Medya: YENİ SU VE YENİ ARAF
Arkadaşlar yanımızda olan herkese çok teşekkür ederiz. İyi ki yanımızdasını. Hepinizi çok seviyoruz
BAYRAMINIZ MÜBAREK OLSUNN.
Keyifli okumalar:):):):)))
Su'yun ağzından
Tufan amca ölmemişti. Bu hepimizde şok etkisi yaratmıştı. Ama inanılır gibi değil. Mehir teyze, Rüzgar, biz... Şu bir hafta içinde o kadar tükendii ki...
Şimdi ise sırf düşmanımızı ortaya çıkarmak için öldü numarası yaptı. Şimdi de Tufan amca Rüzgar'ın ve Nehir teyzenin gönlünü almaya çalışıyor. Aynısı bende olsa, babam böyle bir şey yapsa... Bilmiyorum düşünmek bile istemiyorum.
Rüzgar Tufan amca geldi geleli derslerine yüklenmiş neredeyse konu açığı kalmamıştı. Kimseyle konuşmuyor sadece kardeşiyle ilgileniyordu. Nehir teyzenin karnı daha şişmemişti. Ama bu eve bir bebek şarttı.
Nehir teyze, Tufan amca döndüğü zaman şaşkınlıktan bayılmış, sonra ayıldığında karşısında kocasını gördüğünde tekrar bayılmıştı. Tufan amca gerçekleri anlattığında Nehir teyze tokadı basmış ve kendini Rüzgar'ın odasına kilitlemişti.
Rüzgar Araf'lara çok sinirliydi. Nedenini sordum ama cevap vermedi. Onları gördüğü zaman o ortamı terk ediyordu. Arel ona ne zaman yaklaşmaya çalışsa sertçe geri gönderiyor bizi de yanına yaklaştırmıyordu.
Şimdi ise Nehir teyze üzülüp de bebeğe zarar gelmisn giye Rüzgar güya Tufsan amcanın dönüşünü kutluyordu. Şüphesiz bu Nehir teyzeyi çok mutlu etmişti. Tufan amcaya ne kadar sinirli olsa da -hormonlardan olsa gerek- sürekli onun yanındaydı. İnanmazsınız şirekete bile gidiyordu.
Ben de bahçeye Rüzgar'ların yanına inmek için merdivenlerden iniyordum ki merdivenlerin başında Araf'ı görmemle afalladım. Merdivenleri çıkıp yanıma geldi.
" Su, bak önceden de dediğim gibi. İnan. Ben ne yaptıysam senin için yaptım. Bunun bilincinde ol." dedi
ama ben neyi ima ettiğini anlamadım ve
" Tamam," dedim.
Beni kendine çekip sarıldı. Bunda bir haller vardı ama neyse.
Bahçeye çıktığımızda Rüzgar'ın iplere balon astığını gördüm. Koşarak yanına gittim ve kocaman sarıldım kardeşime. Bana dönüp gülümsedi ve o da sarılışıma karşılık verdi. Gözü Araf'a kayınca kaşları çatıldı ve Gamze'ye
" Gamze sen şu balonları Su'yla birlikte bağlasana iplere." dedi
ve yanağıma öpücük kondurup yanımdan ayrıldı. Gerçekten erkeklere neden nöyle yapıyordu anlamıyorum ama öğrenecektim hem de bugün. Araf'a dönüp
"Rüzgar neden sana, Ayaz'a ve en önemlisi de Arel'e böyle davranıyor? " dedim.
Yüzü gerildi. Bu soruyu beklemiyordu.
" Bilmem. Babasıyla olan küslüğünün sorununu bizden çıkarıyor" dedi.
Rüzgar böyle ergenlikler yapmazdı. Sırf babasına küs diye başkalarına tavır almazdı. Eğer bu işin içinde o kişiler yoksa...
Sinirle Araf:a döndüm ve
" Rüzgar.öyle. bir.insan.değil! O suçu olmayan insanlara emoluk yapmaz!" dedim ve sinirle yanıma gelen Gamze'ye şaşkınca baktım.
O kime sinirlenmişti?
" Ne oldu?" dedim
" Ayaz'a neden Rüzgar'ın sürekli onların bulunduğu ortamı terk ettiğini sordum. Ama beni geçiştirdi. Bunu dün de yaptı! Sen niye sinirlisin?" dediğinde
" Aynen ben de" dedim.
