Hello Loves!
First thing first! :"> I feel so touched sa mga nagmemessage sa akin na ayaw pa nila matapos ang Fate of Love. :)))) Awww. Pero diba nga ang tagal kong magupdate. Hectic days ahead due to my thesis. Kinakabahan na ako.
Let me explain kung anong mangyayari, flow of chapters wise eh matatapos na talaga ang Fate of Love pero sa dates ng paguupdate dun ata tatagal. Sorry in advance. After May 24, maybe I can be masipag na to update para matapos na to. HAHAHA.
Hey Hey Hey.
Meron ba ditong marunong magpatong ng picture yung dalawang tao na magkasama? As in yung parang kinuhanan sila together na magkasama. Im freaking to realize na wala pa palang any edited photo na magkasama ang Waray at ang Patay :/ Im so sorry, hindi marunong sa mga chu chu about ganyan. Simple lang alam ko. Please help me! :">
Add me on facebook by clicking the external link. :">
Happy Reading!
Much Love,
Raiiinn <3
________________________________________________________________________
Sa tulong narin ng driver at ni yaya eh napasok namin si Warren sa loob ng bahay. Alalang alala din si Sasha at si Lola sa nangyari. Ayoko sanang iwan si Warren kaso baka magkasakit na daw ako pag natuyuan pa ako lalo.
Sinunod ko na si Lola na maligo at ayusin ang aking sarili.
Nakaabang lang ako sa pintuan ng kwarto ko nung abutan ako ni Sasha ng isang mug ng hot choco. Dun kasi nila pinasok si Warren.
"Insan, naulanan lang si Warren. Wag ka na magalala."
Nginitian ko si Sasha tapos uminom na ako ng hot choco.
Sana nga...
Hindi ko maiwasan na hindi magalala. Sa lahat ng narinig kong iniinda niya. I think I will not have a heart of stone for that. Marami na akong nalalaman pero parang kulang parin.
Gusto ko manggaling lahat kay Warren.
"Sash, asan si Kuya Nico?"
"Ewan ko nga rin Insan. Basta saglit lang siya dumalaw kay Tita tapos nagpaalam na may gagawin siya. Akala ko nga rin andito na siya. Teka buti napaaga ang uwi mo? Diba may lakad kayo ni Patrick?"
Nakatingin lang ako kay Sasha nun.
"Oh my gosh! May nangyari ba insan?" pagpapanic ni Sasha.
"Wala. Hindi lang kami siguro in good terms ngayon"
"Dahil ba kay Warren?"
I nod.
"Alam ko na ang dami ko na namiss insan pero kahit na kwento lang ang alam ko naniniwala ako na darating ang araw na maayos din to. Sabi nga nila na you can never conclude if youll have a happy ending or not unless the story is finish" ngumiti sa akin si Sasha nun.
"Ang talino mo talaga insan"
"I know. Punta muna ako kay Lola mukhang isa pa yung nagaalala. Aalalayan ko lang baka tumaas ang presyon"
Kasabay ng pagalis ni Sasha eh ang pagbukas ng pinto.
"Mam Rachel, nadamitan ko na si Sir. May lagnat po si sir Warren pero hindi naman po delikado kasi hindi siya nagdedeliryo."
"Maraming salamat manong ha? Ihatid niyo na po yan kay yaya. Ako na lang po bahalang magsabi kay Kuya Nico na humiram ako ng damit sa kanya"
"Sige po mam"
Pumasok ako sa kwarto ko at nakita ko ng malapitan si Warren.
Tumabi ako sa kanya at hinaplos ko ang ulo niya. Mainit nga siya. Inayos ko yung comforter niya at hinugasan ulit ang bimpo na pinangpunas sa kanya para ilagay sa kanyang ulo.
Umupo ako at pinagmasdan ko siya.
"I did not plan to give you up"
Sinabi niya yun pero kahit na alam kong sincere siya eh sa loob ng tatlong taon iba ang naramdaman ko.
Yung sinasabi ng buong mundo na dapat akong magalit sa lalaking ito pero kahit anong gawin ko hindi ko magawa.
Sinisi ko sa kanya ang lahat lahat ng mga bagay. Akala ko ako lang ang naagrabyado pero hindi. Mas kawawa siya kesa sa akin.
Kaya kahit ano mang inis ang meron ako sa kanya eh alam kong wala na yun. Nalaman ko kanina pa lang nung niyakap niya ako. Napatawad ko na siya sa lahat ng ginawa niya sa akin.
Kakasabi ko palang sa sarili ko na hihintayin ko na ang tadhana na ang gumawa ng paraan para bumalik siya sa akin eh andito na siya sa harap ko.
Hinawakan ko ang kamay niya.
"Just hold on. Andito lang ako."
Hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya.
The next thing I know eh nakatulog na pala ako.
(See promotional picture)
Nung naalimpungatan ako eh may humahaplos na sa aking buhok.
"Warren"
"Sshhh. Ma-tulog ka lang" he gave me a weak smile.
Pero imbis na sundin siya eh hinarap ko siya.
"Anong masakit sayo? Gusto mo magpatawag na ako ng doctor?"
"No need"
Nakatingin siya sa kamay namin na magkahawak.
"Im sorry R-achel." humigpit din ang hawak niya sa kamay ko.
