Kabanata 39
Panay ang hila ko sa kamay ni Reidjan, narito na kami sa tapat ng kanilang mansyon. Alas dose pa lamang ng tanghali, pero tumagal kami dahil sa paghila ko sa kanyang kamay para hindi makalabas ng sasakyan.
Suminghap siya sa muling paghila ko.
"Baby!" gigil na singhap niya at tinanggal ang kamay ko.
Kinagat ko ang labi ko at mabilis ulit siyang hinila sa braso naman ngayon para hindi makaalis.
"Please, sa ibang araw na lang."
Hindi pa talaga ako handa, kanina lang ay nagpractice pa ako sa isip ko kung anong maaring maging pagbati ko sa kanila o ano. Pero ngayon na mismong narito na kami ay nawawalan ako ng tapang.
Pumikit siya ng mariin at bumuga ng hangin na parang nauubusan ng pasensya, he looked at me with his soft eyes.
"Bakit sa ibang araw pa kung pwede naman ngayon?" he asked. "You already know them, Mom, Dad at si Radjine 'di ba? Don't be so nervous."
Hinawakan niya ang aking kamay at hinalikan ang likuran ng palad ko. Napabuga ako ng hangin, gusto kong mapatango dahil sa kanyang kalambingan pero napapailing rin ako kapag naiisip ang kanyang parents.
Damn.
"Ayoko talaga," iling ko habang nakanguso. "Reid, please... I can't, not now."
He closed his eyes tightly, muli siyang bumuntong hininga. Nagulat ako ng buhatin niya ako paupo sa kanyang hita, tumawa siya at niyakap ang aking baywang.
"Just this one, please?" he pouted like a kid. This is the first time I saw him pouting! "Please, baby? Wala ka naman ibang gagawin doon, kahit hindi ka magsalita. Basta gusto kong makita ka nila."
Napangiwi ako sa kanyang itsura, ilang saglit pa ay hindi ko na napigilang mapahagikgik. Natawa rin siya pero tinigil na ang pagnguso na parang bata, he kissed my temple.
"Kiss muna!" I pouted.
Humalakhak siya, he bit my cheek before he gave a peck on my lips. Ngumuso ako nang hindi makuntento, muli siyang natawa sa itsura ko.
"Mamaya na," he whispered. Tumindig ang balahibo ko nang marinigan iyon ng malisya.
"Bastos!" I snorted, I hit his arm.
He chuckled, huminga siya ng malalim at binuksan na ang pintuan. Nakaabang na ang isang nakaunipormeng batid ko'y driver para sa paglabas niya. Napaubo pa iyon nang makitang buhat ako ni Reidjan nang lumabas.
My face quickly heated, mabilis akong kumalas kay Reidjan at tumayong mag-isa. Malamig na binalingan siya ni Reidjan at ibinigay ang susi ng sasakyan roon bago hawakan ang aking kamay upang pagsiklupin ang aming mga daliri.
"Magandang tanghali, Sir, Miss..." he greeted us.
Ngumiti lamang ako at si Reidjan ay tumango.
Bawat hakbang namin sa iilang baitang ng hagdan patungo sa bulwagan ng mansyon ay sobra sobra na ang kalabog ng aking dibdib sa sobrang kaba.
Cordóva Mansion, classic vintage style inspired. May dalawang puting rebulto sa magkabilang gilid ng malawak na bulwagan tila mga bantay sila roon, the marbled floor looked so expensive. The mansion itself was damn expensive, kung sino man ang architect at engineer na gumawa nito ay talagang nakakahanga.
Nangarap akong maging arkitekto noon para makagawa ako ng aking sariling mansyon pero wala akong future para sa kursong iyon, ni mag drawing ay wala akong talento. Kahit bilog na maliit ay hindi ko pa maperpekto.
Paano pa ako gagawa ng mga planong pang ganitong mansyon kung ganoon?
"Sino nga pala ang architect ng mansyong ito?" kuryosong tanong ko sa tinagal ng panahon na naririto ako ay ngayon ko lang iyon naitanong.
Ngayon lang din ako namangha sa kanilang mansyon, hindi ko alam kung bakit noon ay hindi naman ganito ang pagkamangha ko pero ngayon ay gusto kong malaman kung sino ang may gawa.
"Kaizen Sy and Zyrus Saavedra." simpleng sagot niya.
Namangha ako, nag-iba naman ang ayos ng kanilang kagamitan. Ang mga luma noon ay napalitan ngayon, katulad ng mga sofang mahahaba na dating puti ay maroon na ngayon.
"Related sa mga kaibigan mo or kapareho lang ng surname?" I asked.
