Chapter 10
Alex’s POV
Nagkatitigan kami ni Nathan.
Kita ko mismo sa mga mata niya na uupakan na niya ko any minute.
Tita: “Oh anak, anong nangyare?”
Mama: “Okay ka lang ba iho?”
He didn’t look away from me.
Ang sama ng tingin niya sakin.
T^T
“Wala mama, nadulas lang yung iced tea sa kamay ko. Ah alex, samahan mo naman ako oh” sabay hinawakan yung kamay ko at hinila ako para tumayo kasabay niya.
O____O
“Samahan saan?”
“Magpalit ng damit. Ma, Tita, saglit lang kami” tapos kinaladkad niya na ko.
“A-aray ko naman! Madudurog na kamay ko sayo! Tsaka hoy, kung makaladkad mo naman ako---ARAY SABI!”
Para kasing mapuputol na yung kamay ko sa higpit ng hawak niya.
Pagakyat namin sa labas ng kwarto niya tsaka niya binitawan ng malakas yung kamay ko tapos tinignan ako ng masama.
*Gulp*
Bubugbugin ba ko nitong hayup na toh?
Shet.
“Ano bang kailangan mo at sinama mo pa ko? Di ka marunong magpalit ng sarili mong damit? Are you that rich na until now, may nagbibihis pa sayo? Hahaha-ha-he….he”
I stopped when I realized na seryoso nga siya.
Talagang galit siya.
“Nakakairita ka. Umuwi ka na nga. Di ka welcome dito Alex”
O//////////O
Grabe ah!
Sama ugali!
Feeling mo naman, gustong-gusto ko sa mansion nila.
Duh! Oo, gusto ko bahay niyo pero yung mismong nakatira, hindi!
Malay ko bang animal zoo pala pupuntahan namin.
Ang wild ng tao sa loob.
“Tingin mo gusto kitang makasama? Hindi noh! Kung di lang magkaibigan ang mga nanay natin, di naman talaga ako sasama dito. Malay ko bang may aso na anak si tita. Allergic pa naman ako sa mga aso”
“Anong sabi mo?”
He stepped forward kaya napastep back ako.
HOY BABAE AKO!
DI MO KO PWEDENG SAKTAN----talaga bang di nananakit ito?
Mukhang papatayin na ko!
T^T
“Sabi ko po, gumanti lang ako! Sino ba unang nanapak ng paa?”
“Gag---”
“WAG MO KONG MUMURAHIN! Wala kang karapatan murahin ako!” Sigaw ko.
He stopped.
Alam ko kasing mumurahin niya ko.
Subukan niya, magkakandaleche-leche buhay niya.
Baka gusto niya, siya ma-comatus ng di oras.
“Tignan mo ginawa mo sakin! Tinapunan mo ko ng iced tea!”
“Hoy shunga ka! Ikaw tumapon niyan sa sarili mo!”
“Kung di mo tinapakan paa ko, di sana di mangyayari toh!”
“Gumanti nga lang kasi ako! Paulit-ulit?”
“Ginawa ko lang naman yun para maalala mong hindi ka dapat magsusumbong”
“ALAM KO NAMAN YUN EH! Di ba nga may usapan tayo? AISH! Nakakaasar ka na talaga! Bwiset! Hirap mo kausap! Palibhasa yung utak mo, kasing liit ng utak ng mosquito”
Naglakad na ko pababa sa stairs.
“HOY! WALANG UTAK ANG MOSQUITO!” Sigaw niya.
“MERON!” Sigaw ko.
“Wala kaya! Sipsip lang yun ng sipsip ng dugo noh! Di na nagiisip yun!”
Nakarating na ko sa baba pero sinundan pa rin niya ko para ipaglaban yang sinasabi niya.
Hay nako, parang bata!
I stopped walking to face him.
“Sige nga, paano nalalaman ng lamok na dapat siya sumisip ng dugo para mabuhay kung di niya ginagamit utak niya?”
“Trivia muna tayo guys, di niyo ba alam na lahat ng insekto ay may utak. At ang mga lamok ay may tiny central nervous system kung saan mayroon itong nerve ganglion at yun ang tinatawag nilang brain. Though hindi kasing laki ng normal brain, it is still a brain. Kapamilya, score mo show mo!”
Napatigil kami ni Nathan nung biglang nagsalita si Kuya Kim sa Showtime.
