Lester’s POV
Waz’up yow? Kilala niyo na ba akow? Kung hindi pa, ako’y magpapakilala muna…I’m the MOST HANDSOME of them all… Lester Giri nga pala ang pangalan ko madlang people. 16 years of age and living in Heavenly Handsome Place… De, seryoso na… Alam ko namang alam niyo nang ako ang PINAKAmagaling sa larangan ng kapogian, PINAKAHOT pagdating sa katawan, PINAKA-[A/N: PANGET!!!! DALIAN MONG MAGPAKILALA AT NASASAYANG ANG ORAS!]
Tsk… Batrip ka Author… kita mong nagpapakilala ang tao, sumisingit ka… hmp. Sumbong kita kay papa Drache.
[A/N: Letche! You’re so Gay Les. Magpakilala ka na nga lang, baka mahampas pa kita! Haha]
Tsupi ka author, ako bida dito kaya gora ka muna… Anyways, back to introducing myself… Seriously, I’m the POWERFUL5’s BEST DRUMMER!!!! Gulat kayo? Actually, ako rin nagulat eh… haha… Ako rin pala ang pinaka mabait sa aming anim na magkakabarkada at pinakaquiet at pinakabehave… All in all, ako ang BEST sa kanilang lahat… oh, walang kokontra, this is my time, not your time, it’s SHOWTIME… -.-‘ K, I’m done…
“Hoy Les, text ka ng text diyan, wala ka namang load. Dalian mo na nga lang at baka malate tayo sa bahay nila Boss Vens!”-singit ni etchuserang Katsumi.
“Atleast, unli ako… walang katapusang text. Di tulad mo, limited lang…HAHA”
“LUL… Basagin ko face mo eh!”-Kats
Inirapan ko lang siya at nagtuloy-tuloy sa elevator.
“Oh, hey, hey, how’s your sleep darling?”-tanong ko kay Drache
“Gusto mong magSLEEP ulit dito Les? Tigilan mo ko at masakit ang katawan ko!”-Drache habang iniikot yung balikat niya.
“Do you want me to massage you babe?”-tanong ko ulit sa kanya.
Tiningnan niya lang ako ng masama kaya naman tinaas ko yung dalawa kong kamay as sign of pagsuko.
“Umandar na naman pagkabakla mo Les. Di ka ba nakainom ng gamot kagabi?”-Seth
“G*GU… Masaya lang ang gising ko. Ikaw ba namang manakit ang balikat pati mga paa, hindi magiging masaya?”-natatawa kong sabi sa kanya.
Oo, ang sakit nga ng balikat at binti ko. Kayo kayang magbuhat ng sandamak-mak na shopping bags tapos maglakad pabalik-balik sa mall? Buti nalang at nilibre kami ni Boss Vens. Suot ko nga ngayon yung pinamili namin kahapon eh…
Tiningnan ko naman yung mga kasama ko.
“Oh, excited isuot ang pinamili kahapon? For sure, hindi niyo nilabhan yan? amoy Stock na damit kayo eh.”-sabi ko sa kanila sabay singhot kunyari.
PAKKKK…
Nabatukan lang naman ako. Mga kaibigan ko talaga, hindi na mabiro. Ganito ba pag masakit ang katawan? PMS ba silang lahat ngayon? Haha… Nevamind.
Mga ilang minuto lang eh narating na namin ang mala-palasyong tirahan ng aming boss. Agad naman kaming pinapasok ni Yaya Fely(Vens Yaya).
“Good Morning ya, what’s for breakfast?” –tanong ko sa kanya
Siniko naman ako bigla ni Seth kaya binigyan ko siya ng bakit-masama?-look. Napailing nalang silang lahat. Pasensya naman, hindi ako nakapag-almusal eh.
“Nagpahain na si Venisse. Pumunta nalang kayo don sa dining area at kanina pa niya kayo hinihintay.”-sabi naman ni Yaya atsaka nakangiting umalis.
“OK! Tara na’t kumain dahil nagugutom na ang mga alaga ko…”
Agad naman kaming dumiretso sa dining area at nakita naming nandoon na sina Boss Vens at Boss Craise. Pero himala, wala yung Spare.
“What took you so long?” –walang lingon-lingong tanong samin ni Boss Vens habang nakatutok sa hawak niyang dyaryo at saka humigop ng kape.
“Traffic kasi ngayon Boss Vens.” –masigla kong sabi sa kanya sabay upo.
