I noticed Zach was at home again that night. Nagdidiskusyon sila ni Kuya Yvo tungkol sa paghahanap sa ate, hindi ko maintindihan kung bakit hindi nila basta pwedeng punatahan si Helios Demitri. The last time he's got her. Kung alam nila kung nasaan si Ate bakit hindi na lang nila kunin at puntahan. They are the Consunjis – we are the Consunjis and our family is one of the most powerful in the country. We have connections, power over little people, mas malakas pa nga ang hatak ni Tatay kaysa sa President ng bansa – but now, why the hell couldn't they get ate?
I sighed. I got to my room again. Two days ago, I comforted Zach. He was here, crying. Hindi na daw niya alam ang gagawin. I wanted to be with him. I wanted him close pero habang inilalapit ko ang sarili ko sa kanya ay parang lalong tumitindi ang nararamdaman ko. I couldn't really explain why I fell in love with him in the first place – I mean – it was so sudden. Kahit ako ay nabilisan – but he's just so perfect – the perfect prince charming for every girl and I wanted to have him.
I was sitting on my bed waiting for something to happen. Hindi ko alam kung anong hinihintay ko – may gusto akong gawin – may gusto akong hanapin. Gusto kong gumawa ng paraan para mahanap si ate Yza pero hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I feel like if I see her – magiging karapat-dapat na ako sa apelyidong dinadala ko.
Alam ko naman na walang nagbago sa pamilya ko – ako ang nagbago – ako ang nakaramdam ng ganito. Mula ng mawala si Ate parang nawala din ako. Masyado silang natatakot sa mga bagay na hindi pa naman posibleng mangyari pero naiisip na nila.
Napatingin ako sa phone ko nang mag-ring iyon. Hindi ko kilala ang numero pero sinagot ko ito. I heard someone sighed on the other line. Maya-maya ay nagsalita ito.
"Leigh..." His voice was hard and stern. My whole body shook with fear. Isang tao lang ang tatawag sa akin ng ganoon at walang iba iyon kundi si Helios Demitri. I bit my lower lip. Agad na tumulo ang luha ko.
"N-nasaan ang ate?" Nanginginig ang boses na tanong ko. Tumayo ako at lumabas ng silid. Balak kong ibigay kay Tata yang phone pero nagbago iyon nang magsalita siyang muli.
"If you ever want to see Yza again, you'll keep quiet." He said. Mas lalong lumamig ang boses niya. Muli akong bumalik sa silid ko at nanghihinang naupo sa kamay.
"Leigj, listen. Ate exactly four in the afternoon tomorrow, after your class, a black limo will pick you up and take here. You'll see Yza. Pero tandaan mo na hindi mo pwedeng sabihin kahit na kanino na nandito siya sa akin."
"Alam na nila na kasama mo siya."
"We'll if that's the case, hindi mo pwedeng sabihin kahit na kanino kung nasaan kami dahil kung hindi, ilalayo ko si Yza Consunji at hindi ninyo na siya makikita kahit kalian."
Ibinaba niya ang phone. Muli ko siyang tinawagan pero patay na iyon. Hindi ako mapakali. Paikot-ikot ako sa silid ko. Napasigaw pa ako nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Kuya Yllak. Mukhang gulat na gulat rin siya sa reaction ko.
The first thing I noticed on him was his lips. Unconsciously, I bit my lower lip. I suddenly remembered the kiss we shared at the pool almost a month ago.
"Ku-kuya..." Tawag ko sa kanya. He looked away and sighed. Hindi pa naming napag-uusapan ang nangyaring iyon dahil na rin masyadong abala ang lahat sa nangyayari kay Ate Yza. I sighed again. "Ku-kuya... pwede na ba tayong mag-usap?"
Hindi siya sumagot. He pouted his lips. "Tang ina lang talaga." He cursed again. Hinatak niya ng pilit ang buhok niya.
"Yna." Sabi niya sa akin. ""Wag muna ngayon. Next time na lang. Shit!" Napapikit pa siya. Kuya seemed so tensed. Hindi ko siya maintindihan. Parang bumalik na naman iyong dating Yllak na ayaw makipag-usap sa akin kahit na anong mangyari. Naiinis na naman ako, para bang hindi na naman niya ako gusto.
