Nina
"You cheater!" Hiyaw ni Tanya na ikinataas ng kilay ko. Iritableng nilagay ko yung kamay ko sa tenga ko. Nakita kong binato niya ng mga pinagbalatan ng butong pakwan si Rico.
"Hindi na ba kayo uuwi?" Bulong ko sa thesis ko. Pero mukang hindi naman nila ako narinig. Nakakainis lang halos araw-araw silang nandito. Ano to? Yung totoo? Ginagawang love nest yung condo ko? Frustrated na tinitigan ko lang yung mga papel sa harapan ko habang naghaharutan yung dalawa. What happened? Really?
Were they already okay? Had they sorted it all out?
Umiling ako habang tinitignan silang dalawang naglalaro ng scrabbles. If not every day Rico seemed to be here—with Tanya of course—every other day. Or thrice a week tops. Lalo na't wala siyang practice o game. He made it a point to make time for her. I sighed heavily. Minsan namimiss ko din yung precious peace ko. They were either yelling at one another or... yes, like this. Nakakainis lang kasi para silang aso at pusa. Okay lang naman sana, pero kasi naman. Hello? They were doing it here! In my condo. E nasa kabila lang naman yung condo ni Rico diba? Ano to, ginagawa akong audience? Pampainggit ganon. Ni hindi na ako nagtatanong. It was futile anyway.
"Nina, juice!"
I rolled my eyes ceilingward. Tumayo ako at nagdala ng juice kay Tanya. Pareho silang nakasalampak sa carpet. They put away the flower vase on my center table. At dun nila nilagay yung scrabbles. Nakita kong nagkalat yung balat ng butong pakwan sa carpet ko. I just sighed. Rico was so big. Naka-stretch yung mga binti niya. At hindi ko alam kung napapansin ni Tanya yun. But she was leaning against Rico's outstretched right leg.
"Thanks sweetie." Rico smiled sheepishly at me. "Sumali ka na samin."
Ngumiti ako. Magsasalita pa sana ako nung paglingon ko kay Tanya ay bigla akong inirapan. "May gagawin ka pa diba Nina?"
"Oh?" Parang hindi ko alam yun a... Ngumisi si Rico sa akin.
Magsasalita pa sana si Rico nung biglang tinampal ni Tanya yung bibig nito. Napupuna kong every time na magsasalita si Rico lagi na lang itong tinatampal ni Tanya sa bibig. I remembered one time,
"Ano yan?" Turo ko dun sa maliit na dugo sa upper lip ni Rico. Iritableng hinipo niya iyon. Napapamura siya sa inis at umupo sa couch ko. "Teka, bat namamaga yang labi mo?"
"Kung hindi ko lang mahal yang kaibigan mo."
"What? Tanya did... that?" Bulong ko. Oh-kay. Napangisi ako bigla. He scowled at me. "Kanina pa tampal ng tampal sa bibig ko. Wala naman akong ginagawa. Tapos ba naman, nilalapirot ng maigi yung bibig ko. Di pa nakuntento kinukurot pa. E tangina ang sakit kaya."
"Sus, puro ka reklamo punta ka naman ng punta."
"Ang lala kaya ng topak. Siya pa nagagalit siya na nga nakakapanakit. Inaawat ko aba, wag na daw akong magpapakita."
Bigla akong humagalpak ng tawa. Inis na umiling lang si Rico. Napapangiwi ito pag hinahawakan yung bibig. Halata talaga yung pagkamaga nito. Rico frowned at me. Binato niya ako ng unan na yakap-yakap niya kanina. "Makatawa ka wagas a. Buti kung sana kung namaga ito kasi—"
"The baby will probably get your lips."
Natigilan si Rico sa sinabi ko. I laughed all the more when Rico's eyes grew wide in wonder. Parang ngayon lang na-process ng utak niya yung sinabi ko. O nag-sink in sa kanya kung bakit ganoon si Tanya. Ngumisi lang ako sa kanya. Bago ako pumunta sa kusina ay nakita ko pa siyang parang tangang nakahawak lang sa bibig niya. Napahiyaw ito at napatayo. "Yes! Kamuka ko si baby!"
Ginulo ni Rico yung scrabbles. "Why did you do that!" Galit na sigaw ni Tanya. Sinipa nito bigla si Rico. Napaatras bigla si Rico. "Tanya naman." Ungol niya. Nakita kong medyo nasaktan siya. Napapailing ako. Nakakatakot talagang maglihi tong si Tanya. Nananakit e. Mabilis din akong lumayo doon. Inis na tumayo si Tanya. Nabigla kami nung biglang nag-pop yung butones ng short shorts ni Tanya.
Tumaas yung kilay ni Rico. "Tila tumataba ka ata Tanya."
