=Daniel's PoV=
Mga hapon na rin nung nakarating kami ni Mei sa gubat, pagdating namin dun, napag-usapan naming maghiwalay.
Ewan ko lang dun, basta ang pinapahanap nya, undergrown pine trees daw, ewan ko ba kung san nya gagamitin. Sabi nya naman pang-inventory lang, pero I smellsomething fishy.
Halos nalibot ko na ang buong gubat, pero hindi pa rin ako nakakahanap ng undergrown pine trees. Eh kasi naman, nakalimutan kong tanungin sa kanya kung anong itsura nun.
Heto ako ngayon, nag-iisa. De joke, napapakanta na tuloy ako. Andito ako ngayon sa giliran ng gubat, naghahanap ako ng pine trees, diba nga?
"Uy! Ayun! Ang bait ni Lord sa 'kin, 'di ako pinahirapan. Akala ko buong buhay na ako maghahanap eh." kinakausap ko sarili ko, 'walang magtataka. Nananalaytay sa dugo ko ang pagiging baliw.
Nagsimula na akong putulin yung puno gamit ng itak na pinahiram ni Mei sa 'kin kanina.
"Jack!" huh? May tumawag sa 'kin. Napatigil ako sa ginawa ko at tumingin sa direksyon kung san nanggaling ang boses.
-___-
Kilala nyo kung sino?
"Uy, Caren. Anong ginagawa mo dito?" sabi ko habang kinakamot ang likod ng ulo ko. Kahit kelan, istorbo 'tong babaeng 'to eh. Hindi ba malinaw sa kanya na 'di ko sya gusto? Kaasar lang ha.
"Kasi sinabi ni Olivier sa 'kin kanina na mag-aabsent ka for three days, may quest ka daw. Pagkalaman ko nun, nalungkot ako." ha? Talaga? Bakit kaya? Ano namang paki mo kung mawawala ako ng tatlong araw?
"Oh? So?" ang harsh ko ba?
"Kaya pumunta ako dito para magpahangin, nagpaalam ako kay Chief tapos pumarito na. Tapos nakita kita." wow ha? Nagningning ang kanyang mga mata habang sinasabi yung
last sentence.
"Ah. Sige alis na muna ako." tatakas na sana ako pero hinawakan nya ang balikat ko, napatingin ulit ako sa kanya. Parang malungkot sya, malungkot dahil hindi na nya ako makakusap.
"Jack may sasabihin lang ako." seryoso nyang sabi.
Naging interesado naman ako kaya umayos ako at humarap sa kanya.
"Ano yun?" ako.
Nagulat ako kasi bigla nya akong niyakap. O.O Ganun lang? Yakapan? Hindi ko binalik ang yakap, ayoko kaya sa kanya. Duh? Inalis ko yung yakap nya sa 'kin. Binigyan ko lang sya ng "bakit-mo-ginawa-yun look."
"Mahal kita, Jack." O.O WHAT?! MAHAL?! AKO?! AT AKO PA ANG PLANONG GAWIN NG BABAE NA 'TO NA TRAYDOR SA HARAP NG BESTFRIEND/KUYA KO?!
Hindi ako nakasagot, tinignan ko lang sya straight sa mata. Lumungkot bigla ang mukha nya.
"Hindi mo ba ako mahal, Jack?" nanggigilid na ang mga luha nya sa kanyang mga mata.
Alam ko nakakaawa sya tignan kaya lumayo ako, kayo ba? Imaginin nyong someone as beautiful as Julia/Caren ang iiyak sa harap nyo? 'Di ba kayo maaawa?
"I-I'm sorry, Caren." yun nalang ang nasabi ko. Hindi ko pa rin binabalik sa kanya ang tingin ko.
Nagulat nalang ako nang bigla nya akong pagpalu-paluin.
"Ah! Aray! Ano ba?! Caren?" pinagpapalu pa rin nya ako, ang sakit lang ha. Napapaatras na nga ako eh. Ginawa ko na ring shield ang mga kamay ko.
Pinagpalu-palo lang nya ako hanggang sa nadukot ko ang dalawang kamay nya at pinigilan sya. Wala na, ginalit na nya ako.
"Ano ba Caren?! Hindi ba malinaw sa 'yo na hindi kita mahal?! Ni gusto, wala ako nun sa 'yo! Wala!" ramdam kong napipisil ko na ang kamay nya. Bigla nya itong hinablot, tapos pinagduduro nya ako.
