~Μαριάννα
Είναι πλέον 7:00 το απόγευμα και το αγόρι της Τζένης θα έρθει στις 9:00. Έτσι έχω χρόνο να κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο. Η θεία μου, μου πήρε καινούρια κάρτα κινητού για να μην χρεώνομαι ενώ τους παίρνω τηλέφωνο, αλλά εγώ το συνδύασα έτσι ώστε να μην απαντάω και όταν με παίρνουν τηλέφωνο.
"Μαριαννάκι αλλαγή σχεδίου το αγόρι της Τζένης θα έρθει στις 8:00" άκουσα την θεία μου να φωνάζει έξω από την πόρτα. Σκατά πάει το μπάνιο.
"Εντάξει" της απάντησα για να καταλάβει ότι άκουσα.
Έψαχνα να βρω τι θα βάλω. Τελικά κατέληξα σε κάτι απλό και σχετικά επίσημο. Μια μαύρη ολόσωμη φόρμα με ένα Χ στην πλάτη.
Τώρα ώρα να κάνω τα μαλλιά μου.
Κατέληξα να τα κάνω ελαφριές μπούκλες, και από μέικ απ μόνο μάσκαρα και μολύβι.
Και η ώρα 7:48 εντάξει ποια είμαι τέλος πάντων.
Κατέβηκα και εκεί με περίμεναν η Τζένη, η θεία, ο θείος, η Γκαμπριέλα και η Λουκία. Ήταν όλες τους πανέμορφες και έβλεπα τον θείο έτοιμο για μάχη.
"Εεεε μπαμπά πρέπει να ηρεμήσεις λίγο" του είπε η Τζένη.
"Τι λες αγάπη μου που θα ηρεμήσω εδώ θα γνωρίσω τον μέλλοντα γαμπρό μου και εσύ μου λες να ηρεμήσω;" την ρώτησε και εκείνη την στιγμή χτύπησε το κουδούνι.
"Παω" είπε η Τζένη και πήγε.
"Γειά σου αγάπη μου αυτά είναι για εσένα" άκουσα μια αρκετά γνωστή φωνή να λέει στα ελληνικά.
"Σε ευχαριστώ. Πέρασε μέσα" του είπε και μπήκε. Όταν τον είδα τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.
Ιιιιιιι τον μαλάκα για αυτό είχαμε να έχουμε νέα του τόσο καιρό.
"Λευτέρη/Μαριάννα" είπαμε ταυτόχρονα.
"Γνωρίζεστε;" ρώτησε η Τζένη.
"Από μικρή που ήμουν" είπα και αγκάλιασα τον Λευτέρη αφού τον βάρεσα και λίγο. Χεχε.
"Τι βαράς;" ρώτησε πιάνοντας το σημείο.
"ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΒΛΑΚΑ" φώναξα και όλοι γελούσαν.
"Έλα ρε Μαριαννάκι αφού δεν μπορείς να μου κρατήσεις κακία" απάντησε με πάπι φέις.
"ΛΟΙΠΟΝ" φώναξε η Τζένη και γυρίσαμε σε εκείνη, "από εδώ ο μπαμπάς μου, η κυρία Λουκία, και η Γκαμπριέλα, την μαμά μου την ξέρεις ήδη" συνέχισε.
"Η κυρία Λουκία κάτι μου θυμίζει" είπε. Αχχ κρατάτε με θα τον πλακώσω.
"Καλέ ο Λευτεράκης με τις σοκολάτες" είπε σαρκαστικά η Λουκία, εγώ γιατί δεν τα ξέρω αυτά, εντωμεταξύ ο Λευτέρης κοιτούσε περίεργα, "ναι Λευτέρη ζω. Έχω και κόρη και πριν πεις οτιδήποτε του Ορέστη είναι" είπε η Λουκία και ήταν όλοι σε περίεργη φάση.
[...]
Λατρεύω την θεία μου! Έχει κάνει ένα σορώ πράγματα για φαγητό. Αλλά το θέμα μας είναι ότι δεν έχω όρεξη για να φάω.
"Μαριαννάκι μου τι να σου βάλω;" ρώτησε η θεία μου.
"Εεεε ένα πολύ μικρό κομματάκι παστίτσιο" της είπα για να μην παρεξηγηθεί.
"Και Λευτέρη τι σκοπούς έχεις για την κόρη μου;" ρώτησε ο θείος.
"Αρχίσαμε" μουρμούρισε η Τζένη από δίπλα.
"Εεεε κύριε τι να σας πω, δεν το έχω σκεφτεί ακόμα αυτό αλλά την αγαπάω πολύ την Τζένη, και αν της αγγίξει κανείς έστω μια τρίχα από τα μαλλιά της χωρίς να θέλει μπορώ να τον σπάσω στο ξύλο" απάντησε άβολα και ήθελα να γελάσω αφού δεν τον είχα ξαναδεί να νιώθει άβολα.
"Χαίρομαι" απάντησε ο θείος, "και πόσο χρονών είσαι;" συνέχισε.
"Είμαι 28" τώρα θέλω να τον μουτζώσω, τα μάτια του θείου έχουν ανοίξει πιο πολύ και από κουκουβάγιας, φυσικό μου φαίνεται αφού διαφέρει 7 χρόνια με την Τζένη.
"Τι;" κατάφερε να ρωτήσει.
"Μπαμπά δεν έχει σημασία η διαφορά ηλικίας" προσπαθούσε να τον πείσει η Τζένη αλλά μάταια.
