Ik droomde een keer dat ik Cornelia bij me had in een bos.
Ik was verdwaald, kende de weg niet en zocht hulp.
Er was een vreemde vrouw en ze ze: kijk achter je dan zie je de gene die je het meest nodig hebt nu.
Wist ik veel dus na enige aarzeling stond Cornelia achter me.
Ze stond er zoals ik haar kende, liefdevol, gezond en met een glimlach.
We hebben een tijdje gepraat.. en we zijn door het bos gaan lopen.
We hebben het eigenlijk over heel veel dingen gehad wat voornamelijk prive is.
Ik weet niet of dit een paranormale ervaring is, maar het was in ieder geval een ervaring die goed en mooi was.
Ik wou het graag met jullie delen, omdat ik vond dat zoiets ook in mijn boek mocht staan.
ik zie dat mijn lezers afnemen.
Ik heb geen flauw idee hoe dat komt, maar geloof me ik doe mijn best om dit boek bij te houden.
En ja sommige hoofdstukken zijn kort, maar soms kan ik er niet meer van maken, omdat ik niet als een leugenaar wil overkomen.
Soms zie ik dat mensen ongelovig zijn en ja dat mag ook.
Hou het alsjeblieft wel respectvol.
Ook wil ik zeggen: ik ben geen medium...
Of wat dan ook... Ik ben gewoon een vrouw die dit heeft mee gemaakt en meer niet.
Jullie mogen dingen vragen, maar ik ga niet in zee met negatieve dingen.
Ik schrijf dit boek, omdat ik het interessant vind en niet meer en niet minder.