KABANATA 24
It was pitch dark and there were sirens all over the place. The disoriented little girl got out of bed and noticed the smoke coming through the slit of her door.
"Louise?" She called as she coughed out the building vapor inside her room, "What's going on?" She went to her door and tried opening it, "Ow!" She cried when she felt the hot metal grazed her skin.
Panic rapidly rose inside of her as she realized what was happening outside. She ran to her window and tried to open it. But with her tiny hands, she could only budge it a little.
"Louise!" She cried, "Louise!" She continued coughing as the smoke thickens around her.
When she finally gave up on the window, she quickly ran to her private bathroom. She locked the door and immediately turn the shower on thinking that the water would protect her from her impending fate.
Seconds later, the smoke found its way inside her chamber. She learned that the shield she made for herself wasn't going to help her in her situation.
"Louise! Louise!" She cried in between her coughs as she tried to splay water in every direction in an attempt to thwart the thickening vapor around her.
She was inhaling too much smoke and felt her lungs were rapidly suffocating.
"Lou...ise..." She continued her coughing but she was on her knees now.
The water had stopped running and she was completely engulfed by the toxic mists. They stung her eyes so she shut them tight. As she did this, she thought of the lullabies Louise had sung to her. She thought of the books they've read together. She thought of the pictures they've drawn together. Then she thought of her Papa.
How would he react if he found her gone? Would he be upset? Would he bring her flowers, too? Would he cry when he looks at her pictures the way he did as he looked at her mother's? Would he be sad as well?
The little girl shook her head.
"Don't be sad, Papa," she said more to herself, "I'm here. Don't be sad."
The little girl was losing her consciousness when a loud thud was heard against her door.
"Arianne!" Said a loud voice behind it, "Arianne!"
"P-papa?"
The loud thud continued until the door finally cracked open.
"Arianne!" A middle-aged man barged in with an ax in his hands.
"P-papa!"
He immediately threw the tool away and went down to scoop his child.
"P-papa, y-you're h-here," the little girl weakly said.
"Yes, I'm here," he assured her as he placed a quick kiss on her forehead, "I'm here now, my love. You're safe now."
"Huwag niyo siyang hahawakan!"
Napaigtad ako sa lakas ng pagsigaw. Medyo naguguluhan pa ako sa nangyayari nang buksan ko ang aking mga mata. Napansin ko lang na nakasandig ako sa isang malamig na haligi habang nakaupo.
Nang aking tingnan ang kabuuan ng paligid, laking-gulat ko nang makita ang isang pamilyar na tao. Pinapaligiran siya ng mga taong nakatakip ang mukha at ilan sa kanila ay may hawak na pamalo. Nakaluhod ang isang tuhod niya sa sahig at humihingal siya at tila pagod na pagod.
"Please forgive me, Master," usal nito habang nakatingin sa isang pigurang hindi ko makita. Nakarinig ako ng isang pitik at bigla na lang siyang inatake ng mga pumapaligid sa kanya. Nanlaki ang mga mata ko sa nasaksihan.
They were kicking and throwing punches at him simultaneously. Some even hit him with their baseball bats. He was already crouching on the ground, taking their hits while his arms were protectively over his head. On instinct, I moved to go and help him when I realized that both my hands and feet were bound by ropes. I tried to break free from them but they were just too tight.
"Stop!" Sigaw ko sa mga umatake pero hindi nila ako pinakinggan, "Stop it!"
"Oh, so the Princess has awaken?" Isang malamig na hangin ang gumapang sa aking sistema ng marinig ang tinig na iyon.
Ohisashiburi, Princess...
I hissed as the owner of the voice came into view. He was wearing the same smug on his face, the same arrogance in his air, the same evil in his chinky eyes...
Nagtagis ang aking mga ngipin habang pinagmamasdan ang mapangahas nitong anyo.
He raised his hand and his men stopped attacking.
"I've been looking all over for you, Princess," sabi nito bago humakbang ng ilang beses papalapit sa akin.
Muli kong sinubukang makawala pero ayaw mabaklas ng mga lubid.
"After all he has done for you, how could you do this to him?" Tanong ko ritong punong-puno ng poot.
"What?" Inosente pa nitong tanong. Nilingon pa nito ang kanyang mga tauhang naghihintay ng kasunod nitong utos, "You mean, this?" Sabi nito bago pinitik ang mga daliri.
