Trey's POV
"Have you found a place for your restaurant princess?"
I averted my attention to dad. Nasa hapagkainan kami ngayong magpamilya nang magtanong siya.
"Ne, appa! Medyo mahal lang 'yong rent. Pero okay na rin atleast, kunting renovation lang ang gagawin at pabor din para sa 'kin dahil malapit lang sa kompanya natin."
"That's good." Tango-tangong tugon ni daddy. "I'm so proud of you Trey. You've grown a lot. We thought that you might grow being spoiled. Ginawa kasi ka naming baby since ikaw ang bunso namin ng mommy mo."
"I agree, honey. Nakakatuwa na lumalaki ng maayos ang mga anak natin. They are responsible. Wala na akong dapat ipag-alala pa." Nakangiting pagsang-ayon naman ni mommy.
"Kahit dati pa naman honey."
"That's right!"
"Pwede na bang isulat ang talambuhay ng pamilya natin at ipapadala kay Charo Santos?" Pabirong wika ko sa kanila. Kita ko naman ang pagtawa ng dalawa. Si kuya Terrence napailing-iling lang habang si ate Yura ay nakikitawa rin tulad ng dalawa. Ang dalawang bata ay kumakain lang at walang pakialam sa mga pinag-uusapan namin.
"Kahit kailan talaga." Ang naituran na lang ni daddy habang nakatawa pa rin.
Pagkatapos kumain ay nagpaalam na ako kina mommy. I'm going out with Mikael tonight. We are going to a bar. We invited some of our college classmates including Andrei.
"Be home early, okay." Bilin ni mommy nang magpaalam ako sa kanya.
Tinaasan ko naman siya ng kilay.
"I'm old enough mom. Atsaka kilala mo na ako, 'di ba?"
"I'm just worried to you since I'm your mother, remember? Of course iba pa rin ang Pilipinas sa Korea, snak."
Ito ang unang pagkakataon na lumabas ako ng gabi rito sa Pilipinas kaya ganyan na lang kung mag-alala si mommy. Dati naman lumalabas ako pero hindi ang pumunta sa isang bar.
"Ne! Ne! Ja-risseo eomma! Jal itsuh!" Hinalikan ko na sa pisngi si mommy at lumabas na ng bahay. Sakto naman ang pagdating ng taxi na tinawagan ko kanina. Si kuya nga sana ang maghahatid sa akin pero tinanggihan ko iyon. I'm old enough para ihatid pa ako ng ganito. Atsaka minsan lang magkakaroon ng mahabang oras si kuya kina ate Yura at sa mga anak niya. I don't want to ruin that.
Pinaghalong ingay ng mga tao at saliw ng musika ang sumalubong sa akin pagpasok ko ng bar. Kumalat sa loob ang amoy ng alak, sigarilyo at pati na rin ang pabango ng mga taong naririto.
"Trey!" Napalingon ako sa taong tumawag sa pangalan ko.
Agad na sumilay sa labi ko ang malapad na ngiti nang makita ko si Mikael sa isang mesa kasama ang boyfriend niya, ang mga malalapit naming kaklase dati at si Andrei na ngayon ay nakatayo na.
"How are you guys?" I asked them, smiling.
"Woah! Ikaw na ba 'yan, Trey?"
Kung makakatitig 'tong si Andrei kala mo namesmerized sa kagandahan ko. Charot!
"Of course! The one and only. Sino pa nga ba?" I said, proudly. Natawa lang si Andrei at umiling-iling.
"Pero seriously namiss kita Trey." Nakangiti ng wika niya na ngayon ay nakalapit na sa akin.
"Namiss then kita Drei." I hug him. Pero mabilis lang dahil may biglang tumikhim. Sabay kaming napalingon dito.
"JB?" Nakakunot noong wika ko ng mapagsino ito.
"Why did you hugged him?" Tanong nito na ang tinutukoy ay si Andrei.
Nakakunot pa rin ang noo ko. Bumaling ako ng tingin kay Drei nang may pagtatanong. He nodded as if he know what's on my mind. Obvious na rin naman kasi.