" Boşver" dedik ve Rüzgar'ın bize söylediği işi yapmaya başladık.
Araf ve Ayaz da bize yardıma gelmişlerdi. Ona ne kadar sinirli olsam da bu iş eğlenceli geçmişti. Gözüm Rüzgar'a kaydığında Arel'le hararetli hararetli bir şeyler konuştuğunu gördüm. Daha doğrusu Rüzgar Arel'e kızgınca bir şey söylüyordu. Arel ise sanki açıklama yapmaya çalışıyormuş gibi göründü. Sonra Araf'lara baktım. Vay be! Yeraltının tehlikeli mafyalarının girdiğe durumlara bak!
Kafamı iki yana salladım. İnsanlar değişebilirdi. Tabi sadece kötü yönlerini törpülemeliydiler. Yoksa karakter bozukluğu kalp bozukluğu gibidir, ne zaman yitip gideceğin belli değildir. Konu içimde dağılmaya başlayınca kendi kendime komuşmayı bıraktım ve işime odaklandım.
************
Bahçeyi mütevazi bir şekilde dizayn etmiştik. Ne çok abartılı ne de çok sadeydi. İkisinin ortasında sadeye yakındı. Gamzeyle birbirimize sarılıp gülüştük. Bağırış sesleriyle ayrıldık ve Rüzgar'ın Ayaz, Arel ve Araf'la tartıştığını gördük. Neler oluyordu Allah aşkına?!
Gamze hızlıca yanlarına gittik. Duyduğum şeylerle şok oldum. Tufan amcanım bu planında Arel, Araf, ve Ayaz da varmış. Ayrıca dedemler de... Gerçekten Araf'a ait ufak çok ufak güven kırıntıları vardı şimdi onu da sildi süpürdü. Gerçekten de güvenim kırılmıştı. Artık ona güvenemeyek olmak beni çok sarsmıştı.
Bu yüzden Rüzgar ne Araf'ların bulunduğu ortamlarda ne de dedemlerin olduğu yerde duruyordu. Bu devirde insan kime güveneceğini gerçekten şaşırıyor.
Rüzgar'ın yanına gidip onu buradan uzaklaştırmam lazımdı. Gamze'yle bir olup Rüzhar'ı oradan çıkardık. Kimsenin olmadığı yere gelip tüm olayı açıklamasını bekledik. Bakalım bu kulaklar bugün daha neleri duyacaktı? Araf'lar babamlarla işbirliği yapmakla kalmamış bir de Rüzgar'a zorunda olduklarını söylemiş. Şimdi de bu durumu bize açıklamaları için Rüzgar'dan zaman istemişler hatta emretmişler. Kardeşim demek biz üzülmeyelim diye bize söylememiş. Her ne durumda olursa olsun yine de bizi düşündüğünü şimdi anladım.
*****************
Kolumdan çekilmemle bir yere sürüklenmem bir oldu. Aynı durumda Gamze de öyle... Araf'ın beni sürüklemesi ne kadar sinirimi bozsa da ses çıkarmadım. Ormanlık alana doğru geldiğimizde buranın aydınlık olması beni şaşırtmadı. Çünkü Nehir teyze akşamları yürümek istediği zaman buraya ışıklandırma yapmışlardı.
Durduğumuzda sinirle Araf'a baktım. Gerçekten neden, neden bir türlü ondan soğumuyordum. Evet onu halâ seviyordum ama güvenim kırılmıştı.
" Bak sana bugün de dediğim gibi, ben her şeyi senin için yaptım. O adamın ortaya çıkması için bu yol gerekliydi. " dediğinde
"Ya sen böyle bir şeyi benden saklarsın? Hadi onu geçti sen benim kimimsin de beni hangi sıfatla düşünerek iş yapıyorsun?!" dedim sinirle ve biraz da merakla.
"Bundan sonra sevgilin hatta ve hatta haftaya kocan olma sıfatla" dedi ve beni kendine çekip
dudaklarını dudaklarıma mühürledi....
Rüzgar'dan ( Kafes dövüşünden devam)
Arel'in " Baban bebeği olacağını öğrendiğinde daha fazla dayanamadı ve geri döndü "
demesi beni gerçekten çok kırmıştı. Benim hiç mi değerim yoktu? Peki adamları hiç mi haber vermedi benim nasıl perişan olduğumdan...? dövüşü yarım bırakmak adetim değildir ama öğrendiklerim vücudumu yıkıma uğratmıştı. Zaten erkek beklediği evladı kız olunca zoruna gitti herhalde. Arel'in telaşlı sesi beni durdurdu.