Nagkatinginan kami for a moment.
*Silence*
“WAHHH!” Sigaw naming dalawa. Napatakbo na lang kami papunta sa taas sa kwarto niya.
Parehas naming sinarado yun at sumandal sa pintuan na para bang may susugod samin any minute.
“Grabe, narinig mo yun?” Parang hindi makapaniwalang tanong ni Nathan sakin.
“Sakto satin yun ah! Naririnig niya kaya tayo?”
“Ano sabi mo? Oy…narinig ko yun!” Rinig naming sabi naman ni Vice Ganda sa TV.
O___________O
“WAHHHHH!” Parehas kaming napasigaw ulit sa takot. Tumakbo kami dun sa ilalim ng kama niya at parehas kaming nagtago dun.
Kinakabahan talaga ako promise.
“Langyuh, ano bang meron dito sa bahay niyo! Katakot ah!” Sigaw ko sa kanya.
“Ewan ko! Dumating ka lang, nagdala ka pa ng mga kalahi mong maligno!”
“Asus! If I know mga kaibigan mo yan Nathan! Impakto ka!”
“Manananggal!” Sagot niya.
“Mambabarang!”
“Mangkukulam!”
“Kapre!”
“Dwende!”
“Aswang!”
“Tiktik!”
“Tikbalang!”
“Engkanto!”
“Tsanak!”
“Panget!”
Napatigil ako dun. “Bat nasama yun panget? Di naman mythical creature yun”
“Ah basta, panget ka pa rin”
(-_-)
“Bahala ka diyan, makakita ka sana ng multo!”
“A-ano?”
“Pagalis ko, may makikita kang maglalakad na paa. Titigil sa harapan ng kama tapos bigla kang hihilahin!!! Hindi lang isang multo! Marami ka pang makikita! At sa pagtulog mo, di ka nila patatahimikin! Sa bintana mo may makikita kang pugot na ulo! Sa CR mo, may makikita kang lumilitaw na black lady! Tapos sa pintuan mo, may lalakeng nakayuko, nakaitim! LAGOT KA!”
Tinakot ko nga!
Hayup na toh! Panget daw ako!
Nakatitig lang siya sakin at di nagsasalita kaya nagdecide na kong umalis na.
Tatayo na sana ako at aalis sa ilalim nung kama nung bigla niya kong hinila at niyakap.
As in yung yakap na di ka na makahinga!
O___________O
“WAHH! HOY! MANYAK MANYAK! BITAW!”
“Ayoko! Natatakot ako!”
“KADIRI KA! LAYO!! CHUPEE!”
Tinutulak ko siya kaso ang higpit talaga ng yakap niya.
“NATHAN! Wag mo nga ako yakapin! Para ka namang bata eh! Jinojoke time lang kita!”
Di siya umiimik.
>_<
“ANO BA!!! Di totoo yun! Para kang sira! Ikaw yung kung ano-ano sinabi tapos takot ka rin pala! Bitaw na!”
Di siya nagsasalita.
“Huy” Sabi ko.
*silence*
Maya-maya, nakaramdam ako ng basa sa shoulder ko.
O______________________O
Ohmygosh.
Umiiyak siya?
HALA!
HAHAHAHAHAHAHAHA.
“Umiiyak ka ba? HAHAHAHA hala para kang bakla! HAHAHAHAHA”
“Wala ka naman kasing alam” Mahinang sagot niya.
“Weh? Drama drama mo uy! HAHAHAHA duwag duwag”
Tumingin siya sakin kaya natahimik ako.
Naiyak pala talaga siya.
Natakot talaga siya?
Hala, parang naguilty naman ako.
Pero parang hindi din.
HAHAHAHAHA.
Umiyak! HAHAHAHAHA.
Tatawa ulit sana ako kaso seryoso talaga siya.
“Uhmm…bakit ka ba kasi takot sa mga multo?”
“Nung bata ako-----”
Mama: “Anak?”
Tita: “Nathan, Alex? Bakit andiyan kayo sa ilalim ng kama…”
Mama: “Nagyayakapan”
Nakasilip sila samin since nasa ilalim kami ng kama.
Bakit di ko sila narinig pumasok ng kwarto?
Di pala namin na-lock yun?
Nagkatinginan kami ni Nathan at sabay naming naitulak ang isa’t-isa.
Parehas kaming nandiri.