Nilapitan ko siya. Ayokong mawala si Kuya Yllak. He's all I have. Kinaya kong tanggapin na ampon ako dahil sa kanya – dahil hindi niya ako iniwan – at kung mawawala siya sa akin dahil lang sa isang halik na hindi naman talaga niya sinadya – hindi ko matatanggap. I want him around me because he makes me happy. He keeps my sanity and if he leaves me right now I'll lose my sanity. Hinawakan ko ang kamay niya.
"Kuya... 'wag mo naman akong iwan..." Naluluha na ako.
"Yna, hindi kita iiwan. Sinabi ko lang na huwag muna ngayon."
"Gusto mo ba ulit akong halikan?" Tanong ko sa kanya.. Nanlaki ang mga mata niya. "Kung iyon ang gusto mo, Kuya sige, just don't leave me hanging alone in a thread. Iyon ang nararamdaman ko ngayon dahil hindi ako pinapansin ni Tatay. Somehow I know that he's mad at me because if it weren't for me, hindi mawawala ang paborito niyang anak."
Bigla ay lumayo sa akin si Kuya Yllak. "Ano bang sinasabi mo? Hindi totoo yan. Walang paborito si Tatay." Sabi niya sa akin. Umiling ako.
"Meron. At si ate Yza iyon. Bakit ba kayong lahat si Ate ang hinahanap? Bakit ako hindi ninyo napapansin? Bakit palagi siyang perfect? Bakit mas madali para sa kanya ang lahat?!" Sinigawan ko si Kuya Yllak. He was shaking his head.
"Pressured ka lang, Yna." Sabi niya sa akin. "Hindi totoo ang sinasabi mo. We love you." He said to me. Bigla ko siyang pinaghahampas.
"No you don't! Mas mahal mo si Ate Yza kaysa sa akin!" Sigaw ko sa kanya. Nilagpasan ko siya at saka nagtatakbo palabas ng bahay. Nakita ko si Tatay na nakikipag-usap na naman sa mga pulis. Ganoon na lang ang buhay namin araw-araw. Para bang non-existent ako para sa kanila. Ni hindi na ako kinakausap ni Nanay. Palagi na lang siyang walang kibo.
I know that I am being selfish and all that pero anak din nila ako at gusto ko ng atensyon pero hindi njila iyon maibigay sa akin sa ngayon. Alam kong wala ako sa lugar but I just want things to be in their own places.
Wala akong magawa ngayon kundi ang tumakbo. Paglabas ko ng gate ay may kung sinong humatak sa akin. I saw Ares' eyes looking at me. I pushed him away. "Ano ba?!"
"Leigh." He said in a cold voice.
"Don't call me that..." Nagyuko ako ng ulo. Hindi nako si Leigh. Kahit na anong mangyari – hindi ko matatanggap na ako si Leighton. Ako si Yna.
"You're Leighton Santillan." He said grinning. "Dapat sanayin mo nang gamitin ang tunay mong pangalan."
"Bakit mo ba ito, ginagawa?!" Sigaw ko sa kanya.
"Dahil ayokong maging Consunji ka, Leigh." Sabi pa niya. He held my arms. "I want you a Santillan then I'm going to make you a Consunji by marrying you."
My eyes widened. Tinulak kong muli siya. Nag-init ang pisngi ko. Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko kay Ares. Pinilit kong bawiin sa kanya ang kamay ko at nang mabawi ko iyon ay muli akong pumasok sa loob ng bahay. Nakita kong pababa ng hagdan si Kuya Yllak. Nagtama ang aming mga paningin. His mouth parted when he saw my tears falling.
"Y-yna..."
"Leave me alone!" Sigaw ko. Nagtatakbo ako sa taas at nagkulong sa silid ko. Hindi na ako lumabas kahit na katok nang katok si Kuya Yllak. Binuksan ko lang ang pinto nang si Nana yang kumatok pero sinabi ko rin na pagod ako at ayokong makipag-usap.
Kinabukasan ay hindi ko na hinintay si Kuya Yllak. Maaga akong umalis para pumasok sa school. Lumipas ang buong araw na lutang na lutang ako. I was waiting for four o'clock to come and when it already did – nakita ko ang sinasabi ni Helios na itim na Limo na susundo sa akin.
