"ညေနပိုင္းအတန္းခ်ိန္ေတြမတက္ဘူးလား"
Jinhwan hyung ဒီလိုေမးလာလိမ့္မယ္လို႔ Hanbin ထင္ေနခဲ့သားပဲ ေမးလည္းေမးခ်င္စရာပါပဲ သူညေနတိုင္းမူႀကိဳကိုလာၿပီး Jinhwanနားမွာပဲတဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနခဲ့တာကိုး
"Seniorျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္လား?"
သူJinhwan ကိုစာရြက္ေတြဝိုင္းသိမ္းေပးရင္းက
ဘယ္လိုျပန္ေျဖရမလဲအသည္းအသန္စဥ္းစားေနမိသည္ Junhoeကေတာ့အခန္းေထာင့္တြင္
အေရာင္ျခယ္ေနသည္
" ကြ်န္ေတာ္ကစာလည္းမေတာ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္
ပိုအတန္းေတြတတ္လည္းထူးျခားလာမယ္မထင္
ပါဘူူး"
"ဒါကအေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုလို႔ေတာင္ေျပာလို႔
မရဘူး Bin-ah"
BIN-AH... BIN-AH...BIN-AH
Hanbin ေခါင္းထဲမွာ အဲ့အသံေလးကိုပဲၾကားေနရသည္ ဘယ္လိုေလးေတာင္ေခၚလိုက္တာလဲHyungရယ္ ရင္ေတာင္ျပည့္လာသလိုလို
"မႀကိဳးစားၾကည့္ရေသးဘဲနဲ႔"
"မိသားစုတစ္ခုတည္းကဆိုေပမယ့္ ညီအကို
ႏွစ္ေယာက္မတူတာမိ်ဳးလည္းရွိတယ္ေလ
jinhwan hyung ရဲ႕ "
အခန္းေထာင့္မွာ အေရာင္ျခယ္ေနတဲ့Junhoeကို
လွမ္းၾကည့္မိသည္ ဒီကေလးကေတာ့အရြယ္နဲ႔
မလိုက္ေအာင္ဉာဏ္ေကာင္းသည္ေလ
" မိသားစုတစ္ခုအတြက္တစ္ေယာက္ဆိုရင္လံုေလာက္ပါတယ္"
Jinhwan hyung က ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့
အဓိပၸာယ္ကိုနားလည္လိမ့္မည္ထင္သည္ Jinhwanရဲ႕
မ်က္ဝန္းေတြထဲ နားလည္မႈ အားေပးမႈ အရိပ္
ေတြျမင္ေနရသလို
"ဒါေပမယ့္ အနည္းဆံုးေတာ့ႀကိဳးစားၾကည့္သင့္ပါတယ္ေလ"
ဒီငါးႏွစ္ကေလးႏွင့္နႈိင္းၿပီးအေျပာခံရတာ တကယ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းသင့္သည္
ဒါေပမယ့္Hanbinကေတာ့ Jinhwan ရဲ႕အျပံဳးေတြမွာသာ နစ္ေျမာၿပီး စိတ္ပ်က္ဖို႔ေတာင္သတိ
မရခဲ့ပါေခ်
------------------------------------
"သူ႔ေခါင္းကိုတကယ္ထိခိုက္မိသြားတာပဲျဖစ္မယ္"
Donhyuk သူ႔ကိုဘာလို႔ဒီလိုေျပာရလဲ Hanbin
နားမလည္ပါ သူအိမ္စာလုပ္တာဒါပထမဦးဆံုး
အႀကိမ္လည္းမဟုတ္ပါ မူလတန္းႏွင့္အလယ္တန္းတုန္းကေတာ့တစ္ခါတစ္ေလလုပ္ပါသည္
" ေအာ္ မင္းကေတာ့မလုပ္ဘူးဆိုေတာ့"
Donghyuk ကသူ႔ထက္တစ္တန္းငယ္ေပမယ့္
လည္း စာေတာ္သည္
"Kim Hanbin! မင္းက! မင္းအိမ္စာလုပ္ေန
တယ္! ဒီေကာင္! Kim Hanbinက! ေက်ာင္းဆိုတာသက္သက္မဲ့အခ်ိန္ျဖဳန္းတာပါလို႔ေျပာေနက်ေကာင္က! အိမ္စာလုပ္ေနတယ္?!?!"
