"Sino ka?" Agad na tanong ni Mikmik ng binitawan siya ni Wadensel. Walang emosyong tinignan niya ito.
"Masaya ka bang pinapakita sa iba 'yang katawan mo?" Walang emosyong sabi tanong niya.
Napaayos naman ng tayo si Mikmik at inaninag ng mabuti ang lalaking nasa harap niya.
"Oh. It's you." Tumawa siya ng malakas na para bang nababaliw na.
"Why do you care?" Nawala ang ngiti niya at napalitan ng sakit ang kanyang mga mata.
"I'm so damn much happy! Masaya ka na?" Nakangising tanong niya dito. Kumunot ang noo niya sa sinabi niya.
"Ganyan ka na ba talaga? Irespeto mo naman 'yang sarili mo, Sam!" Galit na sigaw niya sa harap niya.
Walang emosyong tinitigan niya lang ito.
"At least ako pakita lang. Kesa naman yung makipaghalikan sa iba. Huh! What an ass! And don't call me Sam!" Tumalikod siya dito at pagewang-gewang na naglakad.
"Shit! Careful!" Sita niya dito ng bigla siyang mabunggo ng sasakyan. Tinabig niya lang ito.
"Stay away from me." Mahinang sabi niya.
"You keep on pushing me away, Sam." Bigla siyang natigil sa paglalakad pero hindi niya ito nilingon at nanatiling nakatalikod rito.
Napatigil siya dahil sa puno ng hinanakit sa boses niya. Dahilan para kumirot ang puso niya.
"Why? You broke up with me that time and leave me hanging. You don't know how much it hurts. Pinagbawalan mo din akong papuntahin doon. I secretly followed you kahit saan ka pumupunta." Gulat man pero hindi parin siya lumingon at pilit na pinipigilan ang luha niya.
"5 fvcking years, Sam! Tiniis ko lahat ng sakit kahit gustong-gusto na kitang hilain pabalik sa akin. Pero hindi na kita maabot. You're not the old Sam I used to know."
Yes. She's not the old Sam kasi ibang-iba na.
Para siyang sinaksak ng walong beses dahil sa katotohanang iyon. Ibang-iba na siya. Yung mukhang anghel ay para ng demonyo.
She chose to hurt herself dahil alam niyang magiging malaking distraction siya sa kanya.
But still. Her feelings didn't change even just a little.
"Fuck all your reasons, Sam! Kaya kong isakripisyo lahat para sayo pero ikaw ni hindi mo magawa!" Galit na sumbat niya dito. Napapikit siya at doon tumulo ang kanyang luha.
"I gave all my best for the both of us. Ginawa ko lahat-lahat pero iniwan mo pa din ako. You chose to be selfish without considering my feelings, Sam. Masakit para sa akin yung ginawa mo. Sobrang sakit."
But her angel seems like turned into cold hearted woman.
Puno ng hinanakit na sabi ni Wadensel at halata sa boses niya na umiiyak siya. Hindi magawang lumingon ni Sam dahil baka kapag ginawa niya 'yon ay agad siyang tatakbo at yayakapin ito ng mahigpit.
"Sobrang sakit na, Sam. Mas mabuting magpakamatay nalang ako kesa sa ganitong pagtrato mo sakin. Fuck." Hilaw na tumawa siya.
"Pero sino nga ba ako para pilitin ko pang bumalik ka sa akin? Wala. At yun ang pinakamasakit sa lahat." Naluluhang sabi niya at napahikbi.
"Sa sobrang pagmamahal ko sayo, nakalimutan ko na ding mahalin yung sarili ko." Walang emosyong sabi niya dito.
Wadensel suffered a lot for that five years chasing his woman don't want to be chase. Ibang iba na si Sam. Hindi ito yung Sam na minahal niya noon pero ni minsan ay hindi niya sinukuan kahit na sobrang sakit na sa parte niya.
Mahina naman siyang napahikbi kahit nakatalikod. Ramdam na ramdam niya ang hinanakit ni Wadensel. Aminin man niya o hindi ay alam niya sa sarili niyang mas nasaktan niya si Wadensel. At tama lahat ng sinabi niya.
"I don't want to let you go. But if you want to go on your own without me, papayagan na kita. I just want the best for you. Ayokong ipagpilitan ang sarili ko sayo dahil hindi ko na ramdam ang pagmamahal mo." Pinunasan niya ang mga luha niya at tsaka mahinang napabuntong hininga.
