!” –Kit
Tapos, sinapak ni Vens sina Spare, Kuya Neil, Kuya James, Kit, Paul at Khalil.
“Ayan, dahil ayaw niyong magsorry. At kayo!” –sabay harap kina Drache
“Painosente pa kayo akala niyo hindi ko napapansin na mas malutong pa ang tawa niyo sa anim na itlog na to’?” –Vens
“Ah… eh…” –Lester
“And because of that, asahan niyo ng, mas bibigatan ko ang pagpapahirap sa inyo…” –Vens
Natawa nalang ako sa inasal ni Vens.
“HAHAHAHAHA”
“Why you’re laughing Craise?” –Vens
“Haha… Namiss kasi kita kahit saglit ka lang nawala…. Hahaha”
“Tch…” –Vens
Natapos ang buong araw na puro kwentuhan ang nangyari. Namasyal lang yung iba sa lil’ paladise tapos yung iba naman, naaliw sa pakikipaglaro sa ibang hayop. Ako naman, si Vens at Mitch, mas piniling magbabad ng paa sa batis… Yung grupo naman nila Dixon, mas piniling humiga sa damuhan at maidlip.
May mga bagay akong napansin dito sa loob ng lil’ paladise… Hindi ko maisip kung papaano lumilitaw at naitatago ang mala-paraisong lugar na ito. Tapos, yung malamig na hangin, hindi ko rin alam kung saan nanggagaling. At… paano nasasabi ni Vens na siya lang ang nakakapasok dito? Paano napapakain at naaalagan ang mga may buhay dito? Di ba? Kahit kayo magtataka. Hmmm… Pero hayaan na natin yan… siguro nga, minamagic lahat ni Vens Ang bagay dito… hihi.
Gabi na kami na kauwi. Dapat nga, doon nalang muna kami for two days kaso nagdemand si Vens na umuwi na dahil may pasok pa kami kinabukasan. Ang aliwalas lang sa pakiramdam ng araw na to kahit nakakapagod.
Pagdating sa bahay, pabagsak akong humiga sa kama ko at naglaro sa isipan ko ang imahe ng lil’ paladise…
Minsan, hindi natin kailangang tingnan sa panlabas na kaanyuan ang isang bagay, dahil hindi natin alam, may itinatago pala itong busilak na kagandahan…