Chapter 80.1
Austin’s POV
“Alisa, andyan ka ba sa loob ng kwarto mo? Tulog ka na ba?” Katok ko sa kanya. Kakadating ko lang kasi galing sa shooting. Sobrang pagod na nga ang katawan ko. Gusto ko ng mahiga at matulog. Pero, gusto ko muna syang makita.
Walang nasagot. Baka tulog na nga sya. Tinary kong buksan ang pintuan nya. Pero, naka-lock ito. Ito ang kauna-unahang nag-lock sya. Dati kasi pag tulog sya, napasok ako sa kwarto nya ng mga gabi o madaling araw para lang bulungan sya kung gaano ko sya ka-mahal. Siguro pagod sya ngayon. Pero sa pagkakaalam ko, wala namang masyadong ginagawa sa school ah? Baka ayaw nya lang siguro maistorbo ang tulog nya ngayon.
“Alisa?” Katok kong muli sa pintuan nya. Hindi pa kasi sya nababa. Kanina ko pa sya inaantay na bumaba para kumain ng umagahan. Pero, 30 minutes na kung nag-iintay, wala pa ding Alisa na nababa.
“Alisa, late ka bang papasok ngayon?” Tanong kong muli. Pero wala na namang sumagot.
Nagpasya akong kuhanin ang susi ng mga kwarto rito. Kinakabahan kasi ako. Baka kung ano na ang nangyari kay Alisa sa loob.
“Alisa?” Tawag ko sa kanya pagpasok ko ng kwarto nya.
Her bed sheet is fixed. Her uniform is not on her cabinet anymore. Even her bag is not on her table anymore. She went to school this early? And… Without me.
Napa-upo ako sa may kama nya. Parang kahapon lang okay kaming dalawa. Bakit naman ganto? Hinahatid ko naman sya tuwing umaga kahit may shooting kami mamaya. Hindi kaya’t galit sya sa akin dahil hindi ko na naman sya nasundo kahapon?
*Shake head*
Punta nalang muna siguro ako sa Howard. Kailangan ko syang maka-usap. Kung may problema, kailangan naming maayos to.
Dali-dali akong nagtungong sasakyan ko at pinaharurot ito.
“Si Alisa?” Tanong ko sa isa sa estudyante sa klase nya.
Medyo natulala pa sya sa akin kaya natagalan ang pag-sagot nya, “K-Kyla!!!! A-Asan si A-Alisa?!!” Medyo natatarantang sigaw naman nya.
“Sino? Si bestfriend?!!!” Dali-dali naman itong nagtungo papalapit sa akin.
“Oh, asan si bestfriend?! Di mo sya kasama?!” Kita sa mata nya ang pagtataka.
“Hindi eh. Mukhang nauna na syang pumasok.” Sabi ko naman sa kanya.
“Paano mangyayari yun?! Eh ang aga-aga ko dito! Hindi pa sya napasok. Baka naman may pinuntahan?”
Napa-isip ako, “Siguro nga. Pero kasi… Nagpapaalam sa akin yun eh.” Napakamot ako sa ulo ko.
*KRING*
“Baka si bestfriend yang natawag.” Sabi naman nito.
Kaya kaagad kong kinuha ang cellphone ko sa may bulsa ko. Pero, nadismaya ako dahil hindi si Alisa ang natawag. Kundi ang manager ko.
“Where are you? Come now!”
Pagkatapos ay binabaan na nya ako. Napapikit nalang ako. I’m fucking stressed.
“Sige, mauna na ako. Text mo’ko pag nalaman mo na kung nasan si Alisa.” Sabi ko naman dito.
“Sige.” Sagot naman nya at muli ng pumasok sa classroom nila.
Malungkot akong sumakay ng sasakyan ko. Mukhang may problema kaming dalawa. Kung oo nga, ano naman yun? Wala akong matandaan na ginawa sa kanya.