"My gee! Kailan pa?" 'Di makapaniwalang tanong ko sa kanya.
"Two years ago." Sagot lang ni Drei.
Wow! I never expected that. Akala ko magiging fiancee ni JB ang kapatid ni Trey. Sila rin pala ang magkakatuluyan. Sabi ko na nga ba't magkakagustuhan ang dalawang 'to eh. Isa rin ako sa mga taong nagpu-push sa kanila.
"Kailan ka pa dumating Trey?" Tanong sa akin ni JB. Nakalapit na ito kay Drei at nakaakbay.
"Last two weeks." Sagot ko.
Magsasalita pa sana si Drei nang magsalita si Mikael.
"Hoy tama na nga kayo diyan! Trey may mga tao pa na gusto ka ring makausap dito nu."
Napaharap naman ako at humingi ng pasensya sa mga kaklase ko.
"Its okay." Ang sagot ng isa sa kanila.
Pagkatapos ng kumustuhan ay nagsimula na kaming nagkwentuhan. We talk about our collge life way back years ago. Kay bilis ng panahon at ngayon ay nasa mga sari-sarili na kaming mga buhay at mga pinagkakaabalahan. We seperated by our careers and I know they are busy with their own dreams pero nabigyan pa rin kami ng pagkakataon na magsama ng ganito ngayon. Nakakamiss ang dati. But life is a part of change and this is reality. Kahit gaano pa kayo kaclose dati noong nag-aaral pa, mawawala rin iyon dahil iba't-ibang landas na ang inyong tatahakin.
"Really? You can work with your company but why are you planning to put up a restaurant?" Tanong ni Drei. Kaming tatlo na lang ni natitira ngayon sa table namin. 'Yong iba ay nasa dancefloor na. Lumalalim na kasi ang gabi at medyo lasing na rin ang iba sa kanila.
"I want to manage a business as my own. 'Yong ako talaga ang magpagpatayo. Pero magtatrabaho pa rin naman ako sa kompanya ng mga magulang ko. I will help kuya Rence."
"O---kay. What kind of menus of your future restaurant?"
"Korean and Japanese." Sagot ko. "Ayaw ko namang makipagkompetensiya sayo nu!"
His family has a chain of restaurants in the country. Isa sa mga kilalang restaurant sa bansa at Italian cuisine ang sini-serve. Siya na ang naatsang magmanage. Natatandaan ko dati na iyon na talaga ang pinapangarap niya.
"Still, you're a competitor. Besides ang layo ng location ng ipapatayo mo sa isa mga restaurant ko kaya huwag kang mag-alala."
"Magiging patok kaya?"
"Huwag ka ngang nega. Hindi ka pa nga nag-oopen eh. Remember, in business, you always have to take risk para malaman mo kung magtatagumpay o nagtagumpay ka. Be positive okay. Papatok 'yan since ilan lang ang restaurant na nakatayo nearby. Pabor nga sayo dahil mga malalaking buildings ang nakapalibot sa location mo eh."
I smiled widely. "Thank you Drei. Since before, you're a big help to me. Nakaka-encourage talaga 'yang mga salita mo. Dinagdagan mo ang perseverance power ko."
"That's what friends are for." Nakangiting tugon niya.
Nang tumagal ay dumalo na rin kami nina Drei sa dancefloor. The people are getting wild and most of them are already on the dancefloor. Nakakaenganyo ring sumayaw dahil ang gaganda ng mga tinutugtog. Magaling din kasi 'yong dj.
Habang sumasayaw ay nakaramdam ako ng mainit sa likuran ko. May isang lalaki pala ang sumasayaw paharap sa akin at nakakaramdam ako ng matigas na bagay sa aking pang-upo. Sa tingin ko'y sinasadya niyang itama iyon.
Masamang tingin ang isinalubong ko rito nang lingunin ko ito. Iba nga talaga rito sa Pilipinas. Sa Korea kasi ay walang masyadong gay, bisexual at transgender.