Agad naman niyang ibinaba yung diyaryong hawak niya atsaka tumingin sakin. Nakaeye-glasses pala siya. Malabo ba yung mata niya? Pansin ko kasing medyo may grado yung suot niyang salamin. Tapos yung mukha niya, walang expression. Hindi ko alam kung galit ba siya o ano. You can’t even read what she’s thinking by now. Kakain na sana ako ng mapansin kong nakatingin silang lahat sakin.
“Ah, ganon ba ako kagwapo para titigan niyong lahat?”
“Can you please wait for the others to sit so we can all eat together? Ganyan ba talaga kayo? Hindi sabay-sabay kumain? Tss…”-Boss Vens
“You may all take your seats. Bilisan nating kumain dahil malelate na tayo sa klase.”- Boss Vens.
Umupo naman lahat tapos nagpeace sign ako sa kanila. After mag lead ni Boss Craise sa prayer, eh kumain na kaming lahat. Tahimik lang kaming kumain tapos nagpahinga ng konti at hinintay na matapos magbihis si Boss Vens.
Pagkatapos ng ilang minutong paghihintay ay napagdesisyunan na ng lahat na pumasok.
“I’ll take my own car… sumunod nalang kayo.” -Boss Vens
What a miracle… haha… anong nakain niya at magdadrive siya ngayon? akala ko papahirapan na naman niya si pareng Drache.
Nagdrive na kaming lahat papuntang school. Agad naman kaming nakarating dahil hindi naman ganon katraffic ngayon. Ng makapagpark na kami, bumaba na kaming lahat sa kotse. Akala ko didiretso na kami sa classroom pero hindi pala.
“Wait… wag muna kayong pumasok… may ipapahanap sana akong libro sa inyo sa library.” –Boss Vens
“Libro? Anong klaseng libro?” –Seth
“Uhm… it’s a chemistry book. Nakalimutan ko na yung title pero, pagkakatanda ko, may nature yung title non.” –Boss Vens
“What?! Sa dinami dami ng librong chemistry sa library na may nature, paano namin malalaman na yon na ang hinahanap mo?” –Drache
“Nagrereklamo ka ba?” –Boss Vens
“Pre, sundin nalang natin siya… baka mamaya maparusahan pa tayo eh.” –bulong ko naman kay Drache.
“Oh, ano na? dadalhin niyo ba o dadalhin niyo? Kung hindi niyo mahanap ang pinapahanap ko, edi dalhin niyo nalang lahat ng makikita niyong chemistry na may nature.” –Boss Vens atsaka tumalikod at naglakad paalis…
Ha? Ano raw? Eh wala naman kaming choice kung hindi dalhin sa kanya yung pinapahanap niya eh.
Sigh…
“Oo nga pala, bilis-bilisan niyo lang dahil si Ms. Natividad ang first subject natin ngayon…” –pagkasabi ni Boss Vens niyan eh tuluyan na talaga siyang umalis kasunod sina Mitch at Craise.
Eh? Si Ms. Natividad, yung matandang dalaga na terror teacher namin? Patay tayo niyan. Nakakatakot pa naman ang itsura… ibig kong sabihin yung presensya non. Kaya naman nagtakbuhan na kaming anim papunta sa library.
Agad kaming pumunta sa Science Section.
“Chemistry chemistry chemist- ito!”
“Mga tol, andito yung mga chemistry books!” –medyo pasigaw kong sabi sa kanila kaya napatingin samin yung librarian. Napaiwas naman ako agad ng tingin.
Agad naman silang nagmadaling lumapit sa akin. Tapos sabay sabay kaming napatingin sa napakalapad at napakataas na bookshelf.
Wew… sinong mag-aakala na isang buong bookshelf pala tong nasasakop ng chemistry books? Ang haba at ang taas pa naman nito. Paano namin mahahanap agad yung pinapahanap ni Boss Vens?
“Sh*t how are we gonna find that d*mn book?” –Drache
“Maghati-hati tayo… Dix at JC, dun kayo sa magkabilaang dulo. Kats at Les, dun kayo sa magkabilaang tabi nila Dixon at JC. Kami na ni Drache ang dito sa gitna. Lahat ng librong may ‘NATURE’, kunin niyo…” –Seth
Tumango naman kaming lahat at nagsipuntahan sa pwesto namin. Maganda nga ang naisip ni Seth, atleast mapapabilis ang paghahanap namin.
