Chapter 16: Fire Against Light
Sinabi ni Collin na hindi sa pag gamit ng weapon natatapos ang training na tinutukoy ni Jett. I need to apply everything I have learned bago ako sumabak sa mission. At isa na dito ang kalabin si Jett. Biglang naglaho ang excitement ko para sa susunod na training. This would be the second and last part of the training. Kung tama si Collin matatapos ko ito ngayon and the application would be this exact same day.
Pakiramdam ko magkakasakit ako. Sana hindi nalang sinabi ni Collin ang lahat para hindi ako naguguluhan ng ganito. Pero may pakiramdam ako na sinadya niya ito. Ano ang dahilan? Para hindi ako makapag concentrate? Para bigyan ako ng dagdag na challenge? Nakakainis dahil hindi ko alam ang sagot. Sa ngayon kailangan kong mag focus. Pero paano ko gagawin yun kung pakiramdam ko nagt-training ako para talunin si Jett?
Nasa harap ako ng training room at nagdalawang isip kung papasok ba ako. Paano kung sabihin ko nalang sa kanya na alam ko na. Na hindi ko siya kailangang kalabanin. Napapikit ako nang ma-imagine ang magiging reaction niya. Baka mapabilis lang lalo ang pakikipag laban ko sa kanya. Sa huli pumasok din ako sa training room. I puffed a sharp breathe. Focus, Ariela. Kalimutan mo ang narinig mo. Nasa pangalawang parte ka na ng training. Ngayon ka pa ba mawawalan ng control?
Pagpasok ko nandoon na si Jett at nagt-training ng sarili niyang kapangyarihan. Hindi ko maiwasang humanga habang pinapanood siya. Napaka natural sa kanya ng lahat. Mula sa pag release ng charm hangang sa pag gamit nito. Napaatras ako sa narealize. Hindi ako kailanman magiging katulad nila. Hinding hindi ko siya matatalo kahit nasa akin pa ang special charm.
Biglang napatingin sa akin si Jett na nakakunot ang noo. "Ano? Wala kang balak ipaalam na nandito ka na."
Lalo akong na-intimidate. Alam niyang nandito ako kahit hindi ko pa sabihin. Baka nga alam niyang nag dalawang isip ako bago pumasok.
"Kailangan mo pa ba?" tiningnan ko ang fire blades na unti unting naglalaho sa mga palad niya. Bakit niya ako tinuturuan kung alam niyang maari ko siyang kalabanin?
"May nangyari ba?" I faced Jett at mukhang nagtataka siya. Funny, he almost sounded concern.
"Wala naman. Simulan na natin ang training."
Emotions. It has always been my weakness. At sa pagkakataong ito ko lubhang napatunayaan. Hindi ko kayang saktan si Jett o kahit sino man sa mga kaibigan ko. Even if that means not surviving for me at all.
Sa second part ng training ipinaliwanag ni Jett ang kayang gawin ng isang bow and arrow na gawa sa charm. The charm arrow is a weapon made from pure controlled charm energy. A single sure hit of the target and his charm would be shut off in mere second. That's how dangerous my weapon could be.
Sa pakikipag laban madami ang pagkakataon na kailangan kong gumamit ng charm weapon para patamaan ang kalaban. Pero delikado kapag ginawa ko yun nang hindi iniisip kong gaano kalawak ang maapektuhan ng charm ko. Maaring madamay pati ang mga kasama ko. I could turn off their charm if I would not be careful at magagamit ang sitwasyon sa advantage ng kalaban. What Jett want is for me to have a direct hit. Gamit ang pana at palaso na kaya kong macalculate ang distansya ng kalaban at patamaan siya nang walang ibang nadadamay. That way I could kill his charm within a safe and workable distance.
Humanga ako nang ipaliwanag ni Jett ang lahat ng yun sa akin. Hindi nagsisinungaling sila Layla noong sinabi nila na matalino siya. He seems full of strategy to survive and fight back. I wonder kung dahil yun sa mga missions na pinagdadaanan nila. In the back of my mind I'm also wondering kung kailangan ko ba itong i-apply kung sakaling kakalabanin ko na siya.
"Let's test kung nakikinig ka nga."
My train of thoughts came into a complete stop. "As in ngayon na?" tanong ko kay Jett.
"Malamang."
"Paano?"
"Sa akin."
I froze. Shock is written all over my face the moment I stare at him. "Hindi magandang biro ang sinabi mo."
