"Üzgünüm, Sarah," adam onun kulaklarına fısıldadı. Eliyle kızın başının arkasını kavradı, onu dinlemeye zorladı. "Bir daha asla olmaz tatlım. Söz veriyorum."
Çaresiz bakışlarını saklamak için aşağıya baktı. Çürükler, çirkin mor izlerini ağrıyan kollarında bırakıyordu zaten.
"Sadece... bazen beni çok çılgın yapıyorsun," diye devam etti Steven. "Onu böyleyken gördüm..."
Sarah titredi, sonra ne söyleyeceğini tam olarak biliyordu. Daha önce yüzlerce kez duymuştu.
"Etrafındaki diğer erkekleri gördüğümde çok kıskanç olacağım, çok güzelsin ve seni hak etmediğimi biliyorum. Eğer beni terk edersen..." sesi hıçkırığa gömüldü.
Uyarmadan, Steven'ın yüzü kızardı ve parlatılmış parmakları bir kez daha kızın omuzlarını kavradı. "O bizim komşumuz, Tanrı aşkına, onun davetine katılmayı kabul etmemeliydik. İkinizinde birbirinize bakış biçiminizi gördüm. Sanki orada değildim," kızı şiddetle sarstı. "Beni asla terk etmeyeceksin Sarah," diye tükürdü, "İzin vermiyorum."
Öfkesi bir kez daha yükseldi Sarah'yı kavrarken. Birdenbire onu mutfak duvarına doğru itti, Kızın başı, dokulu yüzeye sertçe vurdu. "Lütfen Steven," diye yalvardı. Öyle korkutucu davrandığında nefret ediyordu. Sadece onu değiştirebilseydi!
"Lütfen Steven," diyerek taklit etti. Bir eliyle boğazını kavradı, işaret parmağını yüzüne doğrulttu. "Sen onun kurlarını beğendin değil mi? Değil mi?!" diye bağırdı. "Sen gerçekten bir oyuncusun, biliyorsun değil mi?"
Sarah inkar etmek için başını salladı; uzun sarışın saçları karışık dalgalar halinde sırtına dökülüyordu. "Hayır Steven. Böyle değildi. İnanmalısın- "
"Senin onunla flört ettiğini görürsem ne olacağını söylemek zorunda değilim," diye tehdit etti onu keserek. Gözleri kilitli kalırken burnu neredeyse ona dokunuyordu. Bahsettiğini çok iyi bilirdi, aynı uyarıyı, kısa fakat çalkantılı evlilikleri boyunca sayısız kez almıştı.
Durumunu düşünürken gözyaşları Sarah'nın gözlerine doldu. Bir canavarla evli olduğunu biliyordu fakat elinde tuttuğu yerden nasıl kurtulacağını bilmiyordu. Para olmadan. O her zaman böyle değildi. Kız başlangıçta çok mutlu olmuştu; bundan emin olmuştu. Tatlı ve özenli; mükemmel koca.
Artık hepsinin bir oyun olduğunu biliyordu.
"Asla yapmazdım Steven," diye söz verdi. Yüzünü ona çevirdi. Sarah, eğer inkar ederse ne olacağını biliyordu, sadece kızgın olacaktı ama ona anlatmayı denemekten kendisini alıkoyamadı.
"Yapmayacağını biliyorum," diye bağırdı ona. Çenesini tutarak ona bakmaya zorladı. "Çünkü seni öldürürdüm."
Sözleri havada asılı duruyordu.
Sarah'nın kalbi karnına saplandı. Kaç kez tehditkar ifadeyi duymuş olursa olsun, buna alışamazdı. Adamın, kızın yüzüne söylediği çirkin sözcükler ilk zamanda ki gibi bir etki yaratmıştı.
'Eğer, bu sefer yaparsam,' diye acı çekti. En büyük korkusu bir gün adamın onunla birlikteyken öfkesini kaybetmesiydi. Kim bilebilirdi o zaman ne olacaktı? Bunu düşünmemeye çalıştı.
Sarah, kocasının bir sonraki patlamasını her gün korku içinde bekliyordu. Bir sonraki gelecek hamle onlar gibiydi. O, fark etmişti. Bir zamanlar birlikte yaşadıklarında barışçıl, neredeyse mutlu zamanlardı ve o, adamın değişip değişmediğini merak ederdi. Ama kocası her zaman onu hayal kırıklığına uğratmayı başardı. Sarah kendini kaçamayan, tuzağa düşürülmüş bir hayvan gibi hissetti.
Steven, kıskançlığını kontrol edemiyordu. En başından beri Sarah'ya hakimdi. Onun çalışmasına izin vermezdi - Sarah'nın ihtiyacı yoktu - ona çok rahat yaşama lüksü veren yüksek ücretli bir işi vardı. Ama diktatörlüğü büyüdü. Yakında ne giydiğine ve kiminle görüştüğüne dikkat etmeye başladı; saçlarının uzunluğu ve ne yediği. Ne kadar güneş alabileceğini bile ayarladı - bronzlaştırılmış çizgilere sahip olmayı yasaklamıştı. Aptalca bir şekilde, her şeyi onu önemsediği için yaptığına ikna etti.
Steven, elini öfkeyle kaldırdı ve Sarah, gözlerini kapattı, bir sonraki darbeye hazırlandı. Ona sürpriz oldu, gelmemişti.
Bir keresinde, ona dikkatle baktı. Izdırap, onun yakışıklı yüzünde ortaya çıktı ve ağzı umutsuzca büküldü. Nazikçe, parlatılmış saçlarını gözyaşlarına boğulmuş yanağından fırçayla aşağı çekti.
"Tanrım, bebeğim, çok üzgünüm," diye fısıldadı. Dudaklarını yanağından saçlarına sürükledi. "Benden nefret etmelisin ve ben seni suçlamıyorum! Lütfen beni affettiğini söyle. Sensiz ne yapacağımı bilmiyorum," dedi. Vücudu onunkinin üstüne düştü ve geniş omuzları acıyla titredi. "Bunu telafi edeceğim. Yemin ederim."
Sarah, onun titreyen bir elini kafasına götürdü, kahverengi saçını sevdiğini bilerek elini hareket ettirdi. Bu tartışmalarının çoğunun sonlandığı gibi aynı. Steven gözyaşları içinde parçalanır ve nihayetinde yatak odasının mahremiyetinde kalmasını vaat ederdi.
Ama Sarah daha fazla yapamazdı. Durması gerekiyordu. Gözleri geniş mutfağı taradı ve granit tezgah üstünde bekleyen keskin bıçağın üzerine indi.
'Bir daha ki sefere...' diye sessizce söz verdi.