Tanya's hanging blouse was getting too tight on her. Lalo na sa breast part niya. Inirapan ito ni Tanya at aalis na lang nung hinila ito ni Rico. Sa sobrang pagkabigla ni Tanya ay napaupo siya sa lap ni Rico. Galit na nilapirot niya yung bibig nito. Naiiyak na sumimangot si Tanya. But she snuggled her head to the nook of Rico's neck. I saw her arms went around his neck. And it overwhelmed me. Feeling ko ako yung maiiyak.
Kinuha ni Rico yung scrabble letters at may nilagay sa scrabble board.
Oh.
I swallowed the lump in my throat. Rico smiled tenderly at me while I was watching them. Watching the scene unfold in my very eyes. Itinaas niya yung baba ni Tanya at pinakita kung ano yung nilagay niya sa scrabble—I love you.
Tanya's eyes grew wide. At nakita ko yung pagpipilit niyang huwag umiyak. Humigpit yung yakap ni Rico dito. She was sobbing in his shoulders. Pinahid ni Rico yung mga luha nito. "I didn't put those words there to make you cry, baby."
Napahikbi si Tanya. She slowly smiled and bit her lower lip. Bumulong ito kay Rico. "I-I'm not getting fat. I'm—" Yun lang yung narinig kong bulong niya. The next words were muffled by her soft cries. And Rico smiled at me across the room.
At hindi ko napansin na umiiyak na din pala ako. I guess they deserved to be happy.
One week later...
Joed reached for my hand across the table. In reflex, napaatras yung kamay ko. I saw the hurt registered on his face. I sighed heavily. Hindi ko pa rin talaga alam kung paano sasabihin sa kanya yung totoo. "Hindi ba dapat nagko-concentrate ka na sa game mo?"
Joed reached for my hand again and laced our fingers together. "I love you."
And my whole being went haywire. Yung buong sistema ko biglang nag-scan at sinasabing may potential threat. And that threat was invading my whole system—The Joed Virus. Napalunok lang ako. Ayokong makita yung disappointment sa mga mata niya every time he couldn't get the same reply from me. Umalis na si Chelsea last week pa.
I guess they already had a closure. I guess getting back together was exactly the closure they needed. Every day Joed never ceased to make me feel loved. He never ceased to make an ordinary day extra-ordinary. At lalo akong nagi-guilty. He even kept bugging me about the non-existent baby.
He even researched for the best OB doctors. At wala akong nasabi.
"Do you have vitamins? Baka napapabayaan mo yung health mo dahil sa pag-aaral mo? Wag ka ng magpuyat, okay?" Tapos tumingin ito sa relo nito. "Wala kang pasok ng Saturday all day. I'll do your research. Or ipapa-research ko na lang kay Joe. Sa Friday hanggang 3pm ka lang naman so take a nap. Two-hour break ka sa Tuesday kaya—"
"Joed!" Literal na napanganga ako sa kanya. Aabalahin pa niya si Joe?
"W-What?" Inosenteng tanong niya sa akin.
"How did you... did you know my schedule?"
He shrugged his shoulders. "I phoned the registrar's office and asked for your schedule?"
Oh.
"Kaso babe, hindi kita masusundo... itatry ko ngayon week. Pero ngayong week lang naman diba? I'll call you every lunch and—"
"Joed!" Saway ko. Nanlalaki lang yung mga mata ko at hindi makapaniwala sa kanya. "You're getting clingy."
Pinanlakihan niya ako ng mga mata. "Sorry." He whispered. Umiling lang ako. Then he smiled at me. "I know I have no right to ask this of you Nina." Kumamot si Joed sa ulo. I raised one brow. "Pero... you're free on Saturday right? Pwede ka bang—"
Biglang nag-ring yung phone ko. Apologetic na tumingin ako sa kanya. Tumango naman siya para sabihing sagutin ko muna yung phone ko.
"Hello?"
"Jorem here."
I stilled. "Okay?" Shit. Not okay. Nakatingin lang sa akin si Joed.
"You promised me one date."
"Ahmmm... pero..." I gnawed my lower lip.
Tumaas yung kilay ni Joed na para bang tinatanong ako. I looked away and took my hand from his grasp. Sa peripheral vision ko nakita ko ang pagkawala ng ngiti ni Joed. "I..." Napalunok ako.
"It's my birthday on Saturday."
So? Gusto kong isigaw iyon pero hindi talaga ako makapagsalita. Naiilang ako habang narito lang si Joed at kaharap ko lang. Bakit ba ako nagiguilty? Bakit ako nakukunsensya? Hindi naman officially kami ulit ni Joed a. One date. I promised Jorem just one date. At walang malisya iyon sa akin. I was hurt, okay? And it was no excuse to use other people pero tao lang din ako! At ngayon, pinagsisihin ko ang mga decision na nagawa ko in the heat of the moment.
"Gusto kitang makasama ngayong Saturday."
"Why me?" Hindi makapaniwalang sigaw ko.