"Mahal na mahal kita Sam. Pwede bang ako naman yung mag-request ngayon sayo?" Seryosong tanong niya dahilan para mapaharap sa kanya si Sam.
Kitang-kita niya kung paano umiyak ang babaeng mahal niya. Pero wala siyang magawa. Gusto niyang punasan ang mga luhang nagbabadyang tumulo na naman pero hindi siya kumilos dahil pagod na pagod na siya.
"A-Ano 'yon?" Nanghihinang tanong ni Sam.
"Pwede bang 'wag ka ng bumalik sa buhay ko?" Seryosong tanong niya.
Biglang tumigil ang lahat para kay Sam. Napaawang ang kanyang bibig at sabay-sabay na tumulo ang mga luha niya.
"Bakit ngayon pa?" Tanong niya sa isip niya.
Hindi siya nakapagsalita. Ayaw niya sa request na 'yon. At yun ang hinding-hindi niya kayang gawin.
"C-Can you do that for me? J-Just... Just for the last time. Leave me." Nahihirapang sabi niya.
Hindi parin nagsasalita si Sam.
Ngumiti ng maaliwalas si Wadensel.
"I guess we need closure." At dahan-dahan siyang lumapit kay Wadensel habang naguunahang tumulo ang mga luha nila.
Marahang tumango naman ito.
"Live well. Kumain ka sa tamang oras, okay? Wag na wag mong papabayaan yang sarili mo ha? Masaya akong nakilala kita. You're my definition of true love and happiness. Thank you for everything. I'm not the perfect girl for you. You deserve someone better and that's not me. You're almost perfect not until I destroyed this.." She pointed his heart at tinitigan ito ng matagal.
Nanginginig na hinawakan niya ito sa mukha.
"Sam..."
"Shh.."
"Be happy, Wadensel. That's what I need you to do." Mahinang sabi niya sa kanya. Gumaralgal ang boses niya dahil sa sakit.
"This is the last time, Sam. Can we not see each other anymore? Gusto kong makalimot sa sakit pero ikaw padin ang babaeng pinakamamahal ko. Gusto ko lang na sarili ko muna ang mahalin ko. Gusto kong lumayo." Ngumiti si Sam sa kanya at siya na mismo ang pumunas ng luha sa lalaking mahal na mahal niya.
Ito ang gusto mo Sam diba? Pero bakit hindi mo kaya? Sabi niya sa sarili niya.
"I-I know. You'll forget me soon. Kung pwede ko lang tanggalin lahat ng sakit na nararamdaman mo ay ginawa ko na." Malungkot na sabi niya.
Ngumiti ng maaliwalas si Wadensel at tinitigan siyang mabuti.
"Sige na. Sakay ka na sa kotse mo." Nakangiting paalam ni Sam bago niya ito hinalikan sa labi.
Ngumiti pabalik si Wadensel at sumakay sa kotse niya. Napabuntong hininga siya at tsaka niya isinandal yung ulo niya sa manibela. Hindi niya namalayang nakatulog siya.
Bigla siyang naalimpungatan ng may biglang kumatok sa bintana niya.
"Sam?" Patanong na tawag niya dito.
"Bakit di ka pa umuuwi?" Takang tanong niya dito. Lumabas muna si Wadensel sa kotse niya at tsaka tinabihan si Sam na parang malalim ang iniisip.
"What are still you doing here?" Tanong niya dito. Nabalik ang tingin sa kanya ni Sam at tsaka tipid na ngumiti.
"Gusto ko lang sulitin ang huli." Malungkot na saad niya dito at napatingin sa kamay niya habang nilalaro niya ang daliri niya.
"Sam..." Nasasaktang tawag sa kanya ni Wadensel.
"You're a badboy." He chuckled.
"I know." Ngumiti si Sam.
"You're mean."
"You're a bastard."
"You're a tease."
"You're a bully."
"You're the one I love." Napatingin sa kanya si Wadensel. Pero hindi siya nilingon nito at nilalaro lang yung kamay niya.
"Sam." Nahihirapang tawag niya dito. Ngumiti ito sa kanya pero hindi parin lumilingon. Huminga ito ng malalim at tsaka nagsalita ulit.
"I still love you." Natigilan si Wadensel sa sinabi niya at biglang bumilis ang tibok ng puso niya.
