[50] Leaving.
TRISTAN'S POV
I know, everything will be alright. Babalik din sa'kin si Stephanie.
"Take out nalang ang pasta" I said. Pupuntahan ko si Stephanie.
"Dude, sigurado ka ba sa gagawin mo?" Dylan asked. Kasama ko kasi siya ngayon sa mall.
"Oo, wala na akong pake basta masaktan ako." I said as I hopped in the car.
ANDREWS'S RESIDENCE
"I know! It will be fun, Zeke" I heard Stephanie said. Whenever I saw Zeke, kumukulo ang dugo ko. Fvck him.
"Tristan? Anong ginagawa mo dito?" Stephanie said, pero teka? Bakit may dala siyang maleta?
"I'm here to visit you, Steph" I said, trying to calm myself. Nasa passengers seat si Dylan.
"Visit? Maybe some other time, Mr. Clarkson. Stephanie and I are leaving" Zeke said cooly. Napasmile naman sa kanya si Stephanie.
"Guards, wag mo siyang ipakita sa'min" Stephanie said habbang papunta sa limousine nila.
Fvck. Wala akong magawa. Pinosasan nila ako, tinignan ko nalang ang umaalis na sasakyan nila. Am I that late? Damn.
STEPHANIE'S POV
"Are you sure everything will be alright, Zeke?" I said habbang naka-akbay sa'kin si Zeke sa loob ng sasakyan.
Hindi kami sa NAIA kasi may private plane kami. Special thanks to Dad kasi talagang nag-effort siyang i provide yun.
"Everything will be all right, Steph" Zeke said and smiled. Nakatulog nalang ako sa balikat ni Zeke, alam kung masakit mang iiwan ang Philippines, which contains many memories most especially with him.
Pero sa pagka-alis ko dito, simula na ng bagong Stephanie Andrews.
ZEKE'S POV
Kagabi, I asked Tito Romeo about everything. Sa pag-alis namin ni Stephanie papuntang California.
Good thing Tito Romeo, trusted me that much. Naging close din kami kahit kelan.
-
A/N: Stephanie's OOTD papuntang airport.