“You’re late.” Bungad na sabi sa akin ni Hannah. Inaayusan na kasi sya ng make-up artist nya.
Umupo ako sa may upuan ko at inilagay ang kamay ko sa mukha ko, “Let’s get the shooting done before 6pm. I have something to do.” I said in a cold tone to everyone.
“Fine. But be sure na gagalingan nyong dalawa ang pag-arte. Okay?”
Tumango nalang kaming dalawa ni Hannah.
“What is something you will do?” Tanong naman sa akin ni Hannah ng tumabi sya sa akin.
“Have you heard of not minding of others else business?” I gave her a cold stare. I’m not in the mood right now. Really.
Tinusok naman nya ang tagiliran ko, “Am I seeing your bad side already?” She smiled.
“All people have bad side Hannah. It just depends on the situation where will it all of us been seen.” Akmang tatayo na sana ako pero pinigilan nya ako.
“Wait! Did you just found out your girlfriend cheating on you already?”
Alisa’s POV
“Let’s go.”
He smiled, “Akala ko ba hindi tayo papasok? Bakit may dala kang uniform at may dala ka pang bag?” Tanong nya sa akin.
I looked at him, “Kakapalit ko lang. Saka… Have you heard of props?”
Tumawa naman sya. I looked at him. I missed that laugh. Lumihis ako ng tingin.
All my love for him is coming back. My obsession on him in the past are all coming back. The scenarios on our high school days are all coming back. And the scenario of our last meeting before the incident.
“Let’s go first on the hospital I’ve been confined.” Sabi ko sa kanya ng hindi sya nililingon. Sinunod naman nya ako at pina-andar na ang sasakyan nya.
**
“Ms. Alisa Lopez?”
“Opo. Ako po ang dating pasyente dito. Yung pong may amnesia?” Medyo patanong ko pang sabi kay Doc. Caldeza. Hindi rin kasi ako sigurado sa kung anong meron dati. Lagi akong wala sa sarili. Bumabalik nalang ako sa realidad kapag tinatawag ako ng magulang ko.
Speaking of it. Malalaman ko na kung ano ang ginawa nila sa akin. At bakit nagkaganto ang buhay ko.
I’m a really married to a teen age pop star?
Or this is just a BIG JOKE?
Or else A SHOW?
“Ah. Ikaw nga yun! The patient who’s been comatose in 1 year and almost a half a year?! Kamusta ka na? Okay na ba ang lagay mo? You’re suffering a headaches, right? Don’t worry. Mawawala din yan. Lalo na’t pag unti-unti ng naunumbalik ang mga alaala mo.” Naka-ngiting sabi sa akin nito.
“1 year and almost half a year?” I always hearing that pero ngayon lang ako naliwanagan sa lahat. Ngayon ko lang napagtanto sa sarili ko na ang tagal na palang panahon ang nakalipas. And these just past few months, I’m married.
“Yes. Sobra kaming takot na takot sa kalagayan mo. Akala nga namin hindi mo kakayanin. Pero, you’re stronger. Pilit mong nilalabanan ang nangyari sayo. Kung hindi mo siguro nilabanan ito, baka hanggang ngayon comatose ka pa. Sa checking namin ng x-ray mo noon kasi may nakita kaming konting guhit o crack sa may ulo mo dahilanan para magka-amnesia kaya. Eto ang tinatawag na Post-traumatic amnesia, ang pinakamatagal lang naman nito ay 6 months. Sa mga nakaraang buwan, unti-unting nanunumbalik laaht ng alaala pero nahihirapan itong alalahanin. Makikita mo rin ito sa panaginip. At kung may maaalala ka tungkol sa mga taong mahalaga sayo, blurred ang mukha ng taong ito na nakikita mo sa isip mo.” Lahat ng sinabi ng Doctor ay naranasan ko.