Kuha
Tingin
Balik
Kuha
Tingin
Lagay
Kuha
Ganyan lang ang naging routine namin hanggang sa wala na akong makitang libro na may Nature sa title.
Nakahinga naman ako ng maluwag. Pagkatapos kong ayusin yung ibang libro eh kukunin ko na sana lahat ng nakuha ko pero napanganga ako. Bakit?
Paano ko po mabubuhat lahat ng sampung libro na to? Oh, let me rephrase that. Paano ko po mabubuhat lahat ng sampung makakapal na libro na to? OO… ang KAPAL ng mga libro. Gaano ka kapal? Sing KAPAL ng PAGMUMUKHA MO! Hahaha… de joke lang… Imagine yung isang Webster dictionary na malaki at makapal… SAMPUNG ganon mga bregs!
“D*mn… Paano natin bubuhatin lahat ng ito? Atsaka, papayagan ba tayo ng librarian na ilabas lahat ng ito?” –Kats
“We don’t have any choice… Let’s go bago tayo malate.” –Dix
Binuhat na namin lahat ng mga libro at nagmumukha kaming mga kargador sa construction na nagbubuhat ng mga semento. Daig ko pa yata si Superman sa bigat ng dinadala ko.
Pinagtitinginan lang kaming lahat ng mga estudyante sa library. Pati yung librarian nagulat sa amin.
“Napakasipag niyo namang mag-aral mga iho. Hihiramin niyo ba lahat ng to?” –Librarian
“Ay hindi… bibilhin ho namin… magkano po ba?” –pabulong na biro ni Kats.
“Ah opo… uhm… ito po yung mga library card namin. Ibabalik nalang po namin agad lahat ng to.”
“O sige… pagbutihan niyo mga iho.” –Librarian
How stupid. Sino pang estudyante ang magbabasa ng ganito kakapal na libro ngayon? Bakit hindi nalang ako magsearch? Mas mabilis at mas madali pa di ba?
Buhat-buhat naming lahat yung mga libro na yon at nagmamadaling pumasok. Ang dami pa ngang nagbubulungan. Kesyo ang sipag daw namin… Kesyo ang tatalino… Gwapo na raw, matalino pa… Oh di ba?
Ang swerte namin dahil wala pa si Ms. Natividad. Pabagsak naming ibinaba lahat ng mga libro. Pawis na pawis na nga kaming lahat at hingal na hingal dahil lang sa pagbubuhat. Kayo kaya maglakad at magbuhat ng malayo? Ang layo kasi ng library sa classroom namin.
“Ito na lahat ng Chemistry books na may Nature sa title. Baka andyan na yung hinahanap mo Boss Vens.”
Tiningnan niya lang kaming lahat tapos may kinuha sa Bag niya.
“I’m sorry boys, but I found this book in one of our classmate. Pasensiya na ha? Hindi ko na kailangan ang mga librong yan. Pwede niyo ng ibalik lahat ng yan.” –Boss Vens habang pinapakita samin yung isang maliit at manipis na libro.
Huh? Parang gusto kong mahimatay dahil sa bigat at pagod na nararamdaman ko. After what we’ve done? Pagkatapos ng ubod lakas na pagbubuhat namin? Ganito nalang? Nasayang lang para sa wala? AHHHHH D*MN IT!!! I want to cuss so badly!
“Ganon nalang yon?!” –Drache
“Ha? Anong magagawa ko? Nahanap ko na yung librong hinahanap ko.” –Boss Vens
“Pinapahirapan mo ba talaga kami?” –Drache
“Ooohhh… so, naiinis ka na ba niyan? Eh paano kung sabihin kong OO, PINAPAHIRAPAN KO KAYO? Anong gagawin mo?” –Boss Vens
“Alam mo? Ganyan ka naman palagi eh. Masaya ka pagpinapahirapan ang iba. Hindi ka ba marunong umunawa man lang?!” –pagkasabi niyan eh ubod lakas na sinipa ni pareng Drache yung ibang libro.
At dahil sa malakas na pagkasipa niya eh lumipad yung isang book at muntik ng tumama kay Boss Vens. Napaiwas pa nga ako ng tingin dahil hindi ko ma-take Makita ang itsura ni Venisse na natapalan ng mabigat na libro.