ဘာလဲဟ မဟုတ္တာလုပ္ေနတာက်ေနတာပဲ
တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ့လည္းစိတ္ေျပာင္းသြားႏိုင္တာပဲေလျဖစ္တတ္ပါတယ္
"အင္း Bobby မင္းကိုသတိေပးပါရေစ
မင္းအဲ့ Chemistry ကိုထပ္က်ဦးမယ္ဆိုရင္ မင္းငါတို႔နဲ႔အတူေက်ာင္းမၿပီးပဲ Donghyukနဲ႔မွၿပီးေနရမယ္ေနာ္"
Hanbin စကားအဆံုးမွာေတာ့ Bobby ၾကမ္း
ေပၚျပဳတ္က်သြားတဲ့အသံနဲ႔ရယ္သံမ်ားဆူညံသြားေတာ့သည္
-----------------------------------
"Hanbin-ah မင္းရဲ႕အိမ္မက္ကဘာလဲ"
ဟမ္? အိမ္မက္? အင္း Jinhwan hyungက
ေတာ့အိမ္မက္ထဲခဏခဏေရာက္လာတတ္သည္ ၿပီးေတာ့အခ်ိဳ႕အိမ္မက္ေတြကသိပ္ေတာင္
မသန္႔ရွင္းတတ္ ဒါေပမယ့္ Jinhwan hyung က အိပ္ေနရင္းမက္သည့္ အိမ္မက္ကိုေမးတာ
မဟုတ္မွန္းသိသည္
" jinhwan hyung ကေရာ hyungရဲ႕အိမ္မက္
ကဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔လား?"
Hanbin စကားလႊဲဖို႔ႀကိဳးစားမိသည္
"အင္း hyungက ကေလးေတြကိုလည္းခ်စ္တယ္
သီခ်င္းဆိုရတာ ကရတာကိုလည္းႀကိဳက္တယ္
ၿပီးေတာ့အေရာင္ေတာက္ေတာက္ ကစားစရာေတြနဲ႔လည္းေဆာ့တတ္တယ္ ဟဟ..."
Jinhwanႏွင့္ေတြ႕မွအျပံဳးအရယ္သည္ကူးစက္တတ္ေၾကာင္းသူသေဘာတူကာ jinhwanရယ္လွ်င္
ျပံဳးလွ်င္သူပါလိုက္ရယ္လိုက္ျပံဳးမိလာသည္
"ဆိုေတာ့ Hyung တကယ္ပဲ ဆရာတစ္ေယာက္
ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္နဲ႔တူပါတယ္ မူႀကိဳဆရာတစ္ေယာက္ေပါ့ ေသခ်ာပါတယ္"
သူ Jinhwan ရဲ႕စကားလံုးေတြထဲကျပတ္သားမႈကိုေလးစားမိသည္ Jinhwanစကားေတြက
တစ္ကယ္ဆိုလိုေၾကာင္းသိသာသည္ Jinhwanကေလးေတြနဲ႔ တစ္ကယ္လည္းအဆင္
ေျပသည္ ဒီအလုပ္ႏွင့္သူတကယ္ကိုက္ညီသည္
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္ ခါးစည္းapron
ဝတ္ကာ ကေလးေတြနဲ႔တစ္ေနကုန္ေနရသည္မွာ
မလြယ္ကူႏိုင္ေပ Jinhwan hyung ကျပတ္သား၍သာ သူ Jinhwan ႏွင့္သိတာမၾကာေသး
ေသာ္လည္း ုျပတ္သားတာ စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္
တာကေတာ့ထင္ရွားသည္ မူႀကိဳဆရာျဖစ္၍ အေျပာအဆိုႏူးညံ့ေသာ္လည္း သူ႔စကားလံုးမ်ားကျပတ္သားခိုင္မာသည္ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ကေလးေတြက Jinhwan ကိုခ်စ္ၾကတာျဖစ္မည္
ကေလးေတြအျပင္သူေတာင္ပါခ်င္ပါႏိုင္သည္
" အဲ့ေတာ့ မင္းရဲ႕အိမ္မက္ကေရာဘာလဲ"
Jinhwan ရဲ႕ေမးခြန္းအတြက္ သူအက်ပ္႐ိုက္ေနသည္ Jinhwan ရဲ႕မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္ေလးေတြကိုဒီထက္