"Kailangan mong gawin ang sinabi ko. Ito ang huling parte ng training." kalmadong sagot niya.
"Hindi kita kailangang kalabin." nanginginig ang boses na pakiusap ko. "Hindi ko kailangang gamitin ito sayo." suddenly having a charm arrow seems to disgust me.
"Kung ganun kanino?" panghahamon niya. "Balak mo bang hintayin ang mission para magamit ang naituro ko sayo?"
Nanghihina akong napaatras. Tama siya. Hindi ko na dapat pang hintayin ang totoong sitwasyon.
"Hindi ka dapat magpatalo sa emosyon mo. Patamaan mo ako. Kill my charm, Ariela."
Gusto kong sumigaw o umalis sa training room dahil alam kong talong talo na ako. Kailangan kong gawin ang sinasabi niya. Pero paano kung magkamali ako. What if I could kill his charm permanently? Paano kung mapahamak siya?
"Jett, please not like this."
"Kung ayaw mo ako ang mag sisimula."
Mabilis siyang umatras at lumayo mula sa akin. Mula sa kinatatayuan ko ilang metro ang layo mula sa kanya nakita kong nilislis niya ang sleeves ng uniform niya gaya ng ginagawa niya kapag nagpapakawala ng kapangyarihan mula sa mga palad niya.
Hindi ako makapaniwala sa nangyayari. Gusto kong pakiusapan siya na hwag ng ituloy ito. Pero mas nangingibabaw sa akin ang takot at kasama nun ay ang reflex na nagsasabing kailangan kong protektahan ang sarili ko sa maari niyang gawin. My palms started prickling with the sensation of energy waiting to be release. That's when it struck me.
Ang katawan ko na mismo ang gumagawa ng utos na gamitin ang kapangyarihan ko kay Jett! I need to calm my charm. I need to focus. Maaring mawalan ako ng control kapag nagpatuloy ito. Isang matinding liwanag ang sumilaw sa akin. Napatingin ako sa direction ni Jett at nanlaki ang mga mata ko nang marealize ang nangyayari.
"DAMN IT!"
Isang heganteng fire ball ang mabilis na bumubulosok papunta sa direction ko! Mabilis akong umatras palayo mula dito pero napamura ako nang malaman na plano ata ako nitong habulin. Agad akong gumawa ng force sphere para makalutang sa ere and at the same time ay maprotektahan ang sarili ko.
A thousand thoughts flash simultaneously in my head habang nasa sphere ako. Lalaban ba ako? Pero paano kung hindi ko magawang controlin? Paano kung mapamahak siya dahil sakin. A surging heat from below made me stop to examine the situation. Pagtingin ko sa ibaba bumubulusok ang fire ball paakyat sa direction ko.
Noong mga oras na yun para kong pinapanuod ang sarili ko mula sa malayo. Mula sa pagporma ng mga braso ko hangang sa paglabas ng energy na nag hugis pana at palaso. Hangang sa walang emosyon kong mukha nang pakawalan ang palaso mula sa palad ko. Lahat ng yun parang hindi ako. Parang ibang tao ang gumawa.
Isang matinding liwanag ang kumawala nang tumama ang palaso sa gitna ng fire ball. Kumalat ang liwanag na ito na para bang hinihigop ng buo ang apoy. Out of nowhere isang pagsabog ang nangyari na siyang ikinayanig ng sphere na kinatatayuan ko. I grasp the mirrored wall of the sphere to prevent me from falling over.
Pinalibutan ang paligid ng makapal na usok. Tumingin ako sa direction ni Jett para masiguradong ok lang siya pero sa gitna ng makapal na usok bumati sa akin ang tatlong sunod sunod na fire ball na muling papunta sa direction ko.
"SHIT!"
Hindi ko alam kung tuluyan na ba akong nagalit sa kanya dahil naramdaman ko nalang ang pag init ng pisngi ko at pagkulo ng dugo ko. He's obviously in the control of the freaking situation and he's enjoying it! Hindi niya ba nakikita kong gaano nakakataranta ang gusto niyang mangyari! Hindi niya ba alam na mahirap para sa akin ito!
Sunod sunod na palaso ang pinakawalan ko. Tumama ang una sa pinakamalapit na fire ball. Halos mahagip lang ng pangalawang palaso ang kasunod nito pero nagawa ko parin itong ma-disperse. Dumating ang pangatlong fire ball at doon ako natigilan. Nawalan ako ng hininga nang makita si Jett sa ibaba ng pangatlong fire ball. I suddenly glance at the bow and arrow in my hands, not sure what to do. Kapag nagpakawala ako ng palaso madadamay si Jett sa ibaba. Anong gagawin ko?
