Dit stuk was eigenlijk al voor gisteren gepland, maar mijn internetverbinding deed het niet. Dus hier alsnog een nieuw stuk.
-
Als ik de badkamerdeur open duw en zo zelfverzekerd mogelijk voor Mara over de gang paradeer in haar nieuwe rode jurkje, begint ze te klappen. “Wauw. Nu alleen nog even knalrode lippenstift en je bent de mooiste vrouw ter wereld.”
“Vind je?” Voor de spiegel blijf ik staan om mezelf kritisch te bestuderen. Is dit wel wie ik ben? Nou ja, de laatste tijd is er zoveel veranderd dat het nu toch niet meer uitmaakt. Een identiteitscrisis kan er ook nog wel bij.
“Vangen.” Met een boogje vliegt Mara’s lippenstift door de kamer. Zij is zo’n meisje bij wie een knalrode kleur staat, maar mezelf heb ik nooit op die manier bekeken.
Voorzichtig smeer ik wat van het felle spul op mijn lippen. Om eerlijk te zijn doet het wonderen voor mijn kapsel. De saaie donkerblonde kleur van mijn haren ziet er ineens veel stralender uit. Ik vind het alleen geen topcombinatie met het groen van mijn ogen.
“Oké, tijd om te gaan. Laat dat feest maar komen.” Enthousiast stormt Mara voor me uit de trap af. We pakken onze jassen, roepen even naar mijn moeder dat we weg zijn en trekken dan de deur achter ons dicht.
Het feestje waar we heen gaan wordt gehouden in een discotheek waar ik Aura wel eens over heb horen praten. Geen van beiden zijn we er ooit eerder geweest omdat de minimumleeftijd normaal gesproken op achttien ligt. Voor vanavond is de grens echter verlaagd naar zestien.
Aura staat ons vlak achter de kassa op te wachten met haar broer. “Hey girls. Julian, look how sexy she is.” Lekker subtiel weer. Die leert het ook echt nooit.
“Maybe you can try not to interfere with us.” Geërgerd rolt Julian met zijn ogen. Hij vindt het dus ook irritant dat zijn zusje zo zit te pushen. Dat is een goed teken. Ik hoef geen jongen die zelf niet weet wat hij wil en alles door zijn zusje laat regelen.
Met z’n vieren begeven we ons naar de dansvloer, waar Matias, Raquel en Joana al flink los beginnen te komen. Enthousiast dans ik met ze mee. In Nederland ging ik altijd graag uit met mijn vriendinnen en stond ik meestal als eerste op de dansvloer. Het is heerlijk om ook hier even alle zorgen te kunnen vergeten en me helemaal te laten gaan in de muziek. Zelfs sommige van de Spaanstalige nummers die de dj draait, zijn voor mij geen onbekend terrein meer.
-
Het is een geweldige avond. Mara staat constant met Matias te flirten, wat me doet denken aan ons gesprek van vanmiddag. Als ik al op Julian afstap dan wil ik dat in ieder geval doen zonder Aura in de buurt. De vraag is alleen hoe ik dat voor elkaar kan krijgen. Op zo’n feest als dit zijn we vrijwel de hele tijd met de groep bij elkaar.
“Ga naar hem toe,” sist Mara in mijn oor. “Het is nu of nooit.” Ze geeft me een duw in mijn rug.
“Niet met zijn zusje erbij. Die zit ons nu al hartstikke te pushen.”
“Nee, jij zoekt gewoon een excuus om niks te hoeven ondernemen omdat je zo’n schijterd bent. Nu je verhalen over teruggaan naar Amsterdam niet meer werken, moet je iets anders verzinnen. Nou, ik heb nieuws voor je. Ik trap er namelijk niet meer in.”
“Jammer dan.” Met een ruk draai ik me om zodat ik haar gezicht niet meer zie. Van binnen kook ik. Het gebeurt niet zo heel vaak dat ik boos word op Mara, maar nu moet ze toch echt uitkijken. Ik dacht dat ze me wilde steunen door haar jurkje en lippenstift te lenen, maar eigenlijk is ze net zo erg als Aura. Zie je wel dat die twee perfect voor elkaar zouden zijn. Misschien moet Mara maar lekker hier blijven wonen zodat ik haar plek in Amsterdam in kan nemen. Dat zou ik echt met alle plezier doen. Dan heb ik in ieder geval ouders die nog bij elkaar zijn.
Een hand komt op mijn schouder neer. “Sorry. Zal ik haar afleiden voor je?”
Ik knik. Meteen voel ik me al wat rustiger vanbinnen. “Als je dat zou willen doen. Dat zou wel fijn zijn.”
“Oké.” Mara pakt Aura’s hand vast en trekt haar mee richting de bar. Wat ze zegt kan ik niet meer verstaan, maar ik weet zeker dat ik het wel aan mijn beste vriendin over kan laten om iemand af te leiden. Van een paar meter afstand seint ze met haar ogen naar mij dat ik iets moet doen.
Terwijl zij vrolijk tegen Aura aan loopt te kletsen, draai ik me dus om naar Julian. “Hey.” Hij ziet er zoals altijd weer goed uit, ook al draagt hij nooit iets anders dan een spijkerbroek met een simpel shirt. Het zorgt ervoor dat ik me nog dommer en onervarener voel. Hoe moet ik nou een move maken richting zo’n geweldige jongen?
