Humagulgol na ako sa kalsada.
“waaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!!!!!!”
TT__________TT
Nung nasa gate na ako ng bahay namin, hinanap ko muna ung baby ni Zyren to check if he's already home and nandun nga. Hayyyy... buti naman pinauwi siya ng maaga ni Ms. NBSB.
Pagkalabas ko ng garahe, mas lalo pang lumakas ung ulan kaya nagmadali akong pumasok sa bahay pero nakalock pala yung front door kaya kinailangan ko pang magdoorbell. Tas nung nagdoorbell naman ako, wala pa ring nagbubukas ng pinto. Ano na naman kayang nagaganap?
Sunod-sunod na kamalasan ang dumating sakin ngayong araw na ‘to. Simula nung nakita ko si MS. NBSB.
Arrrrggghhh!!! Sobrang sakit na talaga ng kamay ko! T_T
"Ye? Nugu seyo? (Yes? Who's this?)" sabi nung nasa speaker. Yes! Na wakas may sumagot din!
"Ahjumma, Christine iyeyo. (Manang, Si Christine po ito.)"
"Oh, jinjja? Omo. Biga neomu mukeo! Arasseo. Na balli ga. (Oh, talaga? Hala. Ang lakas ng ulan! Sige. Bibilisan ko.)"
"Mianhae, Ahjumma. Gidaryo. Ne, komawo. (Sorry po, Manang. Hintayin ko kayo. Sige po, salamat.)"
Pagkabukas ng pinto, tumakbo ako agad sa kwarto ko at nilinis ko yung sugat ko.
Grabe. Alam mo ung word na “sobrang sakit”? aahhh!
And if you're thinking of me doing revenge… For your information, mas gusto ko silang makarma nalang kasi yun ang tinatawag na 'the sweetest revenge'. KARMA.
Lumabas ako ng kwarto para ibigay kay Manang ung basang damit ko.
"Manang, paki laban naman ho ‘tong uniform ko oh. Nabasa po kasi eh."
"Eh bat naman kasi hindi ka muna sumilong? Baka magkasakit ka ulet niyan. Tsk tsk." Inabot ko na sa kanya yung uniform ko.
"Hindi na po kasi ako nakahanap ng masisilungan eh. Si Zyren po ba nasan?"
"Nandun sa kwarto niya. Sorry nga pala kasi nakalock ung front door kanina ah. May dalawang babae kasing humahabol kay Zyren at gusto nilang pumasok dito. Doorbell sila nang doorbell at katok nang katok kaya nilock namin yun. Ayaw kasing papasukin ni Zyren eh. Yung isa studyante tas ung isa naman… teacher. Mukhang patay na patay sa asawa mo yung mga yun. Jusko po. Ang hirap ng may asawang gwapo no?"
"Talaga po, Manang? Pumunta sila dito? Buti naman hindi niyo pinapasok. Yes Manang, I totally agree. Ang hirap ng may asawang gwapo. Ang daming humahabol at nagkakandarapa, minsan feeling mo ma-aagawan ka na."
"Mabuti pang puntahan mo na siya sa kwarto niya. Kanina pa nag-aalala sayo yun eh. Paikot-ikot dito sa sala kanina bago ka dumating. Gusto nga niyang hanapin ka na kaya lang hindi niya alam kung saan siya magsisimulang maghanap kaya sinabi ko na hintayin ka nalang namin kung dadating ka o hindi. Haha. Pero sa awa ng Diyos, naka-uwi ka pa."
"Haha. Syempre naman, Manang. Uuwi pa ako! Buti po pinigilan niyong hanapin ako ni Zyren. Baka po kasi magkasalisi pa kami. Sige po, Manang. Akyat na ako. Good night po!" Bineso-beso ko si Manang tas umakyat na ako. Sinilip ko muna si Zyren bago ako pumasok sa kwarto ko pero wala siya. Hindi ko siya makita.
Kaya naisipan kong pumasok at hanapin siya.
"Zyrennn... Nasan ka?" sabi ko pagpasok ko.
"Yooohoooo... Zyrennnnn..."
"Nandito ako, Babe." sabi niya sabay turo sa dibdib ko pero syempre hindi nakadikit.
"...sa puso mo." tas niyakap niya ako patalikod. Ang hilig niya magback hug.
