[Reed]
Inaayos ko na lamang ang clip sa buhok ko nang pumasok si Mama sa kwarto. "Oh, papasok ka na? Baka mabinat ka."
Nilingon ko siya at nginitian. "Ma, tama na yung buong weekend nakakulong ako rito." Nakalabi kong wika. "Ayoko naman mabagot dito."ngumiti lang si Mama. Humalik ako sa pisngi niya at nakangiti bumaba sa hagdan. "Pa, asan si Kuya?" Tanong ko kay Papa nang makita kong wala si Kuya sa hapag.
"Nauna na," bumagsak naman ang balikat ko dahil hindi ko na naabutan si Kuya. Umupo na lang ako sa madalas ko'ng upuan at tahimik na lamang kumain. Nang matapos ako ay tumikhim ako para mapansin nila ako.
"Aalis na po ako." pagpapaalam ko. Mabilis akong lumabas ng bahay at sinalubong ng malamig na hangin. Hindi pa gaanong sumisikat ang araw kaya maraming mga naglalakad kasama ang mga aso nila, ang iba ay nagjogging. Pasarado na ang pinto ng tren nang makarating ako kaya halos nagmamadali na ang mga taong maaga pa ang pasok. Hindi tuloy maiwasan na magitgit ako, dahil na rin sa pagkakagitgit ay nawalan ako ng panimbang at kamontikan nang sumubsob kung hindi may mga bisig na sumalo sa bewang ko.
"Hey, watch it." napatingin ako sa boses na nagsalita at halos manlaki ang mga mata ko. "Dieve," mahinang usal ko. Ngumiti siya kaya naman lumabas ang malalalim niyang dimples. Napansin ko rin na naka-uniporme siya na katulad ng amin. "Paano'ng—" napigil ang pagsasalita ko nang sagutin niya ang tanong ko. "Kakilala kasi ni Mom ang Dean sa school niyo, matataas naman daw ang grades ko kaya tinanggap nila ako." Napapakamot sa batok na sagot niya.
Medyo nakaramdam ako ng ilang nang maalala kong nakahawak pa rin ang braso niya sa bewang ko. Pasimple ko siyang itinulak palayo pero naramdaman ko ang paghigpit ng hapit niya sa bewang ko. Hinayaan ko na lamang siya dahil halos magsiksikan na rin naman ang mga tao sa loob ng tren.
"Ano ba!?" Narinig ko ang pamilyar na asik an 'yon sa bandang likuran ko. "Bakit ba ang init-init ng ulo mo? Tsk. Masyado kang maarte para kang hindi lalaki." Napalingon ako sa likuran ko at nagulat ako nang makita ko si Ryoichi na may kasamang isang babae na mas matangkad ng kaunti sa akin kahit pa tanggalin ang takong sa ankle boots na suot niya.
Kung titignan ay halatang anak mayaman siya. Maganda ang mahaba niyang buhok na kulutan at may headband siya na may bahagya pang design hanggang sa likod ng ulo niya. Makapal man ang make up sa mata niya ay hindi no'n naaalis ang kagandahan ng mata niya. Maputla man ang kulay ng labi niya at tila ang lambot noon. Bagay sa kanya ang uniform na suot niya at halos malaglag ang panga ko sa kinis ng hita niya kahit pa above the knee ang suot niyang knee high socks.
Tinignan ko ang pangalan niya, Amari Reign Ramos 052745.
Napadako ang paningin ni Ryoichi sa amin at nakita ko ang lalong pagkunot ng noo niya at halos magdikit na ang kilay niya. Naramdaman ko naman ang mahinang pagpisil ni Dieve sa bewang ko kaya napatingin ako sa kanya. Nakatingin din siya kay Ryoichi at tila baga nagtatagisan sila ng tingin— para bang nagsusuntukan at nag-aaway sila sa pamamagitan ng paningin.
Para tuloy humaba pa ng ilang minuto ang byahe. Kinukulit pa rin ni Amari si Ryoichi at si Ryoichi naman ay kulang na lang itulak si Amari palayo— kung hindi lang ito babae. Bumaba na kami nang makatapat sa babaan papasok.
"Reed!" Narinig ko ang baritonong boses ni Ryoichi kaya napatingin ako sa kanya. Nagmamadali siyang lumapit sa akin samantalang si Amari ay nagpapapadyak sa harap ng estasyon habang tinatawag ang pangalan ni Ryoichi. Nagtitinginan na rin ang ibang estudyante sa gawi namin. Bahagya kong inilayo si Dieve sa akin, laking pasalamat ko na rin nang tanggalin niya ang kamay niya sa bewang ko.
Malalim ang paghinga ni Ryoichi at nakatingin sa akin tsaka inilipat ang tingin kay Dieve. "Sino ka naman?" Dinig ko ang maangas na tanong ni Dieve kay Ryoichi pero tinignan lang siya ni Ryoichi at ipinukol sa akin ang matatalim na tingin. "I said—"
"I heard you once, hindi na kailangan pa ulitin." Pagpuputol ni Ryoichi sa dapat na pagtatanong ni Dieve. Nakita ko ang pagtagis ng panga ni Dieve na para bang nagpipigil ng galit, napansin ko rin ang pagkuyom ng kamao niya. "Ano ba Ryoichi! Kanina pa kita tinatawag. Why do you have to be a jerk?" Inismaran siya ni Ryoichi at nagulat ako nang haklitin ni Ryoichi ang pulsuhan ko.