Lumabas na rin kami ng kama at napatingin na lang kila mama.
Mama: “Ano bang nangyayare? Narinig namin kayong sumigaw kanina”
Tita: “Ang tagal tagal niyo pang bumalik, malamig na kinakain niyo”
Di nagsalita si Nathan.
Pumasok lang sa isang room, I think closet niya.
Mama: “Mind telling us the story behind that?”
>_<
Bakit ako pa?
“Natakot po kasi kaming dalawa kaya nagtatakbo kami sa ilalim ng kama”
Tita: “Natakot saan?”
Mama: “At kelan ka pa naging matatakutin?”
Ohmygahhd.
Natakot naman kasi talaga ako about dun sa mosquito thing na yun.
Pero di ko naman pwedeng sabihin yun kasi malalaman nilang nagaway kami ni Nathan.
Ayoko nga sabihin na nagaaway kami nun!
“Eh mama----”
“Tara na po sa baba” Biglang lumabas si Nathan na nakapagpalit na ng t-shirt.
Dire-diresto siyang lumabas ng pintuan.
Mama: “Oh, okay lang ba yun?”
Tita suddenly laughed. “Nahiya yata, nahuli kasi natin silang naglalambingan haha” bulong niya kay Mama.
O///////O
Dali-dali na rin akong lumabas ng kwarto ni Nathan.
Grabe ah, nakakahiya!
Tsaka ano daw? Naglalambingan?
EEW.
Naging tahimik tuloy yung kainan namin besides sa nagdadaldan na mga magulang namin.
Ang awkward tuloy namin ni Nathan.
Ano ba ito.
Di ko keri ang silence!
Mukha akong tanga, dami dami ng pagkain tapos walang nakakausap.
May dessert pa daw mamaya.
“Huy” Bulong ko.
Tinignan niya lang ako ng masama tapos kumain na ulit.
(@_@)
Grabe naman ito.
Naasar lang ng onti, nabadtrip na agad.
“Galit ka sakin?” Bulong ko ulit.
Sorry makulit, nature ko na yan.
^_^
Di siya umimik.
Ay bastos na bata.
“Ito naman, inasar lang galit agad. Sabagay, galit din naman ako sayo, kadiri ka, nangyayakap ka”
“Di kita niyakap” Bulong niya.
“Niyakap mo kaya ako. Ang higpit higpit pa nga ih”
He frowned at me. “Pag yan kinwento mo sa iba at kumalat sa campus, lagot ka sakin”
“Eh di masaya, malalaman nilang duwag ka sa multo” Bulong ko.
He groaned silently para di kami mapansin nila mama.
“Talagang masaya Alex. Lalo na pag sinabi ko sa nanay mo ang kalokohang ginawa mo. Yung kotse ko, remember?”
>:(
Asar toh!
Lakas makapagblack mail!
“Masaya talaga Nathan. Pag nalaman din ng parents mo ang pangtitrip mo sakin sa school”
Mas lalong sumama timpla ng mukha niya.
“Isa!”
“Lima!” Sagot ko.
Ayoko sabi ng binibilangan ako!
“Psh, manahimik ka na nga lang diyan, wag mo kong kulitin” Kumain na ulit siya at kinuha yung phone niya.
Hmmph.
Ang lonely ko naman.
Di ko naman ginustong awayin siya.
Gusto ko ng kausap ngayon.
Tinignan ko sila mama, busy talaga silang magtawanan at magchikahan.
Buti nga di na nila tinanong kung bakit kami natakot ni Nathan at nagend up magkayakap---kadiri---sa ilalim ng kama ni Nathan.
Ugh.
Nakakasuka pag naaalala ko.
“Ano yan?” Pilit kong sinisilip yung cellphone niya pero nilalayo niya naman.
Hmmph.
Ang sama sama sama ng ugali nito.
Di ko naman lalamunin cellphone niya.
Naiintriga lang naman ako kung ano yung tinitignan niya.
“Bat ka nga pala natakot? Ano yung tungkol sa bata ka pa?” Bulong ko ulit tapos sinundot-sundot ko pa pisngi niya para pansinin niya ko.
Bigla siyang tumingin sakin kaya nanlaki mata ko.
Sobrang lapit nung mga mukha namin.
I jerked away immediately.
“Hahalikan na kita pag di ka nanahimik” Mahinang sabi niya.