"Haha. Corni.” Pero ang totoo? Nakikilig ako :”> Haha. “Pumunta daw kanina dito sila Princess tsaka si Ms. Romualdez ah? Bakit daw?"
"Hay nako. Don't make me remember them. Hindi mo alam ang ginawang gulo nila dito kanina." Sabay busangot niya.
"Bakit? Ano ba’ng ginawa nila dito?" tas hinila niya ako papunta sa balcony niya, then niyakap niya ako ulet habang nakatingin kami sa view.
"Gusto ba naman nilang pumasok at mag stay for the night? Pinahirapan na nga nila ako kanina kasi ang dami nilang inutos sakin tas papapasukin ko pa sila sa bahay natin? Tas nung hindi ko pinayagan at sinarado ko na ung pinto, hindi sila tumigil sa kakatawag sa pangalan ko at kakadoorbell kaya nilock namin ung front door para hindi sila makapasok. Yung kanina nung nagdodoorbell ka eh walang nagbubukas ng pinto, akala kasi namin sila pa yun. Mianhae. (Sorry.)"
"Nyek. Ganun? Pinahirapan ka nila?" Humarap ako sa kanya at inilagay ko ung hands ko sa leeg nya. haha. Sweet? Hindi ko nga alam kung bakit ko ginagawa eh basta naisip ko nalang. XD
"Oo, Babe. Pinahirapan nila ako kanina, eh pano pa kaya bukas? Waahhhh... Babe, yoko na. Pinapahirapan na nga nila ako tas hindi pa kita pwedeng makita. Grabeng pahirap naman yung ginagawa nila. Hindi ko nga alam kung bakit hinire pa ni Mr. Sanchez yun eh." Pinatong niya yung ulo niya sa balikat ko. Shet ang sweet namin.
"Ehhh... Hayaan mo na. Hindi makukumpleto ang buhay pag walang kontrabida kaya tiisin mo nalang muna. Haha. Hanggang fest lang naman yan eh. Matatapos din yan agad."
"Kiss mo ako. Sige na." then pumikit siya at pinout ung lips niya.
chhhuuuuu~~
Kiniss ko siya sa forehead niya. Nahirapan nga ako kasi masyado siyang matangkad. 181 cm ba naman ang height niya eh.
"Alam mo, ngayong araw ang dami-dami kong narealize na mga bagay na hindi ko narealize dati. Una, nung mag-isa lang akong gumawa nung pagdedesign para sa classroom natin. Kinuha kasi ni Ms. Romualdez sila Tim para tulungan daw ung section niya.”
"Huh? Eh diba bawal tumulong sa ibang section?"
"Oo, pero alam mo naman ung teacher na yun. Gagawin lahat makakuha lang ng lalake. Buong araw nila akong hindi pinuntahan o tinulungan man lang. Inisip rin kita kaya lang mukhang busy ka pa sa ginagawa niyo ni Jacob kaya hindi na kita tinawagan. At pangalawa, nung uwian na diba tinext kita? Sabi ko sasabay ako, kasi hindi na sumabay sakin si Tim. May ipapagawa pa daw si Ms. NBSB sa kanya tas nung tinext naman kita, may pinapagawa din siya sayo."
"Nyek. Edi kung sinabi mo sakin yan lahat bago tayo umuwi edi sana sumabay na ako sayo. I'm so sorry, Babe. Bat kasi hindi mo na sakin sinabi?" tas hinigpitan niya ung yakap at dinikit niya ung forehead niya sakin.
"Naghintay din ako ng bus pero walang dumadating kaya naglakad nalang ako. Tas bigla pang umulan. Ayun, nabasa ako. Hindi na kasi ako sumilong eh. Wala na kasi akong mahanap. Narealize ko na ang hirap-hirap pala mag-isa, kailangan mo ng kasama sa bawat gagawin mo. Tsaka ung isa pa, narealize ko na pag naiisipan kong humingi ng tulong, ikaw lagi yung unang tao na pumapasok sa isip ko. Lagi ka rin kasing nanjan pag kailangan kita katulad ngayon. So, narealize ko na...
"Na?"
"Na..."
"Na ano? Sabihin mo na. Haha.”
"Na mahal na kita. And this time mahal na talaga kita as in i.love.you!" tas niyakap ko siya ng mahigpit.
"Talaga? Mahal mo na ko?" tanong niya habang magkayakap kami.