Narinig ko pa ang pagtawag ni Dieve sa pangalan ko at ang pagtawag ni Amari sa pangalan ni Ryoichi. "Ryoichi, ano ba! Bagalan mo lang ang paglalakad mo." Halos madapa na ako sa bilis ng paglalakad niya. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa pulsuhan ko. "Ryoichi, nasasaktan ako." Pinilit kong makawala sa pagkakahawak niya at padabog naman niya 'yong binitiwan.
"Ano ba problema mo?" Pinilit kong pakalmahin ang boses ko at maalis ang bahid ng pagkainis doon. "Tsaka hindi ka ba nahiya kay Dieve? Nakakabastos yung ginawa mo, kausap ka pero hindi mo man—"
"The fuck with that Reed! Ano ba pakielam ko sa bwiset na lalaking 'yon?"
"Eh bakit ba nanggagalaiti ka? Pati babae hindi mo pinalampas sa init ng ulo mo!" Hindi ko na napigilan ang inis ko kaya naman napaigtad si Ryoichi sa iniasta ko. Nagtitinginan na 'yung mga dumadaan na estudyante sa amin kaya nakaramdam ako ng hiya.
"Sorry.." Mahinang sagot niya. Napatingin naman ako sa kanya. "Ano ba kasi ang problema?" Tanong ko sa kanya. "Nothing. I found another one."
Napatingin ako sa kanya. "I found the one who have the Eye of Success." Paglinaw niya sa sinabi niya kanina. "Sino?" Tanong ko at tinignan siya. "Si Amari, alam ko namang alam mo na kung sino-sinasabi ko nakita mo na siguro ang pangalan niya." Tumango ako. 'Yong babaeng 'yon isa pa siya sa may hawak ng mga mata.
"Sino 'yong kasama mong lalaki?" Malamig ang boses na tanong niya. "Si Dieve, kababata ko." Tumango-tango naman siya. "I guess both Amari and him are new here."
"'Yun nga eh! Tas pinairal mo 'yang pagiging gago at nakakabuwisit mo," tinignan niya ako sa mata at itinuro ang sarili. "Ako? Nakakabuwisit at gago? Wow, Reed Tyler. Tanggap ko pa yung gago but the nakakabuwisit part— how about you?" Ngumisi siya. Naramdaman ko naman ang pag-akyat ng dugo sa ulo ko. Tinalikuran niya ako at naglakad palayo.
Umiinit ang ulo ko sa mga pinagsasabi niya. Parang nung nakaraang araw lang ibang-iba siya. Daig pa babae sa mood swings.
Padabog na napakamot na lamang ako sa ulo ko at doon ko lang naalala ang clip na nakakabit sa buhok ko. Tuluyan ko na 'yong tinanggal at hinayaang bumagsak sa mukha ko ang mga 'yon.
"Sarap tirisin ng lalaking 'yon." Nagulat ako nang makita ko si Amari na naka halukipkip sa tabi ko. Ngumisi siya at tinignan ako mula ulo hanggang paa. "What's so special about you? Hindi ka naman ganon kagandahan." Inirapan niya ako at naglakad pasunod kay Ryoichi. "Ryoichi! Hintayin mo ko!"
Tinignan ko lang siya. Maganda nga siya masama naman pala ang ugali. Tumalikod ako pero nagulat ako nang mabangga ako sa dibdib ng isang estudyante. Narinig ko pa ang mahina niyang halakhak. "Wow. Never knew you grew clumsier than before, Reed." Napatingala ako kay Dieve at halos mamula ako sa sinabi niya.
"Pangalawang beses na 'yan, Reed." Natatawang wika niya. Halos itago ko naman ang pisngi ko sa sinasabi niya. Tumalikod ako at maglalakad na sana palayo pero narinig ko ang halakhak niya. "Yah! Halika nga rito!" Naramdaman ko ang malalaki'ng hakbang niya. Napatalon ako nang maramdaman ko ang paghawak niya sa braso ko.
Laking pasalamat ko nang marinig ko ang warning bell kaya naman inaya ko na si Dieve na pumasok. Magkaiba ang klase namin kaya naman itinuro ko na lang ang daan papunta sa klase niya.
Nang makapasok ako mga mapang-asar na ngisi ni Janice ang bumungad sa akin. "Ano nanaman 'yan?" Tanong ko sa kanya. Umiling lang siya at nagkunwaring nagsusuklay ng buhok. Ipinilig ko ang ulo ko at umiling na lang. "Masyadong mahaba ang buhok mo masyadong masarap putulan," nagulat ako nang nakita ko si Amari na nakasandal sa desk ko.
"Hello, classmate." Nakangising sabi niya. "Amari Reign," inilahad niya ang kamay niya sa akin. Naramdaman ko ang mahahaba niyang kuko nang tanggapin ko ang kamay niya. Bumabaon iyon sa kamay ko. Nanatili ang mapanuya niyang ngisi. Pero tila ako binuhusan ng malamig na tubig nang hawakan ko 'yon.
Napabitaw ako sa kamay niya at bumakas ang pagkagulat sa mga mata niya. "You have the Eye of Death," bulong niya. Napaawang lamang ang labi ko sa nakita ko. Para bang hindi nagtutugma ang nakita ko'ng pagkamatay niya sa oras na nakatakda rito.
Parang biglang umikot ang mga paningin ko. Unti-unting nagdidilim ang paningin ko kaya napakapit na lamang ako sa desk ko.
Unti-unting nawawala sa pandinig ko ang paligid, para bang nabubulag ako at nabibingi. Nag-uumpisang bumigat ang pakiramdam ko.
"It started." Tanging ang boses ni Aether ang huling narinig ng isip ko bago pa man mawala ang aking ulirat.