Vomment, guys. I'll appriciate it greatly :)
- - - - - - - - - - - - - -
Amber’s POV
Ang sad ng mukha niya ngayon habang natutulog siya.
Pero on a closer look, may mga bakas ng luha sa pisngi niya na hindi pa natutuyo.
Para siyang batang naagawan ng laruan, tapos sinabihang matulog na.
Hindi ko alam, pero parang naging protective ako sa kanya. Kasi, ang vulnerable ng itchura niya kaninang nagku-kwento siya about sa mama niya.
Kasi, usually, nakikita ko siya na matatag.
Yun bang parang Superman?
Yung kaya niya lahat nang ibabato sa kanya ng buhay. But what he did kanina proved me wrong.
He’s just a normal guy, with feelings and I can prove that.
And I’ll do anything in my power para hindi niya maramdaman na wala siayng pamilya.
- - - - - - -
I figured out na medyo matatagalan pa siyang matutulog dun sa garden and hindi na kami makaka-panuod ng sunset. So, ako nalang mag-isa ang manunuod nun. Besides, I think I need some solitude.
Kailangan kong makapag isip-isip.
Bakit kaya siya bumalik? Talaga bang sila na ni Nikki? Ano ba kasi ‘tong nararamdaman ko? Bakit ang sakit sakit sa akin na Makita ko silang mag-kasama?
Lakad. Lakad.
Ano ba naman kasi ‘to, eh? Akala ko ba, naka-get over na ako? Eh bakit nagiging ganito ako ngayon?
Meron parang hill na nag-ooverlook dun sa garden and sa bahay, and kapag tumalikod ka naman, makikita mo yung taal, and yung sun, na ngayon, eh papa-lubog na.
It’s so beautiful.
Ang serene ng paligid, na never ko pang na-experience sa manila. At least, dun, palaging ma-ingay, palaging may mga kotche na dumadaan, palaging may ma-ingay sa labas. So, palaging occupied yung utak mo. Pero dito, ang tahimik, at yun ang ina-avoid ko at all costs. Dahil kapag tahimik, maraming gumugulo sa isipan ko. Naaalala ko nanaman siya.
Na-kapa ko yung iPod ko sa pocket ko. Dala ko nga pala yun. Na-kinig muna ako ng radio para mawala yung isip ko sa kanya.
Shet na malagkit lang, oh. Bakit ganyan pa yung tumutugtog.
Woke up today thinking of you
Another night that I made my way through
So many dreams still left in my mind
But they can never come true
Tama. Yung mga times na iniisip ko na
“Paano kaya kung naging kami ni Ren? Ang saya siguro nun, no? Kasi he knows me from the inside-out. Siya nga yung best friend ko, ‘di ba? Palagi siguro kaming nag-aasaran, nag-haharutan, nag-lalantungan. Ang sarap siguro na yung best friend mo eh magiging boy friend mo.”
Ang sakit nun. Tagos hanggang buto.
I press rewind and remember when
I close my eyes and I'm with you again
But in the end I can still feel the pain, every time I hear your name
Ang daming beses na siya lang yung naiisip ko kapag nagde-day dream ako.
Na kapag naka-pikit ako, yung mukha lang niyang naka-tawa ang nakikita ko.
Pero behind those smiles, naalala ko rin yung ginawa niya sa akin.
I trusted him more than I trusted my family.
Tapos, in a second, nawala lahat yun.
The sun won't shine since you went away
Seems like the rain's falling every day
There's just one heart, where there once was two
But that's the way it's gotta be, 'til I get over you
I remember nung nasa plane ako pauwi ng Pilipinas. Ni-hindi man lang kami nagkita before I went home. Nag-punta siya sa bahay, gusto daw niyang mag-explain, pero sabi ko sa mga butlers namin na wag siyang papasukin.
