Chapter 81.3
Author’s Note: Owkeeey! Back to Alisa & Ivan. Ilang chapters na lang siguro at matatapos na ang I’m Married. Maraming salamat po sa mga nagbasa. Ang akin pong karanasan ay nasa High School Days ni Alisa. And the incident, amnesia, marrying the teen-age pop star and chuva ek-ek, syempre, imahinasyon ko na yun! Obvious naman hindi ba? Haha!
IVAN AND ALISA SPECIAL CHAPTER
Umupo ako sa upuan kung saan wala masyadong tao. Nauna muna ako kina Aaron at Josh. Iniintay ko sya. Para sa kanya ang magiging laro ko.
Napapikit ako at binalikan ang mga nangyari 1 week ago.
-Flashback-
Nagising ako na may nakahiga sa may dibdib ko. Napa-ngiti ako dahil alam kong si Alisa ang katabi ko. I stayed still. Lulubus-lubusin ko na ang mga oras na kasama ko sya.
I played her hair. Never ko kasing nagawa to sa buhok nya. Ang dami kong mga bagay na gustong gawin sa kanya. Gusto kong iparamdam sa kanya na talagang mahal ko sya. Walang pustahan, paglalarong magaganap. Basta mahal ko sya. Mahal na mahal.
“Hmm.” Naramdam ko ang pagkilos nya. Napatigil ako sa paglalaro sa buhok nya. Hinimas-himas ko naman ang ulo nya.
Sisilipin ko sana kung gising na sya. Pero bigla syang nagsalita –
“I’m dreaming of that you doing that to my hair before. Before.” Nakaramdam ako ng sakit sa dibdib sa sinabi nya. Hindi pa din sya naalis sa pagkakahiga sa may dibdib ko.
“Alisa…”
“Hm?”
“Let’s stay still. Ganto muna tayo.” Sabi ko sa kanya. Hindi naman sya sumagot at sinunod lang ang sinabi ko. She stayed still. Pinagpatuloy ko pa din ang paglaro sa buhok nya. Hindi ko na alam kung kailan pa mangyayari ang ulit ng to.
“Ivan. May hiling sana ako sayo.”
“Ano yon?” Kung ang paglayo ko sayo ang tinutukoy mo, hindi. Hindi ko magagawa yun.
Huminga sya ng malalim, “Sana tayong dalawa lang ang muna ang makaalam na bumalik na ang lahat ng alaala ko.” Inangat nya ang ulo nya. Parang sinasbai ng mata nya na ‘Please.’
Tumango lang ako. Bumalik sya sa pagkakahiga sa may dibdib ko, “Pero bakit?” Tanong ko sa kanya.
“May gusto lang akong gawin. I want to hear from him. I want to hear na kasabwat din sya. I want to hear everything from him.” Nag-iba ang tono ng boses nya.
“Kung yun ang gusto mo. Sige, itago muna natin sa kanila.” Naka-hinga naman ako ng maluwag dahil buto na lang mali ang iniisip ko.
“At isa pa… A-After this, p-please… Wag muna tayong mag-sama. Give me time to think.”
-End of flashback
1 week na nya din akong iniiwasan. 1 week ko na syang sobrang namimiss. Kahapon ko lang sya last na nakausap. At yun ay pilit pa. At sobrang hirap na hirap akong maka-usap sya dahil patuloy pa din ang pag-iwas nya sa akin.
“Fine. Pupunta ako.”
Salitang sinabi nya bago sya maglakad papalayo. Nabuhayan ako sa sinabi nya.
And I’m really holding that words she said.
Ang kailangan ko lang gawin ay ang mag-intay. Panahon na para ako naman ang mag-antay sa kanya. Mas matagal naman na taon ang pag-aantay nya sa akin. She almost waste her High School days/life on loving me secretly. Panahon na siguro para ako naman ang mag-antay.
Nag-decide na akong pumunta na may gym. Ilang minuto na lang at magsisimula na ang laban. Malungkot pa din ako dahil hindi pa din nadating si Alisa. Hindi naman nya siguro ako bibiguin di ba? Alam kong pupunta sya.
“Ivan, good luck! ^^” Niyakap naman ako ni Ianne. Binigyan naman nya ng good luck kiss si Aaron. Buti naman at ayos na silang dalawa. Pero, in three weeks… Aalis na ng bansa si Aaron.
Huminga ako ng malalim. Asan ka na ba Alisa? Maipapanalo ko ba ang larong to kung wala ka?
Simula na ang laro. Wala pa din ako sa sarili ko. Nakaka-ilang goal na ang kalaban.
“Ivan! Ano ba! Seryoso naman pre! Laban to!” Galit na sabi sa akin ni Clein.
“Ivan, okay ka lang ba?” Tanong sa akin ni Aaron.
Tumago lang ako. Hanggang ngayon wala pa din si Alisa, “Baka naman na-traffic lang.” Napa-angat ang ulo ko sa boses na nagsalita, si Zeus pala.
“Focus lang pre. Kaya natin to. Isipin mo nalang na nanonood sya.” Sabay tapik naman sa likod ko ni Zedrick.
Uminom ako ng tubig. Nilagay ko ang dalawa kong kamay sa mukha ko at marahang napapikit.