Kaagad namang bumalik sa pambubugbog ang kanyang mga tauhan sa lalaking nakahilata na lang sa sahig.
"Tama na!" Sigaw ko.
Muli naman nitong pinitik ang kanyang mga daliri at kaagad silang nagsitigil.
"Oh, no, no, no, Princess," he smirked as he dramatically waved his index finger, "You," he said, now pointing his finger at me, "You did this to him."
Mataman ko siyang tiningnan. Kung nakamamatay ang pagtitig, kanina pa siya inuuod.
"I told Aki to bring you to me," he said as-a-matter-of-factly, "But the loser told me you didn't make it to your class because you weren't feeling very well."
Lumingon ako sa pwesto ng pinagtulungan nila. Nakahiga ito at nakatitig sa akin. Agad naman nitong binawi ang tingin nang makitang nakatingin ako sa kanya.
What? Why would he say that when he was the one who cancelled our session?
"Well, naisip ko kung hindi ka pumasok sa klase niyo pero nakita ka naman ng mga tauhan kong inihatid sa mango farm ng driver niyo..."
He has me followed by his men? Since when? Naikuyom ko ang aking mga kamao sa nalaman.
"...iisa lang ang posible mong puntahan," he paused as he leered at me, "Kung nasaan ang Dragons, nandoon ka."
Malalaman niya ang tungkol sa mga pagtakas ko! May pag-aalala kong muling nilingon ang pwesto noong lalaking nakahilata. Magkahalong galit at dismaya ang nasa mga titig nito.
Papaano ko ito ipapaliwanag? Ako naman ngayon ang nag-iwas ng tingin.
"All I had to do was make that fucking de Jesus fight with your Kendo master and walla!"
Kunot-noo akong napatingin sa kanya nang marinig ang sinabi. Sinadya niya iyon?
"Here you are," naglalaro ang isang mapanganib na ngiti sa mga labi nito habang mataman akong tinitigan, "Who else would know how to fight the master other than his own student? Hmm?"
This is getting dangerous. Naisip ko habang manaka-nakang sinulyapan ang kinaroroonan ng kasama. Nakahawak ito sa kanyang kaliwang braso at tila may kirot na nararamdaman mula rito.
We need to get out of here! I thought as I began formulating a plan to escape. Doon ko naalala iyong nakatagong patalim sa suwelas ng sapatos ko. I just need to distract this one. Naisip ko pa habang nakikipagtagisan ng titig sa demonyong nasa harapan ko.
Humakbang ito palapit sa akin at kaagad naman akong umatras, bending my knees to bring the sole of my shoe closer to my tied hands.
"What do you want from me?" Matapang kong tanong rito habang dahan-dahan kong inaabot ang suwelas ng sapatos ko.
"I'm curious as to why a Kurozawa, like you, is mingling and actually on the side of a trash like the those—"
Nagpanting ang tainga ko sa salitang ginamit nito.
"Hindi sila basura!" Asik ko rito.
Pansin ang pag-react ng mga tauhan sa pagtutol ko sa kanilang pinuno. Patuloy kong kinapa ang suwelas ng aking sapatos para hanapin ang lokasyon ng pinagtaguan ko noong maliit na kasangkapan.
Napaawang saglit ang bibig nito sa aking inasta. Maya't maya ay bigla na lang itong natawa bago lumapit at hinawakan ang kwelyo ng aking kamiseta bago ako marahas na hinatak pataas para magpantay ang mga mukha namin. Nakangisi ito pero parang papatay naman ang titig.
"Rule number one, my little kitten," mariin nitong sabi, "Never cut off the emperor when he's talking!" Dagdag nito bago ako padarag na ibinagsak sa aking pinag-upuan.
Tumama ang likod ko sa haliging pinagsandalan kanina at agad kong naramdaman ang kirot sa mga binti ko sa lakas ng pagkabagsak pero pinigilan kong mapadaing sa sakit. I won't be giving him the satisfaction to know that he physically hurt me. Pero salamat na rin doon, mas napadali ang paghahanap ko sa pinagtaguan ng patalim.
"As I was saying," he continued as I successfully took the small knife out of my shoe, "Bakit mo isinisiksik ang sarili mo sa mga katulad nila kung puwede ka namang sumali sa amin? We are the real rulers of this fucking place after all!"
Rulers, my ass!
"Who says so?" Mapangahas kong tanong, "Your one-celled-brain minions?"