“Tsss…luma na yang ganyang asar. Pang-wattpad lang yan Nathan. As if naman, andiyan kaya parents natin oh!”
Natatawa pa nga ako.
Akala niya naman, matatakot niya ko sa mga ganun.
DUH. Di niya magagawa yun!
“So? Tignan mo nga sila, kilig na kilig satin. For sure, gusto nila magend up tayo together”
Napatingin ako kila Mama na nakangiti.
Bigla silang napaiwas ng tingin at nagbulungan sabay nagtawanan.
O////////O
Hala.
Binubugaw yata ako ni Mama.
Anubayun.
“Kaya manahimik ka pwede?” pagalit na sabi niya.
K. Fine!
Madali naman akong kausap!
“Ma, uwi na tayo” Pagyayaya ko.
Mama: “Ha? Bakit? Ang aga pa”
Tita: “Tsaka may dessert pa, teka lang, palalabas ko na”
Tumayo si Tita para pumunta dun sa kitchen nila.
Si Mama naman, nag-frown sakin as if sinasabing wag-muna-ako-maginarte.
=(
Mama: “Oo nga pala Nathan, ano yung sinasabi ni Alex kanina? Bakit nga pala kayo natakot?”
Nathan looked at me.
Halatang nainis siya.
Sorry naman! Iniwan mo kasi ako sa ere!
Di ako ganung kagaling magsinungaling!
Nathan: “May pinalatastas po kasing horror movie. Biglang napasigaw si Alex tapos nagtago po dun sa may ilalim ng kama. Sinamahan ko na, kawawa naman”
O__________O
HOY.
GRABE KA.
AKO TALAGA?
DUWAG KA RIN NAMAN EH!
T^T
“Actually ma, natakot din siya. Nahihiya lang siya aminin” Pagtatanggol ko sa sarili ko.
Napakagat labi ako nung tinapakan na naman ni Nathan paa ko.
Parang awa mo na!
Itigil mo!
Mamamatay na lahat ng kuko ko!
“Di naman po talaga ako natakot. Nagpanggap lang po ako hehe---aray!”
Ang sinungaling nito.
AYAN! TINAPAKAN KO RIN PAA MO! LOKO KA!
Mama: “Okay ka lang?”
“May langgam po kasi sa paa ko. Bwisit na langgam yan”
My mom laughed.
She looked like sobra siyang nae-entertain kay Nathan.
Buti dumating na si Tita at medyo nag-ease yung bwisit ko dito sa katabi ko.
*O*
OMG.
My favorite!
Triple chocolate cake!!!!
“WAH!!!”
Mama: “Haha nako Carmi, favorite yan ng anak ko. Mahilig sa chocolates yan”
Nathan: “Kaya pala bungi bungi ka” Bulong niya tapos natatawa-tawa pa siya.
(-_-)
Curse you.
Mawala sana lahat ng ngipin mo.
Di ko na lang siya pinansin kasi sobrang natutuwa ako.
After a year na nacomatose ako, makakakain na rin ako ng CAKE!
Kumuha agad ako ng napakalaking slice, almost half of the cake na.
Then nilantakan ko na.
Nung naubos ko yun, napansin kong medyo natatawa sila Mama.
O////////////////O
Hala.
Nakakahiya.
I looked at Nathan at nakita kong parang shocked yung face niya.
Anyare?
“Bakit?” Tanong ko sa kanya.
“Ang takaw mo”
Natawa lahat sa sinabi ni Nathan.
>_<
Nathan’s POV
Ngayon lang ako nakakita ng babaeng kung kumain, daig pa lalake.
Pinagmasdan ko siyang kumain at kung lumamon siya, parang isang malaking baka yung kinakain niya.
Kelan ba last na kumain ito? Parang last decade pa.
Wa-poise. Hahaha.
Pero nakakatuwa lang kasi siya yata yung unang babaeng nakatabi kong kumain na hindi na-conscious sa pagkain.
Usually kasi, hindi nakain ng fatty foods yung mga babaeng kilala ko.
They’re too afraid to get fat.
Itong katabi ko? Walang pakielam sa mga calories or fats na yan.
Grabe lang. Haha
“Oh, baka gusto mo pa nung akin” sabay tulak ko ng plato ko.
Nagbibiro lang naman ako pero NAKAKAGULANTANG dahil talagang kinuha niya at kinain niya.