Alisa…
“Ivan, yung cellphone mo kanina pa nagriring.” Sabay abot ng cellphone sa akin ni Aaron.
Nabuhayan naman ako ng makitang si Alisa ang natawag sa akin. Dali-dali ko itong sinagot at medyo dumistansya pa ko dahil baka makita ako ni Coach na may nakausap. Yari ako nito.
“Hello? Alisa? Asan ka na?”
(Papunta na ko. Start na ba? Sorry.)
“Iintayin kita. Bilisan mo ha.”
(Oo. Sorry talaga. Sige, bye na.)
“Mag-ingat ka. I love you.” Ibaba ko na sana pero ----
(Teka lang Ivan….)
“Ano yon?”
(Umm. Good luck.)
“Salamat. Dalian mo ha.”
**
“Good job Mr. Sy!” Sabay tapik sa likod ko ni Coach.
Nahabol kasi namin ang score ng mga tiga-Miller University.
Napa-ngiti nalang ako. Hinahanap pa din ng mata ko kung nasan si Alisa, pero wala pa din. Kanina pa sya tumawag sa akin ah. Baka traffic nga lang.
Malungkot akong nag-aayos ng gamit ko. Hindi sya dumating.
Napa-upo ako sa may semento at napatingin sa medal na nakuha ko.
That game is for you.
That was the first time na para sayo ang magiging laro ko.
Nanalo nga ako.
Pero… Bakit pakiramdam ko talo pa din ako?
Alisa’s POV
Kahit naman hindi mo ko sabihan na manood sa laban mo, manonood pa din ako.
Nagmamadali akong lumabas ng bahay. Ni-hindi na nga ako masyadong nakapag-ayos. Kailangan ko pa ding mapanood ang play nina Kyla & Vince. Promise ko kay Kyla na manonood ako.
“Sa may Howard University po.” Sabi ko sa driver ng taxi.
Dinial ko ang number ni Ivan at tinawagan sya. Ilang rings bago nya sagutin.
(Hello? Alisa? Asan ka na?)
“Papunta na ko. Start na ba? Sorry.”
(Iintayin kita. Bilisan mo ha.)
“Oo. Sorry talaga. Sige, bye na.”
(Mag-ingat ka. I love you.)
“Teka lang Ivan…”
(Ano yon?)
“Umm. Good luck.”
(Salamat. Dalian mo ha.)
Hindi ko na sya sinagot at binaba na kaagad. Hindi ko sya kayang makausap ng matagal. Nabalik ang lahat. Lahat ng feelings. Feelings na nakalimutan ko na dahil sa Amnesia.
Napatingin ako sa may bintana…
-Flashback-
“Alisa, baka may gusto kang sabihin?”
“Wala naman. Bakit? Meron ba?” I’m looking straightly directly to his eyes. Taguan ba kamo ng katotohanan? Let’s see. Makikipagtaguan ako.
Umiling-iling naman sya, “Ah.” Yun nalang ang sinabi ko at akmang aakyat na papanik ng kwarto ko pero kaagad nya akong hinatak palapit sa kanya at niyakap.
“Akala ko mawawala ka na sa kin.” Niyakap ko din sya pabalik. Do you think matitiis ko ang lalaking to?
-End of flashback-
1 week akong ilag kay Austin. 1 week ko din na halos iwan ang cellphone ko sa kwarto ko. Ngayon ko na nga lang ito nadala eh. Sa umaga, inaagahan ko na talaga ang gising ko at hindi na nagbebreakfast. Sa school nalang ako nakain. Iniiwan ko ang cellphone ko para hindi na nya ako mai-text. Naguguluhan pa din kasi ako. Pagkatapos ng yakapang naganap sa amin nung gabing yun, mas lalo akong naguluhan.
Pag dating naman nya sa gabi, tulog na ako. Pag naman maaga ang pag-uwi sa gabi, nagtutulog-tulugan ako para hindi kami makapag-usap. Nararamdaman ko nga minsan ang pag-upo nya sa kama ko at nagrereplay pa din sa utak ko ang pagbulong nya ng ‘I love you’ sa may bandang taenga ko.
Tandang-tanda ko ang hiniling ko sa kanya noon. Hinding-hindi ko makakalimutan yun. Ayoko na sabihin sa kanya na bumalik na ang lahat ng alaala ko. Ayokong mauwi kami sa annulment.
*KRING*
Bumalik naman ako sa ulirat ko ng biglang tumunog ang cellphone ko. Akala ko si Ivan pero number ni Austin ang natawag. Napabuntong-hininga ako. Not now Austin. Hindi pa ko handang makipag-usap muling sayo.
Tinitigan ko lang ang screen ng cellphone ko. Ring pa rin ito ng ring.
“Mam, wala po ba kayong balak sagutin?” Napatingin ako kay Manong driver. Baka naiingayan na sya sa tunog ng cellphone ko.
I’ll rejected his phone call again. Not now. Really.
Pero… Muli pa rin syang tumawag sa akin. I’ll rejected it again.
At muli pa rin syang tumawag sa akin. Sa sobrang inis ko, I’ll accepted his phone call.
“Not n------ What?! Saan pong ospital?!! S-Sige! Papunta na po ako dyan!!”
“Manong! Sa may Philippine General Hospital nga po!”
Austin, ano bang nangyari sayo?