"Rüzgar kolun kanıyor. Sen vuruldun mu" dediğinde
boş bakışlarımı ilk önce Arel'e sonra da kandan kıpkırmızı olmuş beyaz spor kıyafetime çevirdim. Elimdeki bandanayı etrafına sarıp ringten çıktım. Sağlam olan kolumdan tutlup durdurulduğumda sinirimin geri geldiğini hissettim. Arel bana sinirli bakışlar atarken ben de ona aynı şekilde karşılı verdim.
" Hastaneye gidelim, dikiş atsınlar" dediğinde ciddi mi diye ona baktım.
Gerçekten yeraltının kıdemli mafyası Arel Demir'in böyle hiçbir şey olmamış gibi davranması cidden yazık dedirttiryordu.
"Vay, sen telaşlandın mı? Sen telaşlanır mıydın ya? Sekiz gündür ben acı çekerken, dökecek gözyaşım kalmazken beni düşünmedin de şimdi bir kurşun sıyrığı mı seni harekete geçirdi ha DEMİR? " dedim ve mekanı terk ettim.
Bunda sonra eski Rüzgar geri dönüyor. Yapılan hiçbir hatayı kabul etmeyecektim. Artık GECENİN CELLATLARI'na uygun bir şekilde yaşayacaktım.
Adamlarımın ısrarı üzerine -ki dört senedir bu dördüyle eğitildim- hastaneye geldim. Tsbi Arel yine peşimi bırakmamış hastaneye gelmişti. Artık kelimeler kiyafetsizdi. Ben babamın yokluğunda ona sığınmıştım ama o ne yaptı yine beni vurmayı başardı. Kolumdaki kurşun sıyrığı değil de Arel'in bu yaptıkları beni yaralamıştı.
Koluma dikiş atıldktan sonra eve geçmiştim. Tabi Ayaz'ların burada babalarıyla olmaları beni şaşırtmadı tabi. Kurdukları planın (!) çökmesi üzerine durum değerlendirmesi yapıyorlardı. Bu arada Su ve Gamze burada değillerdi. Ayaz ve Araf bu yüzden bu kadar sakinlerdi...
Misafirlerimiz (!) gittikten sonra babam ve annemle yalnız kaldığımda babamın bana olan bakışları nereyse onu affetmemi sağlayacaktı. Başka bir durumda olsak yine anlardım. Bizim için yaptı derdim ama Arel''in söylediği şeylerden sonra artık bu yalanlara karnım toktu.
" Kızım bak, Yemin ederim ailem için yaptım bunu. Sizin için" dediğinde içten bir kahkaha attım. Tabi bizim peder şaşkın (!)
" Ya demek öyle. Karşına çıkan her engelde böyle ölmüş numarası yapacaksan koltuğu devretmen gerek SAMYELİ! " dedim.
" Koltuğu sana devretmek bana mantıklı gelmiyor!" dediğinde bu sefer histerik bir kahkaha kaçtı dudaklarımdan
" Sana inanmıyorum SAMYELİ! Tabi erkek beklediğin evladın kız olunca sende devreler yandı" dedim ve ayağa kalktım. Şimdi ağlıyordum...
" Ama hiçbirisi benim suçum değildi." ellerimi birleştirip havaya baktım ve konuşmaya devam ettim
" Pardon! İmalat hatası! Ben erkek olacağım diyemedim! Geri götürün erkek olanını verin! Diyemedim! Lanet olsun ki ağzım açılmadı. Ve bunun bedelini on sekiz yıl ödedim! Ve emin ol SAMYELİ sırf sen mutlu ol diye adımın bile erkek ismi olmasına bir şey demedim ve bunca yıl erkek gibi güçlü olmak istedim. Sırf senin için! Artık umrumda değilsin" dedim
ve kapıyı çarparak çıktım. Kızlarla bize ait olan eve sürdüm arabayı. Eminim ikisi de burada değillerdi. Eve gelince tahminlerimde yanılmadığımı anladım ve kıyafetlerimi değiştirip pijamalarımı giydim ve kendimi yatağa bıraktım ve sabaha kadar ağladım...
( kullandığım çok 've'ler için özür dilerim:))