P.O.V. Sam
Het is zaterdag en ik ga vandaag, zonder dat iemand het weet, naar huis.
Ik ga daar even een potje janken.. het lege huis opruimen dan mijn vrienden appen dat ik daar ben en dan slapen..
Geweldig plan!
Dus het is 5:00 's ochtends en doe mijn best om Anna niet wakker te maken.
Ik doe er wat kleding in en wat eten en gooi hem dan over mijn schouder.
Ik open heel zachtjes de deur en..
'OMG SAM!! SAM ER IS EEN INBREKER!!'
Lekker Anna.. nu heb je het hele huis wakker gemaakt.
'SAM! JIJ HEBT SAM MEEGENOMEN! JIJ VIEZE INBREKER!'
Ik draai me geïrriteerd om.
'Anna! Shut up! Ik ben het, Sam'
'Oh... sorry.. wacht eens! Waar ga je heen?'
En dit is het moment... om te rennen..
Ik sprint de trap af.. haal de deur snel van het slot en ren het terrein op.
'SAM KOM TERUG!' Hoor ik vanuit het huis.
Ik blijf maar rennen. En dan krijg ik medelijden met Anna. Ik ren het huis van de jongens in aangezien die het huis nooit op slot hebben en sprint de trap op.
Ik gooi de kamerdeur van Jason en Nick open.
'Wakker worden!' Schreeuw ik haastig. Ik doe het licht aan.
'Sam?' Hoor je Nick met zijn ochtendstem. 'Hoe laat is het?' Vraagt Jason die in zijn ogen wrijft.
'Jullie moeten naar Anna toe en zeggen dat alles goed met me komt. Gaan jullie dat doen?'
'Hoe-' vraagt Nick maar ik onderbreek hem.
'GAAN JULLIE DAT DOEN?'
'Ja!' Schreeuwt Jason terug.
'Nou.. dag dag.'
Ik ren het huis op, naar de parkeerplaats en stap in mijn zwarte Lamborghini.
Lets go..
//#\\
Ik stap het grote lege huis binnen.
Ik schop mijn schoen uit, trek mijn jas uit en gooi mijn sleutels op het tafeltje.
Ik loop de woonkamer in.
Alles is netjes en schoon...
Ik plof neer op de bank.
Het is stil. Te stil. De tranen zwellen zich op in mijn ogen. Toen we nog met ze drieën waren was het verre van stil.
We waren alle drie luidruchtig.
Maar nu mam dood is en pap in een gevangenis zit. Hebben ze pap en mij beiden de mond gesloten.
Wie "ze" zijn.. weet ik niet.
Tranen wandelen in een kronkelig pad over mijn wangen en vallen dan de koude wereld in.
Goh.. ik klink wel depressief.
Ik weet dat Anna hier heen komt... maar ik hoop ook dat door Jason en Nick wat tijd heb gewonnen.
Dan gaan er wel duizenden tegelijk.. alsof ik niet kan stoppen.
Ik begin van die luide snikken te maken en ik pak een kussen en druk hem in mijn gezicht om de harde geluiden te smoren.
Ik begin in de kussen te schreeuwen van frustratie.
Hier zit ik dan..
In een kleermakerszit op een lange bank met een kussen dat ik tegen mijn hoofd heb gedrukt terwijl ik aan het huilen/schreeuwen ben.
Ik ben zwak..
Hier.. op dit moment.. op dit moment ben ik gezakt.. gezakt voor de test van mijn vader.
Ik mocht niet zwak zijn.
Ik moest sterk zijn... voor mam.
En ik heb gefaald.
Ik begin harder te huilen.
Ik heb 1 raar gevoel nu.. ik heb iets nodig.. of beter gezegd iemand. Iemand die zonder raar te kijken naar me toe loopt, me op zijn/haar schoot neemt en me troost.
Ik wil getroost worden.
Ik wil dat iemand zegt dat.. dat alles goed komt.
Dat ik me niet zorgen hoef te maken. En dat diegene er altijd voor me zou zijn.. in goede en slechte tijden.
En nu.. nu heb ik volgens mij mijn toekomstige man beschreven.
Ik begin nog harder te huilen en te schreeuwen.
Ik gooi het kussen gefrustreerd ergens heen en kijk om me heen.
Ik pak een vaas en gooi hem huilend op de grond.
Ik val naast de gebroken stukken vaas op de grond.
Ik wil dat iemand me gewoon vast houd.
Iemand! Troost me! Verdomme!
=======
Hey Peepz,
Niet zo schelden Sam..
Ciao 👋🏼👋🏼