"Bitch!" Sabat ng isang tauhan nitong may hawak na pamalo.
Itinaas ng demonyo ang kanyang kamay para patigilin ang papalapit na sanang tauhan. Pinabalik niya ito sa pwesto bago ako muling binalingan. Mabilis kong pinutol ang tali sa aking mga paa nang hindi pinapahalata rito.
Lumapit pa ito sa akin hanggang sa magpantay na ang aming mga mukha.
"I, the emperor, say so," tugon nito na buo at may diin sa bawat salitang binitawan nito nang hindi tinatanggal ang paningin sa aking mga mata.
Tiim-bagang akong nakipagtagisan ng titig dito habang dahan-dahang pinuputol ang mga tali sa aking palapulsohan.
"I want you to leave the Dragons and serve me, your emperor and true king, instead," he commanded as though he had every right to do so.
Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa patalim nang hindi inaalis ang paningin sa kanyang nakakayamot na pagmumukha. Idiniin ko rito ang natitirang lubid bago buong lakas na sumagot.
"I am Kurozawa Ayana," I said as I cut the last ropes , "And I will not serve a false king!" I screamed so loud as I launched myself to him.
Completely caught off guard, I forcefully bumped my head directly to his chin. Padarag itong napaatras habang hawak ang kanyang baba. Mabilis na kumilos ang kanyang mga tauhan para umatake. Pero sa bilis ng pangyayari ay wala silang nagawa.
Habang hindi ba ito nakakabawi, kinuha ko kaagad ang isang kamay niya at marahas itong ipinilig palikod. Isang impit na ungol ang inilabas niya sa ginawa ko pero masyado nang nagdilim ang paningin ko para bigyan ito ng pansin.
Walang habas ko siyang sinipa sa isang binti. Kaagad bumigay ang tuhod niya at napaluhod siya roon. Pagkatapos ay pinuwersa ko siyang iniyukod bago sinabunotan para maipakita sa kanyang mga tauhan ang mukha ng kanilang impostor na leader.
"You tell your men to leave this place at once or I swear I'm going to break your fucking neck!"
Tila hindi malaman ng mga tauhan nito ang gagawin nang makita ang leader nila sa aking mga kamay. Ilang sandali pa ay biglang yumugyog ang mga balikat nito. Tumatawa ito na tila isang biro lang ang ginawa ko sa kanya. Diniinan ko pang lalo ang pagkakapihit sa kanyang balikat pero hindi man lang ito umaray. Bagkus ay mas lalo pa itong natawa sa nangyayari.
"You're really such a wonder, Kurozawa Ayana," sabi lang nito pagkatapos, "Someone like you is far more valuable than that loser over there," sabay nitong turo sa harapan.
Sinundan ko iyon ng tingin at agad na nakita ang hinanakit na gumuhit sa mukha ng tauhang pinabugbog nito kanina. Galit itong nag-iwas ng tingin. Nagtagis ang bagang ko sa nasaksihan at lalong sinabunutan ang demonyo.
"Akira is a very talented kendouka and kyuudouka! He works twice as hard to sharpen his skills than anyone else!" Sigaw ko rito, "How could someone like you tell him that he is otherwise? Huh? You have no right to insult a true dragon like that! Know your place!" Parang naipon ang lahat ng pagngingitngit ko para sa taong ito at ngayon ay biglang sumabog. Lalo ko pang diniinan ang pagkakayukod rito na halos sumubsob na ang dibdib nito sa sahig.
Nakita ko ang mabilis na pagbaling ni Kira sa amin. Nanlalaki ang mga mata at nakaawang ang bibig na tila hindi makapaniwala sa mga binitawan kong salita.
Muling natawa ang demonyo sa aking sinabi. Something inside me snapped. Hinila ko pa ang kanyang buhok sabay isinubsob pang lalo ang kanyang katawan sa sahig. Nagsinghapan ang mga tauhan niya sa nasaksihan.
"Anong nakakatawa?" I coldly asked, my heart was pumping so hard in my chest, I could feel my enitre body burning up in pure rage.
"You are," sagot nito sa isang impit na boses, "You really think that the Kurozawas still have the power to rule the empire?"
Kumunot naman ang noo ko sa sagot nito at mas lalong diniinan ang pagkasubsob sa kaniya.
"Without an heir to the main line, you are a dying clan."
What?