"ANG TANGA MO JACK! ANO PA BANG KULANG SA 'KIN HA?! MAYAMAN AKO, MAGANDA, PAMANGKIN NG HARI, MATAPANG, AT HINDI NAMAN AKO NAGING MASAMA SA 'YO AH? ANG TANGA MO LANG! PERPEKTO AKO JACK! PERPEKTO AKO!" sigaw nya sa 'kin ng sunud-sunod. 'Di pwedeng sya lang ang magsambit ng mga ganung salita.
Tinitigan ko muna sya hanggang sa huminahon sya.
"Oo, Caren. Alam kong perpekto ka, nasa 'yo na lahat, wala ng kulang. 'Wag kang magpakatanga sa 'kin. Because if I were given a choice to pick someone like you and someone imperfect, I would rather pick that imperfect person. I tell you the truth, I don't need a perfect person. Dahil alam kong mas magiging masaya ako sa piling ng imperfect person na yun, 'cause I know to myself that she has the ability to fill the unoccupied spaces in my heart with her little imperfections. At alam kong magiging masaya na ako dun."
"Tanga ka, Jack! Tanga!" tinulak nya ako tapos umalis na sya ng luhaan.
Alam kong masakit ang ginawa ko, but I just don't really like her. Ano bang magagawa ko? Eh sa utol ko sya pinaubaya, hindi sa puso ko.
Psh, ewan. Umakto na lang ako ng parang walang nangyari. Binalikan ko na lang ang ginagawa ko kanina which is ang pagkuha nung pine tree.
Malapit na lumubog ang araw nang matapos ako sa paghahanap, ang galing ko lang. Napuno ko ang sakong pinadala ni Mei sa 'kin.
Pumunta na ako sa meeting place namin ni Mei. Andun na sya, dala yung sako. Pinuno nya rin, gas! Panu nya nadala yun?
Pagkalapit ko sa kanya, bingiyan ko sya ng "how-did-you-bring-all-these look?"
"Wala kang dapat ipagtaka, what's the use of magic kung hindi ko lang rin gagamitin?" ang sagot, tapos nag-smirk sya, at nagsimula ng maglakad palabas ng gubat. Eh bakit 'di sya gumamit ng salamangka nung namamaga ang paa nya? Tss, ang sabihin lang nya, gusto nyang magpabuhat.
Tinawag nya ang pangalan ko, nabalik ako sa katinuan, malayu-layo na rin sya, nakatingin lang sya sa 'kin, tapos humarap na ulit sa daan at naglakad. Sumunod na lang rin ako, malamang-lamang.
Pagdating namin sa bahay nya, gabi na. Pero hindi kami nadiliman kasi nga diba? Sabi pa nya, anong gamit ng magic na natutunan nya kung hindi nya lang rin ito gagamitin? Aba'y sayang naman!
Nagluto na sya ng hapunan, habang nagluluto sya, umupo lang ako sa sala. Pagkatapos nyang magluto, kumain na kami. Chowder soup ang niluto nya. Ang chalap!
"Hinay-hinay lang, marami pa dun." sabi nya ng patawa.
"Eh, kahit naman hindi ako magdahan-dahan sa pagkain, cute pa rin ako. 'Wag kang mainggit, okay?" sabi ko sabay belat.
"Akala mo lang 'yan." sabi nya sabay subo ng isang kutsarang kanin na sinabawan ng chowder soup.
"Tss. Mukha mo."
"Cute noh?"
Nagfake laugh nalang ako, yung tipong fake laugh na mahahalatang fake talaga? Yun! =))
Pagkatapos naming kumain, naghugas ako ng mga pinagkainan, mabait kaya 'to. Pagkatapos nun, umupo ako sa sofa nya. Magkatabi kami ngayon.
Tahimik lang kami, cricket na nga lang ang naririnig namin eh.
"Aish! Nakakabagot! Wala ba kayong TV dito?" sabi ko sabay kamot ng ulo sa inis.
"Hello? Canai to Jackson? Canai po 'to?" oo nga pala.
Nag-sigh nalang ako, then I crossed my arms above my chest.
After a matter of minutes, nagsalita ako.
"Pwedeng DJ nalang tawag mo sa 'kin?" ako.
"Huh? Bakit naman?"
"Yun kaya totoong pangalan ko."
"Sige, DJ." sabi nya sabay ngiti. Tss. Nahuhulog ako.
"Halika? Punta naman tayo sa labas." ako.
"Bakit naman?"