Saavedra kasi sila Ten at alam kong may pinsan rin siyang Sy ang ginagamit na apelyido. Hindi ko lang alam kung ano ang pangalan, si Ten ang tangi kong kilala at iyong Onyx Saavedra dahil sila talaga ang gumagawa ng pangalan noon kahit na taga ibang school sila ay kilala sila sa Elite University.
"Tiyuhin ni Ten," he shrugged. "You want to be an architect, right? Why did you take management?"
Ngumuso ako at tumitig sa kanya. "Paano mo naman nalaman iyon, huh? Stalker ka talaga 'no?"
He smirked and nodded proudly.
"Your proud stalker for years," he chuckled.
Mayabang akong ngumisi sa kanya. Sumalubong agad ang dalawang kasambahay sa amin at bumati, iyong isa ay kuryosong nakatingin sa akin at iyong isa ay ngumisi sa akin dahil dati ko na siyang kakilala noon dito.
"Magandang tanghali, Sir Reid at Miss Alzhera!" maligayang bati ni Dory.
"Dory! Hi!" bati ko sa kanya, nahuli kong nakatingin iyong isang bago kay Reidjan pero inalis rin nang makita akong lumingon.
Oh wow, pati ba naman siya?
Tumango si Dory at kumindat. Napatawa nalang ako at hindi na nagsalita pa, amoy ko na agad ang epekto ni Reidjan sa bago nilang housemaid.
"Kumpleto sila?" Reidjan asked in a low tone.
Dory nodded. My heart skipped a beat, halos makurot ko ang kamay ni Reidjan dahil sa sobrang takot na nararamdaman ko.
Akala ko ba mga magulang at si Radjine lang?
Damn it!
"Opo, Sir Reid, nariyan din ang mga De Menezes..."
Oh shit!
"Reid!" impit kong singhal.
Mahinang natawa siya at hindi ako pinansin, tumuon lang siya kay Dory na ngayon ay sumasagot sa bawat itanong niya habang naglalakad kami.
"Kanina pa sila naghihintay?" muling tanong ni Reidjan habang naglalakad na kami patungo sa kanilang dining area.
"Hindi naman, Sir, kakarating lang rin ng mga De Menezes at ni Sir Theonoah..."
Tumango si Reidjan.
"Si Kuya nariyan?"
Ngumisi si Dory at maligayang tumango.
"Kahapon pa siya rito, Sir..."
What!? Kuya Van Damme? Ayos na sila ngayon sa mga De Menezes? Wow! That's good to hear!
Naalala ko noon na nagkaproblema sila Van Damme at Eros dahil sa isang babae, iyong girlfriend ni Eros ay napunta kay Van. Iyon lang ang sinabi ni Radjine sa akin, hindi ko na alam dahil hindi rin naman palakwento si Radjine tungkol roon.
Lalo na't galit siya kay Van, I hope she's okay with Van now. Hindi man sila purong magkapatid ay dapat maging maayos sila dahil iisa lang rin sila ng pamilyang kinagisnan, hindi ko rin maintindihan si Radjine kung bakit galit sa kanya.
Mabait si Van, malawak ang pang-unawa katulad ni Reidjan at Eros. Sa kanilang mga lalaki ay silang tatlo ang talagang paborito ng pamilya. Si Van ay sakto lang pero siya ang alam kong pinakapaborito ni Tita Demetria.
Huminga ako ng malalim nang marating namin ang dining area, buong katawan ko ay nanlamig nang makita ko na ang buong pamilya ni Reidjan na nakaupo sa kani-kanilang sariling pwesto sa mahabang enggrandeng lamesa sa pinakasentro ng lugar.
Tahimik ang buong pamilya nang makita kami ni Reidjan na pumasok, God knows how much I wanted to run away from here because of nervous I'm feeling.
Humihilab ang aking tiyan, nababahag ang aking buntot, bumibilis ang paghinga para magpakalma ng sarili. Shit! I didn't expect this scenario. This is too much to handle right now.
Ibang klase ang aking kaba, batid kong ramdam ni Reidjan ang aking panginginig dahil pinisil niya ang kamay ko. Hindi ako makatangin sa kanya sa takot na baka mapansin iyon ng mga narito.
He chuckled in a low tone, lalo lamang akong kinabahan.
"Good afternoon..." pormal na pagbati ni Reidjan sa kanila, miski ako'y nilamig.
Tita Demetria smiled at us, siya ang naunang tumayo roon. Si Tito Renan ay pormal na tumango habang nakaupo sa kabisera ng hapag.
Hinila ako ni Reidjan patungo sa kay Tita Demetria, humalik siya sa pisngi nito. Tita Demetria quickly held my other hand, she kissed my cheek.
"Alzhera! Finally!" maligayang sinabi ni Tita Demetria.