Sarap na sarap pa siya at napapapikit habang kinakain yung cake ko.
Hayop.
Iba toh!
Sila Mama, tawa ng tawa.
*Bing*
Ah…
Alam ko na gagawin ko para makaganti ako dito. Hehe.
Alex’s POV
Tita Carmina: “Oh, babalik kayo dito next week ah. Nakakamiss yung mga bonding nating ganito”
Mama Lucy: “Oo naman, naging busy lang kasi talaga ako this past few months and syempre, ikaw wala ka naman dito. But sure, babalik kami ni Alex next week”
Tumingin ako kay Nathan at parehas kaming nagirapan.
Another dinner night to spend with him next week? Yuck. Di ko na makeri.
Huhu para akong pinapahirapan dito.
Nagbeso-beso silang dalawa bago lumapit sakin si Tita.
“Iha, it was nice meeting you. You are so lovely”
“Thank you po Tita”
“It’s a good thing na may kasundo ang anak ko, atleast walang ilangan sa inyo”
MAGKASUNDO?
MALAYO PO KAMI SA GANUN TITA.
I looked at Nathan again and he just looked back.
Poker face ang putek.
Ano kaya iniisip nito?
“Anyway alex, yung favor ko sayo ah, kung okay lang? Pakibantayan itong anak ko. Minsan kasi pilyo yan, atleast pag andiyan ka, mahihiya naman siya gumawa ng kalokohan”
ASUS.
TITA, WALANG HIYA PO YAN!
DI MARUNONG MAHIYA YAN!
“Sure tita, pag may kalokohang ginawa si Nathan, isusumbong ko po sa inyo” I smiled at Nathan and surprisingly, he smiled back.
“Babantayan ko rin siya Tita Lucy, promise. Di makakalapit mga classmates kong lalake dito” sabay inakbayan ako.
O_O
Tita Carmina and my mom looked at each other and shared a private smile.
“Great! You know what, why don’t you visit our house some other time. Pag nagkayayaan kayo ni Alex, welcome na welcome ka sa bahay” sabi ni Mama.
WHAT?
NO!
NEVER YANG MAGIGING WELCOME!
ISUSUKA YAN NG BAHAY NATIN MAMA!
Pasimple kong tinanggal yung pagkakaakbay ni Nathan.
Then medyo siniko ko siya nung nakita kong di nakatingin yung mga nanay namin.
Wag na wag kang pupunta sa bahay!
Pagsisisihan mo!
“Bukas tita! Gusto kong makasama si Alex! She’s fun to be with, I think masaya na magkatime po kami together after school” sabi ni Nathan.
Pakyu ka.
T^T
Tita Carmina: “Wow. First time yata yan”
Mama: “First time ang alin?”
Tita: “Ito kasing si Nathan, sa mga tropa niya lang pumupunta. Ayaw niya na pumupunta sa mga bahay ng mga babae, di niya lang trip”
EH PANO PO, MAY PLANONG MASAMA ITONG UNGGOY NA ITO!
RAMDAM KO NA! RAMDAM NA RAMDAM!
Mama: “Ganun ba? Nakakatuwa naman yun na gusto mong makasama ang anak ko. Kaso Nathan, aasikasuhin ko yung factory namin tomorrow. Okay lang ba na si Alex na lang ang magasikaso sayo? Tutal siya naman pupuntahan mo dun diba?”
Nathan: “Okay na okay tita!”
He smirked at me.
Inirapan ko nga pero saglit lang.
“Mama, gabi na. Di pa po ba tayo uuwi?”
Mama: “Oo nga pala, oh siya, mauna na kami. Salamat sa dinner”
Lumabas na kaming lahat dito sa mansion nila.
Nakaready na yung car namin sa labas at binigay na nung butler yung car keys kay mama.
“Martin” Bati ni Nathan.
I was quite shocked na kilala pala ni Nathan yung butler nila.
Ang akala ko kasi, katulad siya nung ibang mayayaman na walang pakielam sa mga trabahador sa bahay nila.
“Sir” Bati naman ni Tito Martin.
“Buti naman aalis ka na. Babango na rin yung bahay namin” Bulong ni Nathan na nasa likuran ko.
“Buti talaga at aalis na ko, atleast makakalayo ako sa mga multo ng bahay niyo”
Hahaha.
Ewan ko lang kung di ka matakot buong gabi.