"I'm so selfish. Patawarin mo ko dahil sa pananakit ko sayo ng sobra. I just did that for your own sake. Pero nasaktan parin kita. I want you to focus on your own. Hindi nalang lagi sa akin." Ngumiti siya dito ng totoo.
"Do you really want me to be out of your life?" Tanong niya rito. Hindi nakapagsalita si Wadensel.
Hinintay niya itong sumagot pero wala siyang narinig mula dito kaya ngumiti nalang siya.
"Mahal na mahal na mahal kita, Wadensel. Lagi mong tatandaan 'yan. Ni minsan hindi nawala ang pagmamahal ko sayo." Seryosong sabi niya pero hindi nagsalita si Wadensel.
"Thank you." Napalingon si Wadensel sa kanya ng bigla itong humarap sa kanya. Puno ng luha ang mga mata nito pero nakangiti parin.
"Thank you for letting me love you. Thank you for everything." Isang maaliwalas na ngiti ang pinakawalan niya.
"Can I also ask a favor?" Tanong ni Sam.
"Anything." Maaliwalas na ngumiti siya.
"Can you give me a hug?"
Biglang naiyak si Sam sa request niya. Dahil alam niyang pagkatapos neto wala ng Wadensel. Sinukuan na siya ng lalaking mahal niya.
Natawa si Wadensel at tsaka niya ito niyakap ng mahigpit. Nakaramdam siya ng iba pero hindi niya na ito pinansin dahil ang mahalaga sa kanya ay yakap niya ngayon si Sam.
"Mahal na mahal kita, Wadensel. I love you so much." Humihikbing sabi niya.
"Shh. Hindi pa naman 'to ang last na pagkikita natin ah? Wag ka ngang umiyak. Magkikita pa tayo. Gusto ko lang munang lumayo at ayusin ang buhay ko." Paliwanag niya dito pero hindi tumahan si Sam.
"I love you." She said while trembling.
"Shh. I know." He chuckled. Napangiti si Sam.
Bigla niyang hinigpitan ang yakap niya.
"I can't breathe, Sam!" Natatawang sita niya dito.
"J-Just for the last time, please?" Parang sinaksak ang puso niya ng marinig niya ang boses ni Sam na parang nahihirapan kaya hinayaan niya nalang itong yumakap sa kanya.
Hindi niya alam pero bigla siyang nakaramdam ng sakit at kakaiba nung bumitaw si Sam sa mga yakap niya.
"Live well, Wadensel. Always wear your smile, okay? Basta lagi mong tatandaan na mahal na mahal na mahal kita." Nakangiting sabi niya rito.
Napangiti si Wadensel. Gusto niyang magsabi ng I love you too pero pinigilan niya.
"Can I go now?" Tila kakaibang pahayag yun sa kanya. Matagal niya muna itong tinitigan at hindi niya alam kung bakit hindi siya makasagot.
"What?" She chuckled habang inaantay ang sagot neto.
"Pagod na ako." Tumatawang sabi niya at may kumawalang luha sa kanyang mata.
"Tsk. Halika nga." Hinila niya ito at guguluhin sana niya ang buhok ni Sam ng bigla itong nalaglag.
"W-What the..." Biglang kumabog ng kakaiba ng puso niya.
Napamaang ang bibig niya sa sobrang gulat. Gulat na tinitigan niya si Sam na nakatingin sa loob ng kotse niya.
"S-Sam.." Naiiyak na sabi niya dito at nilapitan niya ito.
Napatitig sa kanya si Sam at napangiti. A genuine smile.
"Mahal na mahal kita." Malambing na sabi niya rito habang kumawala ang butil ng kanyang luha.
"H-How?" Hindi makapaniwalang tanong niya at nagsimulang manikip ang dibdib niya.
"Masasagot lahat ng tanong mo kapag bumalik ka na sa kotse mo." Mahinang sabi niya pero ramdam ang pagod sa boses nito.
"P-Pero.."
"Just go." Ngiti niya dito.
Ayaw man niya pero gustong-gusto niyang malaman ang totoo kaya naman bumalik siya sa kotse niya.
Lumapit sa kanya si Sam.
"Be safe always, okay?" Tinitigan niya ito at hinaplos ang mukha neto bago umatras.
He wants to stop her pero natulala lang ito sa kanya at nagsimulang maglakbay ang mga tanong sa isip niya.
"Bye. I love you so much, Wadensel." Malungkot na ngumiti ito sa kanya at agad na umalis.
"Sam!"