Sumakay ako doon. Nagtext na lang ako sa driver ko at sinabi na sumabay na lang ako sa classmate ko. Habang nakaupo sa loob ng sasakyan ay kabang-kaba ako. Paano kung hindi na ako ibalik ni Helios? What if it is a trap? Paano kung papiliin si Ate Yza at ang piliin niya ay ang mag-stay ako sa kamay ng halimaw na iyon at hindi na niya ako balikan?
Hindi nagtagal ay narating ko ang bahay kung saan tinatago si Ate Yza. I swallowed hard. Bumaba ako ng sasakyan. Nakita ko agad si Helios Demitri na nakatayo sa front door at nakangisi sa akin. His green eyes were the first thing I noticed. Sa tuwing titingin ako sa mga matang iyon ay para bang natitigilan ako na hindi ko maintindihan. I wanted to hurt him pero may parte sa pagkatao ko na masaya dahil sa nangyayari.
I am actually happy that my sister got kidnapped. Isa lang ang ibig sabihin noon. Hindi lahat ng bagay ay madali para kay Ate Yza.
"Where is she?" Tanong ko. Agad niya akong dinala kay Ate Yza. I found her in her room. Mukhang gula na gulat siya nang makita ako. Niyakap niya ako. I hugged her back. Na-miss ko rin siya pero tahimik kong hinihiling na sana ay hindi pa siya ibalik ni Helios.
Noong pagkakataon na iyon isa lang ang naiisip ko – gusto ko si Zach at ngayon na nandito si Ate ay may pagkakataon akong –makuha ang –gusto ko. I know how dark my thoughts were but I'm doing this because of Zach. I want him mine – alone and as for ate, makakahanap din naman siya ng iba.
Naulit ang pagpunta ko sa kanya. As the days passed by, nakikita kong hindi naman ganoon kasama si Helios Demitri – he's not heartless – hindi tulad ng pinapamukha ni Kuya Yto sa akin. Mabait siya.
Then one night, all of a sudden, I saw Zachary Drew. Kalalabas niya lang ng office ni Tatay. Tulad ng dati ay malungkot na naman siya. Tuwing pupunta siya dito sa bahay ay sinususbukan ko siyang i-comfort. It's been four months since Ate Yza was kidnapped at hanggang ngayon ay hindi nila alam kung nasaan si Ate at hindi ko rin naman sinasabi dahil sa kasunduan namin ni Helios.
"Hi, Zach!" Bati ko sa kanya. ZD smiled at me. Hindi umabot ang ngiting iyon sa mga mata niya. Malungkot na malungkot siya. "Hey, you wanna go out?" Biglang tanong ko. Hindi ako naasiwa sa tingin niya. Ilang beses na kaming lumabas na dalawa, isang pagkakataon pa nga ay muntik na niya akong hagkan muli dahil akala niya ako si Ate Yza.
Ang paglabas ko kasama si Zach ay isa sa ikinagagalit ni Kuya Yllak. Dumating na naman kami sap unto na hindi na naman niya ako kinakausap – halos lahat naman dito sa bahay ay hindi ako kinakausap – lahat sila abala sa paghahanap.
In my head I was kinda happy seeing all of them suffer while I sit and enjoy. Alam ko kung nasaan si Ate pero hinding-hindi ko sasabihin sa kanila.
Walang sinabi si Zach. We went out. I was having fun. Naiinis ako dahil hindi siya masaya. I ended up drinking a lot. Ang natatandaan ko ay iniuwi niya ako sa bahay niya and from there.
"Yna, hindi ka dapat umiinom." Sabi niya sa akin. Hiniga niya ako sa kama. I sat up and stared at him. I grinned. "Lagot ako kay Yza..."
"Yza na naman!" Sigaw ko. "AHHH! Sawang-sawa na ako sa Yza na iyan! Bakit ba hinahanap ninyo siya? Nandito naman ako! Ano bang malay ninyo baka gusto rin naman niyang sumama kay Demitri!" I sobbed. Zach. ZD just shook his head.
"Lasing ka, Yna..." Tumayo siya at lumabas ng silid. I acted on impulse. Tumayo din ako at isa-isang inalis ang damit ko. Kahit nahihilo ako ay lumakad ako palabas. Eksakto – nagkasalubong kami ni Zach. Papasok siya sa silid habang may dalang tubig. Nanlaki ang mga mata niya.