“Pero, okay na naman po ang kalagayan ko di ba? Lalo na’t bumalik na po ang mga alaala ko? Wala na po siguro etong epekto di po ba?” Tanong ko dito. Gusto kong makasigurado. Nakakaranas pa rin kasi ako ng sakit ng ulo ko kahit naman wala akong inaalalang bagay.
“Oo naman. Now, sure na ako na magaling ka na. Ang kailangan mo nalang ay ang balikan lahat ng memories mo noon.” Naka-ngiting sabi nito sa akin.
Napatingin ako kay Ivan. Sya lang ang memories na meron ako noon. Sa kanya lang umikot ang mundo ko. Sya lang ang masasabi kong alaala na pinapahalagahan ko.
“Oh! Ikaw yung nung isang araw hindi ba?” Napatingin ako kay Doc. Caldeza na nakaturo kay Ivan.
Ngumiti si Ivan dito, “Opo. Sya po ang babaeng tinutukoy ko sa inyo nung isang araw.” Sabi naman nito.
“Anong ibig mong sabihin?” Taong ko kay Ivan.
“So, sya pala yun. Hehe. Mukhang sinunod mo ang sinabi ko.” Naka-ngiting sabi nito.
“Opo. Ang pagdala nga po sa may taong amnesia sa lugar kung saan andun ang lahat ng memories nya ay ang tangi lang paraan.” Naka-ngiting sabi ni Ivan dito.
Hinawakan naman ni Ivan ang kamay ko. I missed this. I missed everything about us.
“I do remember him. And I do remember the feelings. But it’s not same as before.”
**
“Saan ang sunod nating punta?” Tanong sa akin ni Ivan pagkasakay ng sasakyan namin.
“On our house in Laguna.”
Nagulat nalang ako ng bigla syang nalapit sa akin. *GULP* “A-Anong gin------“
“Mag-seatbelt ka. Matulog ka muna. Namamaga ang mata mo. Ilang oras pa ang byahe papuntang Laguna.” Sabi naman nito. Nasa Laguna kasi sila Mama at Papa ngayon.
Ipinikit ko naman ang dalawa kong mata at natulog.
“Alisa.” Kalabit sa may braso ko ni Ivan. Agad rin naman ako na nagising, “Andito na tayo. Bakit parang takot na takot ka?” Nag-aalalang tanong naman nya sa akin.
“W-Wala to.” Sabi ko naman sa kanya at umiwas ng tingin.
-Napaginipan ko kasi ang isang lalaki na blurred ang mukha. Ewan ko pero kakaiba ang aura nya. May inabot syang pera sa tatlong lalaki at sinabing…
“Bugbugin nyo. Kung manlaban, wag mag-alinlangang kunin ang buhay. Sapat na siguro yang pera sa kagustuhan ko.”
“You’re dead Austin. Hindi ako papayag na makuha mo syang muli sa akin.”-
“Mam Alisa!!” Salubong sa akin ni Ate Sarah sa may gate, “Mam kamusta na po---- Sir Ivan?! Ba’t po kayo andito?!”
“Asan sina Mama?” Matigas kong tanong sa kanya.
“Mam ----“
“Asan sila!” Napagtaasan ko sya ng boses. Wala akong magagawa. Galit ako. Mukhang mismong magulang ko, tinanggal ang kasiyahan ko.
“N-N-Nasa loob po.” Nakatungong sabi nito.
Hindi ko na sya sinagot at patuloy na pumasok sa bahay namin. Kada-hakbang ko, ang lakas ng impact sa akin. Pagkapasok ko ng bahay, walang pinagbago. Kung meron man ay iba naming mga kagamitan.
“Anak!!” Salubong sa akin ni Mama sabay yakap sa akin.
Umiwas ako, “Anak. Ang Mommy mo’to.”
Napatingin naman ito sa may pintuan, “Anong ginagawa mo dito?!!” Galit na nagtungo si Mama kay Ivan.