Samut-saring mga imahe ang biglang dumaan sa aking isipan. Iyong araw ng pagdating ni Rekka. Iyong pagturo niya kung papaano maggitara. Iyong madalas na pagkuha niya ng aking mga larawan. Iyong dagat. Iyong mga bituin. Iyong puno. Iyong mga pangako niya sa akin.
You'll always be my princess. And I, your king.
Napasinghap ako sa mga naalala. Dahil doon, lumuwag ang pagkakahawak ko sa kalaban. Kinuha niya iyon bilang pagkakataong makawala. Hinila niya ang isa kong braso paharap para makaikot at mapulot iyong gamit kong patalim na nakatiwangwang lang malapit sa aming puwesto.
Tss. He was aiming for that all this time! Naisip ko habang hinihimas ang aking braso at nakatingin sa kanyang malademonyong ngisi.
"Surprised to hear the truth, Kurozawa Ayana?" Sumenyas pa ito at mabilis akong hinawakan ng kanyang mga tauhan sa magkabilang braso, "Your branch line won't be able to do anything once the alliance decides to demand a new emperor," walang hiya nitong sabi habang pinaglalaruan ang maliit na patalim sa isang kamay habang ang isa ay lupaypay lang sa kanyang tabi.
"That's a lie!" Matapang kong sigaw habang pumipiglas sa pagkakahawak ng kanyang mga tauhan, "Even if the main line doesn't have an heir, it's been written down that the beta from the branch line will become the next ruler—"
"That is," he said, cutting me off, "...if the alliance acknowledges that beta as the new emperor."
"Wha—"
"It's been written, my dear precious kitten, in the old books of our ancestors, that if the main line has failed to produce an heir and the beta was deemed unworthy, a vote shall be cast."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.
"Your beta and our previous leader, Kurozawa Yuujin, has proven himself disgraceful and lacking..." Naikuyom ko ang aking mga kamay sa kanyang mga salita, "...to be the next emperor. The alliance are already thinking of bringing the subject up to the elders. It's only a matter of time before this empire will have it's new ruler," dagdag pa nito bago lumapit sa akin.
Inilagay niya sa ilalim ng baba ko hawak na patalim at iningat ito gamit iyon.
"And you're looking at him now," buong pagmamalaki nitong pahayag habang diretsong nakatitig sa akin ang singkit nitong mga mata. His eyes told me that he could drive this knife all the way to the back of my neck if he wanted to, "Kaya kung ako sa iyo, ayusin mong pumili ng kakampihan. Ngayon pa lang, matuto ka ng magbigay-galang sa magiging hari mo."
I am your king, princess. I will protect you from now on.
Buong tapang kong inalis ang mukha ko sa kanyang hawak, wounding my chin with the knife in the process. Napaatras ito sa nangyari at kaagad naman akong binitawan ng mga may hawak sa akin nang makita ang tumutulong sugat.
Hindi ko inalintana ang dumadaloy na dugo o ang kirot man lang na nagmumula rito. Matalim kong tinapunan ng tingin ang malademonyong leader nila.
"You, who did nothing but brag about your wealth that you didn't even earn yourself and brandish your imaginary powers over those you deemed as trash," matapang kong simula, "...will never amount to anything!" I straightened my back as I sharply pointed my finger at him, "I will never acknowledge you as my king!"
He was stunned at my declaration. Nakaawang ang bibig nito at nanlalaki ang mga mata.
"My emperor is Kurozawa Daichi and my loyalty is to the clan. And if you say that your alliance will choose you as their next leader against our beta," inayos ko ang aking tindig sa isang paghahanda, "Then I will do everything in my power to take you down."
Ilang sandali pa itong natulala sa lahat ng narinig. Pagkatapos ay bigla na lang itong natawa. Hindi ko iyon pinansin at hinanda ang sarili para sa isang mahabang laban.
"Relax, princess, I won't fight you," natatawa pa nitong tugon, "You're too precious for me to hurt," dagdag pa nito matapos itapon ang hawak na patalim at itinaas ang kamay.
"The feeling isn't mutual. Masyado kang masama para paniwalaan ko," malamig kong sagot.
"Ang sakit mo namang magsalita, kitten," sabi nito habang hawak ang dibdib at kunwari ay nasasaktan. Ilang sandali lang ay nagbago na naman ang ekspresyon ng mukha nito. Bumalik ang mapangahas na titig at ngisi, "In fact, mas may pag-aalinlangan ako sa sinasabi mong 'loyalty' mo sa inyong 'clan'," sabi pa nito habang binibigyang diin ang mga salitang nabanggit ko kanina.
