Hayatımın son kıdemlerini yaşarken girdi hayatıma.Son damlalarımda da gitti.
Bana hep 'mavi' derdi ama o benim boğuştuğum siyahları bilmezdi!
Herkes gidiyor,umutlar tükeniyor.
Bir sen ve ben kalıyoruz yine.
Yanıbaşımdayken sana dokunamıyorum,acı veriyor.Jilete benzemiyor bu kan akmıyor ama ruhum parçalara bölünüyor.Alışmak acı veriyor,ölüm sessizliği ruhumun aydınlık köşelerinde pusu kurmuş beni bekliyor.
Bir umut baş gösteriyor uzaklardan,simsiyah gölgem geliyor yanı başıma.Buzdan bir kelepçe takıyor kollarıma
Umut mu?Ondan eser kalmıyor...
Ölüm çığlıkları,beyaz bir ruhu esir almışçasına sarmalıyor.Simsiyah esir,mavi gökyüzüne karışıyor.Ruhu düğümlenmiş kelebekler,düğümü çözmek istercesine dans ediyorlar.
Şimdi sende,gidebilirsin.
herkessahte
Yazıyorsun be Ateşim🍷