Sabby's POV:
"Anak, no offense ha. Just answer the truth, have you moved on from the past?" Papa..
Sheeez! Ito na! Waaaaaaa! It's breaking my heart again..
Anong isasagot ko? Fvck! Fvck lang talaga.. Eeeeeeeeee. >___________<
"Ahh, ehh.. Di ko po alam.." Sheeez! Napapaiyak na ako. Fvck, bahala na kung mag break down ako.. "Sheez. Di ko po alam.. *sob* 'Di ko lang kase mawari na *hik* ganun. *sob* Makita ko siyang *hik* nasasaktan parang *hik*mas triple pa yung *sob* nararamdaman ko. Waaaaah! Huhuhu. *sob* 'Di ko mapatawad *hik*ang aking sarili *sob* dahil wala akong nagawa *hik* noon. Ang hirap *hik* lang tanggapin na ang nag-iisa kong *sob* best friend eh sinakri- *sob* -pisyo ang buhay *hik* niya para sakin. Huhuhu.. Mama.. Papa.. Waaaah. Huhuhu. *sob*" Nakalma naman ako nung pinapatahan ako ni Sab..
"Ate, tama na. 'Di mo kasalanan yun. Tahan na Ate. Sigurado akong 'di niya gustong makita kang umiiyak. Tahan na Ate.." Sab..
"Oo nga anak. Tahan na.. Pasensya na kung natanong ko yun ha. Wag ka nang umiyak.." Papa..
Habang si Mama mangiyak-ngiyak na rin..
Gusto niyo bang malaman kung bakit?
--Flash Back..
Dito sa Amerika, nasa 3rd Year HS na ako ngayon.
May best friend ako, nag-iisang best friend si Trench.. Trench David Garcia..
Mahal na mahal ko siya. Parang naging Kuya ko na rin siya.
Importante siya sakin. At huli ko na lang nalaman na may kakaiba siya palang narararamdaman para sakin. Di ko kayang mawala siya.. Pero nangyari na nga ang nangyari..
---
Palakad-lakad kami ngayon sa labas ng school. Dissmisal na kase, ito ang palagi naming ginagawa. Lakad-lakad hanggang sa makapunta sa mga resto para kumain..
Palakad-lakad kami ng..
"Sabby, pakiramdam ko somebody's following us." Trench..
"Yeah, yeah. Kanina ko pa nga napapansin yun.." Ako..
"Okay, stay calmed okay. Hold my hand. Punta tayo dun sa resto na yun. Kain muna tayo." Trench..
Hinawakan ko naman ang kamay niya. Lakad kami ng lakad, ramdam ko na napapahigpit ang hawak niya sa aking kamay.. Sheez! Iba talaga ang pakiramdam ko, feeling ko may mangyayaring masama. Sana wala lang.. Sana wala..
Nakarating na kami sa resto. Kumain na kami..
"Kain ka ng marami Sabby ha. Para mabusog naman si Sabby ko. HAHAHA!" Trench..
"Sige PO KUYA." Ako.. Nakadiin talaga.. HAHAHA!
"Waaaaaaaa! Sabby, wag nga eh! Nagmumukha akong kuya mo niyan." Trench..
"Di ba talaga?" Ako..
"Hindi talaga! HAHAHA! Kain na bilis. Pero wag masyado, baka bumilog ka niya. 'Di na magiging sexy si Sabby ko. HAHAHHA!" Trench..
Kulitan at asaran na naman.. HAHAHA!
"Eeeeeeeeeee! Kuya Perv! Waaaaaaaa!" Ako..
"Hoy Sabby, nakakahiya kaya. Sigaw ka jan ng sigaw. HAHAHA!" Trench..
"Ewan ko sayo, kakain na nga lang ako rito." Ako..
"Good." Trench..
Matapos naming kumain, hinawakan ni Trench ang kamay ko. Hinigpitan niya pa ang paghawak..
Lumabas na kami ng resto. Lakad kami ng lakad papunta sa parking lot ng school. Andun kase yung kotse ni Trench. Siya na rin ang naghahatid sundo sakin.
Lakad kami ng lakad.. Feeling ko talaga may nagmamasid samin..
Lakad..
Lakad..
"Sabby.." Trench..
Tumingin ako sa kanya pero.. "Hmmmmmmm" May tumakip ng isang panyo saking ilong.
Jeeez! Sabby, wag kang huminga.. Sabby wag.. Sheeez..
Black Out..
Trench's POV:
Jeez! May tumutok ng baril sa aking batok.
"Sabby.." Ako.. Baka sakaling malabanan niya ang may hawak ng baril..
Pero mali ako, tinakpan ng panyo ang ilong ni Sabby..
Fvck! Wala akong magawa.. At nawalan na ng malay si Sabby..
"And who are you bastards?! Let go of me!" Ako..
Hingpitan pa nila ang hawak sa mga kamay ko..
"Poor Trench. Wala ka bang magawa? Awww. I pity you. Wala kang magawa sa nag-iisa mong best friend, sa nag-iisa mong minamahal.. Tss." Sabi ni.. ni.. Fvck!