"Let's dance." Wika nito at saka lumapit sa akin habang patuloy na nagsasayaw. Kinakagat pa nito ang labi na waring nang-aakit.
Well, may ipagmamalaki naman talaga ang isang ito. He's tall and handsome. Isama mo na rin ang bagay na iyon katulad ng pagkakadescribe ko sa height niya. Pero sa tingin ko, one night stand lang ang habol nito. Ano pa nga ba!
"Humanap ka na lang ng iba." Walang kaemo-emosyong wika ko sa kanya. Wala akong balak na makipaglandian sa kanya. Hindi ko rin gustong makasayaw ang lalaking ito. Hindi ito ang ipinunta ko rito. I just want to enjoy and to be with my friends, hindi ang maglandi. And ever since, I did not flirt with anyone.
Instead na magalit sa katarayan ko ay ngumisi lang ito. "Playing hard to get huh?"
I'm annoyed. Really.
"To tell you honeslty, alam ko na kung saan papunta ito," ang kapal ko lang. Malay kung gusto lang makipagsayaw nito sa 'kin. Pero obvious na kasi eh. Alam ko na ang mga galawang ganito. "kaya please lang, umalis ka na. I'm here to enjoy with my friends not to flirt with anyone, okay?" Bago pa man ito makapagsalita ay tinalikuran ko na ito at bumalik sa table namin. Naiinis na umupo ako. Nagtataka namang tiningnan ako ng dalawang magkasintahan. Si Mikael at Izzy.
"Kakasayaw mo lang ah? And whats with that face?"
"Nawalan na ko ng gana."
"What happened?"
"There was a guy there who wanted to hit on me." I frankly said.
Narinig ko ang pagkasamid ni Izzy considering na wala siyang iniinom na tubig.
"Wow, ang ganda lang eh nu?"
Mas lalo akong nainis sa kanya. Ilang beses na ba akong iniinis ng Yelong 'to?
Tinaasan ko siya ng kilay. "I may not be a girl but I'm beautiful. Excuse me, maraming nagkakandarapang lalaki sa 'kin. Bakit? May angal ka!"
"Beautiful, my foot!"
"Hoy! Ikaw yelo ka kung makainsulto ka sa akin parang 'di ka nagkagusto sa akin noon ah."
Inirapan niya ako. Abat!...
"I regreted that I liked you."
"Ako nandidiri!" Ganti ko na ikinasama niya ng tingin sa akin.
"Tumigil na nga kayong dalawa. Para kayong mga bata eh. Iisipin ko na nagkakagustuhan ulit kayong dalawa."
Nanlaki pareho ang mga mata namin ni Izzy sa sinabing iyon ni Mikael.
"M-MikMik ko?" Kinakabahang tanong ni Izzy sa kasintahan. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala.
"Don't worry, hindi kita hihiwalayan. Gusto ko lang tumahimik kayong dalawa. Away kasi kayo ng away ang tatanda niyo na eh." Ani Mikael. Hindi na ako nakapagsalita at nanatiling tahimik na lang.
I see a relief on Izzy's face. Jealous freak!
"Huwag nga kayong dalawa. Sineryoso niyo ang sinabi ko eh." Napabuntong-hininga na lang si Mikael dahil tahimik pa rin kami ni Izzy.
"Ewan ko sa inyong dalawa. Bakit kapag nagtatry akong magjoke 'di kayo natatawa."
"Huwag ka na lang magjoke Mik Mik. Mamamatay ako sa matinding hiya."
"Oa Izzy. Oa."
Napangiti na lang ako. Wala nga talagang talent si Mikael sa pagjo-jojoke. Wala rin sa bokabularyo niya ang salitang selos.
Nagkwentuhan na lang ulit kami at nagpatuloy sa pag-inom. Medyo nakakaramd na rin ako ng kaunting pagkahilo.
"Trey?"
"H-Huh?
"Nakikinig ka ba?" Tanong sa akin ni Andrei.
"May sinasabi ka ba?"