ၾကာၾကာေငးၾကည့္မိပါက သူႏွလံုးေရာဂါရႏိုင္
ေၾကာင္းကိုပါ မဆီမဆိုင္ေတြးမိသည္
အာာ... သူ႔ရဲ႕အိမ္မက္? သူဒီအေၾကာင္းတစ္ခါမွ
ေသခ်ာမေတြးၾကည့္မိပါ သူ႔မိဘေတြနဲ႔လည္း
ဒီအေၾကာင္းတစ္ခါမွမ ေျပာ ဖူးပါ
သူရဲစခန္းမေရာက္ မူးယစ္ေဆးမသံုးတာနဲ႔ပင္သူ႔
အေမကေက်နပ္ေနၿပီျဖစ္သည္
"အင္းးး" စဥ္းစားစမ္း တစ္ခုခု
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စဥ္းစား
"ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မက္က-------"
Junhoe က တကယ့္အခ်ိန္ေကာင္းကိုမွေရြးၿပီး
ထငိုသည္ ေခါင္းကိုတစ္ခုခုနဲ႔ေဆာင့္မိတာျဖစ္မည္ သူJunhoeရဲ႕ငိုသံကိုတကယ္မုန္းသည္
ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ခါေတာ့သူဒီငိုသံအတြက္ေက်းဇူး
တင္မိသည္
--------------------------------
"အိမ္မက္? ငါက Rapper ျဖစ္ခ်င္တာ" လို႔ Bobby က တစ္ခ်က္မွမစဥ္းစားပဲခ်က္ခ်င္းေျဖသည္ " ငါေအာင္ျမင္လာတဲ့အခါ အေမ့ကို အိမ္
အႀကီးႀကီး ဝယ္ေပးခ်င္တယ္" နည္းနည္းေတာ့
ကေလးဆန္ေပမယ့္ Bobbyမွာေတာင္သူျဖစ္ခ်င္
သည့္အိမ္မက္ရွိေနသည္
"ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မက္ကBobby hyung ေလာက္
စိတ္ကူးယဥ္မဆန္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က တိရစၧာန္ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တာ" လို႔ Donhyuk က ရွက္ျပံဳးၿပီးေျပာသည္ "အဲ့တာေျကာင့္ကၽြန္ေတာ္
က Gradeေတြေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားေနတာဗ်
ပညာသင္ဆုရမွျဖစ္မွာ"
"ငါကေတာ့ အိမ္ကဆိုင္မွာပဲဝင္လုပ္ခ်င္တာ ငါ့မိဘေတြကေတာ့ collegeသြားေစခ်င္ေပမယ့္လည္း စီးပြားေရး ဒါမွမဟုတ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ဒီဂရီ တစ္ခုခုေပါ့ ဒါေပမယ့္ ငါက Donghyuk လိုမေတာ္ေတာ့ ျဖစ္ပါ့မလားေတာင္မသိပါဘူးကြာ"
Yunhyeong ကစိတ္ပ်က္စြာေျပာေတာ့"hyungအဆင္ေျပမွာပါ"ဟု Donhyukက
အားေပးသည္
"ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ International gamer ျဖစ္ခ်င္တာ Gameေဆာ့ရင္းပိုက္ဆံရွာလို႔ရ
ေၾကာင္းအေဖ့ကိုသက္ေသျပရမယ္"
Chanwoo ကသူ႔အေဖျဖစ္ေစခ်င္သည့္ဆရာဝန္
တစ္ေယာက္ဘယ္ေတာ့မွျဖစ္လာမွာမဟုတ္
ေၾကာင္းဆက္ေျပာေနသည္