Humarang ako sa harapan nito, “Bakit Mommy?! Anong gagawin nyo?! Ilalayo nyo ulit sya sa akin?! Hindi pa ba sapat ang pagtago ng mga katotohanan sa akin?!!”
“Alisa!!” Napatingin kaming lahat kay Dad na sinagaw ang pangngalan ko, “Ngayong bumalik na ang mga alaala mo pipiliin mo pa din yang lalaking yan?! Ang lalaking dahilan kung bakit ka nakaranas ng madaming hirap?! Ginawa lang namin ang dapat ginagawa ng magulang para sa ikabubuti ng anak nila.” Napataas na rin ang boses ni Dad.
“Kinabuti ko ba?! Dad! Ma! Bakit nyo kailangang ibaon lahat ang mga alaala na meron ako?!! Ma naman! Bakit hindi nyo man lang naisip na si Ivan lang ang makapagpapasaya sa akin! Ma naman eh! Alam mo yan! Ikaw yung sinasabihan ko ng lahat na nararamdaman ko hindi ba?! Alam mong isa sya sa dahilan ng mga ngiti at pagtawa ko! Pero… B-Bakit?! P-Paano nyo to nagawa sa akin?!”
“I don’t want him for you. Anak! Wake up! Kung hindi ka naaksidente, hindi ka pa din nya magagawang mahalin! Ayoko ng makitang mag-habol ka sa kanya anak.”
“MAHAL KO PO SI ALISA!” Hinawakan ni Ivan ang kamay ko. Ang sarap pakinggan. I can see through his eyes his sincerity. Napapikit ako ng marahan, so this is the feeling of being love back.
Austin’s POV
Pumasok ako ng kwarto ni Alisa. Humiga ako sa kama nya. Sobrang lambot. Sana dumating na sya. Anong oras na ah? Kanina ko pa sya iniintay. Inamoy-amoy ko pa ang unan at kumot nya. Mas lalo ko syang namimiss.
Nagtungo ako sa may study table nya. Kung saan andun ang laptop nya, “Hala. Naiwan pa nyang naka-charge ang laptop nya.” Tinanggal ko na rin ang pagkakasaksak nito. Dahil halos buong araw na itong naka-charge. Ginalaw-galaw ko naman ang mouse nito. Oh, nakalimutan nya ring patayin?! Nagmamadali ba sya kaninang umaga?
-Amnesia-
-What cause an amnesia?-
-Types of amnesia-
-Post-traumatic amnesia-
Kinabahan ako ng makita ang mga tabs na andun sa google chrome nya.
Tiningnan ko rin ang ‘History’. Puro tungkol ito sa kalagayan nya. Hindi kaya’t ----
*Shake head*
Napatingin ako sa ‘Windows Media Player’. 50 First Dates ang title. Nag-movie marathon sya kagabi?
PLAY
**
“She w-w-watched this?” Tanong ko sa sarili ko ng matapos ang pinanood ko.
May tumulong luha sa mata ko. D-Did she f-found out everything?
Napatingin ako sa may sing-sing nakapatong sa may isang notebook. Laking gulat ko ng makita ko kung anong sing-sing yun, ang Minnie Mouse ring, “P-Paano… P-Paano i-ito napapunta sa kanya?!” Dali-dali akong nagtungong kwarto ko para tingnan kung saan ko to tinago. Naka-lock pa nga ito sa cabinet ko.
Napaluhod ako sa sakit na nararamdaman ko. Eto nga. Nakuha nya. Nagtungo ulit ako sa may kwarto nya at kinuha ang notebook kung saan nakapatong kanina ang Minnie Mouse Ring. Napa-upo sa may kama.
D I A R Y N I A L I S A
Unti-unting may tumulong luha sa mata ko.
Nakasulat dito na mahal na nya ako.
I smiled in between my tears.
“Paano na kung bumalik lahat ng alaala mo? Paano na ako? Mahal mo pa din ba ako?”