*Kacy*
'Oke, ken jij leuke winkels hier in de buurt?' vraag ik als we de stad binnen zijn. 'Ja, Forever 21, Bershka, Zara, Primark en dan de makeupwinkels..' Ze telt de winkels op haar vingers, maar ik kap haar af. 'Weet je, we gaan eerst wel naar Forever 21.'
'Is ook goed,' zegt ze, terwijl ze haar schouders ophaalt. Ze pakt me bij m'n arm en sleurt me door de winkelstraten. Na 5 minuten lopen komen we aan bij de winkel.
'Hier is het. Eerst de jurkjes?' Ze kijkt me vragend aan. Ik knik ja, waardoor ze me weer bij mijn arm pakt. Na een minuut komen we bij de partydresses afdeling.
'Take it away, girl.' Ze spreidt overdreven haar armen. De jurkjes hier zijn net iets te bloot of net iets te bedekkend. Niks bevalt me echt.
'Ik vind de jurkjes niet zo leuk, hier..' zeg ik langzaam. 'Serieus? Dan geen jurkje.'
'Oke, we gaan een strakke topje halen met een rokje,' legt ze uit. 'Je kiest eerst je topje met de kleur die je wilt, dan kiezen we het rokje.'
Uiteindelijk kom ik uit met een witte hemdje en een pastelroze spijkerrokje. Voor de sier heb ik er ook een denim-vestje bij gedaan.
Ik ben snel even gaan passen en loop nu het hokje uit. 'En?' zeg ik terwijl ik een rondje draai. 'Gorgeous. Prachtig.' Ze vind het echt mooi.
We rekenen af en gaan nog even bij de McDonalds eten. Lynn heeft alleen maar een spijkerbroek gehaald, maar ze vind het meer dan genoeg omdat ze deze week van plan was niks uit te geven.
Na een uurtje komen we weer aan bij het internaat. Het is pas zeven uur, de kantine zit al deels vol met strak aangeklede jongeren. Brandon had gelijk, heel veel mensen zouden gaan.
Ik wens Lynn gedag en loop naar mijn kamer. Brandon zou me om kwart over 8 ophalen, dus ik begin alvast met douchen. Na het douchen doe ik mijn makeup en krul mijn haar, en als kers op de taart doe ik mijn witte low-heels aan bij wat ik draag.
Over een kwartiertje moet Brandon hier zijn. Ik besluit om tot die tijd even mijn social media te checken.
Na 20 minuten is Brandon er nog steeds niet. Ik begrijp het niet, hij zou hier 5 minuten geleden al moeten zijn. Als hij hier niet binnen 10 minuten is, ga ik zelf naar het feestje. Dan heeft hij het gewoon verpest bij me.
Vier minuten later word er eindelijk geklopt op mijn deur. Geërgerd gooi ik die open. 'Zou je hier niet ongeveer 10 minuten geleden moeten zijn?' snauw ik geïrriteerd.
'Uh ja, sorry. Iets kwam ertussen,' is zijn excuus. Boos loop ik voor hem uit naar beneden. 'Kacy, sorry! Ik beloof je dat ik niet weer te laat kom.'
'Nou, na vandaag weet ik niet of er weer een 'weer' is,' mompel ik.
Hij pakt mijn hand vast en leidt me naar zijn auto. 'Snel vraagje, hoe oud ben je?' Zijn vraag verrast me. Niet wetend waarom hij hem eigenlijk gesteld, vraag ik iets terug. 'Hou oud ben jíj?'
'Twintig. Ik.. ik ben twee keer blijven zitten.' Hij lijkt zich te schamen, maar ik ben verbaasd. Twintig? Dat is drie jaar ouder dan ik. Twee jaar kan er nog wel mee door, maar dit...
'Kacy?' 'Ik ben 17..' antwoord ik ongemakkelijk. 'Oh, maakt het uit?' vraagt hij. 'Nee, maar.. Laat maar. Laten we gaan,' antwoord ik. Iets in me zegt dat het niet goed gaat aflopen.
***
Aangekomen op het feestje leidt Brandon me naar de voordeur. Een onbekende jongen doet open en groet Brandon uitbundig. Hij complimenteert me even en wenst me dan veel plezier, dat laatste deed hij met een knipoog.
Echt heel veel mensen zijn er. Als je binnenkomt ruik je gelijk de geur van alcohol en zweet. Ergens in de hoek word er Truth or Dare gespeeld en in de andere wordt er, denk ik, wiet gerookt.
Brandon zet zijn hand op mijn onderrug en duwt me zachtjes richting de bar. 'Drinken?' vraagt hij met een rood bekertje in zijn hand. 'Niet teveel.' Ik neem het aan en sip langzaam.
Het branderige goedje glijdt door mijn keel, en het zit snel al zwaar op de maag.
'Zullen we gaan dansen?' stelt Brandon voor. Ik knik ja, hij neemt me bij de hand en leid me naar de dansvloer. Onderweg zie ik Chase op de bank zitten met een meisje op zijn schoot.
Hij ziet me lopen, zijn ogen sperren wijd open. Ik blaas hem een kusje en hou Brandon steviger vast.
Eenmaal op de dansvloer begint Brandon meteen met intiem dansen. Had het kunnen weten.
Ik begin steeds wat losser te dansen door de drank. Het voelt aangenamer.