"Hindi ka nga nakikinig." Drei chuckled. Nakabalik na sila sa table namin at nagpapahinga. Totoong may tinatanong nga si Drei at hindi ko narinig dahil sa may umagaw ng buong atensyon ko.
I don't know kung dahil sa bahagyang pagkalasing ay nakita ko ang isang pamilyar na tao. I'm not sure if it was him. 'Di ako nakakasigurado kung si Summer nga iyon. Medyo madilim din sa kinaroonan nito.
Lasing ka lang Trey! Kung sino-sino na ang nakikita mo.
"Ano nga 'yong tinatanong mo?"
"Forget it."
Nang lagpas hating gabi na nang isipan naming umuwi. Sa nalalabing oras ay nanatili lang ako sa table namin lalo na't panay ang tingin sa akin ng lalaking sumayaw sa likod ko kanina. 'Di niya ako tinatantanan. Pinuntahan pa niya nga ako sa table namin kahit nandoon ang mga kaibigan ko. I refused him many times kaya tumigil na rin ito sa pangungulit. Pinagsabihan din siya ng mga kaibigan ko. Wala talaga akong panahon para sa isang kagaya niya.
"Sa tingin ko kailangan na nating umuwi lahat. Lasing na ang iba sa 'tin oh." Pahayag ni Andrei sabay turo sa ibang kasama naming lasing na.
"I think we should."
Pinuntahan ni Andrei ang mga kasamahan namin sa dancefloor upang tawagin ang mga ito habang ako ay nagpaalam kina JB upang magbanyo.
Halos mapatalon ako sa gulat nang pagbukas ko ng banyo ay may nakaharang dito. I immediately recognized the guy. Siya iyong lalaki sa dancefloor kanina.
What is he doing here?
Malamang banyo 'to ng mga lalaki Trey.
"Hi."
Hindi ba talaga ako nito tatantanan?
Dahil malapit ito sa akin ay nasagap ng ilong ko ang pinaghalong amoy ng pabango at alak na nagmumula rito. Base sa itsura nitong pula-pula ay halatang lasing na ito.
"I told you. Wala akong pana---" hind ako natapos sa pagsasalita nang bigla ako nitong yakapin at hinalikan sa leeg.
Nanlaki ang mga mata at nanigas ako sa gulat. Mabilis namang nakabawi ang sarili ko at tinulak ko ang lalaki. Ngunit dahil sa malaki at malakas ito ay hindi ko nagawang ilayo ito sa akin. Sisigaw na sana ako nang takpan nito ang bibig ko.
Kahit anong pwersa ay hindi ko nagawang ilayo ito sa akin. Nanghihina ako sa takot. Mabilis din ang tibok ng puso ko. Pinagsasamantalahan ako ng lalaking 'to!
"Pumayag ka na kasi. Napakaarte mong bakla ka. Ako na nga 'tong may gustong ikama ka eh." Mariing sabi nito. Nangilabot ako dahil sa boses nito at sa hanging mula sa bibig nito na dumadampi sa balat ko.
Kahit bakla ako, hindi ko pa rin ang gusto ang ginagawa niya. Walanghiya siya! I'm not what he think!
"Hmmmp." Hindi ako makasigaw. I'm also struggling to get some air dahil natatakpan din ng malaking palad niya ang ilong ko.
Muli akong humugot ng lakas at itinulak siya kaya nagkaroon ng espasyo ang katawan namin. Itutuhod ko na sana siya nang sa isang iglap ay nasa sahig na siya, nakatihaya habang putok ang labi.
"Gawin mo pa ulit 'yan, at hindi lang 'yang ang aabutin mo!" Nanggigil na wika ng lalaking nagligtas sa akin. Galit ang boses nito na parang gustong pumatay ng tao.
Nawala ang atensyon ko at napapatitig sa lalaking nakatalikod. He's very familiar. Muli kong ikinagulat nang mapagsino ito. My G!
Lumingon ito sa akin na bakas sa mukha ang pag-aalala.
"Ayos ka lang ba Trey?"
Summer.
***