"Gusto kong mag-star gazing."
Lumabas na kami ng bahay at humiga sa bermuda grass sa harap ng bahay nya. Ang daming bituin ngayong gabi. May mga nakikita rin akong mga patterns minsan.
"'Pag ako kaya? Nagising na? Makakakita pa kaya ako ng ganito karaming stars?" sabi ko pero hindi ako lumilingon sa kanya.
"Qwertyuiopasdfghjkl" ano yun? Ang hina naman ng boses nya.
"Ano?" ako.
"Wala." sabi nya sabay smirk.
Tumahimik kami ng saglit, but then I decided to break it.
"Nagmahal ka na ba?" lumingon ako sa kanya at isanandal ang ulo ko sa kamay ko which is curled up.
Napalingon sya sa 'kin.
"Oo." ang tipid ng sagot nya.
"Talaga? Sino?" ako.
"Basta." Mei.
"Ah, mahal mo pa ba sya hanggang ngayon?"
"Oo eh. Hindi ko sya magawang kalimutan. Nagsisisi nga ako ngayon dahil pinakawalan ko sya."
*boooogsh*
*baahhg*
Nabasag ang puso ko sa sinabi nya. Bakit ganun?
Am I jealous? Hindi naman ako nagseselos dati ah? Ba't 'di ko maintindihan ang nararamdaman ko?
"Ano bang rason ng paghihiwalay nyo." nanghina ang boses ko. Ewan ko kung bakit.
"Dahil sa pride at fear ko." sabi nya. Nakatingin sya sa 'kin diretso sa mata, her eyes are trying to tell something.
"Bakit yun ang naging dahilan?"
"Because I'm a wizard, and he's perfect."
Ouch. Kumikirot ang puso ko.
"Perfect? How can you say na he's perfect?"
"Because he never failed to make me smile each day. He never failed to make me feel like I'm not one of the normal people. He loved me so much, and so did I, but I've let go of the chance destiny granted me all because of my fear."
Sumasakit lalo ang puso ko, at mas lalong kumirot ito nang nakita kong tumulo ang luha nya.
"You're still not over him?" pinunasan ko ang luha nya, napatingin sya sa 'kin diretso sa mata.
"I'm still not over you." pabulong nyang sabi. Tama ba ang rinig ko?
Nagulat ako sa sinabi nyang yun. Totoo ba ang narinig ko? Baka guni-guni ko lang yun?
"Ano yun?" ako.
"Wala." sabi nya tapos umayos sya ng paghiga at tumingin na sa langit. tumutulo pa rin ang mga luha nya.
That guy is really lucky. Whoever he is, I'm congratulating him. But why need to be dumb? He just let her go that easily. If I were him, I would have strived harder to make a girl like Mei stay.
"Alam ko nagsisisi sya ngayon, ngayon na wala ka na sa kanya." nasabi ko bigla.
"Bakit naman sya magsisisi?" Mei.
"Dahil pinakawalan ka nya ng ganun-ganun na lang. if I were him, I would have tried harder to make you stay." ako.
"Sana nga."
Haay! Naiinis ako, ewan ko kung bakit. Bakit nya pa sinambit ang mga salitang "Sana nga." Kaasar! Naiinis ako! Ibig lang sabihin nun, umaasa pa sya. Naiinis ako!
"Pasok na tayo?" yaya nya sa 'kin.
"Sige." tumayo na ako at inabot ang kamay ko para maaalalayan sya.
Pagkatayo nya, naglakad na kami papunta sa bahay. Habang naglalakad kami, inakbayan ko sya. Tumingin sya sa 'kin. Nag-smile lang ako. Napailing sya.
"Bakit ka napailing dyan?" ako.
"Wala lang." sabi nya tapos tumawa sya ng konti.
Hinwakan nya ang kamay kong nakaakbay sa kanya. Wow bregs! Kinikilig ako, buti na lang at komportable syang ginaganun ko sya.
Pagkapasok namin sa bahay, dumiretso na kami sa kanya-kanya naming kwarto.
Pagkahiga ko, napaisip ako. Malalim. Sobrang lalim. Na-confirm ko na.
"I just don't like her, I love her." sabi ko sa sarili ko at natulog na.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
CommVo guys! =) Labyuu!
Next Chapter: He's So Dumb
NO MORE QUOTA. =)) Update nalang ako whenever I like. =P =)) It means EVERYDAY? EVERY TWO DAYS? HAHAHA.
@KathNiel143