"*insert smirk here* Rexton Adrada.." Trench..
Oo, si Rexton Andrada. Gusto niyang makuha si Sabby, kaya niya ginagawa 'to.
"No other than. Kung ako sayo, 'wag kang papalag. Kundi makikita mong nasasaktan sa harap mo ang babaeng pinakamamahal mo." Rexton..
'Di na lang ako umimik. Sinakay kami nila sa kanilang van. Katabi ko si Sabby pero wala pa rin siyang malay. Nakagapos ang mga kamay namin. At may mga panyo saming mga bibig kaya 'di kami nakakasalita. Habang si Rexton nakatutok pa rin ang baril niya sakin.
Andito na kami ngayon sa isang abandonado na gusali.
Pinaupo nila kami sa silya habang nakagapos pa rin, mga ilang metro rin ang layo si Sabby sakin.
"Bata! Papakawalan ka muna namin, para may action namang mangyari dito." Sabi ng isang mokong..
"Oo nga naman, kanina pa nangangati ang mga kamao ko." Sabi ng isa pa..
Pinakawalan nila ako at..
*BLAG*
Fvck! Ang sakit ng ulo ko. Ihambas ba ang dos por dos na kahoy. Jeez!
At *BLAG*
*PAK*
*BOOM*
*PAK*
*BOOM*
*BLAG*
Ang sakit ng buong katawan ko. Ni di ako maka-isa sa kanila. Halos mga bente lang naman sila.
Nararamdaman ko na na may basang dumadaloy sa ulo ko, hinawakan ko at tiningnan, dugo na pala. Gusto ko na sanang tumayo. Ng biglang may sumigaw..
"Treeeeeeeeeeeeeeeeench! Walangya ka Rexton! Pakawalan mo ako dito. Pakawalan mo na kami! *sob* Rexton! Maawa ka naman samin! *hik* Pa- *hik* -bayaan mo na kami Rexton! Parang awa mo na!" Pagmamaka-awa ni Sabby..
Parang na-iiyak na rin ako dahil nasasaktan na siya..
Sabby's POV:
Nagising ako. San ako ngayon? 'Di bale na. pero si Trench. Nasan na siya? Ayun siya, pero puno siya ng pasa. Mga halos bente ang nakaplibot sa kanya, naka-higa lang siya sa sahig. Halos ipaligo na niya ang kanyang dugo.
Sumigaw ako.. "Treeeeeeeeeeeeeeeeench! Walangya ka Rexton! Pakawalan mo ako dito. Pakawalan mo na kami! *sob* Rexton! Maawa ka naman samin! *hik* Pa- *hik* -bayaan mo na kami Rexton! Parang awa mo na!" Pagmamaka-awa ko kay Rexton na nasa gilid lang, chill na chill pa ang mokong..
Nakita kong parang naiiyak na rin si Trench, lumapit sa akin si Rexton..
"Alam mo Sabby, iwanan mo na siya.." Sabi niya habang hinahawi ang buhok ko..
Tinabig ko siya.. "Ano ka ba Rexton? Kahit kailan hindi ko siya iiwan. At kahit kailanman 'di ako mapapasayo!" Sabi ko na may galit sa puso ko..
Hinawakan niya ang mga balikat ko at inaalog ako.. "Sabby! Akin ka lang! Akin ka lang! Wala ng ibang may mamay-ari sayo kundi ako lang! Naiintindihan mo yun?!" Rexton..
Di na lang ako umimik.. Humagulgol na lang ako ng iyak..
Si Trench, nakahiga na siya sa sarili niya dugo. Si Trench.. si.. si Trench..
Pinakawalan ako ni Rexton.. "Oh! Kausapin mo siya, kung sakaling may huling habilin pa yan best friend mo, or should I say lover? BWAHAHAHAHA!" Rexton..
'Di ko maintindihan ang sinasabi niya pero pintuntahan ko na si Trench, umupo ako para magkalevel kami ini-angat ko ang kanyang ulo at lumevel sa mukha ko..
"Trench! Trench! Wag ka munang mamatay Huhuhu *sob* 'di ko kaya kung wala ka. Huhuhuhu *hik* *sob*. Mahal kita Trench.." Ako..
Hinawakan niya ang mukha ko, "Alam ko, mahal mo ko biglang kaibigan.." At ngumiti siya, a fake one..
"Sabby, tandaan mo na andito lang ako palagi sa tabi mo. 'Di kita iiwan kahit nasa kabilang buhay na ako. Ako pa rin ang magiging friend, best friend, kuya, baby brother, tatay, lolo, ninong o kahit ano pa. Pero ni hindi mo nga ako naging boyfriend eh. HAHA! Pero okay lang yun. Tandaan mo Sabby, ikaw lang ang babaeng pinakamamahal ko. Mahal kita kase mahal kita. Kung magkakaboyfriend ka man, ipaalam mo sakin ha. HAHAHA! Siguraduhin mo lang na wag sa walang hiyang Rexton ka mapunta. HAHAHA!" Trench..