"Good afternoon, po..." I greeted shyly.
Uminit ang pisngi ko sa kanyang warm welcome sa akin. Lingid sa iniisip kong maging reaksyon niya, noon kasi ay naiiyak siya kapag may nababalitang girlfriend ang kanyang mga anak na lalaki.
Hinawakan ni niya ang magkabilang braso ko habang tinititigan.
"You're always welcome here." she said in a sweet voice. "Matagal ka na naming hinihintay... kasama ni Reidjan." she chuckled.
Napansin ko agad ang pagngisi ni Theonoah, sa lahat ng narito, siya ang walang aura ng kapormalan. Parati lamang maaliwalas at nakangisi, katabi ang kapatid niyang babae na kaibigan kong si Aly. Gulat ang reaksyon.
Si Radjine ay nakapwesto sa tabi ni Tita Demetria malapit sa kabisera, sa harapan naman niya ay si Van Damme na tipid nakangisi kay Reidjan.
Magkakatabi rin ang pamilya nila Eros, Erol at Ares De Menezes, kahilera nila Theonoah. Ang nasa kabilang kabisera ng hapag ay ang ama nila Eros.
De Menezes and Cordóva family in one grand table is too much! Damn it, this is the first time I met them complete like this! Miski ang kanilang mga parents ay narito.
Namumuo talaga ang takot ko sa pamilyang Cordóva dahil sa kapormalan, lalo pa kapag kasama na ang mga De Menezes. Alam kong hindi ito ang unang pagkakataon na nakita nila ako pero damn!
Ang sakit na ng dibdib ko sa sobrang pagpintig!
Tahimik na nag-umpisa ang aming tanghalian, kung minsan ay nagtatanong si Tito Renan kay Radjine tungkol sa kumpanya. I'm sitting beside Radjine kaya kabado ako tuwing titingin si Tito Renan sa aming banda ay kunwaring umiinom ako ng tubig.
Si Reidjan ang naghain sa aking pagkain kanina kaya hiyang hiya ako, parang hindi lang iyon katanggap tanggap na gawin sa harapan ng kanyang pamilya. Parang nakakapanibago sa kanila.
"Van Damme, kumusta ang nobya mo?" Radjine smirked.
What! This bitch! Baliw talaga siya!
Napasulyap ako kay Eros, tahimik siya sa kanyang pagkain at parang walang narinig. Suminghap si Tita Demetria roon pero nagbigay ng ngiti kay Van na parang ayos lang iyon.
Van Damme looked dangerous now, umigting ang kanyang panga.
"Ayos naman." walang kabang sagot niya.
Tumaas ang kilay ni Radjine. "I heard she's pregnant."
Van Damme sighed.
"You're late." he said.
"Hindi mo pinanagutan? Ba't mo binuntis?" kahit bastos ang tanong ay pormal iyong lumabas sa bibig ni Radjine kaya hindi pumangit sa pandinig.
Van Damme eyes squinted a bit. Tumitig siya kay Radjine na parang hindi makapaniwalang nag uusap sila ngayon.
"She's pregnant and I'm sick, Radjine. Alam ko ang ginagawa ko, don't worry..." he smirked.
What the hell? I see Reidjan in him!
"Uh-huh, and Eros? How are you two?" Radjine spat with a smirk.
I suddenly want to hit Radjine because of her attitude right now, bakit ba pinag iinitan na naman niya si Van Damme?
Eros looked at her, binaba ang kanyang kubyertos at saka tipid na napangisi.
"Do you wanna see us hugging?" sarkastikong tanong niya, he sighed. "We're fine, you're a late paparazzi..."
Halos matawa ako roon, Theonoah's loud laugh echoed the whole dining area.
"Saang planeta ba si Radjine?"
Radjine glared at him. "Hindi sa planeta mo,"
Humagalpak si Theo, pero agad napaigik dahil sa kurot ng kanyang kapatid. Reidjan chuckled beside me, napailing siya sa pinsan.
Siraulo talaga si Theo, pero kahit ganoon ay pinapagaan niya ang atmosphere ng buong hapagkainan dahil sa pagiging mapang-asar niya. Medyo nawawala na ang aking kaba dahil doon.
"How about Reidjan?" Eros' mom asked in a formal tone. "Ikaw ang papalit kay Renan, hindi ba?"
Kumalabog ang puso ko nang mapunta na kay Reid ang usapan, mukhang ganoon talaga ang routine ng kanilang pamilya. Isa isang tinatanong tungkol sa kung saan, medyo sanay ako roon dahil ganoon si Daddy lalo kay Ate Ahleira.
"I won't take it..." iling ni Reidjan, nilagyan niya ng tubig ang aking baso.