“Hey.” Hij lacht naar me. “Your friend was right. You look very beautiful tonight.”
“Gracias.” Ha, ik durf zelfs in het Spaans tegen hem te praten. Misschien is er dan toch nog hoop voor mij. “I was wondering… Would you like to go out with me? I mean, like a date?”
Verbaasd fronst hij zijn wenkbrauwen. “I thought you didn’t want a boyfriend because you are going back to Amsterdam.”
“I changed my mind. Or actually Mara did. She made me realize that I’m going to miss you very much when I’m back in Amsterdam,” leg ik uit. “So maybe we-” Mijn datevoorstel wordt onderbroken door een hoop gegil en geklap uit de richting van de bar. Jongens fluiten enthousiast op hun vingers. Als ik me omdraai, zie ik hoe Mara met Aura zoent. In shock wacht ik tot het is afgelopen voordat ik naar haar toe ga. “Waar ben jij in godsnaam mee bezig?”
Aura weet niet hoe snel ze zich uit de voeten moet maken. Geschrokken rent ze terug naar onze vriendengroep.
In tegenstelling tot mij lijkt Mara er wel om te kunnen lachen. “Zij is nog gestoorder dan ik. Ik werd echt knettergek van haar gezeur over jou en Julian. Dit was de enige manier waarop ik ervoor kon zorgen dat ze haar mond hield. Best lachen, toch? Alleen volgens mij denkt zij daar niet zo over.”
Als ik omkijk, zie ik hoe Aura met Raquel en Joana in de toiletten verdwijnt. “Nee, dat denk ik ook. Je hebt haar nu natuurlijk hartstikke in de war gemaakt, wat denk jij dan? Word je ineens op je bek gepakt door een meisje dat je net een paar uur kent. Ik zou me ook dood schrikken. Gelukkig valt ze op jongens, anders was dit pas echt een drama geweest.” Omdat ik wil weten hoe het met Aura is en ook omdat ik me verantwoordelijk voel voor Mara’s actie baan ik me ook een weg door de menigte heen naar de wc’s.
Aura zit op de rand van het stuk wit marmer waaruit de wasbakken zijn gehouwen. Er lopen tranen over haar wangen, waardoor haar mascara uitloopt.
“Everything okay?” Lekker stomme vraag. Natuurlijk is het niet oké.
“I think so,” antwoordt Raquel, die met een stuk wc-papier de mascara van het gezicht van haar vriendin probeert te vegen. “She’s only crying because she’s in shock.”
“Yeah.” Joana kijkt me vreemd aan. “What was that? Why did she kiss Aura?”
“Is she a lesbian?,” vraagt Aura door haar tranen heen.
“No.” Ik hijs mezelf naast haar op de wasbakken. “She has been flirting with Matias the whole evening, haven’t you noticed that? It was just…” Dit ga ik niet met Jan en alleman bespreken. Ik kijk naar Raquel en Joana en verzoek ze vriendelijk ons even alleen te laten voor een gesprek onder vier ogen.
Gelukkig doen de meiden niet moeilijk. Ze werpen allebei nog een bezorgde blik op hun vrienden in lopen dan samen de ruimte uit.
Ik sla een arm om Aura heen. “I’m sorry for what happend, but I think you would like to hear the reason.”
Ze knikt. Natuurlijk wil ze de reden horen. Ze is nog nieuwsgieriger dan de gemiddelde paparazzo.
“You were pushing Julian and me the whole time and I just wanted to talk to him without you hanging around us. So Mara wanted to distract you while I was talking to Julian. I was just asking him out when she kissed you. She shouldn’t have done that, but she just wanted you to shut up. I already told you she is crazy.”
“You were asking him out?” De kus lijkt Aura niet meer te boeien. Ze is zo onder de indruk van dit nieuws dat ik bang ben dat ze gaat hyperventileren.
“Yes, I was. Let’s go back in there so I can continue my conversation with him.” Vreemd genoeg voel ik me gelukkig. Tintelingen schieten door mijn lichaam. Dit is mijn nieuwe leven in Spanje en ik haat het, maar beter dan dit had ik het niet kunnen treffen.
Als je zittend zou kunnen springen dan zou Aura dat op dit moment doen. Ze hupt helemaal op en neer op de wasbak. “So I was right? You’re in love with him?”
“Yes I am.” Terwijl ik het zeg verschijnt er een lach op mijn gezicht. Liegen tegen jezelf is absoluut niet goed, maar ik doe het nu niet meer. Eindelijk geef ik toe aan mijn gevoelens.
“I knew it. I knew it!” Aura springt van de wasbak af en begint een vreugdedansje te doen.
Dit is echt grappig. Ik heb nog nooit iemand zo blij gemaakt met mijn liefdesleven. Dat was tot vandaag eerder om depressief van te worden. Blij wip ik ook van de wasbak af. “Come on, let’s go back.”
“Yes, to your lover,” lacht Aura. Met twee vingers veegt ze wat restjes uitgelopen mascara van haar wangen af zodat ze er weer een beetje toonbaar uitziet. Dan pakt ze mijn hand en wandelen we samen terug de volle discotheek in. Deze avond zal zeker weten voor altijd in mijn geheugen gegrift blijven staan, om verschillende redenen.