"Tama na Warren, kanina ka pa nagsosorry sa akin"
"A-lam kong hindi kasi sa-pat yung sorry ko sa lahat l-ahat ng naga-wa ko" kitang kitang nanghihina parin siya.
"Ang mahalaga lang sa akin ngayon eh ang gumaling ka" pinilit kong ngumiti kahit ramdam na ramdam ko ang sakit na makita si Warren na ganito.
Tumingin sa akin si Warren tapos he gave me a faint smile.
"Naa-alala mo ba y-ung sina-bi ko sayo na I will never give y-ou up. I broke it several times then I just realize na si-nabi ko yun sa-yo pero youre the one who is keeping it so serious. A-ko na ang pinaka-insensitive jerk para ga-win yun sayo"
I shook my head
"Hindi. Pano ka magiging insensitive kung sa lahat ng ginagawa mo eh inuuna mo muna ang kapakanan ko bago ang sarili mo. Masyado mo akong mahal para isacrifice yung happiness mo"
"Kasi I found you who has my happiness. You are my happiness"
Pumikit si Warren. Bumigat yung paghinga niya.
"Warren, magpahinga ka na"
"Ayoko"
"Bakit ayaw mo? Gusto mo kumuha ako ng gamot or makakain? Tumawag na kaya talaga ako ng doctor"
Hindi ko na hinintay yung sasabihin ni Warren at tumayo na ako.
Kaso bigla niyang hinawakan ang kamay ko.
"B-aka magising ako na wala na ulit ang la-hat ng ito before that happens gusto ko l-ang sabihin sayo na Mahal kita. Alam ko a-yaw mo na mani-wala pero mahal na mahal kita."
Hinigpitan niya ang hawak sa kamay ko kaya napaharap ako sa kanya.
"Hindi mo kai-langang sumagot kasi alam kong may nasasa-gasaan akong relas-yon pero I cant wait another three years to tell you na ma-hal kita"
"Wag ka na magalala" Lumapit ako kay Warren at hinawakan ko yung mukha niya. "Look"
Tinignan ni Warren ang pinapakita ko sa kanya.
Pinakita ko kay Warren yung kwintas ko na suot. Ito yung kwintas na binigay niya sa akin.
"How-"
"Can you have this as an assurance? Na lahat to totoo. Naniniwala ka na?"
Nakatingin lang sa akin si Warren.
"Hindi parin? Teka nga lang"
Bago pa man ako pigilan ni Warren eh lumapit na ako sa may cabinet ko. Tumuntong ako sa upuan para abutin yung box na tinago ko. Ang box kung saan nakatago ang alaala ko kay Warren. Binaba ko yun para kunin yung kwintas na may pangalan ko na dating pagmamayari ni Warren na binalik sa akin ni Patrick. Inutos ni Warren na dapat ko yung ibigay sa lalaking magmamayari ng puso ko. Akala ko it will be Patrick.
But I was wrong.
Well, I may say he is still the one who owns it.
"Oh hawakan mo to. Pag naalimpungatan ka at kung nagtataka ka na totoo lahat ng to malalaman mo agad ang sagot"
"Ibig sabihin ba-?"
"Alam mo ba kung ano ang gusto kong isagot sayo nung tinanong mo ako three years ago? Galit ako pero alam kong ayoko na palayain mo ako. Gusto ko na nasa tabi lang kita kasi alam kong hindi ko kaya ng wala ka. Kasi you are also my happiness, Warren."
I managed to laughed even though tears start to fall on my cheeks.
"Halata naman diba? Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa sarili ko for three years. A pathetic girl sabi nila pero ang hindi nila alam meron talagang mga taong tumitigil ang mundo pag nawala ang taong mahal nila. Kaya kung ano mang nangyayari ngayon, you must better be make this all true."
Pinunasan niya ang mga mata ko.
"Wag ka na umiyak. We will make it better this time, For"
Its been a while that I heard him call me like that.
Ngumiti na din ako at pinunasan ang aking mga mata "Tama, tayong dalawa"
Ngumiti din sa akin si Warren.
"Ray, hindi naman na-kakahawa ang lagnat diba?"
"Hindi ka naman sinisipon or inuubo eh. Kaya siguro hindi?"
"Would you do me a favor?"
"Ano?"
"Puwede bang makatabi ka sa pagtulog like the way we had it in Pangasinan?"
"At bakit aber?"
"Its better to wake up close to you and realize this is all true."
"Sigurado ka bang gusto mong tumabi sa isang human baka hindi ka na pakawalan, alien."
"Wala na akong pakialam dun. Just be with me."
Lumapit ako sa kanya at tumabi as he gives me space.
Hinaplos ko yung noo niya, hindi na siya ganun kainit di tulad kanina. Sinandal ko ang ulo ko sa may left chest ni Warren and he holds me closer.
"And by the way, I do not see you as a human anymore"
"What now?"
"You're my angel who I asked to God"
"Forever?" I closed my eyes as I also embrace him close to me.
"Forever." mabilis niyang sagot
Hinalikan niya ako sa noo and he return my embrace even tighter.
Araw-araw kong pinagdadasal sa Diyos na bumalik kami sa dati ni Warren. And honestly I grew tired due to the things that happened that made me weak.
Pero si Warren, he never grew tired of me.
He never grew tired of asking God.
I feel so grateful being his angel.
And now, I just want to ask God for one more thing.
To keep this forever.