Muling kumunot ang noo ko sa kanyang pahayag.
"When just a while ago, you supported your 'friend' against your own blood," he leered, "Where's the loyalty in that?"
Panandalian kaming nabalot ng katahimikan matapos niyang sabihin iyon nang biglang may sumigaw.
"Chief, nandidito sila!"
"Drake, mga pulis!" Sigaw noong isang kasamahan nila na kaagad namang kumaripas ng takbo.
Mabilis na sumunod iyong iba na iniwan pa ang kanilang mga dalang sandata. Sa gitna ng kaguluhan, hindi man lang natinag ang ngising-asong leader nilang nanatiling nakatayo sa harap ko. Walang bahid ng takot o kung ano sa mukha nito. He stared at me like a child who's found his new toy to have for Christmas.
"One day, I will have you bowing at my feet, Princess," sabi nito, "Until our next meeting," yumukod pa ito nang kaunti habang hindi inaalis ang paningin sa akin.
Pagkatapos noon ay magarbo itong tumalikod at pumipito pang naglakad nang palayo. Mataman kong tinitigan ang papaalis nitong bulto hanggang sa tuluyang nawala. Tsaka lang ako kumilos para matulungan si Kira.
"Don't fucking touch me!" Sigaw nito matapos pinaalis ang aking kamay.
"Ki—"
"This is all your fault!" Sabi pa nito habang pinipilit na makaupo. Nalulukot ang kanyang mukha sa kirot ng buo niyang katawan.
"Tulungan na ki—"
"Huwag mo sabi akong hahawakan!" Dahil sa kagustuhan akong itulak palayo, muli itong napahiga sa malamig na sahig.
"Lady Aya! Lady Aya!" Sigaw ng tumatakbong Milo, "Okay ka lang ba, Lady Aya? Nakita ko po kayong ipinasok sa isang van kaya—" Natigilan ito nang makita ang kalagayan ng kasama ko, "Master Kira!"
"Don't just stand there, help me get up!" Sigaw nito sa driver namin.
"H-hai!" Mabilis na tugon nito at kaagad na kumilos para tulungan ang kaniyang master.
"Kira," tawag ko rito habang pinaglalaruan ko ang aking mga daliri. Hindi ko alam kung papaano sisimulan ang aking sasabihin ngayong alam na niya ang tungkol sa pakikipagkaibigan ko sa mga Dragons.
Bahagya itong lumingon sa aking puwesto habang akay-akay ni Milo.
"I... I didn't mean to cause you harm when I helped my friend out at that time. I didn't want you to hurt him just as I didn't want you to hurt yourself by doing something you would surely regret for the rest of your life," I sincerely said.
He sneered at my words.
"The only regret that I have right now is the unfortunate of knowing that we share the same name."
Kahit na sinanay ko na ang sarili ko sa maaanghang na salita katulad nito, hindi ko pa ring mapigilan ang pagsikip ng dibdib ko. Marahil umaasa pa rin akong maging maayos ang relasyon namin bilang kamag-anak.
"I'm so sorry, Kira," halos hangin na lang itong lumabas mula sa aking bibig. Sumisikip kasi ang lalamunan ko sa nagbabadyang luha. I bit the inside of my cheeks to stop myself from crying.
Hindi na ito sumagot pa. Sinenyasan na lamang nito ang driver na magpatuloy sa paglalakad.
"Nasa labas lang po ang sasakyan natin. Sumunod na lang po kayo, Lady Aya," tugon pa ni Milo na may pag-aalala bago maingat na inakay ang kanyang master palabas.
I looked at their retreating backs as I remembered what Sanada had revealed a while ago. If that were true, then the alliances are working together to bring down the Kurozawas.
Is that the reason why Kira bows down to him? He is submitting and acknowledging him as his next emperor? Nawalan na ba siya ng tiwala para kay Gene? Naikuyom ko ang aking mga kamao sa panibagong paninikip na naramdaman.
I closed my eyes and took a deep breath. I thought of the days we've spent on that hill. You were cheerfully sharing your plans for the future with me even when I was not paying you much attention.
Princess... you always called me.
I opened my eyes and took in the ugly sight before me. It was reminding me of a forthcoming dilemma for the family.
Rekka, without a king, who's going to protect them now?