Ik sta voor de deur van de troonzaal. Is dit wel slim? Ik bedoel... ik kan nog terug toch? Wil ik hier wel leven? Geen liefde. Geen hoop. Geen vrijheid. Zal Cemal boos zijn? Wat als hij weet wat er is gebeurt? Hij weet het, dat weet ik. Dat heeft Luke hem honderd procent zeker vertelt. Ik ben alleen Luke is al naar binnen gegaan om te zeggen dat ik gevonden was. Ik sluit mijn ogen en adem diep in. Door die deur en ik kan niet meer terug. Ik doe de deur open en loop naar binnen. Stefan loopt meteen op me af en slaat zijn arme om me heen. "Gaat het? We hebben het gehoord. Hij is opgesloten en komt er niet meer uit. Belooft." Ik knik. Ik wil niks zeggen. Hij laar me los. Cemal staat recht voor me. Ik durf hem niet aan te kijken. Dan voel ik zijn arme om zich heen. "Doe dat nooit meer. Je wil niet weten hoe ongerust ik was. En al helemaal toen Luke vertelde wat er was gebeurt." De tranen beginnen weer te stromen. "Ik was zo bang." Snik ik. "Je bent nu hier alles is veilig." Stelt Cemal me gerust. Ik knik. Hij laat me los. "Dit heeft wel consequenties. Je mag 2 weken het kasteel niet uit." Ik zucht. "Eerlijk gezegd was ik dat al van plan." Zeg ik. Ik draai me om en loop naar mijn kamer. Als ik op mijn kamer kom besef ik wat er allemaal gebeurt is. Ik val op bed en begin weer te huilen. Tot ik in slaap val.
WOW Nog een deel. Sorry little bit proud op mezelf. Dat was het duss... Doei!