korkudan ağlamaya başladım sinir krizi geçiriyordum annem hemen babamı çağırdı küçük kardeşim bağırışlarıma uyanmıştı yanlarıma geldikleri zaman korkudan bayılmıştım gene o varlıkları gördüm bu sefer " Bizlere inanmayışının ve hakaret edişinin cezasını çekeceksin bu daha başlangıç " diyorlardı bu kezde sağ elime dokundu dokunmasıyla birlikte tekrardan uyandım etrafıma baktığımda kendi yatağımda olduğumu fark ettim korku içinde bağıra bağıra annemle babamı çağırıyordum fakat kimse odaya gelmiyordu içeri gitmeye hatta yatağımdan çıkmaya bile cesaret edemiyordum o an gözüm telefona ilişti telefonu elime alıp annemi aramak istedim bu kadar bağırmama rağmen neden yanıma gelmediklerini anlayamamıştım beni bu halde bırakıp bir yere mi gitmiştiler yoksa sesimi mi duymuyorlardı telefonumu elime aldığım vakit saatin 21:26 olduğunu gördüm o an gözlerim yerinden çıkacakmış gibi hissettim zaman içinde zaman yaşamıştım peki hangisi gerçekti beynim bu oyuna daha fazla dayanamıyordu yoksa deliriyor muydum tüm bunları düşünürken telefonum çaldı arayan annemdi " Kızım 10 dk ya eve geliyoruz bir şey istiyor musun " dedi hiç bir şey diyemedim konuşmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu annemler beni mutfaktan alıp odama götürmedilerse ben buraya nasıl geldim neden onca şey yaşamama rağmen saat halen 21:26 idi tüm bunları sorgularken odadaki tüm oyuncakların yerinde olmadığını fark ettim o an gözlerim karardı artık hiç bir şey düşünemiyordum...
Bütün bunları size akıl hastanesinden yazıyorum tüm hayatım boyunca hatırladığım şeyler bu kadar bunları size anlattığım için ammar ve arkadaşlarım bana küstü gidip gönüllerini almam lazım...
🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽
•Kısacık bi hikayeydi beğendiğinizi umuyorum.Şuana kadar kötü yorum yoktu , ama yine olursa yorumlarda belirtin.vote atalım ki yeni hikayeler gelsin bir sonraki hikayemde görüşmek üzere🌹