(Kerem'in anlatışıyla )
Onunla lise de tanıştım. Çok güzel görünüyordu. Okulun en güzel kızıydı.
Bütün erkekler onun etrafında pervaneydi.
Ben ise onu haftanın 5 günü görmeme rağmen yanına dahi gidemeyen zavallının biriydim.
Ona deli oluyordum adeta.
Ona karşı zavallıydım ama okulun en zeki çocuğu olduğumda bir gerçekti.
Çoğu kızın dikkatini bu yönümle çekiyodum. Sınavlarda başarılı olmak tek amaçlarıydı aslında.
Neyse sınavların başlamasına 1 hafta kala okul bahçesindeki çardakta tek başıma çalışıyordum. Bir anda etrafıma bütün okul toplandı ve çalışması zor olan zekaları için ders notu istediler.
Şu zamana kadar hiç bi not almayan, işi gücü gırgır olan bu tipik öğrenciler süt dökmüş kedi misali bakışlarını üzerime dikmişlerdi.
Ve bir an da o karşımda belirdi.
ÖZGE 💜
Hayatımda olmasını istediğim tek kadın. Kölesi bile olmayı kabul edebileceğim tek kadın.
Dudaklarından dökülen tek bir kelime bütün direncimi kırmaya yetmişti.
"Selam 😉"
Herkes masanın üzerindeki notları alıp kaçtığı anda bir savaş açılmıştı sanki ve ben bu savaşı kaybetmiştim.
Ama mutluydum.
Çünkü Özge bana gülümsüyordu...