Pero teka… bakit parang walang nagrereklamo at wala akong narinig na aray? Sinubukan ko ng tumingin at nagulat ako sa nakita ko.
/O o O\
Hawak ni Boss Vens yung libro sa pamamagitan ng isang kamay. Nasalo niya pala yon.
“Ganyan ka ba magalit? At kahit na libro, pinagbabalingan mo ng galit mo?” –pagkasabi niyan eh pabagsak na inilapag ni Boss Vens yung libro.
Ayoko ng atmosphere dito… mukhang kahit anong oras, magliliyab ang buong building ng school namin…
“Ah… sige Boss Vens… ibabalik nalang namin ang mga librong ito…” –pag-aawat ko sa kanila.
“Les, iwan niyo na yan diyan. Di ba, gusto niyang ipadala yan dito? Tayo na ang nagdala, hayaan mo siya na ang magbalik.” –Drache
“Ako ba ang nanghiram niyan sa librarian? Kaninong mga library card ba ang nandoon ngayon? Tch…” –atsaka na umalis si Venisse dala ang bag niya.
Naiwan kaming lahat doon na nakatayo at nakatunganga. Minsan, hindi ko alam kung anong nangyayari sa amin… Bigla-bigla nalang kasing nagiging bobo tong mga utak namin…. Haha…
Mitch’s POV
“Vens, sana sinabi mo nalang agad na meron ka na palang libro. Hindi yung ganitong pinapahirapan mo pa sila.”
Papunta kami ngayon sa canteen. Ewan ko kung bakit sumama ako kina Venisse at Craise. Napahinto naman si Venisse sa paglalakad at napaharap sa akin.
“Sino bang Boss nila? Di ba ako? Kaya kahit anong gusto ko at ipag-utos sa kanila, kailangan nilang sundin. Yan ang deal namin. And they don’t have any reason para suwayin ako. At nga pala… kung susumbatan mo lang ako sa bagay na yan, mas mabuti pang bumalik ka nalang sa kanila. Besides, where not even close enough and you’re not yet my friend para pagsabihan ako ng dapat at hindi ko dapat gawin.” –Venisse atsaka tumalikod at dumiretso sa paglalakad.
Pi-nat naman ni Craise yung balikat ko atsaka hinabol si Venisse. Naiwan lang ako doong nakatayo at nakatunganga. Somehow, it hit me. She’s right, we’re not even close enough. Ni hindi rin kami magkaibigan. I’m just her classmate and I’m one of her slaves’ girlfriend. I don’t have rights to say something like that towards her.
Sigh.
Bumalik nalang ako sa classroom namin at nakita ko yung anim na inaayos yung mga libro.
“Hey, where are they?” –JC
“They’re heading at the school canteen. Want me to take one book?”
“Ah, no. Just wait me here. Akala ko sumama ka sa kanila kanina.” –JC
“Sana, kaso….”
“Kaso?” –Les
“Venisse dragged me.”
“She what?!” –JC
“You heard it, and I don’t want to say it again.”
“B-but why? What have you told her?” -JC
“Sinabi ko lang naman sa kanya na sana hindi na niya kayo pinahirapan. Tapos ayon, nagalit ‘yata’ sakin at sinabing… “Where not even close enough and we’re not yet friends” and I don’t have any rights to say anything to her just like that.”
“Dapat hinayaan mo nalang siya. On one point, she has the right to tell us what we need to do and to make us suffer… we have a deal with them.” –Seth
“But not like this. Besides, ako lang ba ang nakakahalata? Only Venisse take the actions. She’s not only our Boss, pati si Craise. Pero sa lahat ng bagay, siya lang ang nag-uutos.” –Xander
“Kahit ano namang gawin natin, she’s still one of our boss. At wala tayong karapatang magreklamo.” –Dix
“Yeah right. But they never said that we can’t let others do our works right?” –Xander while having his playful smile.
Tapos ayon… nabuo sa mumunting isipan ng mga katropa ng boyfriend ko ang isang plano… To obligue others do their jobs na dapat sila ang gagawa.
“Hey… hurry and lift those books to the library.” –Lester
Pinabuhat nila yung mga libro sa mga kaklase namin. Somehow, I pity them. Kahit Nakikita kong nabibigatan na sila, hindi parin sila makaalma sa mga to’. They’re afraid that the Blackfists will torture them more.
---
“Babe… are you ok?” -JC
“Yes… I was just thinking something.”