"What? Are you going back on your word now?" Jorem hissed from the other line.
"No!" Napatalon ako sa upuan. I could very well lie. But I wasn't like that. Hindi ko ugaling magpako ng pangako. Huminga ako. "Fine. This Saturday then."
Narinig ko ang biglang paghiyaw ni Jorem ng Yes. I couldn't help but laugh. Hindi naman sa kinikilig ako. Pero syempre, it was flattering to know that somebody wants you for yourself. Na hindi na ako katulad ng dati na kailangan pang humabol sa mga bagay na gusto ko. I smiled obliviously as the line went dead.
Joed
I didn't like it one bit.
Sumikip yung dibdib ko nung nakita ko yung biglang pagngiti ni Nina dahil sa kausap niya. I wasn't that stupid. Napalunok ako. "W-Who's..." Ngumuso ako at itinuro yung phone niya. Nakita kong uminom muna ng juice si Nina. She pursed her lips and sighed heavily.
"Ahh... ano nga pala ulit yung sinasabi mo kanina? About Saturday?"
I tried to smile at her and took her fingers again. Like I wasn't bothered by the phone call but I am. I shaped the contours of each finger. Naiisip ko pa lang na ilang buwan mula ngayon maliliit na mga kamay naman ang mahahawakan kong ganito ay parang may mainit na humahaplos na sa puso ko. It was overwhelming to think of Nina's baby. "Finals na sa Saturday."
Narinig ko ang pagbagsak ng baso ni Nina. "What?"
Tumango ako.
"Shit. So what are you doing here? Best of seven yun! Tapos... tapos... Oh my God Joed. I'm sorry. Sorry. I'm taking you away from your game and—"
"This is just one time diba? Just this once. Hininga ko na to kay Coach. Start na bukas ng one-on-one."
Napailing ito. "Sorry Joed. Sorry talaga. I'm not even aware anymore."
Napangiti lang ako sa kanya. Nalulungkot lang akong isiping hindi na aware si Nina sa mga bagay tungkol sa akin. She knew everything about me before. Down to the color of my favourite socks. Pero ngayon... ngayon she didn't even know about my game schedule. She didn't answer any of my texts immediately. Kung sasagutin man niya yun ay feeling ko obligatory na lang. Samantalang dati halos tadtarin niya ako ng message. She would wait for me to finish the game—kahit nagmumukha na siyang tanga at stalker ko noon. Pero ngayon...
She would bring dietary lunch and cook nutritious food for the team. Pero ngayon...
Malungkot na napatingin ako sa kanya. Everything changed. Natutuwa naman ako sa mga pagbabago sa kanya ngayon. But I couldn't help compare the old Nina to the new one. The one who loved me to the point of destruction. To the point of losing herself to me. And for me.
Pero ngayon... ngayon halos hindi niya na alam na magpa-finals na. Namimiss ko na yung dating Nina ko. Namimiss ko na yung Nina ko na sobrang kulit sa akin. Yung Nina ko na... na mahal na mahal ako.
I smiled at her. "I want you to be there on Saturday."
"O-Of course!" Nina smiled excitedly. Pero biglang nalukot yung mukha niya. "Oh no." Napatampal siyang bigla sa noo. "Hindi pala ako pwede."
And my heart sank to the pit of my stomach. I was physically ill. Malungkot na tumingin ako sa kanya. Gusto kong magalit. Sobra. "Why?" Pero parang may idea naman ako. It still bothered me, that call. That smile. The secrecy.
She bit her lower lip. "I promised Jorem one date."
Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kanya. She promised Jorem— "Jorem who and what!?"
"Joed wag kang magalit. But I couldn't go back on my word now. I promised him one date. But it's only one date, Joed."
Hinila ko yung kamay ko. At hindi makapaniwalang nakatitig dito. Napatingin ako sa labas ng di ko makaya yung sakit. Ang sakit talaga, tangina. Gusto kong magalit. Pero wala naman akong karapatan. Hanggang ngayon, parang kami pero hindi kami. Parang mahal pa din niya ako pero... hindi. Natatakot ako.
Umiling lang ako. "Okay lang."
"Joed." Hinawakan nito yung kamay ko. Pinilit kong ngumiti pero hindi ko magawa. Gusto kong manapak. Kapangalan pa talaga ng gago kong half-brother yung ka-date niya.
"I-I'll make it up to you." She whispered.
Tumango lang ako. Gusto kong magtanong but I guess I deserved this. Nawalan na ako ng gana. My problem was how could I concentrate on the game when all I could think about was Nina having a damned date with another guy?
At ang masakit pa nito—I didn't have any right to stop her. Fucking tragic.
Author's Note:
Guys, epilogue tomorrow. :)) Or tonight? Baka burahin ko nga pala yung Jenny I lost my rough draft. Err, I might post another story The Pedo.