"Yna!" Napasigaw siya. Napahagulgol naman ako.
"Ma-mahal kita Zach..." Sabi ko sa kanya.
"Oh my god!" Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang boses ng isang babae. She was on the door looking at me.
"Yza is so kawawa, ZD, you're making her loko! I'm so gonna make that girl sabunot!"
I run towards his room again and in there, I let my tears fall. Ano bang nangyayari sa akin? Hindi naman ako ganito noon.
Kinabukasan ay inuwi rin ako ni Zach. Sinalubong kami ng galit na mga mata ni Kuya Yllak. Inilang hakbang niya kami at kinuwelyuhan si Zach.
"Saan mo dinala si Yna!"
Hinawakan ko ang mga kamay niya. "Ano ba? Bakit ba pinakikialaman mo ako?! Wala naman akong kwenta sa bahay na ito diba?!"
Napansin kong nakatayo si Tatay sa may hagdan. Kunot na kunot ang noo niya habang nakatingin sa akin.
'Wala akong kwenta dahil pilit ninyo pa ring hinahanap ang taong wala!" I sobbed again. I went upstairs. Nagtatampo ako sa buong pamilya ko. Right now, I feel like an outsider. I feel like I don't belong. Ngayon ko damang-dama ang salitang AMPON.
Wala silang pakialam dahil hindi naman nila ako kadugo.
Hindi na naman ako lumabas ng silid na iyon – kinabukasan nang magpasya akong salubungin ang umaga, lumabas ako ng silid ko, I acted as if nothing happened – napansin kong nagkakagulo ang mga kasama sa bahay. Naalarma ako. I went downstairs and there, I saw Yza. Yakap-yakap siya ni Nanay. Si Tatay ay hawak ang kamay niya. Si Kuya Yto naman ay nakatayo sa likod niya na para bang binabantayang siyang maigi. Si Kuya Yvo ay nakaupo sa tapat na sofa at si Kuya Yllak ay titig na titig kay Ate Yza na para bang hindi siya makapaniwala.
"Yna." Tawag sa akin ni Kuya Yllak. "Ate's here."
"Good." Sabi ko. "Buo na ang pamilya ninyo." Walang abog na sabi ko.
Iyak lang ako nang iyak. Katok naman nang katok ang halos lahat ng tao sa bahay. Wala akong pinapansin. Kahit na ang mga magulang ko. Gusto ko lang mapag-isa.
Lumipas ang araw, ganoon pa rin. Umaakti ako na wala akong nakikita o naririnig. My heart is heavy and all I wanted to do is just disappear.
Para bang nanandya ang tadhana dahil palagi kong nakikita si Yza at Zach na magkasama. Hindi na niya hinihiwalay ang sarili niya sa kapatid ko at ganoon din sik Yza sa kanya. Sa tuwing makikita ko sila ay nagagalit ako kay Yza.
Bakit lahat para sa kanya ay madali.
Bakit hindi na ako masaya?
Bakit naiisip kong sumama kay Helios?
Nang gabing iyon ay tinawagan ko si Helios Demitri. Balak kong makipagkita sa kanya. Marami akong tanong at ngayon ay handa na akong harapin iyon.
"Yna, aalis ka na naman." Narinig ko si Yza nang makalabas ako ng silid. I looked at her.
"Just back off." Sabi ko sa kanya.
"Nagpaalam ka ba kay Nanay?"
"Ano bang paki mo?!" Tanong ko sa kanya. "Bakit ba kasi bumalik ka pa! Bakit? Hindi ka na masaya kay Helios?!" Sigaw ko sa kanya.
Ate started crying. She spelled out to me that she was raped – violated. I know I should feel remorse pero wala akong naramdamang kahit na ano. Masama kung masama pero nang makita kong nahihirapan siya nay nakadama ako ng saya. I looked at her eye to eye.
"It only means that not everything in your life has to be perfect, Yza." Malamig na sabi ko. Tumalikod ako. I walked away. Right at that moment, I only know one thing – dapat na akong umalis. Hindi ako bagay sa pamilyang ito.
I am making a choice and I chose to be with Demitri – the green eyed devil who ruined my family...
It ends here. I don't want to be Yna Consunji anymore.