Naglakad na kami papunta sa kotse kaso biglang hinawakan ni Nathan ng mahigpit yung kamay ko.
Napatingin tuloy ako sa kanya.
“Ano na naman?”
“A-ano…w-wag muna kayo umalis oh”
Tinitigan ko siya.
Medyo nakayuko siya at di makatingin sa mga mata ko.
Napakamot pa siya sa ulo niya.
“Naduduwag ka na naman ba?”
“Hindi ah!”
“WEH?”
“Hindi nga sabi”
Mama: “Sige, mauna na kami. Tara na alex-----ow”
Napatingin silang lahat samin at sa kamay naming dalawa.
O/////////////O
Biglang binitawan ni Nathan yung kamay ko.
Nagising na yata sa sarili niya.
Without saying something, pumasok na ko sa kotse.
Di ko na tinignan ulit si Nathan.
ANO BA YAN!
BAKA KUNG ANO ISIPIN NI MAMA!
I just smiled at Tita Carmina bago pumikit.
Ayoko talaga ng nasa loob ng isang kotse.
Naaalala ko lahat ng nangyari nung naaksidente kami.
************************************************
Kinuha ko yung face towel ko tapos pinunasan ko yung pawis sa neck ko.
Bigla na lang may tumabi sakin kaya napatingin ako.
Si Daniel pala.
“Kath, Basura ka ba?”
“Huh?”
“Nangangamoy ka ehh” Sabi niya sabay takbo sa court.
“Jerk! epapa salvage kita impakto ka!” Sigaw ko. Pagod na ko para tumakbo pa at habulin siya. Ang lakas ng tawa niya dun sa sinabi ko.
“PARE, KANINA KA PA NABANAT AHH!!” Sigaw ni nung isang lalakae na nakaakbay dun sa isang girl.
Lumapit si Daniel samin tapos inakbayan ako tapos nag-thumbs up siya.
“Nagsasabi lang naman ng totoo pre” Sabay smile sakin.
“Tsss…kailan ka pa nagsabi ng totoo? Diba sinungaling ka?”
“Ano yan joke?”
Umirap lang ako sa kanya.
“Pero Seriously Kath, kasinungalingan bang sabihin na ang galing mo mag-volleyball”
“Alam ko na yun”
“Naniwala ka naman”
************************************
“Anak gising, andito na tayo”
I groaned and looked outside the car.
Andito na pala kami sa bahay.
Nakatulog pala ako?
Bumaba agad ako at dire-diretsong pumasok sa bahay.
Pagod na kasi ako.
Bakit ba ko nananaginip?
Si Nathan yun eh! Pero Daniel tawag ko.
At ano yung scene na yun?
Nakapang-volleyball jersey ako.
At nagaasaran na naman kami.
Totoo ba yun or nagiimagine na naman ako?
Dumiretso ako sa kitchen at kumuha ng isang basong tubig at nilaklak ko yun.
Ang bilis ng tibok ng puso ko.
“Don’t you know na yang tubig na yan na nasa pitsel ay kinuha ko sa indoro dahil alam kong iinom ka pagdating mo?”
I looked at Kuya Terrence na nakangisi sa gilid ng pintuan.
Naibuga ko ng di oras yung iniinom ko.
“Yuck”
“HAHAHAHAHAHA EPIC! JOKE LANG UY! HAHAHAHAHA” Ang lakas ng tawa niya, halos buong village namin, maririnig yata yun.
Naglakad na siya palabas ng kitchen.
“BWISET KA!” Sigaw ko kaso di na niya ko pinansin.
I looked at my glass at binaba na rin yun sa sink.
Ayoko na nga uminom.
Di ko alam kung ano ba yung totoo at hindi sa mga sinasabi ng kuya ko.
Parang lagi niya kong pinagtitripan.
Umakyat na rin ako sa kwarto ko at pagkalinis ko ng katawan ko, natulog na rin ako.
Sobrang worse ng day na ito.
*Groans*
---------------------------------------------------------------------------------
Salbaheng Nathan yun! Duwag naman pala! Hahahaha.
Pero I love you pa rin! Haha.
Anyway, GOOD NEWS GUYS!
MAPAPUBLISH NA PO ANG FIRST BOOK NITO!
Under Psicom ^_^
#Abangan #NerdyLovers #SITMBookByNerdyirelSoon