"Oo. Mahal na kita. Mahal na mahal na kita." sabi ko then tinouch ko ung ilong niya.
"Yessss! Woohoooo!!! I love you too, Babe!" sabi niya tas nagtatakbo siya sa paligid ng balcony niya. Tuwang-tuwa? XD
>///<
Habang pinapanood ko siyang pailot-ikot na nagsasaya, naramdaman ko na unti-unti na namang sumasakit ung sugat ko. Palibis nang palibis ung pagkalat nung sakit kaya napasigaw na ako.
“Ahhhhh!!!” -- sigaw ko. Napatigil si Zyren sa pagsasaya at lumapit sya agad sakin.
"Bakit Babe? May sugat ka? Napano yan?" hinawakan niya yung kamay ko na may sugat.
"Nadaplisan lang ng gunting nung nagdedesign ako. Okay lang ako, maliit lang naman eh." Inalis ko na yung kamay ko sa pagkakahawak niya pero hinawakan niya ulit.
"Anong maliit? Eh kitang-kita oh. Ang haba-haba. Halika nga dito. Kanina pa tayo magkasama ngayon mo lang sinabi sakin? Pero kanina ko pa yan nakikita. Lilinisan ko na dali."
"Eh nilinisan ko na ‘to kanina eh, wag na lang."
"Babe... Just listen to me, okay?"
:">
"O-okay." Sagot ko. Then hinila na niya ako paupo sa kama niya.
Kumuha siya ng first-aid kit dun sa cabinet niya tas pagkabalik niya, kiniss niya muna ako bago siya umupo.
"Pampatibay ng loob, masakit ‘tong gagawin ko eh." Sabi niya.
>///<
Hinawakan na niya ung kamay ko tas inalis niya ung benda.
"A-ahhhh! Aray! Zyren, masakit!"
"Sorry. Tiisin mo nalang muna ha? Kiss kita ulet gusto mo?"
O////////O
"W-wag na. Okay lang."
"Lalagyan ko ng alcohol yang sugat mo kaya kailangan mo talaga ng kiss ko."
"A-alcohol? No, no, Zyren. Masakit yun!!!"
"Yeah, I know. I'm sorry pero kung hindi ko ‘to lalagayan, hndi gagaling yan. Lalagyan ko na ah? Ikikiss nalang kita, I'm sorry."
At yun nilagyan na niya.
"Ahhhhhhhh--" kiniss niya nga ako habang nilalagyan niya ng alcohol ung kamay ko.
"Ahhhh-- Zyren-- ang-- sakit--"
Masakit siya pero hindi katulad nung hindi pa niya ako kinikiss.
His kiss felt so great na nabawasan ung sakit ng sugat ko.
Then nung naghiwalay na yung lips namin he smiled at me and said, "Diba nabawasan yung sakit? Told you. Mas nagconcentrate ka kasi sa kiss ko kaya hindi siya masyadong sumakit. Now let me put your bandage correctly. Haha. Mali kasi yung pagkalagay mo." Nangingiti siya habang kumukuha ng bandage sa kit.
Binendahan na niya ung kamay ko. Focused na focused nga siya eh habang ako focused na focused na tumingin sa kanya. Mukha talaga siyang concerned, nakakatuwa.
>///<
"Ayan... Tapos na Babe. Sa susunod, mag-iingat ka para hindi ka na masaktan ulet ha?" Sabi niya tas tinap niya ung head ko at binalik ung first-aid kit sa cabinet.
"Infairness ah, hindi siya ganun kasakit. Pano mo nagawa yun? Nag-aral ka ba ng medicine?"
"Hindi, ginawa ko lang yung ginagawa sakin ni Mama kapag nasusugatan ako dahil sa kakulitan ko. ahaha." Napakamot sya ng ulo.
"S-salamat. I owe you one so I'll do whatever you ask me to do."
"Kahit ano?"
"Oo, kahit ano. Basta wag lang yung hindi ko kaya ah."
"Hmmmmm... eh kung ituloy nalang natin ung ginagawa natin kanina?"
O////O?!
--------------------------------------------------------------------------------
Whaahaahah! Yes! Sa wakas narealize din niya na mahal niya si Zyren! ^o^
Are we heading to the RC? (restricted chapter?)
Itutuloy kaya nila?
Just wait for the next Chapter!
Ganda ng balcony ni Zy... ahaha.
Vote and comment!
Thanks for reading and supporting FM!