'Di ako makagalaw, nagulat ako sa mga sinabi niya..
At nakuha niya pang tumawa.. Napa-iyak na lang ako..
'Di ko alam pero kusang lumalapit ang mukha ko sa mukha niya and then..
*tsup*
He just gave me a peck on my lips. Jeeeez! This was the first one..
"Hey you!" Sigaw ni Rexton..
Napatanaw kami and his fingers was about to pull the triger, nasa likod ko siya..
*BOOM*
Okay lang I'll just sacrifice myself for Trench, good bye.. Napapikit na lang ako..
Pero, bakit walang masakit sa aking katawan..
Pagmulat ko wala na si Trench sa harapan ko, pagtingin ko sa likod si Trench..
Si Trench..
May tama siya, fvck! Fvck talaga..
Dapat ako yun eh, dapat ako..
Lumapit ako sa kanya..
Umiiyak na ako sa harapan niya..
"Trench, wag.. Trench, lumaban ka..Mahal kita Trench! Mahal kita dahil mahal rin kita. Naiintindihan mo yun?"
He just gave me a smile, "Sabby, I think it's time. It's time. I'll just be always on your side okay. No matter what happens. Don't cry, don't ever cry because of me. I hate that. Kung sino mang lalake ang magpa-iyak sayo, sisiguraduhin ko na mumultuhin ko siya hanggang sa mamatay na.. Basta tandaan mo mahal na mahal rin kita, now and forever." And he gave me a kiss again..
Pumikit na lang ako at parang nalalayo na siya sakin..
Pagmulat ko bigla na lang siyang bumagsak..
"TREEEEEEEEEEEEEEENCH! Waaaaaaaaaag! Huhuhu. Walangya ka Rexton, walangya ka!" Ako..
"I'm very sorry Sabby, I didn't mean to--" Rexton..
"You did'nt mean it? How fvck you! You id*ot! Fvck this!" Ako..
Wala na.. Wala na.. Napamura na lang ako..
Lumuhod siya sa harap ko..
"I'm very very sorry." Rexton..
"I will make sure that you'll pay for this." Ako..
"Ipakulong mo na ako sapat na yun.." Rexton..
"Gagawin ko talaga yun.. And please, please let go of me.." Ako..
"Magagawa ko ang magpakulong pero, 'di ko alam kung kaya kong pakawalan ka.. I'm very sorry Sabby." Rexton..
At dumating na ang mga pulis..
Hinuli na nila si Rexton..
Habang ako, heto nasa ambulansya..
Sana makaabot pa ng Ospital si Trench.. Sana..
--Fast Forward..
Eto na.. Palabas na ng Operating Room and Doctor..
"Kamusta na po siya Doc, buhay pa siya diba?" Ako..
"The patient survived but his heart is not now fuctioning because of the bullet that hitted it. His brain is the only one whose functioning and his now on life support. You can visit him now at Room 136." Sabi ng Doctor at umalis na..
Pumunta muna ako ng CR at naghilamos. Kailangan kong maging maayos para kay Trench..
...
...
...
Andito na ako ngayon sa loob ng room ni Trench. Ako lang ang nandito kase wala ng mga magulang si Trench, ulila na kase siya. Tinawagan ko na sina Mama at pinapunta ko rito..
Nakatabi na ako ngayon sa kanya.. "Alam mo ba. Kanina ko pa hinihiling na sana mag-fuction na yang puso mo. Alam kong 'di na tumitibok yan, pero sana ako pa rin. Ayokong mawala ka. Pucha! Pesteng luha oh. Pilit kong pinipigilan ang mga luha ko, pero leche naman oh kusa silang lumalabas. *sob*. Hayynaku, sana marami pa tayong oras na magkasama, 'di bilang mag best friend. Pero bilang dalawang taong nagmamahalan."
Biglang humina ang kanyang breathing rate.. Tumawag na ako ng doctor at mga nurse..
..
..
..
Andito ako ngayon sa labas, naghihintay ng resulta.
Lumabas na ang Doctor..
"I'm really very sorry, but Mr. Garcia didn't survived. He's really a strong man, but I think this is his time. I'm very sorry." Sabi ng Doctor at umalis na rin..
--Flash Back Ends..
Sina Mama't Papa na ang umasikaso sa kanyang puntod.
Maybe isa na rin yun sa mga reasons kung bakit kami umuwi dito ng Pilipinas..
Next month ay death anniversary na rin ni Trench. Gusto ko sanang bisitahin ang puntod niya..
Kaya nga ngayon, nagpapakabait ako at nagiging masaya.
Sabi nga nila Live your life like there's no tomorrow..
Sana ngayon, Trench maging masaya ka sana para sakin..
Pagkatapos nun, di na namin napagpatuloy ang game. At natulog na rin kami..
Hala! Ang plano pala namin ni Sab.. Lagot! Sana may mga materyales dito..
EDITING~