Pero dun sa 2 araw na yun, wala na akong ibang inisip kung hindi si Ren. Yung mga bonding moments. Yung mga movie marathons namin sa room ko. Yung mga times na pinag-tatanggol niya ako sa mga umaaway sa akin. Yung mga midnight walks naming sa Central Park, yung mga Wii marathons namin na palagi niya akong pinapa-panalo. Lahat nang ‘to, akala ko, best friend ko lang si Ren, pero mali ako.
Oo nga, no? Ngayon ko lang na-realize. Na-realize ko na hinihintay ko pa rin siya.
Hininitay ko pa rin kung babalik pa siya sa akin.
Walked through the park, in the evening air
I heard a voice and I thought you were there
I run away but I just can't escape
Memories of you everywhere
Kahit na naka-balik na ako ng Pilipinas, si Ren pa rin pala yung laman ng puso ko. Kahit na nung nasa room ko na ako, yung mga pictures namin. Nandun pa rin sa night stand ko. Yung bear na binigay niya sa akin nung birthday ko, na sabi niya, siya daw yun, at palagi niya akong babantayan, na kahit na anong mangyari, palagi lang siyang nandiyan, naka-suporta sa akin.
They say that time will dry the tears
But true love burns for a thousand years
Give my tomorrows for one yesterday
Just to know that I could have you here
Na-realize ko na nagsisinungaling lang ako sa sarili ko.
Na kahit na ilang taon na yung naka-lipas, siya pa rin.
Siya pa rin makapagpapa-saya sa araw ko. Siya pa rin yung kukumpleto nang mundo ko. Sino nga ba yung niloko ko? Kahit na sinasabi kong nakapag- move on na ako, alam ko naman sa sarili ko na nagsisinungaling lang ako.
Mahal ko pa si Ren.
Kahit na anong pilit ko sa sarili ko na sabihing hindi pa, eh mahal ko pa siya.
The sun won't shine since you went away
Seems like the rain's falling every day
Sige lang. Iiyak ko nalang ‘tong sakit na nararamdaman ko. Wala na rin naman akong magagawa, eh. Nandito nga siya, pero sila nang dalawa ni Nikki. Ang sakit lang kasi hindi ko man lang nasabi kung anung nararamdaman ko.
There's just one heart, where there once was two
But that's the way it's gotta be,
'til I get over you
Para naman akong jino-joke ng tadhana, eh. Siguro nga, kailangan niyang bumalik ulit, para ma-realize ko na mahal ko pa rin siya.
When will this river of tears stop fallin'
Where can I run so I won't feel alone
Can't walk away when the pain keeps callin'
I've just gotta take it from here on my own
But it's so hard to let go
Ang sakit kapag na-realize mo na wala na talagang chance. At kung meron man, eh malabo na. Masakit, pero kailangang tanggapin, dahil ako rin naman yung nagtulak sa kanya paalis. Pero ang sakit sakit na may mahal na siyang iba, at si Nikki pa, no less. Parang dobleng sakit yung nararamdaman ko.
The sun won't shine since you went away
Seems like the rain's falling every day
There's just one heart, where there once was two
But that's the way it's gotta be, 'til I get over you
Iyak. Iyak. Iyak.
Wala rin naman akong magagawa, eh.
I love him, but he’s with her.
May naramdaman akong yumakap sa likod ko.
“The sunset is so beautiful. It’s meant to be shared with someone. Hindi ko na tatanungin kung okay ka lang, kasi, alam ko, hindi. Pero hayaan mo lang ako. Hayaan mo lang na ganito muna tayo.”
Hindi ko alam, pero parang mas nasasaktan ako ngayong naka-yakap siya sa akin. Kasi, ang gusto kong yumakap sa akin, eh, si Ren. Siya lang yung makaka-pawi nang sakit na nararamdaman ko ngayon. Kahit isang beses lang, kahit for the last time. Gusto kong yakapin niya lang ako ulit.
Kasi mahal ko pa siya.
And it’s too late…
- - - - - - - -
AllyLove<3