Uminit ang pisngi ko nang umubo si Radjine, nakita ko ang pagtaas ng kilay ng kanilang mga Auntie roon. Hindi alam kung sa sagot ba ni Reidjan babaling o sa ginagawa ni Reidjan na pagsisilbi sa akin.
"Huh?" natatawang tanong ni Theo. "Come on, Reid! Mas ayos kung ikaw, huwag mong ipasa sakin."
Reidjan chuckled. Mukhang inaasahan na ni Tito Renan iyon dahil pormal lamang siyang nakatitig kay Reid ngayon at walang pagtutol.
"I want to be a lawyer, not a CEO." he shrugged. "And if Dad really wants me to take the position, I will take it slowly, step by step."
"You're insulting me," pormal na maktol ni Radjine.
Nagtawanan sila, Tito Renan smiled and shook his head. Mukhang ayos sa kanya ang ganoong kagustuhan ni Reidjan.
"Van Damme the second!" halakhak ni Erol.
I can't help but be proud of him, kahit wala akong alam tungkol sa mga kumpanyang ganyan ay naiintindihan ko naman ang kanilang pinag-uusapan.
Ayaw ni Reidjan na nakakaangat agad siya, kung kukunin man niya ang posisyon na ibinibigay ni Tito Renan ay dapat mag umpisa siya sa mababa. Hindi sa mataas na agad.
Tumaas ang kilay noong isa nilang Auntie at tumitig sa akin.
"And this..." she trailed off. "I assumed she's Radjine's best friend? Right?" naging maganda ang kanyang tono, parang may pag-iingat pa na baka nagkakamali siya.
Theonoah laughed. "Oh Mum!"
"What? Siya iyon, hindi ba? Mali ba ako?"
"Oh, I'm sorry, hija, I thought Reidjan would never get tired waiting for Alzhera girl. He waited for years, sorry talaga. Hindi ko sinasadyang magkamali, but you're beautiful, masaya ako na naka move on na si Reidjan sa best friend ni Radjine."
They all laughed in unison, Reidjan groaned in frustration and embarrassment. Kinagat ko ang aking labi para pigilan ang pagngiti sa kanyang nasabi.
"Mum!" halakhak ni Theo. "Oh! You're so cute!"
"Oh my gosh, Auntie." singhap ni Radjine habang natatawa. "You just embarrassed, Reid in front of the girl he waited for decades!"
"What? Oh! Mas matagal siyang hinintay ni Reid kung ganoon? Wait, what? Reid waited for two girls at a time? God! I never expected you to be that kind of man, Reidjan!" suminghap siya.
Reidjan growled. "Jesus, Auntie!"
Humagalpak sila sa tawa. Halos mahampas pa ako ni Radjine sa kakatawa niya ngayon, sa buong buhay ko ngayon ko lang siya nakitang humagalpak ng ganito.
Tumayo si Theo habang tumatawa at nilapitan ang Mommy niya para halikan sa tuktok ng ulo, tumatawa na rin ang mga Uncles nila dahil doon.
Napangiti lamang ako. Ayokong makitawa kahit natatawa na ako, masyado akong nalilibang sa mga nasabi noong Auntie nila. Tumataba ang puso ko, ang sarap sa pakiramdam na parang ako lang ang kanyang hinintay at talagang kilala ng pamilya niya.
"This is Alzhera, Auntie. The only girl I've waited and my girlfriend now..."
My heart raced. Napatingin ako sa kanya nang ipakilala na niya ako, he looks so proud and genuinely smiling at them. Hinawakan niya ang aking kamay at namahinga iyon sa aking hita.
He raised a brow when he caught me looking at him. Uminit ang pisngi ko at umiwas ng tingin.
"Welcome to the family, Alzhera..." Tito Renan declared formally.
Huminga ako ng malalim at malambing na ngumiti sa kanya.
"Thank you, Sir."
His eyes widened a bit, tumaas ang kanyang kilay. Tita Demetria was looking at me and Reidjan like she's so fond of us.
"Why don't you start calling me Papa?"
Umawang ang labi ko, para akong binuhusan ng tubig dahil doon. Hindi ko inaasahan iyon, sobrang nakakagaan sa dibdib. Para akong nakahinga ng maluwag simula pa kanina.
Reidjan chuckled.
"Papa daw?"
My face heated. Marahan akong tumango kay Tito Renan, kahit hiyang hiya ako ay talagang gumaan naman ang loob ko.
They welcomed me with warm.
Ang sarap sa pakiramdam.
"Thank you, baby." he whispered softly. "Welcome to the family, I love you..."
Ngumuso lamang ako para hindi mangiti sa kanyang sinabi.
He's my man, I'm in love with him. I love him without knowing it from the start...