Hanbin တစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား တအံ့တၾသ ၾကည့္ေနမိသည္ သစၥာေဖာက္ခံရလလိုခံစားေနရသည္ သူတို႔တြင္အိမ္မက္ကိုယ္စီ
ရွိၾကသည္ သူတို႔ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲေသခ်ာသိၾကသည္ သူတစ္ေယာက္တည္းအနာဂတ္မရွိသလိုခံစားရသည္ ရည္မွန္းခ်က္မရွိ အိမ္မက္မရွိ သူကိုယ္တိုင္ကလည္းဘာမွမေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပင္
သူတစ္ေယာက္တည္းအေနာက္တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ သလို အထီးက်န္ေနမိသည္ တစ္ခါမွသူဒီေလာက္စိတ္မညစ္ခဲ့ဖူးပါ ကမ႓ာေပၚတြင္အသံုးမက်
ဆံုးလူတစ္ေယာက္လိုခံစားလိုက္ရသည္
-----------------------------------------
Hanbin ဘဝသည္ကံေကာင္းသည္ဟုမဆိုႏိုင္
သို႔ေသာ္ကံဆိုးသည္ဟုလည္းသူမထင္
ဒါေပမယ့္ဘဝရဲ႕ကံအဆိုးဆံုးအခ်ိန္တစ္ခုကိုသူ
ၾကံဳေတြ႕လိုက္ရသည္
Hanbin ရဲ႕အႀကီးအက်ယ္စိတ္ဓာတ္က်မိေသာေန႔မ်ားထဲကဒီေန႔
Hanbinလူေတြကိုအမႈန္႔ႀကိတ္ပစ္ခ်င္ေနမိတဲ့အခ်ိန္မ်ားထဲမွဒီအခ်ိန္
Hanbinအေသအေက်ရန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မ်ားထဲမွ
ဒီအခ်ိန္
Hanbin ေရြးခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ေနရာေပါင္းမ်ားစြာထဲမွ
ဒီေနရာ
Jinhwan ႏြားႏို႔ဝယ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မ်ားစြာထဲမွ
ဒီအခ်ိန္
Jinhwan ႏြားႏို႔ဝယ္ႏိုင္တဲ့စတိုးဆိုင္ေတြအမ်ား
ႀကီးထဲကမွဒီေနရာ
ၿပီးေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္
ဆံုမိၾကသည္ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီေနရာမွာ
Hanbin လက္တစ္ဖက္ထဲတြင္ လူႏွစ္ေယာက္၏
ေကာ္လာစႏွစ္ခုကိုတစ္ၿပိဳင္နက္တည္းပူးဆြဲထားၿပီး ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကထိုသူတို႔၏မ်က္ႏွာမ်ား
အားရြယ္ထားသည္
Jinhwan ကအလြန္အမင္းအံ့ၾသေနဟန္ ပါးစပ္
ပင္ဟေနသည္ လက္ထဲရွိအိတ္ထဲမွႏြားႏို႔ဘူးမ်ားျပဳတ္က်သြားသည္ကိုသတိထားမိပံုမေပၚ။
Hanbin တစ္ခါမွJinhwanအဲ့ေလာက္
စိတ္ပ်က္သြားတာကိုမျမင္ဖူးပါ
သူလူေတြအမ်ားႀကီးထံမွစိတ္ပ်က္တာကိုခံခဲ့ရဖူးပါသည္ စိတ္ပ်က္ခံရတာတစ္ကယ္နာက်င္ဝမ္းနည္းရသည္ သူ႔ကိုသူက်င့္သားရေနၿပီဟုလည္းထင္ခဲ့သည္
ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ့မဟုတ္ပါ
သူနာက်င္ဝမ္းနည္းေနရတုန္းပင္ျဖစ္သည္
__________________________________
Credits to original author