Ika-sampung Kabanata
*****”Ganito pala umiyak, nakalimutan ko na kasi.”*****
Sa bigat nang mga katagang binitiwan ni Benjo. Bato lang ang di masasaktan..
Nakita ko si Caloy, napayuko.
Si Ron hindi maipinta ang mukha, halatang nasaktan din tulad ko dahil sa mga sinabi ni Benjo.
Hindi ko namalayan, may tumulong luha sa akin, hindi ko alam kung bakit, pangalawang iyak ko palang iyon. Ang kanina at noong iwanan ako ng mga magulang ko.
Ganito pala umiyak, nakalimutan ko na kasi, matagal na kasi ko huling umiyak.
Siguro, napaiyak ako dahil muli kong naramdaman kung paano iwan, kung paano maging mag isa, kung paano magtanong kung sino ang makakasama ko.
Naramdaman kong awang awa sa akin ang barkada, naramdaman ko kung paano kawaan.
Tumulo rin ang luha ng batong si Cheng na nasa tabi ko.
...ITUTULOY