Ta-daaah!
Well, tapos na ang ang hayskul life. The first three days felt like it lasted for three weeks. Shet bagal. The first three weeks felt like months. Your perception of time tends to become skewed.
Now let's turn the tables - ang huling tatlong buwan naman ng hayskul life, parang tatlong araw lang ang duration. Ang apat na taon... parang apat na buwan lang.
Time flies when you're having fun. Sort of. High school was not all sunshine and rainbows; in fact, it was quite the contrary. To be fair, minsan nagkaroon din naman ng slice of heaven sa nagmistulang malaking hell cake na high school life.
Chos, naging madali ang pag-alis ko sa actual hellhole na school ko noong elem kasi inis ako sa approximately 60% ng school population. Kaunti lang naman kaming estudyante roon kaya 'di naman gaanong malaki ang bilang na 'yan. Siraulong hunghang ako noong pumasok sa hayskul (transferee ako). Paglabas ko, medyo hindi na ako hunghang. May character development. Naks.
I'm still chained to my alma mater. Hindi ko pa tapos 'yung layout ng yearbook. Pero technically speaking, tapos na ang high school life. Olrayt, balik nanaman sa pagiging hikikomori.
In a few months, papasok na ako sa kolehiyo. Patay! Mas matatalino sa akin ang mga tao roon.
At oo nga pala, tapos na 'tong journal na 'to.
Eh ano, paalam na ba?
Okay.
--x--
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Andito ka pa rin?
Sige na nga. May book 2 pa yata pero malamang hindi ko pa i-pa-publish ngayon. 'Di ko nga alam kung i-pa-publish ko pa. Maybe later, maybe never. Pero meron... yata? Abang-abang lang.
And with that, I bid thee farewell. This time it's for real.
THE END
(muna)
--x--