"Είσαι με τα καλά σου κορίτσι μου; Ξέρεις πόσο είναι 7 χρόνια;" άρχισε τα τρελά.
"Θανάση παλουκώσου, τώρα νομίζω κατάλαβες γιατί δεν σε συμπαθούσε ο πατέρας μου" είπε η θεία και αμέσως το σταμάτησε ο άλλος.
"Εεεε μήπως καλύτερα να φεύγω;" ρώτησε άβολα πάλι ο Λευτέρης, δεν άντεξα και ξέσπασα σε γέλια, "γιατί γελάς μικρό;" ρώτησε.
"Ρε Λευτέρη πάντα το έπαιζες ο μάγκας της παρέας και τώρα κάνεις σαν κοριτσάκι" απάντησα και μόνο που το σκέφτηκα πάλι γέλασα.
"Μαριάννα αυτό που κάνεις είναι κακό" είπε η Τζένη για να υπερασπιστεί τον Λευτέρη.
"Τζένη δεν με νοιάζει. Ξέχασα να το βγάλω βίντεο ρε φίλε" μούτρωσα. Αν ξαναδώ τα αδέλφια μου είναι να τους το δείξω να γελάσουν.
"Πάμε" είπε η Τζένη και πείρε τον Λευτέρη για να φύγουν.
"Που πάτε;" ρώτησε ο θείος.
"Να μην σε νοίαζει" απάντησε και έφυγαν.
[...]
Αποφάσισα να ανοίξω το κινητό μου και να δω τις φωτογραφίες μας. Δεν τις διαγράφω, τις θέλω.
Την θυμάμαι αυτήν την φωτογραφία όσο τίποτα. Είμασταν με τα παιδιά στην Θεσσαλονίκη, είχαμε πάει να βρούμε την Χριστίνα και τον Πάνο. Αλλά σαν κλασικό παιδί ο Άρη ήθελε να βγάλουμε φώτο λίγο πριν φτάσουμε, και επειδή είμασταν μαζί με την Άντα και τον Ιάσονα μας έβγαλαν φωτογραφία.
Δεν φταίω εγώ που έχει πλατάρες! Ήταν πρωί εκείνος ακόμα κοιμόταν, δεν άντεξα και εγώ πολύ έτσι τον έβγαλα φώτο...
Τον Σεπτέμβριο βγήκε εκείνη η φώτο, έκανε ακόμα ζέστη και είχαμε πάει θάλασσα με τον Αντώνη και την Νατάσα και εννοείται τον Ορέστη. Μας είδαν έτσι και οι ίδιοι μας το πρότειναν να βγάλουμε φώτο.
Το ότι προσπάθησε να μου μάθει κιθάρα με ξεπέρασε. Ποτέ δεν έμαθα τελικά, μου ήταν αρκετά δύσκολο. Στο τέλος είχαμε καταλήξει εκείνος να παίζει και εγώ να τραγουδάω.
Με όλες αυτές τις αναμνήσεις με έπιασαν τα κλάματα, μου λείπει, μου λείπει πολύ. Έχει περάσει περίπου μια μέρα, πονάει, πονάει πολύ ο αποχωρισμός με ένα πρόσωπο που σε έχει σημαδέψει τόσο πολύ. Αλλά μου έκανε κάτι πολύ κακό, μου έφερε στην μνήμη το τότε, και αφού δεν του έφτασε όλο αυτό με... με... με βιασε.
Αυτό το τελευταίο δε μπορώ να του το συγχωρέσω με τίποτα, όση αγάπη και αν του θρέφω.
Οι λυγμοί μου ποια ήταν αρκετοί, δεν άντεχα, όσο κλάμα δεν είχα ρίξει όλη μέρα, συνέβαινε τώρα. Προσπαθούσα να το ξεχάσω και τα κατάφερνα, αλλά είμαι και πολύ ηλίθια που είδα τις φωτογραφίες μας. Αυτό με έκανε να κλάψω πιο πολύ.
Πήγα λίγο προς το μπάνιο και είδα το πρόσωπό μου. Γαμώτο μου, τα μάτια μου είχαν πειστεί και ήταν κόκκινα, τα μάγουλα μου κόκκινα και αυτά. Πήγα να αγκίξω το δαχτυλό μου και έλειπε το δαχτυλίδι, το είχα συνηθίσει πλέον. Μόνο με αυτό άρχισα κα κλαίω πιο πολύ.
Μετά από αρκετή ώρα που έκλεγα κοιμήθηκα.
=========================
Γεια σας.
Ξερω θα με βρίσετε αλλα ειχα κάποια θέματα.
1 το κινητό μ πέθανε και ειμαι απο της μάνας μ μεχρι να αναστηθεί
2 το κρας τα έφτιαξε με μια κοπέλα που τα τελευταία 3 χρόνια αποκαλούσα φιλη μ και η ίδια ήξερε ότι μ αρέσει
Αλλα το καλό ειναι ότι ήθελα αυτό το ταρακούνημα για να τον ξεπεράσω και ειμαι πολυ περήφανη για τον εαυτό μ.
Άι σιχτιρ ο μαλακας.
Τώρα το επόμενο το Σάββατο που θα έχουμε μεριά αρουλη😏😏
Μας μένουν 10 κεφαλαία😭😭😭😭
Ερώτηση: απο το 1-10 πόσο μαλακας ειναι το κρας σας;;
Εγω επιτέλους ειμαι ελεύθερη και δεν εχω κρας😊😊
~Ριάννα που πρέπει να διαβάσει αλλα όλοι ξέρουν ότι δεν θα το κανει😂😂😂