Shy girl don't care!

Καυτή...επίσκεψη

Στριφογυρνούσα στο δωμάτιο όλο το απόγευμα! Κυριολεκτικά έκανα βόλτες πέρα δώθε προσπαθώντας να ηρεμήσω και να σκεφτώ λογικά πριν έρθει ο Φίλιππος. Είπα στον Άρη τι έγινε και αυτός ξέσπασε σε γέλια. Οπότε από τότε περνάει κάθε τόσο από το δωμάτιό μου γελώντας ασταμάτητα. Έρχεται ξανά και πάω να του κλείσω τη πόρτα στα μούτρα αλλά βάζει το χέρι του και με εμποδίζει. Μπαίνει μέσα και κάθεται στο κρεβάτι.
-Σοβαρά τώρα, τι σου συμβαίνει; Εσύ ποτέ δεν έκανες έτσι για κανέναν, Μελίσα, μου λέει.
Συνεχίζω να τριγυρνάω δίχως να τον κοιτάω.
-Είναι σπαστικός και εκνευριστικός, πεισματάρης, εγωιστής...θες κι άλλα; Φωνάζω εξοργισμένη.
Αυτός στριφογυρίζει τα μάτια του και με τραβάει απότομα από το χέρι για να κάτσω δίπλα του. Επιλέγω να μείνω εκεί. Άλλωστε, κουράστηκαν τα ποδαράκια μου.
-Σου φαίνεται. Απλά δεν του έχεις δώσει την ευκαιρία να γνωριστείτε.
-Ευχαριστώ, μα δεν θα πάρω. Ούτως ή άλλως θα μπω στη λίστα αναμονής του.
Εκτός των άλλων το μόνο που μου έλειπε ήταν να περιμένω να γνωριστούμε με κάποιον που θέλουν να γνωρίσουν και να περάσουν έστω και το τελευταίο λεπτό της ζωής τους με τον Φίλιππο! Θεέ μου,ακόμα τα βιβλία μου είναι πιο σημαντικά από αυτό!
Ο Άρης γελάει απαλά και ύστερα με κοιτάει ξανά σοβαρός.
-Κάνεις λάθος. Ο Φίλιππος, δεν βλέπει κανένα κορίτσι εδώ και πολλές μέρες. Γενικά, είναι μόνο με εμένα και άλλα αγόρια, με πληροφορεί.
Μισώ που το λέω αυτό, αλλά έχει δίκιο. Τον βλέπω μόνο με εκείνη τη παρέα αγοριών που ήταν και χθες στο "Sweet Shake" και όσες φορές τον πλησιάζει κάποιο κορίτσι την χαιρετάει απλά και φεύγει. Μόνο...
-Μιλάει με εσένα. Μόνο, προσθέτει σαν να διάβαζε τις σκέψεις μου και το ότι το είπε φωναχτά με τρομοκρατεί περισσότερο.
-Μην λες χαζομάρες. Είναι ότι...., όμως η φωνή μου σβήνει.
Να πάρει, δεν έχω κάτι να πω! Πάντα έχω κάτι να πω! Εντάξει, τις περισσότερες φορές μιλάω ασταμάτητα ή το βουλώνω για αρκετή ώρα μέχρι που πετάω κάτι βλακώδες...
-Δεν είναι τίποτα. Λέγεται " σε γουστάρω ακόμα και αν εσύ παίζεις την δύσκολη". Χαλάρωσε και δες πως θα πάει. Δεν θα περιμένει πολύ μέχρι εσύ να ξεπεράσεις τη φάση του τρίχρονου, με μαλώνει.
Τον κοιτάω. Με κοιτάει και αυτός σοβαρός και σχεδόν αγανακτισμένος. Δεν μου έχει μιλήσει πότε πιο ώριμα από τώρα και με βάζει στη διαδικασία να σκεφτώ αυτά που είπε. Η αλήθεια είναι πως τα ίδια μου είπαν και η Δανάη με την Φοίβη τις προάλλες αλλά εγώ έφυγα άρον άρον από το σπίτι. Ωστόσο η ιδέα του να αρέσω στον Φίλιππο με τρομοκρατεί από μόνη της δίχως κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Δεν έχω νιώσει έτσι, δεν έχω βρεθεί σε τέτοια κατάσταση και οι μόνες δύσκολες στιγμές που βίωσα ήταν μέσω των βιβλίων μου.
Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι και πετάγομαι. Ο Άρης σηκώνεται να πάει να ανοίξει.
-Απλά υποσχέσου μου, ότι θα ηρεμήσεις, εντάξει;
Τον κοιτάω θυμωμένα. Αυτός περιμένει να του απαντήσω και υποχωρώ. Κατά βάθος, ίσως να το θέλω και εγώ.
-Το υπόσχομαι. Φύγε τώρα, του απαντώ και ετοιμάζομαι για οτιδήποτε ακολουθήσει.