Tijdens het dansen merk ik dat Chase strak naar me kijkt. Zonder na te denken druk ik mijn mond op die van Brandon.
Brandon zoent gelijk terug. Hij grijpt me bij mijn kont en duwt me de trap op.
Nee, nee, nee. De enige reden waarom we de trap opgaan is om een kamer op te zoeken.
Ik stop met zoenen en zet mijn handen op Brandons borst. Hij kijkt me niet begrijpend aan. 'Nee,' zeg ik kort. 'Hoezo niet?' Hij duwt me 1 van de kamers in en begint ruw aan me te zitten.
Vrouwen hebben me op veel dingen voorbereid, maar niet op zulke situaties.
'Nee, Brandon!' Wanhopig sla ik hem van me af. Zodra ik de deurklink omlaag duw, besef ik dat hij het op slot heeft gedaan.
'Raak me niet aan, viezerik!' Net wanneer ik denk dat het toch niet helpt, zwiept de deur open.
Chase, mijn redder in nood, heeft zojuist de deur opengebroken. 'Haal je handen van haar af.' Verassend genoeg is hij kalm. Net zo kalm als de stilte voor de storm.
Brandon springt eindelijk van me af. Hij wankelt, hij is waarschijnlijk flink aangeschoten. Terwijl Chase hem met zijn handen manieren aanleert, probeer ik huilend mezelf te fatsoeneren. Het is pas de tweede dag hier en ik heb het zwaar verkloot.
Ik ren naar Chase toe en duw hem van Brandon af. Het dringt nu pas tot me door hoe gewond Brandon is. 'Chase, stop! Zo is het genoeg!' gil ik.
Wonder boven wonder luistert hij. Hij veegt zijn mond aan zijn mouw af en staat op. Na nog één blik op het zielige ongeval te hebben gegooid, pakt hij mij bij mijn bovenarm.
Rustig, maar ook dwingend, duwt hij me richting de deur. Eenmaal we het huis uit zijn zet hij zijn hand op mijn onderrug en leid me naar zijn auto. We hebben nog steeds geen woord aan elkaar uitgesproken.
Voordat hij de auto opstart, kijkt hij me even aan en rijd dan de straat uit. Ik besloot om de knoop door te hakken.
'Dank je,' zeg ik zacht genoeg dat hij het hoort.
Hij negeert me. 'Chase, ik weet het, ik had naar je moeten luisteren,' smeek ik. Ik pak hem bij zijn arm vast en kijk hem smekend aan. 'Waarom doe je zo je best om me te beschermen? Geef het nou maar toe.'
Hij parkeert langs de weg en kijkt me dan aan.
'Ik wist dat Brandon foute boel was,' zegt Chase, éindelijk. 'Ik ben 2 jaar geleden mijn ouders en broer verloren in een brand.'
Ik heb geen idee welke link die twee onderwerpen met elkaar hebben, maar het laatste heeft me geraakt. Zwijgend sla ik mijn hand voor me mond.
Hij verloor zijn ouders, ik ook. Ik heb nog nooit een oudere broer gehad, dus ik heb geen idee hoe dat zou moeten voelen.
'Ik had een zusje. Ze heeft de brand, godzijdank, overleefd.' Chase kijkt de andere kant op. Hij sprak in verleden tijd. God, nee.
'We verbleven bij mijn tante. Ze was als een moeder voor mij en mijn zusje. Net toen we ons over de dood van onze ouders en broer hadden gezet, gingen dingen flink mis. Mijn oom sloeg mijn tante, hij verliet ons, we raakten in geldproblemen. Het enige wat ik nog kon doen was het zwarte werk ingaan.'
Lynn heeft me verteld dat Chase niet met geld het internaat binnen is gekomen, maar met een beurs. Dat verklaart veel.
'Toen werden er pakketjes gestolen. Ze dachten dat ik het was, omdat ik de vervoerjongen was. Geloof me,' Hij snuift. 'Ik was het niet.'
'Hoevaak ik het ook zei, ze geloofden me niet. En toen kwam ik thuis..' Zijn stem breekt. 'Ze hadden mijn zusje en tante ontdekt.'
Dat laat de dam breken. Chase is nu niet de enige die huilt.
'Godverdomme, ik heb geen idee hóe, maar ik zie je als mijn zusje. De dag dat je binnenkwam en die teringkoffie over me heen schonk.' Met een grijns slaat hij op het stuur. 'Ik ben gestoord,' fluistert hij er zachtjes bij toe.
Aarzelend leg ik mijn hand op zijn schouder. Die aanraking zorgt ervoor dat hij zich ontspant.
'Vertrouw me als ik dit zeg, want, Chase: jij bent alles, behalve gestoord. Ik ben je eeuwig dankbaar,' glimlach ik zachtjes. Hij kijkt me aan. Eerst naar de schouder, dan naar mij.
Hij trekt me in een knuffel en eerlijk is eerlijk, dit is het vertrouwdste gevoel dat ik ooit heb gehad. Ik begraaf mijn gezicht in zijn nek en laat de tranen stromen.
'De reden dat ik in die fucking kamer slaap met jou, is omdat een klootzak dronken door rood reed, en mijn ouders auto raakte.' Zijn adem stokt bij mijn woorden.
'Laten we... gaan.' Hij twijfelt of hij me nou moet loslaten of niet, dus trek ik me langzaam los.
Stil rijden we weer naar het internaat.