Patuloy sa direction ko ang fire ball na ngayon ay may kasama ng mainit na lava. Napalunok ako. It's either him or me. Ang kaligtasan niya o ang kaligtasan ko. Muli akong napatingin kay Jett. He seems so calm standing there and trusting me to do the right thing. Napapikit na lamang ako at hinayaan na ang katawan ko ang gumawa ng paraan. Hangang sa isang palaso ang hindi ko sinasadyang mapakawalan. Agad akong dumilat nang marealize ang ginawa ko.
"NO!" sigaw ko. Takot at pangamba ang naramdaman ko nang makitang naglalaban ang dalawang liwanag sa ibaba. Agad kong sinubukang bumaba kasama ng sphere pero pinigilan lamang ako ng dalawang kapangyarihan na akala mo ay nagkikiskisang mga bato.
"JETT!" sigaw ko na halos ikapaos ko. "JETT!"
Halos maitilapon ang sphere nang may sumabog na kung ano mula sa naglalabang energy. Tumama ang sphere sa pader ng training room at agad na nabasag ito. Nalaglag ako kasama ng mga basag na parte ng sphere na unti unting nagvaporize bago pa mang tumama sa sahig. My head hit the hard floor and I gasp in pain because of the impact.
Nagsimulang mag ingay ang security facility ng training room. Agad akong tumayo nang maalala ang dapat kong gawin. "JETT!" sigaw ko. Humawak ako sa pader para suportahan ang pagtayo ko. Linibot ko ang tingin sa paligid. Puro usok ang nakikita ko at puti at umiikot na liwanag. Napapikit ako dahil sa matinding pagkahilong nararamdaman.
"JETT!"
Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatayo sa sira sirang sahig kasama ang walang tigil na ingay ng security facility na hindi ko akalaing nageexist. Nasira namin ang training room yun ang malinaw. Out of nowhere isang kamay ang nakalahad sa harap ko. Hindi ko magawang kunin yun dahil nag aalala akong isa yung halucination. Pero inabot ako ng kamay na yun at hinila patayo. Tumingala ako sa may ari at nakita si Jett.
"Nagawa mo."
Noong oras na yun gusto ko talaga siyang suntukin ng malakas sa mukha. Naramdaman ko ang pag init ng sulok ng mga mata ko. Marahas na hinila ko ang mga kamay ko mula sa pagkakahawak niya at walang pakundangan siyang sinuntok sa dibdib.
"DAMN YOU, JETT!" halos naiiyak na sabi ko. "AKALA KO NASAKTAN KA NA! AKALA KO NAPAHAMAK KA NA DAHIL SA AKIN! HOW COULD YOU EVEN DO THIS?!"
Lahat ng natitirang lakas ko ay inilabas ko sa pamamagitan ng pag suntok sa kanya. Hindi ako nagpapigil. Maging ang luha na kanina ko pa pinipigilan ay sunod sunod na dumaosdos pababa ng pisngi ko.
"I ALMOST KILLED YOU! YOU BASTARD!"
Hinayaan niya lang akong mag labas ng frustration. Hindi niya ako pinigilan. I guess tama siya na kahinaan nga ang emosyon ko dahil sa mga oras na yun ang tanging mahalaga lang ay ang nararamdaman kong galit at takot. Lumipas ang oras at unti unti akong napagod. Hangang tuluyan na akong kumalma at tanging mga nanginginig na kamay na lamang ang nakapatong sa dibdib niya.
"Sa tingin ko okay ka na."
Inalis ko ang mga kamay kong nakadikit sa kanya at bahagyang lumayo. "Hwag mo na ulit gagawin yun." halos banta ko sa kanya. I glare at him with the most warning I could muster.
"Kung hindi ko gagawin yun hindi mo ka lalabanin."
"Nagawa ko na. Natapos ko na! So please hwag mo ng ipapapa ulit sa akin yun! Ayaw ko ng maulit yun!"
Wala siyang naging sagot sa sinabi ko. Instead umiwas siya ng tingin.
"Kapag kaya mo ng kalabanin ang mga taong malapit sayo doon mo masasabing kaya mo ng kalabanin ang lahat."
***