“Ano namang iniisip mo? Hindi mo naman na kailangan pang mag-isip dahil andito naman ako sa tabi mo.” –JC
“Sira. Tigilan mo nga ako sa mga salita mong yan… Babe, I was just thinking what you’ve said to me one time.”
“What’s that?” –JC
“That, it’s hard to gain Venisse’s trust and hard to be her friend. Well, it assures me that you were right back then. Hindi yata umubra powers ko sa kanya eh.. hehe…”
“You know, I’m proud that you are my girlfriend. Sa ngayon, you can’t easily get into her life, but soon, you can gain one from her. Ikaw yata si Michellin Clarkson, you never give up to someone right?”–JC then patted my head and put his arm to my shoulder.
Yeaah…he’s right… Hindi pwedeng sumuko nalang ako kay Venisse. One day, I’ll gain one from her and I’ll assure you that. That was me anyway… a Michellin Clarkson never give up to anything before. Kahit yata tigre napapaamo ko…haha… well… this is me… and be used to it. Other than from being JC’s girlfriend? Oh, you’ll know soon… when everything will be revealed among our true identity…
Vens’ [Short] POV
“Vens, hindi naman sa kinakampihan ko si Mitch ha? Pero… hindi naman ba sumusobra na yang pagpapahirap mo sa kanila?” –Craise
Andito kami sa canteen ngayon.
“Sumusobra? Craise… are you hearing yourself now? Ni hindi pa nga sumasagad ang pagpapahirap ko sa kanila compare sa mga pinahirapan natin dati. And besides, concern ka na ba sa kanila ngayon?”
“Hindi naman sa ganon Vens pero… medyo napapalapit na rin kasi tayo sa kanila and, Drache and JC are Barbs brothers.” –Craise
“That doesn’t change anything Craise. Kahit kapatid pa sila ng president o kung sino mang hari, wala akong pakialam. Sabihin mo nga Craise, sa kanila ka ba nag-aalala o kay Dixon? You like him.”
“NO! I- I just… ahh….” –Craise
“Hindi mo ako kailangan sagutin ng NO. I never asked you a question. I’m stating a fact that you like Dixon Jake Loyzaga. Sabihin mo nga sakin, kayo na ba?”
“Vens!... paanong… paano mo nasasabing kami na? We don’t talk that much… maliban sa pag-te-text sa isa’t isa… wala na kaming ibang ginagawa. We never talk to school or at any places… sa text lang.” –Craise
“Ayun… e di lumabas din sa bibig mo… And you didn’t say anything to me? Ganon nalang ba yon Craise? Sige, I will never let Dixon be part of my slaves… He’s yours now.. command him whatever you want, pero wag mo akong papakealaman sa kung anong gusto kong gawin sa iba. You were not like this before Craise… Mas malala pa ang ginagawa natin dati, pero eto ka, sa maliit na bagay, nagrereact ka na. You already change.”
Kinuha ko na ang bag ko at aalis na sana kaso biglang nagsalita si Craise.
“Sorry Vens, but they are not yours… they’re OUR SLAVES and I can tell them whatever I want them to do too. Sorry for breaking one of our rules Vens… but I can’t let you go this far. Hindi ako ang nagbago Vens… It was you…” –Craise
“So you’re choosing them between me?”
“It’s Ok… I don’t mind at all… kung sabagay, I live long time ago na palaging iniiwan ng mga mahal ko… and I’m used to it.” –pagkasabi ko niyan eh tuluyan na akong umalis.
Sanay naman talaga akong naiiwan eh… Lagi naman talaga akong naiiwan…
Dire-diretso lang akong naglakad palayo sa canteen at hindi ko napansin na dinala ako ng mga paa ko sa parking lot. Agad akong pumasok sa kotse ko.
Bakit ganito? Bakit ganito yung nararamdaman ko? Ano bang mali sakin at lagi nalang akong iniiwan?
Hindi ko na tuloy napansin na kanina pa pala may umaagos na luha sa mga mata ko. Agad kong ini-start ang engine at tuluyan ng lumayo sa paaralang iyon. Bahala na. Bahala na kung san man ako dalhin ng sasakyan ko.
Basta ang alam ko ngayon… kailangan kong mapag-isa… Gusto kong mapag-isa….
-------------------------------------------------------------------------------------
A/N: Sorry for the late update...
Pasensya narin po sa mga wrong grammars...
Comment, Vote and keep supporting BEvsGK...